10 redenen waarom een ​​kernoorlog goed zou kunnen zijn voor iedereen

In deze tijden is er geen gebrek aan dagelijks nieuws over een aanstaande nucleaire oorlog. Zelfs presidenten en leiders van belangrijke landen dreigen elkaars hoofd te bombarderen.

Het is duidelijk dat niemand van ons wil dat er ooit een kernoorlog zal plaatsvinden. Maar als het in de nabije toekomst onvermijdelijk is, hoe slecht zou het zijn? Ongelooflijk, we kunnen zelfs in deze situatie optimistisch zijn. Hier zijn 10 redenen waarom een ​​nucleaire oorlog uiteindelijk goed zou zijn voor de aarde, voor het leven en voor ons.

10 Het bombardement zal niet genoeg zijn om de aarde te vernietigen

Er is gezegd dat beschikbare nucleaire wapens voldoende zijn om de mensheid te decimeren, en tot op zekere hoogte is het waar. De grootste Amerikaanse atoombom kan miljoenen mensen alleen in de eerste uren vernietigen. Hetzelfde geldt voor Rusland. Maar zelfs het hele nucleaire arsenaal vormt geen bedreiging voor onze planeet. Dit is waarom.

De asteroïde Chicxulub, die de uitsterving van de dinosauriërs veroorzaakte, gaf op het moment van de botsing een energie vrij van 10 miljard Hiroshima-atoombommen. Toch is de schatting dat 25 procent van het leven op aarde erin is geslaagd te overleven.

Stel dat alle kernwapens in de wereld worden gebruikt in een nucleaire oorlog. Het wereldwijde nucleaire arsenaal bestaat momenteel uit ongeveer 14.500 wapens. Hoewel veel van deze wapens het hoogste machtsniveau bereiken (in de orde van megaton), zijn ze geen partij voor de asteroïde die de uitsterving van het krijt heeft veroorzaakt. Dus onze planeet zal min of meer veilig blijven.

9 Het leven zal blijven bestaan

Fotocredit: nature.com

Jurassic Park had gelijk: het leven vindt een manier. Na honderden miljoenen jaren gaat het leven door op deze wereld en alles wijst erop dat dit het geval zal blijven na een nucleaire oorlog. Waarom? Het antwoord ligt in het vermogen van soorten om te overleven in een postapocalyptische wereld.

Verschillende wetenschappelijke studies hebben aangetoond dat eenvoudige levensvormen in staat zijn om hoge stralingsdoses te weerstaan ​​zonder significante effecten te ondervinden. Enkele voorbeelden zijn bepaalde soorten wespen, fruitvliegen en in mindere mate kakkerlakken. Zelfs een klein dier dat bekend staat als een tardigrade heeft een genetisch mechanisme om dodelijke straling te overleven.

Volgens deze verklaring is het waar dat de wereld uiteindelijk wordt gedomineerd door insecten, maar het idee is niet zo negatief. Zoals het eerder is gebeurd, kunnen deze kleine wezens grote rampen overleven en hun populaties snel herstellen. Met insecten weer aan het werk, zou het hele ecosysteem binnen een paar millennia kunnen genezen.

8 De straling zal niet lang duren

Een van de grootste problemen met een nucleaire explosie is straling, waardoor alle bekende levensvormen verslechteren. Maar hoe lang blijft de radioactieve besmetting van een atoombom bestaan? Ten eerste wordt het grootste deel van de straling binnen enkele seconden geëlimineerd, waardoor een kleinere hoeveelheid meer duurzame radioactieve elementen achterblijft.

De rest van het gevaar is afhankelijk van de omstandigheden van de explosie. Als de bom een ​​paar kilometer boven het oppervlak wordt ontploft, zal het radioactieve materiaal zich in de lucht verspreiden en zal het effect ervan worden verminderd. We hebben de zaak van de bommen die op Hiroshima en Nagasaki vielen. Na enkele decennia zou de bevolking zonder grote complicaties in de explosiegebieden kunnen leven.

Als de bom wordt ontploft op het oppervlak, zal de situatie iets minder gunstig zijn. Ground zero, met een beperkte straal, zal gedurende een lange periode van jaren - of zelfs decennia - onbewoonbaar zijn. Maar als we eerlijk zijn, is het niet zo'n lange periode vergeleken met de duur van de andere effecten op deze lijst. Bovendien, zelfs in deze omstandigheden, is leven op dergelijke plaatsen mogelijk.

7 verbeterde soorten die zijn aangepast aan straling

Charles Darwin zei dat die soort zich na verloop van tijd aanpast aan veranderingen in het milieu door middel van 'natuurlijke selectie'. Deze aanpassing vindt plaats op genetisch niveau en kan zelfs resulteren in een verbetering van de soort. Maar natuurlijke selectie hoeft niet per se lang te duren om effect te sorteren. De geschiedenis bewijst het.

Na het ongeluk in de kerncentrale van Tsjernobyl in 1986 was de omliggende bodem verzadigd met radioactieve elementen. Binnen de faciliteit waren wetenschappers verrast om een ​​soort schimmel te ontdekken die groeit door zich te voeden met massale straling.

Op een industriële site in het Verenigd Koninkrijk bleken bacteriën die zich hadden aangepast aan de barre omstandigheden in staat om radioactief afval te neutraliseren. Slechts een paar decennia waren nodig om dergelijke bacteriën aan te passen aan dit proces.

Zoals uit deze voorbeelden blijkt, zullen er in relatief korte tijd nieuwe wezens tevoorschijn komen en zich aanpassen aan de agressieve omgeving van de postnucleaire oorlog. In het ergste geval hebben we een wereld vol met radioactieve bugs. In het beste geval kunnen deze wezens zich voeden met de giftige elementen totdat de wereld weer schoon is.

6 Preventie van megakatbevingen

Wanneer een tektonische plaat gewelddadig over een andere verschuift in de aardkorst, treedt er een aardbeving op. Grotere aardbevingen en de daaruit voortvloeiende effecten kunnen duizenden levens kosten. Kernexplosies kunnen echter helpen de kracht van aardbevingen te verminderen en zo grotere cataclysmen te voorkomen.

In 2017 leidde een nucleaire test in Noord-Korea tot een aardbeving met een kracht van 6,3 gevolgd door verschillende naschokken. De explosie heeft de aardbeving niet veroorzaakt. In plaats daarvan gebeurde het omdat Korea een actieve tektonische fout heeft en de schokgolf van de kernwolk een deel van de "stress" of druk die werd opgeslagen in de korst vrijmaakte.

Dit betekent dat een nucleaire explosie de "tektonische stress" van de grond kan vrijmaken, kleine aardbevingen kan veroorzaken en kan voorkomen dat deze stress wordt opgeslagen totdat een grotere en meer destructieve aardbeving wordt veroorzaakt. Hoewel duizenden kleine aardbevingen nodig zijn om een ​​grote aardbeving te evenaren, bedenk dan dat het nucleaire arsenaal uit duizenden bommen bestaat.

Als de detonaties optreden bij actieve fouten tijdens een nucleaire oorlog, zou een deel van de druk van de platen verdwijnen in de vorm van kleine trillingen, waardoor de stabiliteit van de geologie van de aarde toeneemt.

5 Verbetering van de ozonlaag

Foto credit: helpavenature.com

De ozonlaag strekt zich uit over 10-50 kilometer (6-31 mijl) boven het aardoppervlak en speelt een belangrijke rol bij het behoud van het leven. Een kernexplosie releases grote hoeveelheden stikstofmonoxide, die in eerste instantie de desintegratie van atmosferische ozon veroorzaakt.

Met andere woorden, de ozonlaag wordt verminderd en de aarde wordt blootgesteld aan hoge doses UV-straling. Maar dit is slechts voor een tijdje. Op lage hoogte reageert het vrijgekomen stikstofmonoxide met andere elementen zoals koolwaterstoffen om ozon in grote hoeveelheden te vormen.

Kernexplosies maken dus enorme hoeveelheden chemicaliën vrij die nodig zijn om ozon te vormen. Op hun beurt stijgen deze elementen op met de paddestoelwolken, dus gaan ze meestal niet verder dan de ozonlaag. Dit zorgt ervoor dat de reactie om ozon te vormen met de tijd kan worden voltooid. Het uiteindelijke resultaat is een toename van ozon in de troposfeer, die het leven aan het oppervlak zal beschermen tegen straling terwijl de mondiale temperatuur wordt verlaagd.

4 Eco-vriendelijke nucleaire bliksem

Voor diverse industriële activiteiten hebben mensen giftige gassen ontwikkeld die bekend staan ​​als chloorfluorkoolwaterstoffen (CFK's). Deze gassen kunnen zelfs in aerosols en koelmiddelen worden gevonden. CFK's kunnen zeer schadelijk zijn en bijdragen aan de vernietiging van ozonlaag en milieuvervuiling. Duizenden tonnen van deze gassen komen jaarlijks vrij in de atmosfeer, dus het klimaatrisico is duidelijk. Maar hoe kan een kernoorlog ons helpen om van deze elementen af ​​te komen?

Het is bewezen dat onweersbuien in staat zijn om giftige gassen in de lucht te verminderen. Bliksembouten hebben het vermogen om CFK's op moleculair niveau te ontleden. Dus hier is het punt: nucleaire explosies genereren grote bliksem. Na detonatie wordt de lucht rond de explosie geïoniseerd als gevolg van druk en intense hitte, waardoor bliksemachtige elektrische ontladingen ontstaan.

Als honderden bommen worden ontploft in een nucleaire oorlog, kan de resulterende bliksem een ​​percentage broeikasgassen verminderen. Een dergelijk percentage zou natuurlijk minimaal zijn, maar het is nog steeds beter dan niets.

3 Een tweede kans voor de mensheid

Ten eerste zal de mensheid niet volledig verdwijnen.

Aan de ene kant concentreren kernwapens hun destructieve kracht vaak in kleine gebieden. Dat is waarom de grootste bommen niet altijd de meest destructieve zullen zijn.

Aan de andere kant garandeert een nucleaire explosie niet de totale eliminatie van het leven in het gebied. Een persoon heeft bijvoorbeeld de Hiroshima-bom overleefd ondanks dat hij 170 meter (558 ft) van de explosie was verwijderd. Laten we in gedachten houden dat in een nucleaire oorlog de doelen belangrijke steden zullen zijn. Er zouden nog steeds veel kleinere bewoonde gebieden zijn met overlevenden.

Albert Einstein zei dat de vierde wereldoorlog zou worden 'bestreden met stokken en stenen', en misschien had hij gelijk. Naast het werken als een onvermijdelijke beheersing van de bevolking, zou een nucleaire oorlog als een keerpunt voor de menselijke geschiedenis kunnen dienen. De overlevende mensheid zou kunnen leren van fouten uit het verleden en voorspoedig zijn zonder toevlucht te nemen tot de schadelijke methoden die de moderne samenleving gebruikt.

2 Creatie van nieuwe elementen

Hoewel er momenteel 118 periodieke elementen bekend zijn, zijn veel van deze elementen niet in de natuur te vinden. De zogenaamde transurane elementen worden in feite gegenereerd in kernreacties. En nu weten we dat een nucleaire explosie sporen van deze elementen kan genereren, waarvan sommige praktische toepassingen hebben.

We zullen slechts twee van deze elementen benadrukken. Californium wordt gebruikt in metaaldetectoren, in de zoektocht naar olie en als een element om bepaalde soorten kanker te behandelen. Americium wordt gebruikt bij de fabricage van rookmelders en het is ook een toekomstige kandidaat om als ruimtebrandstof te presteren.

Een nucleaire oorlog kan leiden tot het creëren van grote hoeveelheden van deze zeldzame elementen. Overlevende mensheid zou deze elementen kunnen gebruiken om zijn technologische vooruitgang te versnellen en de door de oorlog verloren vooruitgang te herstellen.

1 uitstervingsevenementen zijn ironisch genoeg goed voor het leven

Elke paar tientallen miljoenen jaren vindt er een massale uitsterving plaats, waarbij het grootste deel van het leven op aarde wordt gewist. Na elke uitsterving evolueren overlevende wezens naar meer complexe levensvormen, resulterend in een diversiteit van wezens die nog nooit eerder zijn gezien.

Wetenschappelijk bewijsmateriaal presenteert in het verleden minstens vijf massa-extincties. En na miljoenen jaren van relatieve rust staan ​​we nu voor de zesde keer.

Op de een of andere manier zijn uitstervingsgebeurtenissen onvermijdelijk. Ze maken deel uit van de biologische cyclus op onze planeet. 250 miljoen jaar geleden bijvoorbeeld, is driekwart van het leven op aarde uitgestorven als gevolg van klimaatverandering. Bovendien, zoals we al hebben besproken, zal het leven blijven bestaan ​​en zich aanpassen in deze wereld na een nucleaire oorlog. Dus eigenlijk doen we niets anders dan te anticiperen op het volgende uitstervingsevenement en de opkomst van nieuwe levensvormen.