Delen:
Top 10 onthullende vondsten over het oude Italië
Er is gezegd dat je geen gat in Rome kunt graven zonder het verleden te ontmoeten. Maar dezelfde rijke erfenis maakt heel Italië tot een smorgasbord voor archeologen.
Nieuwe ontdekkingen over beroemde bezienswaardigheden zijn altijd geweldig. Toch rust de rijkdom van het oude Italië op de vergeten momenten van het gewone leven. Vieringen, workshops en graven lieten inzichtelijke en vaak tragische nieuwe details achter van het leven en de dood van oude Italianen.
10 Een zeldzame zonnewijzer
Oude apparaten die de tijd met zonlicht hielden, worden zonnewijzers genoemd. Een ongewone versie van kalksteen werd gevonden in 2017 tijdens opgravingen van Interamna Lirenas, een Romeinse stad ten zuidoosten van Rome.
Het artefact is ondersteboven gevonden in het amfitheater van de stad. Het was grotendeels intact en mat 54 x 35 x 25 centimeter (21 x 13 x 10 in). Binnen een holle, 11 gegraveerde lijnen gemarkeerd de uren en drie elkaar kruisende bochten voorspelde de winter en de zomer zonnewendes, evenals de equinox.
Er zijn er slechts ongeveer 100 in zijn soort, maar deze sloot zich aan bij een exclusief handjevol mensen met inscripties. De zonnewijzer legde een politiek stukje geschiedenis van de stad bloot. Uit houtsnijwerk bleek dat een Marcus Novius Tubula het artefact opdracht gaf om zijn verkiezing naar het kantoor te markeren. Hij gaf het vervolgens cadeau aan de stad, waarschijnlijk op een verheven en belangrijke plaats.
De inscriptie hielp ook om zijn functie te identificeren als een tot dan toe onbekende plebeische tribuun van Rome. Wat archeologen verbazingwekkender vinden dan de zeldzaamheid en het verhaal, is dat de zonnewijzer 2000 jaar heeft overleefd. Het ontsnapte zelfs aan plunderaars die de stad uitroeiden voor bouwmateriaal in de Middeleeuwen.
9 afgedankte babybotten
Een oud Italiaans dorp genaamd Poggio Civitate bestond ooit in Toscane. Het middelpunt is een fantastisch paviljoen van 52 meter lang. Het openluchtpaviljoen dateert uit de zevende eeuw voor Christus en produceerde ironisch dingen als dakpannen.
In 1983 werd er iets gevonden dat de romantiek verbrijzelde die mensen gewoonlijk voelen in het verleden van Toscane. Tussen de overblijfselen van geslachte dieren bevonden zich twee armbeenderen. Ze behoorden toe aan een pasgeboren baby of twee afzonderlijke baby's.
De griezelige verzameling groeide toen een gedeeltelijk bekken in hetzelfde gebouw opdook. Gevonden in 2009, het behoorde ook toe aan een kind dat stierf bij de geboorte. De werkplaatsarbeiders hadden lagere klassen kunnen zijn of slaven wiens dode nageslacht geen uitgebreide begrafenissen zouden hebben gehad - behalve een zorgeloze armbeen werd elders in Poggio Civitate gevonden.
Iemand veegde het huis van een rijke huiseigenaar en veegde het puin tegen een muur. In 1971 werd de arm van de pasgeborene ontdekt in de vuilnisstapel. Als het kind toebehoorde aan hoge statusouders en niet aan hun dienaar, zou het kunnen suggereren dat baby's in die tijd niet zo vaak rouwden als volwassenen na de dood.
8 De echte tijd van Rome
Rome staat bekend als een van 's werelds oudste steden. Volgens de legende werd het in 753 voor Christus gesticht door de tweelingbroers Romulus en Remus. Bij een van de monumenten van de stad, het Forum Romanum, drongen archeologen een nieuwe datum op. Terwijl de vorige in de mythe verankerd was, stelden fysieke artefacten de conclusie dat Rome 200 jaar ouder is.
In 2014 vond een opgraving in het Forum de overblijfselen van een muur uit 900 voor Christus. Gemaakt van tufsteen, met oud aardewerk en granen. De keramiek zorgde voor de ruwe datum voor de constructie van de muur. De site staat bekend om opmerkelijke vondsten uit de oudheid. Archeologen waren bezig met het uitgraven van een - de Lapis Niger - toen ze de muur vonden.
Dit laatste kan het vroegste teken zijn van Rome, maar Lapis Niger (een stenen schrijn) dateert van honderden jaren vóór het Romeinse Rijk. Voorheen produceerde de locatie ook de lex sacra. Het is een steen gehouwen met Rome's oudste bekende Latijnse inscriptie (565 voor Christus).
7 Een vuurgevroren gebouw
In 2017 boorden bouwvakkers een gat in de buurt van de oude Aureliaanse muren van Rome. Het werk was bedoeld om de metrolijn te verlengen, maar in plaats daarvan een zeldzame scène op te graven. Bij het onderzoeken van de schacht kwamen archeologen een gebouw tegen. Ergens in de derde eeuw stortte het in onder een zwaar vuur.
Wat de brand veroorzaakte zal waarschijnlijk een raadsel blijven, maar de hitte verhardde en bewaarde details tot op zekere hoogte. Onderzoekers vonden normale artefacten zoals een been van een tafel of stoel, een paar tafels en houten structuren die mogelijk leuningen waren.
Toen waren er de meer uitzonderlijke vondsten. Stukjes muur onthulden fresco's met een roodachtige smaak. Zwart en witte tegels vormden ooit een mozaïek op de tweede verdieping. Het verschroeide houten plafond, hoe donker het ook klinkt, is een unieke vondst in Rome. Samen gaven de artefacten een bevroren glimp van hoe iemand leefde en van het soort huis dat ze bouwden.
Het huis wordt gedacht te hebben behoord tot een aristocraat of misschien een uitbreiding van de nabijgelegen ruïnes van kazerne. Het vuur leek één leven te hebben genomen. Het skelet van een hond werd gehurkt gevonden tussen het puin.
6 Bodyguard-kazernes
Een jaar voorafgaand aan de ontdekking van het verschroeide huis, werden bouwvakkers in de metro ook gestopt door de echo's van het oude Rome. Maar deze keer vonden ze verschillende woningbouw. De ruïnes bedroegen in totaal 39 kamers en een gang van 100 meter lang, die een oppervlakte van 900 vierkante meter (9.700 mijl) beslaat.
De site heeft waarschijnlijk leden van de Praetoriaanse garde gehuisvest. Deze soldaten waren toegewijd aan de persoonlijke veiligheid van de keizer en waren ook zijn privé-militairen. De Praetoriaanse garde begon met Augustus, de eerste keizer van Rome. De nieuwe kazerne zou echter zijn bewoond door lijfwachten van keizer Hadrianus.
De site dateert uit de tweede eeuw na Christus en is niet alleen indrukwekkend vanwege zijn grootte.De ruïnes leverden ook vloermozaïeken, munten, sieraden en menselijke resten op. Aangezien het bij vier extra Romeinse kazerne werd gevonden, bevestigt het dat het gebied een militaire wijk was.
De ontdekking zal de bouw van de metro niet verstoren. In plaats daarvan gaan de twee over in een modern station met archeologische displays. De eerste in zijn soort in Rome, het zal worden gevestigd in de buurt van het Colosseum.
5 Een verkeerde diagnose
De Basiliek van San Domenico Maggiore in Napels ontving royals en nobles na de dood. Maar misschien is de beroemdste het gemummificeerde lichaam van een peuter. Het spookachtige gezicht is bezaaid met gaten waarvan wetenschappers dachten dat ze door pokken werden veroorzaakt.
De 500-jaar oude mummie werd geprezen als het vroegste bewijs van de ziekte van de Italiaanse Renaissance. Tientallen jaren later hebben wetenschappers het kind opnieuw onderzocht. Hun hoop was om de resultaten van de jaren tachtig te bevestigen. De oudste Europese zaak kwam uit het 17e-eeuwse Litouwen. Als de overblijfselen positief getest zouden worden, zou de baby de Europese pokken een eeuw terugtrekken.
Ze brachten hun bevindingen - en de echte doodsoorzaak - in 2018 uit. De nieuwe studie vond geen spoor van pokken, maar vond wel een virus dat nog steeds elk jaar duizenden mensen doodt - hepatitis B.
De oude tweejarige is misschien niet langer de prijsvanger voor wie op zoek is naar de ware leeftijd van de pokken. In plaats daarvan laat het zien dat het dodelijke hepatitis B-virus de mens al minstens 500 jaar heeft geplaagd, hoewel sommige deskundigen geloven dat het duizenden jaren geleden is begonnen.
4 A Grave Predating Roman Pompeii
Pompeii is berucht om zijn ondergang in 79 na Christus toen het werd verwoest door de uitbarsting van de Vesuvius. De stad was echter niet altijd van de Romeinen. In 2015 werkten archeologen bij de Herculaneaum Gate toen ze een toevallige vondst deden.
Hoewel het gebied tijdens de Tweede Wereldoorlog zwaar werd gebombardeerd, overleefde een graf intact. Het was van een Samnitische vrouw van eind dertig. Toen ze stierf in de vierde eeuw voor Christus, behoorde Pompeii tot haar volk.
De Samnieten waren een Italische stam die de stad een eeuw eerder veroverde van de oprichters, het Oscan-volk. De laatste stamt af van groepen in het Stenen Tijdperk uit de regio Campania in Italië. Pompeii werd gebouwd in de zesde of zevende eeuw voor Christus. De Romeinen namen het met kracht in 80 voor Christus.
De onberispelijke staat van het graf suggereert dat Romeinse burgers van zijn aanwezigheid wisten en respectvol alleen achterbleven. Het graf is waardevol omdat het afkomstig is uit een periode met weinig details. De amforen van het graf waren niet lokaal, wat betekent dat de Samnieten uitgebreid over het schiereiland ruilden.
Onderzoekers hopen dat ze meer zullen leren over deze stam, haar vrouwen en begrafenispraktijken zodra de site volledig is geanalyseerd.
3 zeldzame vondsten bij Circus Maximus
Ooit was Circus Maximus in Rome in onbruik geraakt als een belangrijke attractie voor oude entertainmentzoekers. Waar wagenrennen en dierenjachten eens grote menigten opwekten, groeiden velden en verslaafdennaalden bezaaien de ruïnes.
Om het 2000 jaar oude Circus te repareren, lanceerden de autoriteiten een zesjarig renovatieproject. Tijdens het proces, dat eindigde in 2016, kwamen nieuwe vondsten tevoorschijn bij de bekende bezienswaardigheid. Opgravingen legden openbare latrines en zitplaatsen bloot, evenals marmeren overblijfselen van een boog die eens 10 meter hoog was.
Het hielp onderzoekers ook om oude renovaties te documenteren die zich op verschillende tijdstippen hadden voorgedaan, vooral na de grote brand in 64 n.Chr. Artefacten waren de onvermijdelijke voorraad munten (ongeveer 1.000) en een waardevol glasfragment.
De scherf kwam uit een beker en was het enige bewijs dat paarden toeschouwers vermaakten. Het draagt het gouden beeld van een zegevierend paard. Zijn naam, Numitor, stond onder het steigerende dier geschreven. Numitor, die waarschijnlijk al eeuwen geleden langs het enorme ovale spoor reed, zal het nieuwe logo van het Circus Maximus worden.
2 Voorouder van Venetië
Een waterstad stond ooit op het Italiaanse vasteland. Gelegen op enige afstand van Venetië, werd Altinum gebouwd in de eerste eeuw voor Christus en was bekend van historische verwijzingen en enkele opgravingen. Toen een droogte in 2007 arriveerde, maakten archeologen de kans om Altinum voor de eerste keer volledig in kaart te brengen.
Verborgen onder moderne gewassen vertoonden planten bovenop ruïnes meer waterstress. Degenen die boven de grachten van Altinum groeiden, deden het beter. Op deze manier traceerden archeologen de contouren van elk gebouw met behulp van luchtfotografie.
Er ontstond een verfijnde Romeinse stad. De onderzoekers ontdekten de fundamenten van straten, woonwijken, grote monumenten en stadsmuren met poorten. Er was ook een haven en kanalen.
Geleerden geloven dat de kennis van bewoners over het gedijen in een laguneomgeving hen heeft gered en heeft geholpen bij het spawnen van Venetië. De beroemde grachtenstad is verspreid over verschillende eilanden in de buurt van de Adriatische Zee. Het ontstond uit een mix van migrantenstromen uit verschillende kustplaatsen. Altinum is absoluut een van deze 'vooroudersteden'.
Inwoners vluchtten uit Altinum tijdens de vijfde tot de zevende eeuw na Christus om te ontsnappen aan barbaarse aanvallers. De indringers worstelden in de aquatische natuur van de eilanden, en de mensen van Altinum overleefden om hun vaardigheden bij te dragen aan de succesvolle kolonisatie van de lagune.
1 De Boathouse-vluchtelingen
De stad Herculaneum was een toevluchtsoord voor rijke Romeinen. Helaas was het ook de buurman van Pompeii en leed dezelfde verwoestende vernietiging. Vóór het laatste moment zochten 300 mannen, vrouwen en kinderen een schuilplaats in de boothuizen van Herculaneum vlakbij het strand. Ze bleven daar bijna 12 uur en dachten waarschijnlijk dat ze zouden overleven.
Maar toen gaf Vesuvius oververhitte as en gas vrij die de hellingen af renden en de schuilplaatsen in. Jammer genoeg was iedereen meteen klaar. Een barmhartig aspect werd onthuld toen onderzoekers de skeletten opnieuw bestudeerden.
Ontdekt in de jaren tachtig en negentig, vond de meer recente studie mensen in ontspannen poses, niets dat sprak van angst of pijn. Dit betekende dat ze zo snel stierven dat ze het nooit beseften. Maar de verwondingen waren maagkrampen.
Ten eerste stierven ze aan een hitteschok. Temperatuur laat een typisch patroon op het lichaam achter. Beschadigde botten en tandglazuur suggereerden dat de slachtoffers werden geraakt met een explosie van 500 graden Celsius (932 ° F). De intense hitte verdampte hun vlees, brak schedels en blies gaten in anderen. Ironisch genoeg heeft de pyroclastische golf weinig schade aangericht aan de stad.