Delen:
10 vreemde elektrische fenomenen gevonden in de natuur
Elektriciteit, die pas sinds kort door de mensheid wordt gebruikt, komt op vele verrassende manieren voor in de natuurlijke wereld. Te midden van de meer algemeen bekende voorbeelden kunnen we allemaal een handvol verrassende en soms onthutsende ontdekkingen noemen. In de loop van de tijd hebben veel mythen en bijgeloof hun wortels in elektriciteit gevonden.
10 fluitisten
Fluiters, ook wel bekend als "elektromagnetisch ochtendkoor" omdat de geluiden die ze produceren lijken op vroege vogelgezang, zijn onaardse geluiden die doen denken aan vroege ruimtebandgroepen zoals Hawkwind. Gevormd in de bovenste atmosfeer tijdens bliksemontladingen, kunnen ze worden opgepakt en opgenomen met eenvoudige apparatuur door radio-enthousiasten. Deze onverschrokken radioamateurs, ook wel bekend als 'fluitjagers', reizen vaak lange afstanden af naar gebieden die niet vervuild zijn door hoogspanningslijnen en andere elektromagnetische interferenties om de beste opnamen te maken.
Bands zoals Pink Floyd hebben de etherische geluiden gebruikt als onderdeel van hun liedjes. 'Cluster One', een instrumentaal nummer van de band The Division Bell album, maakt veel gebruik van deze opnames om een soundscape te creëren die moeilijk te bereiken is met conventionele instrumenten.
9 Catatumbo Lightning
Catatumbo-bliksem, ook wel bekend als "The Everlasting Storm," is de meest hardnekkige storm op aarde. Gevonden aan de monding van de Catatumbo-rivier in Venezuela, heeft de onophoudelijke bliksemshow geleid tot veel legendes en mythen onder de inheemse bevolking. Ontvlambaar methaan uit het omringende moeras in combinatie met uit de Andes golvende winden creëert een vluchtige omgeving, waardoor de bliksem insloeg.
Het intense onweer begint net na de schemering en duurt ongeveer 10 uur. De bliksem slaat tot 20.000 keer per nacht toe. Deze bijna bijna dagelijkse storm is zo intens dat deze is geïdentificeerd als de meest actieve aanvulling van ozon in onze atmosfeer en is uitgeroepen tot UNESCO-werelderfgoed. De bliksem zelf is beschreven als een roodoranje kleur en is te zien op heldere nachten helemaal uit het Caribisch gebied, maar donder wordt zelden van die afstand gehoord.
Vreemd genoeg hield de bliksem in 2010 twee maanden op. De laatste keer dat dit gebeurde was al in 1906 en duurde een paar weken. De inheemse bevolking slaakte een zucht van opluchting toen het weer terugkeerde.
8 Vuile onweersbuien
Al lang betwist bij wetenschappers, is een vuile onweersbui een enorme elektrische storm die wordt geproduceerd in de pluim van een vulkaanuitbarsting. Weet u niet precies wat precies deze enorme elektrische ladingen genereert, wetenschappers nemen aan dat deeltjes ijs, stof en puin samen wrijven en genoeg statische elektriciteit produceren om deze verbluffende en vreemd gekleurde bliksemschichten te veroorzaken. De pluimen as ondersteunen deze theorie, maar dit verklaart niet de bouten die uit de monding van de vulkaan komen.
In de loop van 2011 waren er veel vuile onweersbuien in Chili. Veel mensen riskeerden hun leven om de gebeurtenissen voor de camera vast te leggen. De temperatuur en de dichtheid van de pluim as wijzen erop dat eventueel aanwezig water dat de bliksemontlading kan helpen, eigenlijk geen zin heeft. Wetenschappers zijn daarom nog steeds verbijsterd en vuile onweersbuien blijven net zo mooi en ongrijpbaar als altijd.
7 Kosmisch Ray visueel fenomeen
Kosmische stralen ontstaan ver in de ruimte, reizen miljoenen jaren en raken uiteindelijk onze planeet. Deze stralen worden geabsorbeerd door onze atmosfeer en zijn daarom onzichtbaar voor terrestrische mensen. Maar hoe zit het met de astronauten die in onbeschermde ruimte reizen?
Ze zien lichten, zelfs met hun ogen dicht. Dit licht werkt anders dan het licht dat we op de grond gewend zijn. De Apollo 11-missie beschreef het als "vlekken", "strepen" en "wolken" in hun visioen om de drie minuten of zo. Hoewel dit visuele fenomeen door wetenschappers niet volledig wordt begrepen, weten ze wel dat kosmische stralen met hoge snelheden reizen en door ruimtevaartuigen, door het netvlies van de astronauten en weer de ruimte in gaan. De stralen worden niet als schadelijk beschouwd, maar de effecten van dit spervuur van deeltjes worden nog steeds onderzocht.
6 Triboluminescentie
Triboluminescentie beschrijft het fenomeen van licht dat wordt uitgestraald door een kristallijne substantie wanneer het wordt gewreven, uit elkaar wordt getrokken, gescheurd, gekrast of geplet. Hoewel dit een andere slecht begrepen nieuwsgierigheid is, wordt gedacht dat een elektrische stroom door het materiaal reist en ervoor zorgt dat gasmoleculen binnen het kristal gloeien.
Praktische moderne toepassingen voor triboluminescentie zijn onder meer het detecteren van structurele stress in gebouwen, waar deze ook wordt waargenomen. Toekomstige toepassingen zijn het vinden van stress in ruimtevaartuigen, dammen en bruggen - in feite is elke structuur waar stress of spanning een probleem kan zijn.
Toen onze voorouders per ongeluk deze onaardse lichtbron tegen kwamen, werd deze veel spiritueler geacht. Inheemse Amerikaanse sjamanen vulden ceremoniële rammelaars met kwartskristallen, die zouden gloeien en flitsen bij het schudden. Dit zou ongetwijfeld een vrij krachtige atmosfeer toevoegen aan hun rituelen.
Je kunt deze lichten thuis zien. Plaats wat suikerklontjes op een bord in een verduisterde kamer en verpletter de suiker met een glas. Je zou flitsen van licht moeten zien.
5 Sonoluminescentie
Ontdekt tijdens de jaren 1930, sonoluminescentie is de productie van licht door geluidsgolven. Wetenschappers kwamen voor het eerst de raadselachtige lichten tegen tijdens het onderzoek naar zee-sonar. Terwijl de geluidsgolven door het water reisden, verbaasden een angstaanjagende blauwe gloed en lichtflitsen de wetenschappers. Helaas heeft de naderende oorlog enig verder onderzoek getemperd.
Kleine bubbels in het water zetten uit en krimpen snel op, waardoor er een enorme hoeveelheid energie wordt opgebouwd.Telkens wanneer een luchtbel instort, worden hoge druk en temperatuur geproduceerd en wordt een lichtflits afgegeven. Waarom de lichtflits onder deze omstandigheden optreedt, wordt betwist, maar de theorie is dat edelgassen in de luchtbel kort worden geïoniseerd - zoals een fluorescentielamp - en terugkeren naar hun normale toestand wanneer de luchtbel weer begint uit te zetten.
De pistoolgarnaal kan deze lichtflitsen reproduceren. Met de maat van je vinger en harder dan een straalmotor gebruikt de pistoolgarnaal zijn klauw om geluid te produceren en zijn prooi te shockeren. Het geluid is echter niet het enige deel van de aanval dat de prooi versteld doet staan. De pistoolgarnaal maakt ook gebruik van sonoluminescentie, waarbij blauwe luchtbelletjes onder hoge druk worden geproduceerd die 5000 graden Celsius (8,500 ° F) bereiken.
4 Sprites
Sprites zijn enorme, heldere flitsen - meestal rood van kleur - die zich hoog in de atmosfeer manifesteren. Ze kunnen tot 50 kilometer (30 mijl) breed worden gemeten. Doorgaans worden sprites gevormd op een hoogte van maximaal 80 kilometer (50 mijl) en treden op boven onweer. De theorie dat sprites een soort van bliksem zijn, is bewezen fout omdat ze in feite een soort plasma zijn. Ze hebben meer gemeen met een fluorescentielampje en lijken op grote rode kwallen met lange blauwe tentakels. Alleen de helderste sprites zijn zichtbaar voor het blote oog.
Hoewel ze zelden vanaf de grond worden gefotografeerd, worden er veel foto's gemaakt van vliegtuigen. Ondanks hun relatieve onschadelijkheid, zijn er gevallen van schade aan wetenschappelijke apparatuur gebaseerd op onweersbuien die alleen kan worden verklaard door de vreemde en ongrijpbare sprites. Het meest opvallende voorbeeld was een NASA-stratosferische ballon die onbedoeld zijn nuttige lading aflegde na een van deze heldere lichtflitsen.
3 Ball Lightning
Ball lightning is pas recent serieus genomen; tot de jaren '60 bestond het officieel niet. Berichten over balbliksem zijn al eeuwenlang vastgelegd. Deze vreemde ballen kunnen variëren van de grootte van een erwt tot de grootte van een kleine bus. De knetterende, bruisende, felgekleurde bollen zweven een paar voet van hun omgeving tijdens onweersbuien. In sommige gevallen kunnen ze spontaan en heftig exploderen.
Een van de vreemdste mysteries van balbliksem is het ogenschijnlijk intelligente gedrag dat ze bezitten. Ze gaan vaak gebouwen binnen via deuren of ramen, reizen door gangen en navigeren door hun omgeving naar het vermijden van tafels, stoelen en alle mensen die ze tegen kunnen komen. Dit vreemde bewustzijn van hun omgeving heeft onvermijdelijk veel mensen doen geloven dat ze paranormaal van aard zijn, of misschien UFO's.
In december 2012 beweerden wetenschappers uit Australië dat ze het mysterie hadden bestudeerd en opgelost. Ze richtten hun aandacht op de vele meldingen van balbliksemvorming bij ramen en beweren nu dat geladen deeltjes zich ophopen op de buitenkant van niet-geleidende oppervlakken na blikseminslag. Het vervolgens gegenereerde elektrische veld zorgt ervoor dat elektronen uit de omringende gassen worden getrokken, waardoor fotonen worden vrijgegeven en een gloeiende bol wordt gemaakt.
Een andere studie gebaseerd in China toont bewijs dat de ballen zijn gevormd uit verdampt vuil. Louter bij toeval namen leden van een universiteit in Lanzhou op dat een blikseminslag op de camera en spectrografen werd gevormd nadat een normale bliksemschicht de grond trof. De spectrograaf toonde aan dat de balbliksem bestond uit silicium, ijzer en calcium, alle bestanddelen van de grond. De theorie is dat siliciumoxide in de bodem wordt verdampt door de intense hitte en vervolgens reageert met koolstof uit organisch materiaal, waardoor pure siliciumdamp achterblijft. Dit reageert op zijn beurt met zuurstof in de lucht om een gloeiende bol te vormen.
2 St. Elmo's Fire
Gerapporteerd al in de tijd van Columbus, werd St. Elmo's Vuur al lang als bovennatuurlijk beschouwd. Matrozen door de geschiedenis heen hebben verhalen verteld over een felblauwe of violette gloed rondom hun schepen. De gloed was het helderst boven op masten en leek vaak op blauwe vlammen die in een wind flikkerden.
De plotselinge verschijning van St. Elmo's Vuur, vernoemd naar een Italiaanse heilige, werd aangekondigd als een goed voorteken en een antwoord op de gebeden van de zeelieden. Het vreemde licht zou verschijnen aan het einde van uitzonderlijk slechte stormen. Kort nadat de gloed verscheen, zouden de gewelddadige zeeën kalmeren en de storm zou eindigen. Het is begrijpelijk dat zeevaarders door de eeuwen heen, na te zijn gevreesd voor hun leven en overleven, de heilige hebben aangenomen als hun persoonlijke beschermer op zee.
De wetenschap heeft sindsdien de oorzaak van dit onaardse licht verklaard. St. Elmo's Fire is eigenlijk een vorm van plasma, vergelijkbaar met die in neonlampen. Een verschil in spanning tussen de atmosfeer en de zee veroorzaakt ionisatie van de gassen rond de masten, die vervolgens gloeien. St. Elmo's Fire is ook gezien op kerktorens, de toppen van vliegtuigvleugels en zelfs de hoorns van het vee.
1 Auroras
Het meest bekende item in deze lijst, aurora's, zijn prachtige lichtshows die in de nachtelijke hemel voorkomen. De Aurora Borealis op het noordelijk halfrond en Aurora Australis op het zuidelijk halfrond ontlenen hun namen aan de Romeinse godin van de dageraad, Aurora, en lijken op licht golvende gordijnen. De meest voorkomende waargenomen kleur is heldergroen, maar rood, roze, geel en blauw (de zeldzaamste) zijn ook waargenomen.
Geladen deeltjes die vrijkomen uit de atmosfeer van de zon komen in botsing met gasdeeltjes in de atmosfeer van de aarde. De kleur van de aurora hangt af van welk gas wordt gebombardeerd. Deze deeltjes worden over het algemeen afgebogen door het magnetische veld van de aarde, maar het magnetische veld is zwakker in polaire gebieden. Sommige deeltjes slagen erin om door te komen, wat de spectaculaire show veroorzaakt.
Het is niet verwonderlijk dat veel mythen en legendes de aurora omringen; Een overheersend geloof is dat zij de geesten van de doden zijn en daarom moeten worden gerespecteerd.Rode aurora's worden al eeuwenlang beschouwd als voortekens van oorlog en werden waargenomen vlak voor het uitbreken van de Franse revolutie.