Delen:
10 eenvoudige grafieken die de manier waarop u de wereld ziet zullen veranderen
Onze wereld is gebouwd op aannames. Op elk willekeurig moment hebben we allemaal een aantal basisideeën die in ons onderbewustzijn tikken: waar we in de wereld staan, wat onze sociale klasse is, hoeveel langer we nog te leven hebben, enzovoort. Maar zo nu en dan komt iemand met een eenvoudige, gemakkelijk te begrijpen grafiek die die veronderstellingen wijd open blaast. Denk je dat je de wereld om je heen kent? Denk nog eens na.
10Half Je leven is voorbij bij de leeftijd van zeven
Weet je nog dat je in de zomervakantie ging toen je nog een kind was? Weet je nog hoe lang die paar weken leken te duren? Voor de meesten van ons voelde die tijd weg van school waarschijnlijk als een eeuwigheid. Op een bepaalde manier was het dat echt.
Lang geleden in 1897 theoretiseerde Paul Janet dat we het verstrijken van de tijd als een deel van onze totale levensduur meten. Dus een jaar voelt als een lange tijd dat je acht bent, omdat het 12,5 procent van je hele leven is. Als je daarentegen 35 bent, is het slechts 2,86 procent, en daarom lijkt de tijd te versnellen naarmate je ouder wordt. Wiskundig, dit werpt een aantal interessante punten op. Bijvoorbeeld, je zomervakantie op de leeftijd van 18 moet je net zo lang voelen als je hele 76e jaar. Nog gekker, de helft van je leven zou moeten voelen alsof het voorbij is tegen de tijd dat je de zevende leeftijd bereikt.
Volgens deze grafiek van de Oostenrijkse ontwerper Maximilian Kiener is onze tijdsbeleving sterk gericht op onze eerdere jaren. Zozeer zelfs dat het net het bereiken van onze achtste verjaardag zou moeten zijn, alsof het de hele middelbare leeftijd raakt. Als je je rekenschap geeft van het feit dat de meesten van ons zich onze eerste drie jaar niet herinneren, dan zou het waargenomen middelpunt van ons leven nog steeds rond de leeftijd van 18 moeten zijn - een volledige 61 jaar voordat de meesten van ons het daadwerkelijk zullen aanpakken.
Niet iedereen is het erover eens dat dit een eerlijke manier is om onze tijdsbeleving te meten. Toch valt niet te ontkennen dat de dingen lijken te versnellen naarmate je ouder wordt, en dat is waarom iedereen zo verrast is wanneer ze 40 raken. In hun hoofd zijn ze nog steeds net buiten de universiteit.
9Amerika is minder één natie dan elf verschillende
Iedereen die ooit van kust tot kust heeft gedreven, weet het, Amerika is groot. In al dat uitgestrekte land is het misschien geen verrassing dat er wild verschillende gemeenschappen zullen opstaan. De meesten van ons hebben deze gemeenschappen al opgedeeld volgens definities zoals Midwest, Deep South, New England, enzovoort. Maar journalist Colin Woodard vindt dit te ambigu. Volgens zijn kaart kun je de Verenigde Staten (en delen van Canada) splitsen in 11 afzonderlijke landen.
Verre van willekeurig te zijn, worden zijn 11 landen gedefinieerd door een gedeelde geschiedenis en culturele identiteit, net zoals de eigenlijke EU-landen. Velen zijn ook vrij moeilijk om ruzie te maken. Louisiana en Quebec hebben voormalige Franse koloniale regio's die beide deel uitmaken van 'New France', met een gedeeld Frans erfgoed en vergelijkbare sociaal liberale waarden. New England en het industriële Midwest is "Yankeedom", het gebied dat oorspronkelijk werd gesticht door puriteinen en dat de grote regering steunde. De regio langs de Great Smoky Mountains is "Greater Appalachia", opgericht door Ierse, Schotse en Engelse kolonisten met een blijvende liefde voor individuele vrijheid. Zuid-Florida, controversieel, wordt genoemd als onderdeel van de Spaanse Cariben.
Wat interessant is, is dat veel van deze landen kenmerken hebben die we zouden herkennen als vergelijkbaar, maar die we normaal gesproken niet zouden samenvoegen. De 'Midlands', bijvoorbeeld, omvat Iowa, Quaker Territory, het dichtbevolkte Midwest, en een band die zich uitstrekt rond de Grote Meren helemaal tot in Canada, en dat is allemaal vaag antigovernment en zeer pro-middenklasse.
8Globally, US Broadband Is Pathetic
Als thuisbasis van Google, Amazon, Facebook en zo ongeveer elke andere internetgigant zou je kunnen denken dat Amerika een behoorlijk technologisch ingrijpende plek was. Misschien niet helemaal volgens de Japanse of Zuid-Koreaanse normen, maar beter dan gemiddeld, toch? Niet eens in de buurt. Zoals deze grafieken van gigaom.com laten zien, is breedband in de VS zowel duur als volkomen zielig.
De eerste grafiek vergelijkt de kosten van maandelijkse abonnementen van over de hele wereld, vertaald in Amerikaanse dollars en gecorrigeerd voor koopkrachtpariteit. Rusland en Finland domineren het voordelige einde, waarbij de lokale bevolking het equivalent van respectievelijk $ 37 en $ 40 per maand betaalt. Het VK staat op de 17e plaats met een last van $ 49, terwijl Nederland verlaagt op de 28e plaats met een vergoeding van $ 58 per maand. De VS staat aan de andere kant op de 58ste plaats.
Dat is onder Bosnië, Maleisië en Albanië. Het is ook onder Hong Kong, waar alles duur is. Die extra kosten vertalen zich ook niet in een betere service. Het tweede diagram vergelijkt de maandelijkse prijs met de gemiddelde bandbreedte in meerdere regio's. Hoewel Noord-Amerikaanse breedband nog steeds sneller en goedkoper is dan het equivalent in Latijns-Amerika, Afrika of het Midden-Oosten, loopt het belachelijk achter op dat wat beschikbaar is voor Europa of Azië-Pacific. Op zijn best biedt West-Europese breedband tweemaal de bandbreedte voor de helft van de prijs, terwijl die in Azië-Pacific bijna 20 dollar goedkoper is en zo snel gaat dat het net magie is.
7Het Britse klassensysteem is nog ingewikkelder dan u zich realiseert
Het is een publiek geheim dat de Britten geobsedeerd zijn met klasse. Britse muziek, Britse kunst en Britse sitcoms zijn allemaal onlosmakelijk verbonden met de sociale schaal, en recent onderzoek heeft aangetoond dat achtergrond- en arbeidsvooruitzichten in het VK nauw met elkaar verbonden zijn. Maar terwijl de meeste Britten zich graag zouden identificeren als werkend, midden of hoger, is deze manier van denken wellicht ouderwets. In 2013 bracht een BBC-ondersteund onderzoek uit dat het land was verdeeld in zeven verschillende sociale klassen.
In een interactief bericht op de website van het bedrijf vroeg de Beeb de bezoekers om een handvol vragen te beantwoorden, waarna ze een nieuwe klas toegewezen kregen. De categorieën waren op zijn zachtst gezegd gecompliceerd. Terwijl de hogere klasse (hernoemd tot "elite") min of meer hetzelfde bleef, waren alle lagere klassen zwaar onderverdeeld. Aan de onderkant van de schaal werd de traditionele arbeidersklasse vergezeld door twee nieuwe groepen: opkomende dienstmedewerkers en het 'Precariaat'. De eerste zijn wat we 'hipsters' zouden noemen: mensen geobsedeerd door muziek en nieuwe technologie die hooggeschoold werkt, laagbetaalde banen zoals productieassistent of schrijver van een internetlijst. De tweede zijn de mensen op de onderste trede van de samenleving: mensen die laagbetaalde, laaggeschoolde banen hebben en geen enkele besparing hebben.
De middenklasse werd in drieën gesneden: nieuwe welvarende werknemers (van wie de ouders arbeidersklasse waren maar goedbetaalde, beveiligde banen hadden), technische middenklasse (die hoog opgeleide manuele banen hebben en van culturele activiteiten houden), en gevestigde middenklasse ( met een goede opleiding en nu werken in goedbetaalde professionele banen). Zoals de onderzoekers BBC News hebben verteld, geven deze nieuwe divisies een "completer beeld van de klasse in het moderne Groot-Brittannië." Als je wilt uitvinden waar je past, kun je altijd de test doen en erachter komen.
6Het effect van ras op rechtvaardigheid en dood is krankzinnig
Zoals het oude gezegde luidt: als Britten geobsedeerd zijn door klasse, is Amerika geobsedeerd door ras. De meesten van ons zijn waarschijnlijk op de hoogte van onderzoeken die laten zien hoe je vaker wordt gearresteerd voor het bezit van marihuana als je zwart bent. De effecten van racen gaan veel dieper. In een recente interactieve, De econoom toonden Afrikaanse Amerikanen alles, van hogere opsluitingspercentages tot hogere moorden en een lagere levensverwachting.
De econoomDe kaart verzamelt gegevens van alle landen van de wereld op basis van bovenstaande criteria plus kindersterftecijfers. Het verdeelt vervolgens Amerika in "White America" en "Black America" en stelt gebruikers in staat om ze te vergelijken met andere landen. De resultaten zijn eye-opening. Qua moordzaken zit White America net onder Noorwegen. Het land als geheel ligt ongeveer op hetzelfde niveau als Oekraïne. Daarentegen staat Black America ver onder Rusland, Soedan en Zimbabwe en net onder Guyana - een land dat door de Amerikaanse ambassade als 'kritiek' wordt beschouwd voor criminaliteit.
Deze ongelijkheid blijft bestaan in andere categorieën. In de levensverwachting staat blank Amerika op 79-jarige leeftijd net achter Denemarken en Chili, terwijl de algemene bevolking daar maar een klein beetje achter staat. Op 75 jaar staat Black America onder Mexico. In termen van kindersterfte staan Blanke Amerikanen boven Nieuw-Zeeland. Afro-Amerikanen staan op hetzelfde niveau als Roemenië en China.
Maar het ergste is opsluiting. Terwijl White America slechts 13 plaatsen van de bodem rangschikt en 380 gevangen zit voor elke 100.000 inwoners, is Black America letterlijk de laatste. Met 2.207 Afro-Amerikanen gevangen gezet voor elke 100.000 inwoners, is het percentage hoger dan dat van Rusland, Cuba, Turkmenistan en Iran samen.
5 U bent veel rijker dan u zich realiseert
Hoeveel van jullie die dit lezen zouden zichzelf rijk noemen? Waarschijnlijk niet veel. Uit onderzoek blijkt dat de overgrote meerderheid van ons zichzelf identificeert als 'middenklasse', hoewel zelfs degenen met fatsoenlijke banen de afgelopen jaren hun inkomen hebben zien stagneren. Als we moesten raden hoe onze inkomsten zich verhouden tot de rest van de mensheid, zouden maar heel weinig van ons onszelf in de buurt van de legendarische 'één procent' plaatsen.
Volgens een interactief van CARE International, dat is precies waar we zijn. Door uw jaarlijkse nettowaarde te nemen, kan hun website berekenen hoe rijk u bent in vergelijking met de rest van de mensheid en zet deze op een handige grafiek. Het blijkt dat je niet veel nodig hebt om je te kwalificeren voor de mondiale elite. Een bescheiden jaarlijks inkomen van $ 22.500 plaatst je vanaf het begin in de top 2.7 procent van alle verdieners. Het gemiddelde Amerikaanse loon van $ 26,695 geeft je vanaf het begin een record van 1,7 procent.
Tegen de tijd dat u de $ 42.339 verdient die uw gemiddelde McDonald's-manager zou verwachten te maken, staat uw wereldwijde reputatie gemakkelijk binnen de top 1 procent. Alles daarboven en je stapt in de wereldwijde megalite. Het lijkt misschien niet altijd zo, maar je hebt meer geld dan bijna iedereen op aarde.
4Over de helft van de wereldbevolking woont in een heel klein gebied
De Verenigde Staten hebben de op drie na grootste bevolking van elk land op aarde. Als u het als één entiteit telt, heeft de Europese Unie de op twee na grootste. Met dergelijke cijfers is het gemakkelijk om aan te nemen dat de wereldbevolking gelijk verdeeld is tussen het Westen en zware hitters zoals China. Zoals deze kaart laat zien, kon die aanname niet meer verkeerd zijn. Wereldwijd leven er meer mensen in een piepklein belletje in Azië dan daarbuiten.
De bovenstaande kaart verscheen voor het eerst op Reddit met dank aan gebruiker valeriepieris, en het is gebaseerd op een aantal redelijk redelijke projecties. Pakistan, Bangladesh, Indonesië, Japan en de Filippijnen hebben elk officiële populaties van meer dan 100 miljoen, en in het geval van India en China meer dan een miljard. Samen met enkele iets kleinere maar nog steeds dichtbevolkte landen als Vietnam, Zuid-Korea en Birma bevatten ze een kolkende massa van de mensheid die bijna oogverblindend is. Gecombineerd, is het handjevol landen binnen die cirkel de thuisbasis van meer mensen dan heel Afrika, Europa, het Midden-Oosten, Australië en de Amerika's samen.
Dit wordt alleen maar indrukwekkender als je je realiseert dat de cirkel meestal bestaat uit water.Om welke reden dan ook, de mensheid concentreert zich op een paar relatief kleine plekken op aarde in een hoek van de wereld, een hoek die de meesten van ons nog nooit hebben bezocht.
3Gay-rechten in Europa zijn niet wat u zou verwachten
In het laatste decennium of zo zijn LHBT-rechten een reden tot roem geworden. Homohuwelijk is in veel landen gelegaliseerd en de acceptatie staat op een recordniveau. Een van de meest accepterende regio's is Europa. Maar tolerantie in de wieg van de westerse beschaving is niet zo eenvoudig als het eerst verschijnt. Kijk goed en de kwestie onthult veel verrassingen.
In mei 2015 produceerde ILGA-Europe, een LGBT-liefdadigheidsinstelling die financiering van de EU krijgt, een kaart die elk land in de regio scoorde op een schaal van 0 tot 100 procent voor tolerantie (waarbij 100 procent volledige gelijkheid betekent en 0 procent run betekent voor jullie leven). Sommige ranglijsten, zoals de 8 procent van Rusland of de 72 procent van Zweden, waren vrijwel hetzelfde als je zou verwachten. Anderen waren op zijn zachtst gezegd verrassend. Katholiek Kroatië scoorde net achter Zweden met 71, waarmee het het op vier na beste land is om LGBT te worden in Europa. Zeer religieus Malta scoorde nog hoger met 77. Aan de andere kant scoorde het beroemde, tolerante Duitsland slechts 56, terwijl het kleine Monaco slechts 3 procentpunten hoger was dan notoir homofoob Rusland.
Het land dat het beste uitkwam, was het Verenigd Koninkrijk, dat ILGA-Europa als de meest LGBT-vriendelijke plaats in heel Europa beoordeelde en zelfs het beroemde liberale Nederland versloeg. Hoewel dit duidelijk de mening is van één organisatie over homorechten op het continent, toont dit nog steeds dat het algemene beeld meer genuanceerd en verrassend is dan je je misschien zou voorstellen.
2Wikipedia's Edit Wars zijn geografisch gestoord
Wikipedia's belachelijke montageoorlogen zijn het spul van de legende. De site zelf houdt een handige referentiepagina bij van zijn eigen lichtste veldslagen, inclusief oorlogen over dingen zoals de exacte diameter van de Death Star. In 2013 besloot het Oxford Internet Institute deze veldslagen in kaart te brengen op taal, onderwerp en frequentie. Ze ontdekten dat onze Wikipedia-oorlogen meer zeggen over onze cultuur dan je misschien had gedacht.
De kaart van de oorlogen van de Engelse Wikipedia toont bijvoorbeeld onderwerpen over de hele wereld, die allemaal meer dan vijf miljoen "terugkeringen" verzamelen (wanneer een redacteur al het werk van een eerdere redacteur ongedaan maakt). Onder deze, de meest controversiële onderwerpen waren George W. Bush, anarchisme, en niet verwonderlijk, de profeet Mohammed. Niet ver daarachter waren de onderwerpen van 11 september, de status van Kosovo en het genocidale bloedbad van Srebrenica in 1995.
Aan de andere kant was de Franstalige Wikipedia geobsedeerd door Segolene Royal (de ex-partner van Francois Hollande), UFO's en Jehovah's Getuigen. De Spaanse versie was het kwaadst op de Falklandeilanden, terwijl vier van de vijf grootste montageoorlogen op de Portugese site te maken hadden met voetbal.
Alles bij elkaar genomen, waren de kaarten vreemd onthullend. De Japanners hebben alleen belangrijke Wikipedia-gevechten over hun eigen universiteiten, terwijl de Tsjechen het bijna nooit oneens zijn. Aan de andere kant hadden bijna alle versies van Wikipedia gebruikers die het uitdaagden over Israël / Palestina.
1 Hoe goed je het doet hangt in het leven grotendeels af van wie je vader is
Als gedurfde ideeën voor een land gaan, is het moeilijk om de 'American Dream' te verslaan. Het idee dat zelfs de zoon van een straatveger het volgende Warren Buffett kan worden als hij zichzelf maar toepast, is bedwelmend. Volgens The Washington Post's Wonk Blog, het kan echter tijd zijn om het concept te hernoemen. Verre van Amerikaans te zijn, zou een meer toepasselijke titel de 'Deense droom' kunnen zijn.
In de hierboven getoonde grafiek gebruikte het papier gegevens van de OESO om te berekenen welk percentage van zijn financiële voor- en nadelen een vader zou kunnen doorgeven aan zijn zoon in een rijke natie. In Canada schatten ze dat de gemiddelde vader 19 procent van zijn financiële voordelen zou doorgeven. In Denemarken, het meest egalitaire van het perceel, was het slechts 15 procent. Amerikaanse vaders daarentegen hebben maar liefst 47 procent doorgegeven.
Dat is een van de hoogste in de OESO, net achter het nepotisme van Italië (48 procent) en de rigide klassestructuur van Groot-Brittannië (50 procent). Om deze cijfers betekenis te geven, bood het blad het volgende voorbeeld: Stel je twee studenten voor, iemand die zeer intelligent is, hard werkt maar arm is en iemand die rijk is geboren, maar een luie voortijdige schoolverlater is. In het Amerika van de 21e eeuw heeft de begaafde arme jongen dezelfde kans om arm te blijven als de waardeloze rijke idioot om rijk te blijven.
Met andere woorden, als u dit leest op een pc met Windows 95 bij kaarslicht in een klein krot, kunt u maar beter tot God bidden dat krot in Denemarken is.
Morris is een freelance schrijver en een nieuw-gekwalificeerde leraar, nog steeds naïef in de hoop een verschil te maken in het leven van zijn studenten. U kunt uw nuttige en minder dan nuttige opmerkingen naar zijn e-mail sturen of een aantal andere websites bezoeken die hem op onverklaarbare wijze inhuren.