Delen:
10 Ontluisterende feiten over het Amerikaanse nucleaire arsenaal
Velen denken aan de dreigende dreiging van nucleaire conflicten als grotendeels iets uit het verleden, een product van de Koude Oorlog. De Amerikaanse president Barack Obama maakte tenslotte nucleaire ontwapening tot een essentieel onderdeel van zijn verkiezingscampagne van 2008 en het klopt dat het Amerikaanse nucleaire arsenaal sinds de jaren tachtig dramatisch is gekrompen.
Maar de resterende wapens hebben nog steeds het vermogen om onze planeet vele malen te vernietigen. Terwijl de nucleaire krachten van de wereld de kop blijven steken, is het tijd om een aantal minder bekende aspecten van het Amerikaanse arsenaal te onderzoeken.
10 It's Only The Second-Largest Arsenal
Sinds 1971 stelt het Non-proliferatieverdrag dat landen die over nucleaire wapens beschikken zich in de richting van ontwapening moeten begeven en zij die geen kernwapens hebben, moeten niet proberen ze te verkrijgen.
Het verdrag noemt vijf landen als "kernwapenstaten": de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, China en Rusland. Velen gaan ervan uit dat de VS het grootste arsenaal hebben, maar dat heeft het nooit gedaan. Die twijfelachtige eer gaat naar Rusland, de voormalige Sovjet-Unie.
Op het hoogtepunt in het midden van de jaren tachtig had de USSR 45.000 kernkoppen. Tegenwoordig is de Russische voorraad slechts een fractie hiervan op 8.500, vergeleken met ongeveer 7.700 in de VS. De VS halen Rusland echter weg in het aantal ingezette kernkoppen - degenen die klaar staan om te worden gelanceerd in een oogwenk - met ongeveer 2.000 voor de 1.800 van Rusland.
9 De vele soorten wapens
Veel van deze ingezette kernkoppen konden worden afgeleverd door Minuteman III Intercontinental Ballistic Missiles, waarvan 400 klaarstaan in 11 verschillende lanceringssilo's verspreid over de VS. Deze raketten zouden zich op vrijwel elk land ter wereld kunnen richten, maar ze zijn niet de enige optie voor een Amerikaanse nucleaire aanval.
De Verenigde Staten hebben een vloot van bijna 100 nucleaire bommenwerpers, veel van de stealth-variëteit en allemaal in staat om verwoestende ladingen te leveren. Maar misschien is het meest angstaanjagende afleveringsapparaat het Ohio-klasse onderzeeër.
Ontworpen voor lange implementaties diep onder water, bevat deze nucleair aangedreven sub 24 raketkokers, die elk een Trident-raket kunnen lanceren met meerdere, onafhankelijk gerichte kernkoppen. Slechts een van deze subs bevat voldoende vuurkracht om miljoenen te doden. De VS heeft er 14.
8 Het is niet opgenomen in het defensiebudget
Niet alle militaire uitgaven worden afgehandeld door het Ministerie van Defensie, wat logisch is in bepaalde gebieden. Gezondheidszorgkosten en andere veteranendiensten worden bijvoorbeeld vaak apart geteld of vallen onder de budgetten van andere afdelingen.
Geheime operaties of "zwarte operaties" worden volledig buiten het militaire budget gehouden. Ondertussen vallen de meest krachtige wapens van het leger en het gehele nucleaire programma onder de jurisdictie van het Department of Energy (DOE).
Hoewel hun functies niet ongelijksoortiger kunnen zijn, vallen kerncentrales en kernwapens allebei volledig onder de bevoegdheid van de DOE. Dit is ongelooflijk belangrijk wanneer men bedenkt dat het Amerikaanse militaire budget, dat alle andere landen in de wereld overtreft, niet verplicht is om de extra miljarden die elk jaar worden besteed aan het onderhoud van zijn nucleair arsenaal te rapporteren.
7 Het onderhoud ervan is geprivatiseerd
Het bedrag dat moet worden besteed aan het onderhoud van het Amerikaanse nucleaire arsenaal wordt momenteel geschat op ongeveer $ 1 biljoen in de komende 30 jaar. Dit omvat fondsen voor "modernisering" van de arsenaal-upgradende functies zoals de richtstraal van sommige raketten.
Hoewel dergelijke upgrades weinig voordeel bieden in termen van daadwerkelijke veiligheid of afschrikking, zullen vele particuliere, niet-gouvernementele entiteiten een decennialange meevaller van de implementatie ervan oogsten. Deze bedrijven hebben een overeenkomst met het ministerie van Energie en zelfs de kleinste contracten lopen op tot miljoenen dollars.
Het kleinere bedrijf Babcock en Wilcox heeft bijvoorbeeld in 2014 meer dan $ 76 miljoen betaald voor het upgraden van de nucleaire onderzeebootvloot. Grotere bedrijven zoals General Dynamics verzekeren miljoenencontracten voor ontwikkeling en ontwerp. Alleen al in 2015 besteedden deze bedrijven $ 67 miljoen aan lobbyen bij het Congres voor meer wapenuitgaven.
6 Veel ervan wordt opgeslagen in andere landen
Hoewel de militaire couppoging in 2016 in Turkije mislukte, riep het serieuze vragen op over het effect op de VS van een gedwongen machtsoverdracht. Tenslotte is Turkije de thuisbasis van Incirlik Air Base, een Amerikaanse installatie van waaruit luchtaanvallen tegen de Islamitische Staat zijn gelanceerd. Ongeveer 50 Amerikaanse kernwapens worden daar opgeslagen onder een NAVO-akkoord uit de jaren zestig.
Onder de deal delen de Verenigde Staten "kernwapens" met een aantal NAVO-partners die ze opslaan, terwijl anderen vliegtuigen onderhouden die in staat zijn om de wapens af te leveren. Amerikaanse kernbommen worden ook opgeslagen in Duitsland, Nederland, Italië en België.
De VS is verantwoordelijk voor hun onderhoud en beveiliging. Critici van het programma in Turkije hebben lang gewezen op de instabiliteit van de regio bij het oproepen van de beëindiging van het programma. De couppoging illustreerde hun redenering mooi: de commandant van de Incirlik-vliegbasis werd tijdens het evenement vastgehouden.
5 We hebben de koers omgedraaid over ontwapening
President Obama voerde campagne tegen het idee van een 'kernwapenvrije wereld' en zijn aanvankelijke voorstellen voor uitgaven voor onderhoud weerspiegelden dit. Het enigszins paradoxale idee was dat het opknappen van het nucleaire arsenaal zou leiden tot meer vertrouwen erin, wat zou leiden tot meer ontwapeningsverdragen en minder raketten.In het geopolitieke klimaat van de afgelopen tien jaar is dit nog niet uitgewerkt.
Sterker nog, de belangrijkste nucleaire adviseur van Obama vanaf zijn eerste termijn wijst specifiek op de Russische invasie van Oekraïne als het moment dat een beleid gebaseerd op echte eenzijdige ontwapening onhaalbaar maakte. Andere voorstanders van wapenvermindering geven toe dat het proces van modernisering geen kernkopverkleining heeft veroorzaakt.
4 Veel bommen zijn verloren gegaan en nooit hersteld
Sinds het begin van de Koude Oorlog zijn verschillende kernwapens, hun vitale onderdelen of beide permanent verloren. Nog verontrustender is dat niemand het erover eens lijkt te zijn hoeveel er zijn verloren gegaan, misschien vanwege de zeer gevoelige aard van dergelijke incidenten.
De meeste bronnen zetten het aantal ergens tussen 6 en 11. Er zijn nog tientallen dergelijke 'gebroken pijl'-incidenten geweest die resulteerden in het herstel van de wapens.
Onder de meer alarmerende gebeurtenissen: het mysterieuze zinken van de USS Schorpioen nucleaire onderzeeër in 1968 met twee ongespecificeerde kernkoppen, de verdwijning in 1956 van een B-47-bommenwerper met twee nucleaire kernen en de crash van 1961 van een B-52-bommenwerper in een moeras van Noord-Carolina, resulterend in het verlies van een uraniumkern.
3 kernaanvallen zijn bijna besteld
Tussen 1945 en 1949 stelden de VS negen gedetailleerde plannen op voor een "eerste aanval" op een nucleaire aanval tegen de Sovjet-Unie, hoewel het Amerikaanse nucleaire arsenaal op dat moment ernstig was beperkt. Het Operation Dropshot-plan van 1949 zou op 1 januari 1957 kunnen zijn begonnen, als de Sovjetunie zijn eigen nucleaire wapen niet later in 1949 had getest.
Andere "first strike" -opties waren ook bijna geïmplementeerd. Een jaar voor de Cubaanse rakettencrisis dreigde de Sovjet-premier Nikita Chroesjtsjov de controle over West-Berlijn over te nemen. Als reactie hierop hebben ambtenaren van het Pentagon een zeer gedetailleerd plan opgesteld om nucleaire bommenwerpers te gebruiken om het Sovjetarsenaal, het Kremlin en andere strategische doelen uit te roeien.
Deze 'Berlijnse crisis' leidde direct naar de situatie in Cuba. Nadat Kennedy bijna een nucleaire aanval op de Sovjet-Unie had bedreigd in een openbare rede, besloot Chroesjtsjov om raketten te plaatsen in Cuba om een militaire invloed te krijgen.
2 Het 'Nucleaire voetbal'
Na de Cubaanse rakettencrisis onderstreepte een memo van president Kennedy zijn bezorgdheid over het resultaat: "Wat zou ik tegen de Joint War Room zeggen om onmiddellijk een nucleaire aanval te plegen?" En "Hoe zou de persoon die mijn instructies ontving deze verifiëren?" niemand had gedacht deze vragen eerder te stellen.
Dit leidde tot de uitvinding van de noodtas van de president, die in de volksmond bekend staat als 'voetbal'. Het bevat nucleaire codes, een manier om de identiteit van de president te verifiëren, een hotline naar het nationale militaire commandocentrum in het Pentagon en een vereenvoudigde tabel met opties. voor verschillende soorten nucleaire implementaties.
Samen met de gelamineerde codekaart (het 'koekje') staat het 'voetbal' sinds Kennedy constant aan de zijde van bijna elke president. De enige opvallende uitzondering was Bill Clinton. Hij misplaatst het "koekje" voor enkele maanden in 2000.
1 De president heeft een bijna-unilaterale autoriteit
Er zijn praktisch geen protocollen aanwezig om te voorkomen dat een zittende Amerikaanse president een nucleaire aanval eenzijdig bestelt.
Het idee is dat het nucleaire arsenaal van Amerika moet worden uitgerust voor snelle inzet om een aanval goed af te schrikken. De president moet daarom de mogelijkheid hebben om snel een staking uit te voeren. Hoewel de secretaris van de verdediging de bestelling moet bevestigen, is hij wettelijk verplicht om dat te doen. Hij heeft geen vetorecht.
Als dit gek klinkt, overweeg dan de woorden van toenmalig vice-president Dick Cheney in 2008:
[De president] zou een soort verwoestende aanval kunnen lanceren die de wereld nog nooit heeft gezien. Hij hoeft niemand te checken. Hij hoeft het congres niet te bellen. Hij hoeft het niet bij de rechtbank in te zien. Hij heeft die autoriteit vanwege de aard van de wereld waarin we leven.
+ Verder lezen
Als je nog steeds leest, betekent dit dat de wereld niet is geëindigd in een nucleaire aanval! Dus hier zijn wat meer lijsten uit de archieven om je te vermaken tot de dag des oordeels!
10 onopgeloste kernmysteries
10 enge gebeurtenissen in de geschiedenis van kernenergie
8 Potentieel Wereldvermenging Nucleaire Schrik
10 Gevaarlijke misvattingen over nucleaire technologie
De echte naam van Mike Floorwalker is Jason, en hij woont in het Parker, Colorado gebied met zijn vrouw Stacey. Hij houdt van luide rockmuziek, koken en lijsten maken.