Delen:
Top 10 verse feiten over het Great Barrier Reef
Zichtbaar vanuit de ruimte is het Great Barrier Reef van Australië de grootste door dieren gemaakte structuur ter wereld. Over een half miljoen jaar groeide het in lagen en toont nu meer dan 3.800 individuele riffen.
Ondanks de populariteit van het rif, zijn enkele van de meest fascinerende feiten eromheen niet erg bekend. De verste hoeken leveren nog steeds onverwachte verrassingen op, groot en klein. We zullen nu een aantal van hen verkennen.
10 Half Het rif is dood
Ecoloog Katharina Fabricius heeft sinds 1988 het onderwaterwonderland verkend. In 2012 had ze ontdekt dat het herkenningspunt de helft van zijn riffen had verloren. Het dramatische percentage werd berekend nadat Fabricius meer dan 2.000 onderzoeken van het Great Barrier Reef heeft bestudeerd. Ze vertoonden een jaarlijks verlies van 3,4 procent in de afgelopen 27 jaar.
Het grootste deel van het wrak kwam van één wezen - de zeester. Hoewel cyclonen en door klimaat gestuurd bleken ook verantwoordelijk zijn, verwoestte de doornenkristal 42 van de geschatte 50 procent beschadigd koraal.
De zeester lijkt niet op de clichévorm die de meeste mensen associëren met zeesterren. Het zee-ongedierte kan tot 0,9 meter (3 voet) groeien en giftige stekels bedekken zijn lichaam en 21 armen.
Hun aantal komt tot bloei omdat landbouwmeststoffen de voedingsstoffen leveren die babyzeesterren nodig hebben. De overvloed aan voedsel resulteerde in een enorme koraal-crunching bevolking. Het verwijderen van de stekelige menigte is moeilijk maar kritisch.
Het Fabricius-onderzoek toonde aan dat het rif kon overleven als hun aantal daalde. Zelfs als cyclonen en bleking doorgaan, kan het rif binnen drie decennia volledig herstellen.
9 Verrassend diep koraal
Om spectaculaire koraalvertoningen te bekijken, duiken de meeste duikers slechts 30 meter naar beneden. In 2013 vonden wetenschappers de diepste koralen van het rif en het kwam als een grote verrassing. Ze floreerden op een inktzwarte diepte van 125 meter (410 voet).
Normaal gesproken kunnen poliepen, de kleine koraalbouwers, niet overleven in de duisternis. Ze halen hun voedingsstoffen uit zonminnende algen. Toen een duikboot de griezelige ruimte nabij het Australische continentale plat trotseerde, werd het koraal genoemd Leptoseris. Ze worden meestal niet lager dan 100 meter (330 ft) gevonden.
Op dit niveau dimt het zonlicht en sponzen en nemen de waaiers het over. Het voertuig op afstand vond ook Staghorn Acropora, 's werelds meest overvloedige koraal. Er bestaat een eenvoudige verklaring voor de aanwezigheid van de fans en sponzen. Ze hebben geen licht nodig om te groeien. Maar hoe Leptoseris en de Staghorn blijven leven in een omgeving waar ze niet zouden moeten overleven, blijft een mysterie.
8 Het project met drijvende ventilators
Je zou kunnen denken dat de suggestie om het rif met gigantische fans te koelen gek klinkt. Maar de wetenschap achter het project van $ 2,2 miljoen is logisch. Bleken wordt veroorzaakt door hittestress en verandert gezonde gebieden in spookachtige witte landschappen. In 2016 en 2017 onderging het Groot Barrièrerif zulk ernstig bleken dat de helft van het koraal stierf.
De federale overheid besliste om het verwarmende rif aan een ventilator te behandelen. Als een test zullen acht van deze enorme fans drijven in het noorden van Queensland. De proef duurt drie jaar en zal 1 vierkante kilometer (0.39 mijl) afkoelen voor de kust van Cairns.
De turbines op zonne-energie zijn misschien traag, maar ze kunnen koude waterstromen voortbrengen. Tijdens de ramp van 2016-2017 merkten wetenschappers dat bleek minder voorkwam op plaatsen waar koele stroming vloeide. Koraal genas ook sneller op deze locaties.
Omdat hittestress slechts één factor is die het rif bedreigt, zullen de fans niet genoeg zijn om het te redden. Voorlopig is het project gericht op het beschermen van populaire toeristische plekken en de 64.000 banen die afhankelijk zijn van de industrie.
7 An Ancient Avalanche
In 2017 sleepten onderzoekers de kust van Noord Queensland af. Ze waren bezig een 3D-kaart van de diepzeevloer te maken toen er iets onverwachts opdook. De scans onthulden een oude aardverschuiving bij het Great Barrier Reef.
De onderwatergebeurtenis gebeurde op enorme schaal en liet puin achter in een uitgestrekt gebied binnen het rif. Onder de eerste ontdekkingen bevonden zich acht heuvels in de Queensland Trough, waarvan eerder werd gedacht dat ze grotendeels vlak waren. Sommige van deze zogenaamde Gloria Knolls zijn 100 meter (328 voet) hoog en 3 kilometer (1,9 mijl) lang.
Het zijn geen echte heuvels maar de belangrijkste overblijfselen van de dia. Het totale volume dat werd verschoven, is naar schatting 32 kubieke kilometer (8 mijl) en verspreide blokken werden tot 30 kilometer (19 mijl) achter de Gloria Knolls ontdekt.
De laatste vormde de oudste koraalfossil die 302.000 jaar oud was. Aangezien de heuvel eronder lag, betekent dit dat de lawine zelfs nog ouder was. De ontdekking van de aardverschuiving, samen met zijn opmerkelijke koud water ecosysteem, geeft een duidelijker beeld van de ware kenmerken en geschiedenis van het gebied.
6 Het blauwe gat
Soms worden ze ook wel de oceaancapsules genoemd, blauwe gaten zijn onderwatergaten in de afvoerputjes. Binnenin bouwt het sediment zich op over millennia en voorkomt verstoringen zoals stormen en stroming. Dit maakt de blauwe gaten zeer waardevol voor onderzoekers.
In 2017 slaagden mariene biologen erin geruchten te bevestigen dat er een bestond in een afgelegen deel van het Great Barrier Reef. Gelegen op 200 kilometer van het eiland Daydream, hield het gat een blije verrassing. Schildpadden en vissen reden binnen in de reusachtige cirkelvormige formatie, maar de showstopper was de overvloed aan exquise en gezonde koraalkolonies.
Birdsnest en Staghorn koralen groeiden in ongewone vormen, ongehinderd door golven of stromingen. Beide vormden enkele van de grootste en meest ingewikkelde koloniën die de duikers ooit hadden gezien. De bodem was 20 meter (65 voet) naar beneden en schreed naar het midden toe.Geologen geloven dat deze zeldzame ontdekking misschien ouder is dan zijn beroemde neef, de Great Blue Hole in Belize.
5 Starfish-Killing Robot
Drijvende fans kunnen het rif afkoelen, maar ze kunnen niet veel doen voor het probleem met zeesterren. Voor dat specifieke plaag creëerden wetenschappers een moordende robot. De gele buisvormige machine, COTSbot genaamd, is ontworpen om kunstmatige intelligentie te gebruiken om doornenkronen met doornen te identificeren.
Het werd getraind met duizenden afbeeldingen en video's om het juiste doel te herkennen. Eenmaal tevreden dat het naar een kroonzeester kijkt en niet naar een bijzonder stekelige octopus, gaat het de moord in. Een robotarm strekt zich uit en levert een dodelijke injectie van galzouten.
COTSbot is ontworpen om volledig op zichzelf te werken. Maar voor nu aarzelt de eerste zeester-dodende robot van de planeet. Als het onzeker is over een voorwerp, maakt het een foto en wacht het op een mens om te antwoorden. Een "ja" activeert de arm en slaat de ontmoeting op in het geheugen van COTSbot. Uiteindelijk zal het genoeg ervaring hebben om zijn eigen ding te doen zonder enige menselijke hulp.
Eind 2015 begon de robot aan zijn zeetrials zonder de dodelijke pekelinjecties. Maar eenmaal volledig onafhankelijk, zal het acht uur patrouilleren op het rif, met meer dan 200 injecties beschikbaar tijdens elke dienst.
4 Bronriffen
Een andere opmerkelijke ontdekking uit 2017 was het bestaan van 'bronriffen'. Dit zijn in feite koraalkwekerijen die meer afgelegen en beschadigde gebieden van het Great Barrier Reef kunnen aanvullen.
Onderzoekers zijn op zoek naar dergelijke gebieden. Toen ze dat deden, leerden ze meer over de verbluffende connectiviteit tussen riffen. Om te kwalificeren als een bronrif, moet een gebied een zekere immuniteit hebben voor bleken en zeesterren alsook een constante verbinding met andere riffen via stroming. Er werden slechts 112 gevonden, ongeveer 3 procent van het Great Barrier Reef in Italië.
Toch zijn de bronriffen met behulp van stromingen gekoppeld aan bijna de helft van het Groot Barrièrerif. Er zijn ongeveer 208 netwerken actief, die door wetenschappers worden vergeleken met een cardiovasculair systeem. Het feit dat bronriffen bevruchte eieren naar bedreigde gebieden kunnen sturen, toont aan dat het Great Barrier Reef zichzelf op een opmerkelijke manier kon genezen.
Maar dit levensondersteunende systeem is niet onfeilbaar. Onderzoekers begrijpen niet volledig hoe effectief het is en waarom er zo weinig in het noorden zijn. Ook kunnen de bronriffen zelf nog steeds worden vernietigd door klimaatverandering.
3 Plastic-eten koraal
Het rif staat voor een groot aantal bedreigingen, maar een van de vreemdste is de smaak van de koralen voor microplastics. In het begin geloofden wetenschappers dat de poliepen afval wegnamen omdat het op een prooi leek. Maar laboratoriumtesten bewezen dat het koraal van de smaak genoot, waarschijnlijk verleid door een chemische stof in de plastic deeltjes.
Uit dezelfde studie bleek ook dat het koraal uiteindelijk besefte dat de maaltijd nutteloos was. Een paar uur na inname werd tot 92 procent van het plastic verdreven. Angstig bleef ongeveer 10 procent achter in de maagholtes van de poliepen.
Het plastic werd diep in de darm gevonden, gewikkeld in spijsverteringsweefsel. Dit kan mogelijk een gevoel van volheid creëren wanneer het koraal echt uitgehongerd is. Normaal gesproken zou plankton op het menu staan, maar koralen lijken nog steeds de voorkeur te geven aan het kunstmatige alternatief. Er is ook geen schaarste aan microplastics. Naar schatting 13.000 stuks zwerfafval om de 1 vierkante kilometer (0.39 mijl) van de oceaan.
2 Het rif bijna verdronken
Dood door verdrinking klinkt vreemd voor iets dat onder water leeft. Een koraalrif kan echter verdrinken als het waterniveau te hoog oploopt. Het moderne Great Barrier Reef is de nieuwste laag van riffen die teruggaat tot de oudheid. Onderzoekers onderzochten het voorlaatste niveau dat bestond tijdens de Laatste Interglaciale periode.
Ongeveer 125.000 jaar geleden bestond dit paleo-rif in een omgeving met hogere zeespiegels en temperaturen dan tegenwoordig. Het leek op een toekomstige aarde die wordt verwarmd door ongecontroleerde CO2 uitstoot. Dit gaf een zeldzame blik op wat er zou kunnen gebeuren als de luchtvervuiling voortduurt.
Het uitzicht was niet mooi. Smeltend poolijs en gletsjers verhoogden de zeespiegel te snel. Omdat het worstelde om zich aan te passen, kwam het rif in de buurt van totale vernietiging. Maar het bleek ook vasthoudend te zijn. Toen de waterniveaus stabiliseerden, begon het koraal weer te groeien.
Terwijl het eindigt op een hoopvolle noot voor het fossiele rif, is het anders met het Great Barrier Reef. Als er een massasmelting plaatsvindt, wordt verwacht dat het water evenveel stijgt als tijdens de Laatste Interglacial. Het rif was al verzwakt en kon volledig vergaan onder de druk van de 6 meter hoge stijging.
1 Het driedimensionale gedrukte rif
Als er een prijs was voor creatieve oplossingen om het rif te redden, zou de University of Sydney zeker winnen. In 2017 begonnen onderzoekers nauwkeurige 3D-replica's te printen vanaf het Great Barrier Reef. Het project begon met het virtueel in kaart brengen van de koraalvelden. Deze werden geanalyseerd op precieze metingen van de structuren voordat ze werden afgedrukt als driedimensionale objecten.
Identiek aan de originelen, hebben de prothetische koralen verschillende verantwoordelijkheden. Eenmaal geplant op het rif, zullen ze vissen die zich voeden met koraal vernietigende algen en bieden een anker voor levend koraal. De replica's bieden structuur voor nieuwe groei en ondersteunen het rif tijdens herstelperioden na stormen en bleken.
Kunstmatige riffen zijn niets nieuws, maar dit is 's werelds eerste poging om een natuurlijk ogende scène te creëren in plaats van een schip te laten zinken en hopen dat de palingen zullen intrekken. De huidige connectiviteit van het Great Barrier Reef is perfect om larven van brongebieden naar de kunstmatige te brengen heiligdommen.
Zoveel als prothetische koraalkolonies kunnen helpen, zullen ze alleen de riftijd kopen.Klimaatverandering, die meer stormen en bleken stimuleert, moet worden aangepakt als het rif moet overleven.