Delen:
10 Verrassende ontdekkingen over planten en hun gewoonten
Op het eerste gezicht zijn planten een alledaags onderdeel van het leven. Van het gras op je voortuin tot de torenhoge bomen, ze bedekken de aarde in een groene deken en zijn een verwacht, maar genegeerd, deel van ons bestaan geworden.
Het lijkt erop dat ze niets anders doen dan groeien en er mooi uitzien in onze bloempotten. Toch houden planten een verborgen wereld tussen hun bladeren. Ze hebben een groot aantal fascinerende vaardigheden die ooit onbekend waren.
10 Ze helpen je langer te leven
De voordelen van het hebben van huisdieren zijn goed gedocumenteerd. Wie wist dat hetzelfde voor planten kon gelden?
Een onderzoek uitgevoerd door onderzoekers aan de Harvard T.H. Chan School of Public Health en Brigham and Women's Hospital vonden dat het eenvoudig genoeg was om planten rond het huis te hebben om het sterftecijfer met 12 procent te verlagen. Meer dan 100.000 Amerikaanse vrouwen werden opgenomen in het onderzoek. Degenen met het meeste groen rondom hun huizen - zoals gras, bomen en struiken - bleken te kampen met lagere percentages van depressie, nierziekte, ademhalingsaandoeningen en kanker.
Redenen voor deze verrassende trend kunnen voortkomen uit het hebben van meer ruimte om te socialiseren of te oefenen, lagere niveaus van luchtvervuiling en verbeterde geestelijke gezondheid. Of het kan eenvoudig te wijten zijn aan het natuurlijke rustgevende effect van de natuur.
"Het is belangrijk om te weten dat bomen en planten gezondheidsvoordelen bieden in onze gemeenschappen, evenals schoonheid. De bevinding van verminderde sterfte suggereert dat vegetatie op een groot aantal verschillende manieren belangrijk kan zijn voor de gezondheid, "verklaarde Linda Birnbaum, directeur van het National Institute of Environmental Health Sciences.
Blijkt dat het levenselixir niet in de vorm komt van een magisch drankje of fontein. In plaats daarvan is het in de vorm van je vriendelijke potvaren.
9 Ze dragen bij aan vervuiling
De uitdrukking "buitenaardse indringer" roept beelden op van een kleine groene man uit de ruimte gewapend met lasers en gebogen over wereldheerschappij. Wat de meeste mensen niet weten, is dat het ook een heel wispelturige, koppige en vraatzuchtige plant beschrijft die de doodsteek is voor het terroriseren van het zuiden.
Kudzu is net als pinda's lid van de vlinderbloemigenfamilie. In tegenstelling tot pinda's is het een van de meest invasieve soorten ter wereld, met een snelheid van 1 meter (3 ft) om de drie dagen. Voor het eerst naar de VS gebracht in 1876, verspreidt het zich nu met een snelheid van 50.000 hectare per jaar, verstikt het land en eet het zich een weg door huizen, bomen, elektriciteitspalen en delicate bossen.
Hoewel het feit dat het complete ecosystemen vernietigt, verwoestend genoeg is, draagt kudzu ook bij aan het stijgende niveau van broeikasgassen. De bodem bestaat uit enorme hoeveelheden koolstof. Deze koolstof komt van nature omdat organismen, materie en afval vervallen in de grond en het opsluiten als een reservoir. Naarmate de tijd verstrijkt, komen er broeikasgassen vrij in de lucht, omdat bodembacteriën de materie afbreken.
In plaats van het milieu te helpen, verandert kudzu de snelheid waarmee de materie degradeert en verhoogt de hoeveelheid koolstof die vrijkomt uit de bodem. De bladeren en stengels zijn gemakkelijker voor de microben om af te breken. In de overwoekerde bossen waarin het binnendringt, moedigt kudzu de microben aan om plantmateriaal sneller te verteren, waarbij tot 4,8 ton koolstof per jaar vrijkomt. Dit is verrassend genoeg omdat planten vaak worden gezien als strijders van de natuur die gewapend zijn om de lucht te reinigen.
8 Ze kunnen 'horen'
Wordt levend gegeten is een van de ergste manieren om te gaan. Gelukkig beschikken planten niet over de mogelijkheden om te weten dat ze worden gewassen, gesneden en klaargemaakt voor een salade. Of toch?
Onderzoekers van de University of Missouri-Columbia hebben ontdekt dat planten in feite verdediging opwerpen als reactie op de snackende geluiden van rupsen. In het experiment werden rupsen op een koolachtige soort geplaatst. Daarna werden de rupsen verwijderd en werden trillingen van de kauwende geluiden opgenomen en afgespeeld.
In een verrassende ontdekking werd onthuld dat de planten eigenlijk mosterdolie produceerden in reactie op de waargenomen aanval, een chemische stof die bedoeld was om roofdieren af te weren. Ze waren zelfs in staat onderscheid te maken tussen trillingen die gevaar betekenden en andere die werden gemaakt door wind- en insectenkoppelingen. Er wordt verondersteld dat als de geluidsgolven de bladeren doen trillen, gevoelige eiwitten in de bladeren hen helpen de stimulus als ruis waar te nemen.
Heidi Appel, een onderzoeker in de studie, legde uit: "Ons werk is het eerste voorbeeld van hoe planten reageren op een ecologisch relevante vibratie. We ontdekten dat voederingstrillingen veranderingen in het metabolisme van plantencellen signaleren, waardoor ze meer defensieve chemicaliën creëren die aanvallen van rupsen kunnen afweren. "
Misschien kan geluid pesticiden vervangen en de volgende vorm van wapen tegen ongedierte worden.
7 Ze water zelf
Wat is er vreemder dan een plant die vervuilt en een plant die hoort? Een die zichzelf water geeft zonder handen nodig.
De woestijn rabarber plant bezit dit vermogen, dat elke tuinman zou doen springen van vreugde. Het oogst zelfs 16 keer meer water dan de omliggende soorten.
Net als elke andere woestijnplant is de soort geëvolueerd om de harde, schroeiende temperaturen te trotseren en doet dit op een sluwe manier. Elk van de een tot vier bladeren kan oplopen tot 71 centimeter (28 in). De met was beklede richels op het oppervlak van de bladeren gedragen zich als bergen die water naar de enkele wortel in het midden van de plant leiden.
Het mechanisme stelt het in staat om zoveel water te verzamelen als een plant in de Middellandse Zee, samen met het onderdompelen van de grond eronder tot een diepte van ten minste 10 centimeter (4 in). Misschien zijn planten slimmer dan we ze beloonen.
6 Ze transformeren in het verslaan van harten
We hebben een lange weg afgelegd op medisch gebied.De opkomst van de beschaving maakte plaats voor een reeks wetenschappelijke doorbraken, waarbij nieuwe ontdekkingen de weg baanden naar grotere en betere prestaties. In feite is een deel van die weg geplaveid met spinazie!
Wetenschappers waren in staat om een spinazieblad te transformeren in menselijk hartweefsel dat vloeistof verslindt via de aderen van de plant, waardoor het probleem dat laboratoria ondervonden bij het maken van vasculaire systemen met kleine, delicate bloedvaten, werd overwonnen. Deze haarvaatjes hebben alleen de lengte van de haarbreedte. Ondanks hun grootte hebben ze een zeer belangrijke taak te vervullen: zonder hen zouden de cellen in uw organen niet in staat zijn om het bloed te krijgen dat ze nodig hebben.
Gelukkig zit spinazie vol met een systeem van aders dat voedingsstoffen rond zijn weefsel transporteert. Plantencellen worden uit het blad verwijderd, waardoor een spookachtig wit frame van cellulose achterblijft dat vervolgens wordt ondergedompeld in levende menselijke cellen. Menselijk weefsel groeide rond het frame, werd één met de kleine aderen en transformeerde de spinazie in een kloppend miniatuurhart.
Na verloop van tijd kan dit gunstig zijn voor patiënten met beschadigd hartweefsel door hartstilstand of andere ziekten.
5 Ze eten elkaar
Hoewel ze vaak de belichaming zijn geweest van vegetarisme en veganisme, zijn planten verre van vredig. In het geval van Venus-vliegenvallen en werperplanten zijn ze roofdieren van de insectenwereld, ten prooi aan de nietsvermoedende bewoners ervan. In andere gevallen echter, prooien zij op hun eigen soort.
Bladderworts leven in rivieren, meren en drassige grond. Net als Venus vliegenvallen, hebben deze vreemd genoemde planten hun eigen vallen. Onder water verbergen hun bladeren honderden kleine, holle zakken. De druk binnenin is lager dan de druk buiten. Wanneer nietsvermoedende wormen of larven tegen een trekkerig haar opborrelen, schrikt een geheime deur open en stroomt er water naar binnen, waardoor de prooi ermee naar zijn ondergang wordt gebracht.
Maar tussen de insecten en nematoden hebben biologen iets vreemds ontdekt: algen in de magen van de blaasjes. Zijn ze per ongeluk naar binnen gezogen? Of maakten ze deel uit van het dieet van de planten?
Marianne Peroutka en haar collega's van de Universiteit van Wenen ontdekten dat algen in bepaalde omstandigheden ongeveer 80 procent van de inhoud van de vallen uitmaken. Het percentage was zelfs hoger onder blaasjes die leven in zacht water (waar er een lage hoeveelheid ionen en mineralen is).
Er leven minder dieren, wat betekent dat er minder prooidieren zijn. De blaasjes kunnen het goed maken door algen te verteren, waardoor we een glimp kunnen opvangen van het bestaan van omnivore planten.
4 Ze huilen om hulp
Hoewel ze niet kunnen praten, gebruiken planten chemicaliën die fungeren als een communicatieapparaat. Wanneer ze bijvoorbeeld door bacteriën worden aangevallen, bellen ze naar hun wortels voor hulp. De wortels zenden dan een zuur uit dat nuttige bacteriën aan hun hulp stuurt.
Harsh Bais en zijn collega's aan de Universiteit van Delaware experimenteerden met het infecteren van de bladeren van de zandraket met een ziekteverwekker. Degenen van wie de wortels werden beschermd met de microbe Bacillus subtilis, echter overleefd zonder een kras.
Er werd een verzending over lange afstand gedetecteerd waarbij de bladeren naar de wortels riepen om hulp. Dankzij de Bacil, de wortels scheidden appelzuur uit, een chemische stof die de microbe aantrekt en de verdedigingsbarrières versterkt.
De studie onthulde dat veel planten, in plaats van zich te gedragen als weerloze doelen, een effectief wapen in handen hebben. "Planten zijn een stuk slimmer dan we ze beloonen", zei Bais.
3 Ze leren van ervaring
Zoals eerder onthuld, zijn planten niet zo hersenloos als ze lijken. In feite onthult nieuw onderzoek dat ze zelfs intelligent kunnen zijn.
Michael Pollan, auteur van Het Dilemma van de Omnivoor, legde uit dat "ze analoge structuren hebben ... manieren om alle sensorische gegevens te verzamelen die ze in hun dagelijks leven verzamelen ... integreren en dan op een gepaste manier reageren. En ze doen dit zonder hersens, wat in zekere zin ongelooflijk is. "
Net als mensen kunnen ze het kraken van een hongerige rups "horen" en "roepen" naar microben voor hulp tegen ongedierte. Pollan gelooft ook dat ze water en zwaartekracht kunnen detecteren, net als een mens, en de richting waarin hun wortels groeien veranderen als ze een rots in de grond tegenkomen.
Maar voelen ze pijn?
"Je kunt een plant met een menselijke verdoving plaatsen", vervolgt Pollan. Zo opmerkelijk als het klinkt, het bewijst niet dat planten pijn voelen. Maar terwijl ze zenuwcellen missen, sturen planten elektrische signalen en scheiden ze neurotransmitters af, zoals dopamine en serotonine, die in het menselijk brein worden aangetroffen.
Dit suggereert bewijs voor een andere claim die de ogen opent: planten kunnen leren en onthouden. In feite voerde bioloog Monica Gagliano een experiment uit waarbij mimosa-planten van een hoogte werden neergelaten zonder te worden verwond. Bij aanraking vouwden de bladeren zichzelf in. Na de vijfde of zesde druppel reageerden de planten echter niet meer en leken ze te "leren" dat ze geen gevaar liepen, zelfs de informatie maximaal een maand lang behoudend.
Pollan legt uit: "De grens tussen planten en dieren kan iets zachter zijn dan we het traditioneel denken."
2 Ze 'herkennen' hun broers en zussen
Onderzoekers in Canada ontdekten dat wanneer zeetraketten samen met broers en zussen worden gekweekt, ze "leuk spelen" en doelbewust hun wortels klein en dichtbij houden. Ze twijnen hun bladeren samen. Maar met een niet-verwante plant is het verhaal anders: de ze raket concurreert om voedingsstoffen door langere wortels te ontwikkelen en groeit stijf zodat de bladeren die van de andere plant niet raken.
Onderzoeker Harsh Bais gebruikte thale cress om te zoeken naar manieren waarop ze elkaar als broers en zussen identificeren en niet als vreemden. Zaailingen werden ofwel blootgesteld aan wortelsecreties van zichzelf, hun familieleden of niet-verwante planten. De lengte van hun zijwortels werd vervolgens gemeten. Er werd geconcludeerd dat de wortels van de planten blootgesteld aan vreemden langer waren.
De studie kan nuttig zijn voor tuiniers. Bais verklaarde: "Vaak plaatsen we planten naast elkaar in de grond en als ze het niet goed doen, geven we de schuld aan het lokale tuincentrum waar we ze hebben gekocht of we wijten hun falen aan een ziekteverwekker. Maar misschien is er meer dan dat. "
1 Installatietelefoons
Ecoloog Roxina Soler en haar collega's ontdekten dat planten kunnen worden gebruikt als miniatuurcommunicatieapparaten - niet door mensen, maar door de insecten die zowel bovengronds als ondergronds leven. Dit leidt tot wat we kunnen raden is een interessant gesprek.
Wanneer ze zich onder de grond begeven om zich te laten smullen van de wortels van de plant, sturen de insecten een chemisch signaal de bladeren in om die bovengronds te waarschuwen dat de plant bezet is. Dit vermijdt de ongemakkelijke situatie van het moeten concurreren om dezelfde plant.
Het lijkt erop dat de ondergrondse en bovengrondse insecten door natuurlijke selectie dit sluwe mechanisme ontwikkelden om elkaar op te sporen. De telefoonlijnen profiteren ook van parasitaire wespen die zoeken naar plaatsen om hun eieren te leggen. De bladeren scheiden chemicaliën af die communiceren of de wortels al dan niet leeg zijn.
Hoewel het niet bekend is hoe universeel dit systeem is, is de mogelijkheid voor insecten om planten als biofoonlijnen te gebruiken desalniettemin interessant.