Delen:
Top 10 oude constructies doordrenkt met mysterie en openbaring
Oude constructies zijn als portretten van de beschavingen die ze hebben gebouwd. In zekere zin zijn ze het oude equivalent van hedendaagse selfies. Maar hoewel onze selfies meestal eenvoudig, gemakkelijk te begrijpen en van toepassing zijn op slechts een of enkele mensen, kunnen oude constructies doordrenkt zijn van mysteries die hele culturen betreffen.
Hoewel beschavingen verdwijnen, kunnen hun fysieke projecten duizenden jaren overleven. De manier waarop oude samenlevingen gebouwd en waar was zelden zonder doel. Van ongebruikelijke graven tot onverwachte steden, deze structuren kunnen theorieën bevestigen, aanwijzingen voor oude mysteries onthullen of de plots nog meer verdikken.
10 Teotihuacan's Tunnels
In 2017 is een restauratieproject gestart om een van de beroemdste plekken van Mexico, de pre-Azteekse stad Teotihuacan, te herstellen. Terwijl ze op het centrale plein werkten, gebruikten archeologen een niet-invasieve techniek om ondergronds te kijken.
Riep elektrische resistiviteit tomografie, de scan keerde terug een onverwachte functie. Onder het plein was een tunnel. Het kronkelde naar en onder een nabijgelegen piramide. De Piramide van de Maan is een enorme staaltje van architectuur, en waarom de twee moeten worden verbonden door een schacht is niet volledig begrepen.
Voorlopig kan dit niet worden onderzocht. Een reden is diepte. De nieuwe structuur is 10 meter diep. Maar de tunnel komt overeen met een andere die eerder werd ontdekt onder een van de tempels van Teotihuacan.
Gezien het feit dat ze werden gebouwd door een volk dat 2000 jaar geleden leefde, kan het moeilijk zijn om te zeggen of de tunnels een praktisch of mystiek doel dienden. Het team dat de laatste ontdekte, boog zich echter naar een spirituele verklaring. Ze voelen dat de schachten de beste monumenten van de stad weerspiegelen en zelfs de onderwereld van de anonieme beschaving kunnen vertegenwoordigen.
9 Doel van de Tjungundji-heuvels
Voor meer dan 60 kilometer (37 mijl), gespierde grote heuvels de aarde langs westelijk Cape York, een kustgebied in Australië. Onderzoekers debatteren al jaren over de bijzonderheden van het fenomeen.
Blijkbaar namen ze de lokale aboriginal gemeenschap niet serieus. (De Tjungundji-mensen beweerden dat hun voorouders in de heuvels werden begraven.) Dus de theorieën raakten vreemd. Sommigen suggereerden bijvoorbeeld dat vogels verantwoordelijk waren voor de 250 bulten.
In 2018 bewees radar dat de lokale bevolking en de archeologen die de terpen als kunstmatig beschouwden, gelijk hadden. Elf van de zandstructuren werden gescand en veel mensen bevatten nog steeds menselijke resten.
Het in kaart brengen van het interieur identificeerde ook sommige van de begrafenisactiviteiten en hoe deze in de loop van de tijd veranderden. In verschillende lagen versierden artefacten elk graf. Deze omvatten bloemen, speren en koraal.
De leeftijd van de heuvels is onzeker, maar sommige kunnen zo oud zijn als 6.000 jaar. Dit was ongeveer dezelfde tijd dat de Egyptenaren de piramides bouwden.
8 Uniek stedelijk complex
In 2018 vonden opgravingen in het Egyptische Tel Edfu een complex met twee gebouwen. Op 4.000 jaar oud, het gerangschikt onder de vroegste van de regio's vele grote ruïnes. Archeologen identificeerden ruimten die werden gebruikt voor opslag, om koper te smelten en bier en brood te maken.
Andere aspecten waren raadselachtig. De buitengevels van het grootste gebouw hellen op een manier die niet populair was in het oude Egypte. Toch zijn de gevels meesterlijk gebouwd met behulp van deze eigenaardige stijl.
Een ander mysterie is waarom mensen het alleen achterlieten nadat het was verlaten. Vergelijkbare sites werden ontdaan van hun stenen voor andere bouwprojecten. Het complex bewaarde niet alleen de muren, die dikker waren dan een man, maar ook de voordeur. Gemaakt van een Egyptisch zeldzaamheid-hout-het had al lang geleden geplunderd moeten zijn.
Deze brouwerij-bakkerij is anders dan alle andere gezien vanuit het oude koninkrijk. Het is de eerste aanwijzing dat de oude stad Edfu werd opgenomen in de koninklijke beslissing om belangrijke nederzettingen buiten de grote steden te stichten.
Omdat er weinig informatie over deze uitbreiding bestaat, is het complex een waardevolle vondst. Het lijkt erop dat Edfu een vertrekpunt was voor expedities naar verre bestemmingen.
7 Een kerkelijke villa
De Engelse stad Warwick heeft onlangs besloten haar middelbare school te verhuizen. Bouwers waren druk in de buurt van Banbury Road toen ze een grote Romeinse villa hadden opgegraven. Geprezen door archeologen als zeldzame ruïnes, bedekte het een gebied dat 28 meter (92 voet) lang en 14,5 meter (48 voet) breed was. In hun eigen woorden was het "de grootte van een middeleeuwse kerk".
Gesneden uit lokale zandsteen, was het waarschijnlijk onderdeel van een groot landgoed uit de tweede eeuw na Christus. De villa zelf zou het meest imposante gebouw van allemaal zijn geweest. Ook zou het, als de grootste structuur in de regio, verbonden zijn met een Romeinse weg.
De ontdekking van maïs-droogovens toonde aan dat het gebouw naast het feit dat hij iemands huis was, een agrarische rol had gespeeld. Wie de huiskamers van de villa bewoonde, verliet het ongeveer 200 jaar later.
6 Het kamp van Stonehenge Architects
Een korte wandeling van Stonehenge, het leger bezit land op Larkhill. Tijdens de voorbereidingen voor nieuwe legergebouwen in 2018 werd een oude omheining blootgelegd. Om preciezer te zijn, het was een verhoogde afgesloten ruimte. Zulke plaatsen worden verondersteld waar oude handel en ontmoetingen plaatsvonden.
Negen houten palen wierpen wat licht op het soort mensen dat op de locatie bleef. De posities van de posten waren een replica van de stenen ring van Stonehenge. Dit suggereerde dat Larkhill een soort ontwerphub was om de beroemde tempel te reviseren, die ook begon als een eenvoudige ring van houtposten.
De oorspronkelijke versie van Stonehenge werd rond 3000 v.Chr. Gebouwd, maar archeologen geloven dat de behuizing er zes of zeven eeuwen vóór was.Waarschijnlijk diende het als de camping van de architecten toen de eerste stenen rond 2500 voor Christus werden binnengebracht.
5 Het Solstice Fort
Tijdens de heerschappij van Roman Keizer Hadrianus (ADVERTENTIE 117-138), omvatte het grondgebied van het imperium delen van Groot-Brittannië. Om deze grens veilig te stellen, werden verschillende forten aangelegd.
Een fort staat in de buurt van de Hardknott Pass in Cumbria. Het leek normaal tot 2015, toen de gateways bleken te passen bij beide zonnewendes. Gevestigd in het vierkante gebouw, staan de poorten tegenover elkaar in twee paar.
Op de langste dag van het jaar (zomerzonnewende) komt de zonsopgang overeen met de noordoostelijke en zuidwestelijke poorten en de zon gaat langs de noordwestelijke en zuidoostelijke poorten. Op de kortste dag (winterzonnewende) herhaalt het proces zich maar dan in omgekeerde volgorde.
Waarom dit specifieke fort was ontworpen voor een hemelse lichtshow is niet volledig begrepen. Het is ook onduidelijk waarom vier torens lijken te zijn uitgelijnd met de belangrijkste punten van het kompas.
Eén plausibel idee suggereert een religieuze connectie. Zonne-uitlijningen zijn een veel voorkomend thema in verschillende oude religies. In dit geval had eer aan Sol, de Romeinse zonnegod of Mithra, de god van het licht dat een populaire godheid onder het Romeinse leger was, eer bewezen kunnen zijn.
4 Moche Hall and Throne
Een opmerkelijke vondst werd openbaar gemaakt in 2018 nadat de Peruviaanse archeologen het Huaca Limon de Ucupe-monument hadden onderzocht. Ze vonden twee kamers van een mysterieus volk.
Lang voor de Inca, stond de Moche-natie in Peru op. Eeuwenlang, tot 700 na Christus, bestonden ze als een prachtige cultuur die monumenten, gouden artefacten en deskundige landbouwtechnieken achterliet. Elke nieuwe vondst kan helpen om de raadselachtige verdwijning van de cultuur te verklaren of ons tenminste meer over hen te leren.
Dit nieuwe complex zou kunnen bijdragen aan ons begrip van Moche-ceremonies. Eén kamer was een fijne rituele hal. In tegenstelling tot geometrische en mythische muurschilderingen elders gevonden, waren de muren van de hal versierd met realistische zeescènes. Eén schilderij uitgerekt 10 meter lang.
Meer dan 100 hoekjes hielden eens platen, wat duidt op grote en gevarieerde banketten. Twee getrapte tronen stonden tegenover elkaar. Het hoogste was bedoeld voor de heerser, en het andere waarschijnlijk de beschermheer van het feest.
Een veranda verbond de twee kamers. Bij de deur van de andere kamer was een podium, misschien om aankondigingen te doen tijdens vergaderingen. Elite-bijeenkomsten zijn alleen gezien in Moche-kunst.
Het complex is de eerste fysieke locatie die ontdekt moet worden. Niet alle ceremonies betroffen echter fijn dineren. Skeletachtige resten geven aan dat ook mensenoffers hebben plaatsgevonden.
3 Vreemde begrafenis in de steentijd
Vooruitlopend op een bouwproject in Zweden, veegden archeologen een strook land. Kanaljorden was al een archeologische vindplaats, maar in 2009 leverde het een graf op dat zelfs de experts in de steek liet.
Bij gebrek aan kaken rustten 11 schedels op een enorm kalksteenplatform van 12 bij 14 meter (39 bij 46 voet). Toen hij 8.000 jaar geleden werd gebouwd, was hij op de bodem van een meer. Er was ook het skelet van pasgeboren en dierlijke botten. Waarom ze onder water werden 'begraven' is slechts een van de mysteries van het graf.
Zeven schedels vertoonden bot trauma. De mannen waren van boven of van voren geraakt, de vrouwen van achteren. Opoffering was echter onwaarschijnlijk. De genezende breuken toonden aan dat ze daarna enige tijd leefden.
De botten waren ook vreemd gearrangeerd. De mensen zaten in het midden, met twee van de schedels doorboord met ringen. In het zuiden waren bear bones. Wilde zwijnen, herten en elanden verfraaiden het zuidoostelijke deel. Ook behoorden de meeste botten tot de rechterkant van het lichaam.
Misschien waren ze het slachtoffer van een overval en was de begrafenis bijzonder complex om hen te eren. In werkelijkheid kunnen onderzoekers de locatie of betekenis van het ritueel niet begrijpen.
2 100 Cult Sites
In 2015 werden ongeveer 100 rituele plaatsen gevonden in het Eilat-gebergte in Israël. Gelegen in de Negev-woestijn, kwamen steencirkels en fallusvormige structuren voor in dichte trossen. Binnen een gebied van 200 hectare telden archeologen 44 cultlocaties.
Hoewel er weinig bekend is over wat er op deze plaatsen gebeurde, waren de thema's vruchtbaarheid en dood overvloedig aanwezig. Gebouwd rond 8.000 jaar geleden, omvatten de sites mannelijke symbolen, zoals de stenen phalli, wijzend op "vrouwelijke" steencirkels met diameters van 1.5-2.5 meter (5-8 ft).
De dood werd betekend door stenen voorwerpen ondersteboven te begraven. Vlakke gebieden met een goed uitzicht werden gekozen als locaties. Maar zo productief als de cultplaatsen waren er slechts drie binnenlandse.
Gezien de kleine bevolking, woestijnomstandigheden en het terrein, is het enorme aantal monumenten een mysterie. Bovendien lijken ze het topje van de ijsberg te zijn. Soortgelijke vondsten worden elders nog steeds gedaan. Eén enquête heeft 349 locaties buiten het Eilat-gebergte gedetecteerd.
1 Duizenden Maya-structuren
Tijdens een recente luchtfoto van Noord-Guatemala zijn meer dan 60.000 onbekende Maya-werken aan de kaart toegevoegd. De in het bos doordringende scans onthulden piramides, muren, stedelijke funderingen, wegen en verdedigingswerken - allemaal binnen een gebied van 2100 vierkante kilometer (810 mijl).
De enquête onthulde gloednieuwe locaties om te bestuderen, maar verduidelijkte ook andere aspecten van de beschaving. Het aantal particuliere woningen suggereerde dat de Maya's in de buurt waren van degenen die in het gebied wonen. Ze vermeden de slash-and-burn landbouw van moderne boeren, waaruit blijkt dat het mogelijk is voor een grote bevolking om te bloeien zonder ontbossing.
Eén fort was een muur die stevig genoeg was om te laten zien dat de Maya's zich bezighielden met serieuze oorlogsvoering. Hoewel de meeste nieuwe gebouwen huizen zijn, was het aantal wegen net zo verrassend.
De plaatsen waar de Maya's nooit een baksteen hebben gelegd, zijn ook waardevol. Ze waren meesters in hun omgeving en het bestuderen van het vestigingspatroon kon hun technieken voor landbouw en waterbeheer blootleggen.
Het algemene beeld verandert niet alleen de opvattingen over de bevolking en hoe ze het land hebben beheerd. Het opent ook de deur naar inzicht in Maya-reizende netwerken, gemeenschapsorganisatie en communicatie.