Delen:
Top 10 onderwater- of subglaciale waterlichamen en watervallen
Stel je voor dat je onder water duikt en plotseling een rivier onder water tegenkomt. Dat is raar, toch? Dergelijke verschijnselen kunnen echter ook in de natuur voorkomen.
Onderwaterrivieren zijn niet de enige bizarre dingen die je onder de golven kunt vinden. Er zijn ook meren onder gletsjers, watervallen onder het oppervlak van de oceaan en een oceaan diep in de aardmantel. Hier zijn tien poelen, rivieren, meren en watervallen die direct onder een andere rivier, oceaan of gletsjer liggen.
10 Cenote Angelita
Cenote Angelita (Angelita betekent "Little Angel") is een van de cenotes op het schiereiland Yucatan in Mexico. Een cenote is bijna een sinkhole behalve dat hij gevuld is met water. Het wordt gevormd wanneer een zwakke kalksteen instort en het grondwater daaronder blootstelt.
Cenote Angelita bevat eigenlijk een zoutwaterrivier aan de onderkant. Het wordt gescheiden van het zoete water erboven door een halocline, een dodelijke wolk van waterstofsulfide die een mengsel van beide wateren bevat.
De halocline is zo mistig dat het onmogelijk is er doorheen te kijken zonder een fakkel. Het is ook giftig. De halocline fungeert niet alleen als een natuurlijke barrière tussen het verse en zoute water, maar fungeert ook als de feitelijke zeebodem van het zoetwatergedeelte en voorkomt dat lichtere voorwerpen die in de cenote vallen, het zoute water eronder bereiken.
9 Lake Whillans
Lake Whillans bevindt zich onder de Ross Ice Shelf in West-Antarctica. Wetenschappers denken dat het tussen de 10 en 25 meter diep is, hoewel ze vonden dat het slechts 2 meter diep was toen ze er voor het eerst in januari 2013 in drongen. Dit betekent niet dat het is echter niet dieper op andere gebieden.
Watermonsters die uit het meer werden gehaald, onthulden de aanwezigheid van microben die zijn geëvolueerd om te overleven zonder de noodzaak van zonlicht. Deze microben voeden zich met fossiel stuifmeel dat meer dan 34 miljoen jaar onder het ijs is begraven.
Boor 730 meter (2.400 voet) om een water van 10 meter diep te bereiken op een nabijgelegen locatie en ontdekten meer microben, schaaldieren en een kleine, vreemd uitziende vis met grote ogen. Wetenschappers konden niet met zekerheid zeggen waarom deze vissen uitzonderlijk grote ogen hebben, maar het kan verband houden met hun donkere habitat.
De grootste vissen waren ook doorschijnend en hun interne organen waren van buitenaf te zien. Aangenomen wordt dat deze kleurloosheid het gevolg is van de onbeschikbaarheid van hemogoboline, het eiwit dat bloed rood maakt. Wetenschappers konden echter niet bevestigen of deze doorschijnende vis een nieuwe soort was.
8 Hamza River
Er is een rivier 4.000 meter (13.000 voet) onder de Amazone-rivier in Brazilië. Deze rivier is 5.950 kilometer (3.700 mijl) lang, die lang maar nog steeds korter is dan de Amazone. Het wordt officieus de Hamza-rivier genoemd ter ere van geofysicus Valiya Hamza.
De Amazone kan de Hamza in lengte verslaan, maar de laatste verslaat de eerstgenoemde in de breedte. Het is 200 kilometer (125 mijl) breed op het smalste en 400 kilometer (250 mijl) breed op zijn breedste, dwergen zelfs de machtige Amazone. De Amazone wint echter in elke andere categorie. Water stroomt door de Hamza met een snelheid van één miljoen gallons per seconde, wat veel te klein is in vergelijking met het Amazon debiet van 35 miljoen gallons per seconde.
Water reist zelfs niet meer dan 100 meter (330 ft) per jaar in de Hamza, waardoor sommige wetenschappers, waaronder professor Hamza, hebben beweerd dat het technisch niet kwalificeert als een rivier. Slechts 100 meter per jaar is een ongelooflijk lage snelheid voor een rivier. Zelfs gletsjers bedekken meer dan die afstand in een jaar. De uiterst langzame stroomsnelheid van de Hamza kan het gevolg zijn van stroming door poreuze rotsen en niet van open ruimtes zoals de Amazone.
7 Straat van Denemarken Cataract
Typ 'de hoogste waterval ter wereld' in je zoekmachine en deze zal waarschijnlijk terugkeren met Angel Falls in Canaima National Park, Venezuela. Op 979 meter (3,212 ft) is Angel Falls ongelooflijk hoog, zo hoog dat een deel van het water verdampt voordat het de bodem bereikt. Het is echter geen partij voor de 3500 meter hoge Strait Cataract in Denemarken onder de Atlantische Oceaan tussen Groenland en IJsland.
De Strait Cataract in Denemarken is het resultaat van het koelere water van de Groenlandse Zee dat het warmere water van de Irmingerzee ontmoet. Terwijl de wateren elkaar ontmoeten, glijden de koelere en dichtere wateren van de Groenlandse Zee scherp naar beneden naar de oceaanbodem, waardoor de waterval ontstaat. Het water blijft niet waar het is nadat het de zeebodem heeft geraakt. Het reist naar het zuiden en komt naar de oppervlakte om de warmere wateren die naar het noorden reizen te vervangen en het proces gaat verder.
6 Naamloos River Under The Black Sea
Er stroomt een rivier onder de Zwarte Zee. De naamloze rivier is niet jouw gemiddelde onderwaterrivier. Het beschikt over watervallen en stroomversnellingen over de hele lengte. Als het bovengronds was geweest, zou het de zesde grootste rivier ter wereld zijn geweest in termen van hoeveel water er doorheen stroomt. Het heeft tien keer meer water dan de Rijn, de grootste rivier van Europa.
De rivier is tot 35 meter diep en 1 kilometer breed en stroomt recht op de bodem van de Zwarte Zee. Dit is mogelijk dankzij het hoge zoutgehalte, dat voorkomt dat het water zich vermengt met dat van de Zwarte Zee. Het werd waargenomen door wetenschappers van de Universiteit van Leeds, die het 60 kilometer (37 mijl) met een robot-onderzeeër gevolgd tot het in de diepe zee verdween.
5 Nigardsbreen Ice Cave Pond
IJsgrotten zijn grotten die worden gevonden in gletsjers. Ze worden gevormd wanneer water een toegangspunt smelt om door de gletsjers te gaan.Het water kan van de gletsjer zelf afsmelten of van een rivier of oceaan komen waar de gletsjer eindigt. Er zijn ijsgrotten te vinden in verschillende landen in de buurt van de Noordpool en Antarctica, maar toeristen verkiezen die in Noorwegen en IJsland.
Een van deze ijsgrotten werd in 2007 gevonden in het Nigardsbreen-gletsjergebied in Noorwegen. Het beschikt over een kamer van 8 meter (26 ft) hoog en 20 bij 30 meter (66 x 98 ft) in oppervlakte. Deze grot bevat zelfs een vijver. De vijver werd gevormd nadat het water van de smeltende gletsjer een toegangspunt smolt en zich daaronder verzamelde omdat het nergens anders naartoe kon stromen. De vijver verwarmt de lucht in de grot, waardoor de gletsjer verder van binnen smelt en het volume van het water in de vijver toeneemt.
4 Hot Tub van wanhoop
De Hot Tub of Despair is een pekelbad van 1.000 meter onder het oppervlak in de Golf van Mexico. Wetenschappers geloven dat het miljoenen jaren geleden werd gevormd toen de Golf van Mexico verdampte, en bergen zout achterliet. Het zout dook snel onder en werd uiteindelijk een onderwaterzwembad toen het water terugkeerde.
Het hebben van een ongebruikelijk hoge zoutdichtheid is de bepalende eigenschap van pekelbaden. Sommige zijn zo dicht dat duikboten op hen kunnen "landen". De Hot Tub of Despair is vier keer zouter dan de omringende oceaan. Het mist zuurstof maar is rijk aan waterstofsulfide en methaan, die bijna altijd rampzalig zijn voor het leven in zee.
Ongelukkige vissen en krabben die in het zwembad durven zwemmen, gaan bijna nooit levend weg. Het hoge zoutgehalte van het zwembad laat hun lichaam ook jarenlang intact. Andere organismen zoals bacteriën, mosselen en buiswormen zijn echter aangepast om aan de rand van het zwembad te leven.
3 Lake Vostok
In 1990 drongen Russische onderzoekers van het Vostok-station in Antarctica naar ijskernen toen ze de aanwezigheid van een meer vlak onder hun station ontdekten. Het meer heette Lake Vostok, na het onderzoeksstation, hoewel sommigen het liever Lake East noemen. Het is 240 kilometer (150 mijl) lang en 50 kilometer (31 mijl) breed en bevat meer dan 5400 kubieke kilometer (1.300 mijl) water.
Hoe Lake Vostok werd gevormd blijft een bron van speculatie, hoewel de meeste wetenschappers het erover eens zijn dat het na vulkanische activiteit gesmolten gletsjers in water zijn geworden. De tijd van vorming is een ander mysterie. Sommige wetenschappers geloven dat het 30 miljoen jaar geleden werd gevormd, terwijl anderen geloven dat het werd gevormd als 'recent' zoals 400.000 jaar geleden. Wetenschappers zijn het erover eens dat het meer waarschijnlijk unieke organismen bevat die apart zijn geëvolueerd van die welke elders op aarde worden gevonden.
Russische wetenschappers onttrokken water uit het meer in februari 2012 na het boren van 3.769 meter (12.366 ft) ijs. Een jaar later kondigden ze de ontdekking aan van een onbekende bacterie uit water dat gewonnen werd uit het meer. Er zijn echter zorgen dat de bacteriën mogelijk niet uit het meer komen en mogelijk zelfs zijn geïntroduceerd door vervuilde boren en vorstbestendige vloeistoffen die tijdens het boren zijn gebruikt.
2 Naamloos Lake Under Antarctica
Lake Vostok is het grootste subglaciale meer van Antarctica. Dit niet nader genoemde meer is het op één na grootste meer. Wetenschappers hebben dit meer niet echt gezien, noch water geboord, maar ze hebben de grootte en het bestaan ervan vastgesteld door satellietbeelden van het ijs op Antarctica te analyseren.
Ze merkten dat de bovenkant van het ijs in sommige gebieden depressies had die consistent waren met die gezien boven andere bekende subglaciale meren. Wetenschappers geloven dat dit naamloze meer de vorm van een lint heeft. Het is 100 km lang en 10 km breed.
Het meer zelf heeft verschillende feeders die meer dan 1000 kilometer (600 mijl) afleggen. Twee van deze feeders kunnen zelfs water uit het meer in de oceaan geleiden. Wetenschappers hopen de komende jaren in het meer te boren en erachter te komen of het unieke levensvormen bevat die nergens anders op aarde te zien zijn.
1 Een oceaan in de mantel van de aarde
Hoe bereikte het water de planeet Aarde? Niemand kan het met zekerheid zeggen, maar de meeste wetenschappers zeggen dat sommige ijzige kometen op onze planeet zijn neergestort.
Volgens Steve Jacobsen en andere wetenschappers van de Northwestern University kan het water op aarde echter van de aarde zelf zijn. De wetenschappers hebben bewijs dat er een oceaan is van 660 kilometer (410 mijl) onder de aardkorst, in een gebied van de mantel genaamd de overgangszone. Deze oceaan bevat driemaal de hoeveelheid water die wordt aangetroffen in alle oceanen van de wereld samen.
Het water bevindt zich in een mineraal dat ringwoodiet wordt genoemd en wordt langzaam bovengronds gebracht door geologische activiteiten zoals aardbevingen en uitbarstende vulkanen. Naast het voorzien van de oceanen van de aarde met water, geloven wetenschappers ook dat deze oceaan ook het bovengrondse water reguleert. Als dat niet zo was, zou de wereld bedekt zijn met water.