Delen:
10 eigenzinnige legers van pint-sized Naties
De uitdrukking "nationaal leger" roept een vrij standaardbeeld op: een grote, imposante en professionele strijdmacht. En als we al bekend zijn met een modern leger, is het waarschijnlijk een van de groten, b.v. China, Duitsland, de Verenigde Staten, enz. Toch zijn er sommige legers die niet in de mal passen.
We mogen verwachten dat de kleine naties van de wereld zich volledig afzijdig houden van militairen - en sommigen, zoals Liechtenstein, hebben dit gedaan. Maar de daad van het verdedigen van zichzelf (zelfs symbolisch) brengt veel trots, eer en gevoel van nationale soevereiniteit met zich mee. Om deze reden hebben de meeste kleine landen een symbolische militaire kracht, zelfs als de grote landen ze praktisch per ongeluk zouden kunnen stomen. Voor een beetje feesten zoek je niet verder dan deze miniatuurmilitairen in het klein ...
10 San Marino-Fun-Sized Finery
Toen Italië zich verenigde in de 19e eeuw, gingen de verenigers rond in het verzamelen van provincies en vorstendommen als een overijverig kind tijdens een eieren-eierenjacht. Maar het blijkt dat ze het laten zijn: San Marino, de laatste van de oude Italiaanse stadstaten. In zijn kleine zak langs de Adriatische Zee wordt het land aan drie zijden omringd door Italië. Het is niet verwonderlijk dat internationale overeenkomsten Italië verantwoordelijk hebben voor de bescherming in de oorlog van zijn kleine neef. De inwoners (Sammarinees genaamd) hebben echter een eigen leger. En net als een paasei is het Sammarinese leger klein, fragiel en schitterend.
Elke tak heeft zijn eigen onderscheidende uniform. The Guard of the Rock, combinatie van grenspatrouille en politie-detectives, draag een levendige groene jas met twee rijen knopen en een heldere rode broek. Een nationale defensie, de compagnie van Uniformed Militia, draagt musketten en zwaarden om bij hun donkerblauwe uniformen en witte sjerpen en epauletten te passen. Het bestuursorgaan van San Marino, de Grote en Algemene Raad, redt de meest schitterend geklede soldaten voor hun eigen bescherming. De garde van de Raad is gekleed in een donkerblauwe rok met gouden randen en epauletten, witte handschoenen en schuine hoeden met een uitgebreide pluim van blauwe en witte veren. Ze komen begrijpelijkerwijs voor op een hoog percentage van de briefkaarten van San Marino.
Last but not least, is het Kruisboogkorps. In de jaren 1300, toen kruisbogen de voorhoede waren van militaire technologie, vormde deze groep het middelpunt van de Sammarinese strijdkrachten. Uiteraard kan dat niet langer het geval zijn. Maar San Marino's mensen geven om legaten, en het 70-koppige vrijwilligerskorps onderhoudt deze met veel plezier. De uniformen zijn grondig middeleeuws, met tunieken en gezwollen vilten hoeden.
Opdat je denkt dat ze belachelijk gemaakt kunnen worden, zoals tuin-variëteit Renaissancistische kermisexploitanten, wees echter gewaarschuwd: het korps traint rigoureus met zijn kruisbogen tot op de dag van vandaag. En ze zijn uitstekende scherpschutters!
9 Seychellen - Het nabeschouwingsleger
Omdat kleine bevolkingsgroepen kleine legers betekenen, zou je kunnen denken dat Seychellen, een Afrikaanse natie met slechts 94.000 mensen, een klein leger zou hebben. Je zou gelijk hebben. Maar je hebt misschien niet geraden dat de strijdkrachten van de Seychellen bijna volledig geconcentreerd zijn in de marine.
Dat komt omdat de Seychellen een archipel is. Die 94.000 mensen zijn verspreid over 115 eilanden; het lage landoppervlak is een belangrijke reden waarom de bevolking niet hoger is. In deze omgeving zou een grote landmacht hun marine-broeders een ritje moeten laten maken bijna elke keer dat ze probeerden te bewegen. De mensen op de Seychellen hebben net besloten om hun inspanningen in de meest vitale branche te zetten.
Officieel wordt de kustwacht genoemd en het heeft de overgrote meerderheid van de 650 militairen en vrouwen van de Seychellen in zijn bezit. En voor zijn grootte is hij netjes uitgerust: de drie patrouilleboten en vier kanonneerboten bieden voldoende dekking voor de vele kilometers lange kustlijn van het land. Hun watermobiliteit geeft hen de capaciteit om geweld te projecteren waar dat nodig is. De taken van de kustwacht strekten zich zelfs uit tot de bescherming van de privacy van prins William en prinses Kate van het Verenigd Koninkrijk tijdens hun huwelijksreis in mei 2011.
De andere takken van de Seychellen zijn verwaarloosde stiefkinderen in vergelijking. De luchtmacht heeft een totaal van vier vliegtuigen, die geen van alle gevechtskunnen zijn. Elk overgebleven budget gaat naar de grondtroepen, van wie velen gebonden zijn als presidentiële lijfwachten.
Zelfs het derde-snarige leger heeft zijn tijd gehad om te schitteren. In 1981 hield de troepen met succes een groep buitenlandse huursoldaten gevangen en reed deze weg terwijl ze zich voordeed als een vakantie-bierclub en tijdens een staatsgreeppoging kort de belangrijkste luchthaven in beslag nam. De People Defence Forces van de Seychellen profiteerden van de aanval - niet alleen in de praktijk, maar ook in vertrouwen. De soldaten werden na hun succes zelfverzekerder en de enige man die in actie werd gedood, werd een moreel verzamelpunt voor de rest van de strijdkracht.
8 St. Kitts en Nevis-On-Again, Off-Again
Zelfs een klein leger is een grote kostenpost. Het is begrijpelijk dat kleine, in nood verkerende landen ervoor kunnen kiezen om zonder te gaan, maar dit moet worden afgewogen tegen de ook begrijpelijke wens om de eigen bescherming te behouden. Met een dergelijk controversieel onderwerp op het spel, kunnen democratische verschuivingen in de regering resulteren in een vreemde wipschakeling. Dat is het geval in de Caribische natie St. Kitts en Nevis - waar het leger als een defecte gloeilamp in en uit flikkert.
Een andere eilandstaat, St. Kitts en Nevis, is de nieuwste soevereine staat in Noord-Amerika en werd pas aan het eind van de 20e eeuw onafhankelijk van het Verenigd Koninkrijk. Met onafhankelijkheid kwam de behoefte aan besluitvorming. Eén partij argumenteerde dat er nood was aan een leger; een ander was er heftig tegen. De meerderheid regeerde, wat leidde tot de oprichting van een professioneel leger (formeel de Defensiemacht) in 1967.Nadat de oppositie de macht greep, ontbonden ze het reguliere leger in 1981, waardoor slechts een kleine reservetroep overblijft. En in 1997, toen het vorige partij weer controle kreeg, kreeg het leger opnieuw de opdracht.
In de huidige incarnatie bestaat de 350-koppige Defensiemacht uit de Kustwacht en een infanterieregiment. De vijf-schepen Coast Guard helpt drugshandelaren onderscheppen; de gevechtssterkte van de infanterie bestaat uit slechts drie geweerpelotons. Deze kracht kan worden opgezwollen door sommige reserves en de 150 leden van het Cadet Corps. In tijden van grote crisis kunnen deze andere personeelsleden in actieve dienst worden gesteld - zolang ze niet melden dat ze het leger weer hebben ontbonden!
7 Kaapverdië - The Drug-Busters
Het is gebruikelijk om te zeggen dat bepaalde mensen of groepen meer geld of macht hebben dan sommige landen, een uitspraak die velen juist leuk zullen vinden omdat het waar is. Maar wat gebeurt er als een van de machtige groepen een confrontatie heeft met een van de kleine naties? Dat is precies wat gebeurde toen het kleine eiland Kaapverdië, een eilandstaat voor de kust van West-Afrika, zijn leger gebruikte om een krachtig drugskartel op te nemen.
De kleine republiek is sinds de jaren zeventig onafhankelijk van Portugal. In dat decennium werd de strijdmacht die voorheen onrustig was voor de onafhankelijkheid (de Forcas Armadas Revolucionarias do Povo, met het ongelukkige acroniem FARP) het leger van het land. Vandaag de dag bekend als de Nationale Garde, bevat het ongeveer 1.200 personeelsleden. Een groot aantal van hen werd aangetrokken tot Operation Flying Launch, een operatie van vier jaar die de strijdkrachten en de politie van het land ontmantelde in een gezamenlijk gevecht met krachtige drugssmokkelaars.
De locatie van Kaapverdië in de centrale Atlantische Oceaan maakt het een ideale tussenstop voor cocaïne op weg van Zuid-Amerika naar Europa. De Verdeaanse politie en soldaten werkten twee jaar undercover en legden de basis voor massale inbeslagname van drugs, contant geld en onroerend goed. Ze hebben in 2011 de trekker overgehaald en hebben daarbij één krachtige bende ontmanteld. Het vergde een enorme, gecoördineerde inspanning van de gecombineerde krachten van de hele natie, maar zij deden het.
Helaas blijven er problemen over voor het kleine land. Boze drugshandelaren hebben zich de afgelopen jaren teruggeslagen met een reeks moordaanslagen. En in 2016 ging een ontevreden National Guard-soldaat op een schietpartij in een kazerne en doodde acht van zijn medesoldaten. Vanwege de kleine omvang van het leger, vernietigden deze paar minuten woede 0.6 procent van de militairen van Kaapverdië in één klap.
6 Malta-speelbewapening Bingo
Het eiland Malta, met een bevolking van minder dan 450.000, ondersteunt in totaal iets minder dan 2.000 militairen. Dit personeel is grotendeels in eigen land, maar hetzelfde geldt niet voor hun wapens en munitie. Zonder een inheemse wapenindustrie moet Malta vertrouwen op wat het uit het buitenland kan kopen (of smeken). Hierin weerspiegelt zijn ervaring die van veel van de kleinere staten in de wereld.
Het blijkt dat veel grotere landen graag willen helpen. Aangezien Malta de zuidgrens van de Europese Unie vormt, hebben EU-lidstaten er alle belang bij de grens veilig te stellen. Voor goodwill en / of winst hebben landen zo divers als de VS en China hun waren naar Malta verzonden. Dit alles heeft geresulteerd in een gestage stroom wapens in het land, waarvan het grootste deel is gedoneerd.
Het enige probleem? Niets komt overeen.
Het is alles behalve een kwestie van esthetiek. Eenheden waarin elke soldaat een uniek wapen heeft, kunnen in Hollywood goed spelen, maar zij maken ordonnanceofficieren (die belast zijn met het bij de hand houden van vervangende onderdelen en bruikbare munitie) hun haar in frustratie kapot. Elektronica moet compatibel zijn met elkaar, of ze worden al snel erg dure presse-papiers. En al deze problemen vermenigvuldigen zich bij het onderhouden van gepantserde voertuigen, marineschepen of vliegtuigen. Standaardisatie is een nooit eindigende nachtmerrie voor de Maltezer. Ze doen hun best.
Met zijn mengelmoes van bewapening, voeren de strijdkrachten van Malta (AFM) een soortgelijke mengelmoes van taken uit. Naast de klaarblijkelijke paraatheid voor gevechten, grensbewaking en antiterreuroperaties, houden de AFM-troepen zich ook bezig met medische evacuaties, geldtransport, luchthavenbeveiliging en zelfs postbescherming. Het kleine eiland is zijn internationale verplichtingen ook niet vergeten. Ondanks hun kleine formaat en soberheid, houdt de AFM een snelle reactiekracht constant klaar om ingezet te worden voor VN-missies en andere internationale missies overal ter wereld.
5 Monaco - We zijn maar weinigen, we hebben er maar weinig over gewerkt
Het vorstendom Monaco, het op een na kleinste land ter wereld, is vooral bekend om zijn fantastische casino in Monte Carlo. Dat casino, met nauwe banden met de regering en de koninklijke familie, brengt het land enorme rijkdom die niet in verhouding staat tot zijn grootte - een derde van de inwoners van Monaco zijn miljonairs of miljardairs. Weinig van die rijkdom gaat echter naar de financiering van het leger van het land. De microscopische kracht kan gemakkelijk onopgemerkt worden opgeslokt door de drukte in het casino.
Het leger is verdeeld in twee eenheden, de Prince's Carabiniers en het Corps des Sapeurs-Pompiers (Corps of Firemen). De voormalige eenheid, met een totale sterkte van ongeveer 116, is belast met het beschermen van de prins van Monaco en zijn paleis. Deze laatste, met maar liefst 135 personeelsleden, behandelt zowel militaire als ambtelijke taken. Gecombineerd geven ze het prinsdom een totale sterkte van ongeveer 251, verdeeld in 15 mogelijke rangen. Het zou verleidelijk zijn om te zeggen dat de Monegaskische strijdkrachten meer generaals hebben dan soldaten - maar dat kan niet waar zijn, aangezien de strijdkrachten van Monaco geen hogere rang hebben dan kolonel.
Het is onwaarschijnlijk dat het gevechtspersoneel van Monaco nog meer taken op zich neemt dan de plethora van de mensen op Malta. Het korps brandweermannen reageren op brandalarmen, dienen als paramedici, voeren zoek- en reddingsacties uit en ondernemen gevaarlijke stoffen opruiming. En de Carabiniers, naast het bewaken van de prins en de rechterlijke macht, onderhouden motorfietsers, extra ambulancediensten, duikers, een koperensemble, trompettisten, een fanfare en een volledig functioneel orkest. Het is onduidelijk hoeveel van deze eenheden tegelijkertijd door dezelfde mensen worden bemand.
Het is ook onduidelijk of de leden van het leger van Monaco ooit slapen!
4 The Vatican-A Smattering Of Swiss
Toen de paus van de rooms-katholieke kerk aanzienlijke grondbezit controleerde - de pauselijke staten - had hij een aanzienlijk leger om erbij te zijn. Toen zijn land afnam, dankzij dezelfde eerder genoemde Italiaanse verenigingseenheden, kromp ook zijn strijdkrachten. Het laatste territoriale overblijfsel is de Vaticaanstad, 's werelds kleinste soevereine land (met een oppervlakte van 110 hectare). Het de facto leger is de 100 man pauselijke Zwitserse garde.
De hoofdrol van de Garde is om de paus te beschermen, hoewel dit zich natuurlijk uitstrekt tot bescherming van zijn verblijfplaats en die van Vaticaanstad als geheel. De lange geschiedenis maakt het een van de oudste continu draaiende militaire eenheden ter wereld. Die geschiedenis bevat zowel trotse momenten als zwakke. De Garde reisde om te vechten in de keerpunt zee Slag om Lepanto tegen de Turken, en een contingent vocht tot de dood om de paus uit handen te houden van razende Duitse troepen in 1527. Echter, tegen de 19e eeuw was de Guard laks geworden , slonzig en bijna volledig ceremonieel.
Een energieke officier in de 20e eeuw keerde deze trend om. Als commandant van de wacht herontworpen hij zijn ceremonieel uniform (een ensemble van 154 stukken inclusief shirts en pantalons in blauwe, rode en gele pantsering, een donkerblauwe cape en een stalen roer met rood, wit, geel en zwart, en paarse struisvogelpluimen) en zijn uitrusting (hellebaarden, grote zwaarden en rapieren) om de Renaissance-lijn weer te geven. Er zijn echter een paar knipoogjes naar de moderniteit. Tegenwoordig escorteren Zwitserse garde soldaten in pure kleding altijd de paus en houden ze pistolen, geweren en machinepistolen in stand voor onvoorziene gebeurtenissen.
De Garde heeft ook strikte criteria voor lidmaatschap. Elke bewaker moet een alleenstaande Zwitserse burger zijn tussen de 19 en 30 jaar, minstens 174 centimeter lang (5'9 "), het basisopleidingprogramma van het Zwitserse leger hebben voltooid en in staat zijn om te worden gecertificeerd voor goed gedrag. natuurlijk moeten ze katholiek zijn.
3 De Comoren - in de minderheid van de politie
De Unie van de Comoren, een eiland met drie eilanden tussen Madagaskar en het vasteland van Afrika, heeft een bevolking van bijna 800.000. Dat aantal zou de mogelijkheid suggereren van een gewapende groep van behoorlijke omvang, maar de suggestie zou onjuist zijn. Het kleine staande leger wordt overschaduwd door de 500 leden van zijn politiedienst (hoewel legerreserves de totale beschikbare kracht iets groter maken).
Een reden voor de kleine omvang van het leger is de instabiliteit van de Comoren. Een complex politiek systeem heeft elk eiland halfautomatisch, met afzonderlijke grondwetten en presidenten. De eilandpresidenten roteren door de vierjaarlijkse voorwaarden als president van de algehele natie - in theorie. In de praktijk is het gecompliceerde politieke apparaat vatbaar voor afbraak. De geschiedenis van de natie zit vol met staatsgrepen, pogingen tot staatsgrepen en moorden; Hoewel de Comoren in 1975 onafhankelijk werden van Frankrijk, beschikte ze pas in 2006 over een vreedzame machtsoverdracht. Met meerdere facties die strijden om macht, zou een groot leger een onweerstaanbare tool kunnen zijn voor aspirant-dictators. Het leger van de natie is verdeeld tussen meerdere rapporterende autoriteiten, alleen om de beschikbare machtsbasis te doorbreken.
800.000 mensen hebben echter een aanzienlijke hoeveelheid politie nodig. Daarom krijgen de Comoren veel politie en veel minder reguliere troepen. De ongelijkheid strekt zich zelfs uit tot de luchtstrijdkrachten van het land: de luchtveiligheidsmacht heeft slechts vier vliegtuigen, terwijl de politie er zes heeft.
Dit alles weerhoudt de Comoren ervan om het militair te mengen wanneer de behoefte groot is. Na die voorbeeldige machtsoverdracht in 2006 ontstond er een kleverige situatie in 2007, toen de president van het eiland Anjouan weigerde af te treden na een omstreden verkiezing. De andere twee eilanden verzamelden de nationale strijdmacht en maakten een amfibische landing op Anjouan, gesteund door geallieerde troepen van de Afrikaanse Unie.
De eigenzinnige president had zijn eigen privé-leger enkele honderden man sterk genoeg om de kleine invasiemacht serieus in de problemen te brengen. De meeste van zijn troepen verlieten hem echter toen het conflict begon, en het kleine Comorese leger herstelde de orde zonder een enkel slachtoffer te plegen.
2 Grenada-SWAT Team-inzittenden
Grenada is nog een archipel natie, bestaande uit zeven eilanden in het Caribisch gebied. Lezers die in de jaren tachtig in leven zijn, herinneren zich misschien dat het een kort, dramatisch conflict was tijdens een van de warmere periodes van de Koude Oorlog. Het Grenadian leger was een macht waarmee rekening moest worden gehouden in die tijd; na een door de communisten gesteunde militaire staatsgreep, waren Amerikaanse en geallieerde troepen ingesteld op een potentieel kostbare invasie in 1983. Toen het gebeurde, laaiden de gevechten op als een lucifer en werden ze net zo snel weer opgebrand. Na een paar dagen schieten en een paar honderd slachtoffers tussen de twee partijen, herstelde de invasiemacht een vriendelijk regime om de bestaande militaire structuur aan te drijven en te ontmantelen.
In plaats daarvan werd een natie overgelaten die probeerde om voorbij zijn militaristische verleden te komen.De enige door de overheid ondersteunde strijdkrachten zijn een kustwacht van 30 leden en een politie-eenheid van 800 leden. Realistisch gezien zijn de 80 leden van de paramilitaire Special Services Unit (SSU) van de politie de enige beschikbare personeel voor nationale defensie. Als ze uitwaaiden om elk eiland te beschermen, konden deze paramilitaire troepen niet meer dan tien personeelsleden verzamelen.
Gelukkig is er een laag risico dat dit noodzakelijk is. Grenada werkt met de omringende machten voor defensie en traint zijn troepen met Amerikaanse militaire bijstand. In overeenstemming met de vreedzame neiging van de recente geschiedenis van de Grenadianen, is de SSU tegenwoordig meer bezig met het vernietigen van wapens dan met het gebruik ervan. In 2013 verwoestte de eenheid meer dan 140 kanonnen uit de wapenkamer, waarvan de meesten al tientallen jaren daar zaten.
1 Andorra-The Betrouwbare Dozijn
Andorra is een bergmassief in de lucht, gelegen in de Pyreneeën tussen Frankrijk en Spanje. Binnen zijn bevolking van bijna 80.000 ligt de papieren kracht van zijn strijdkrachten: in tijden van nood moeten alle inheemse mannen tussen 21 en 60 zich melden en dienen in het nationale leger. Daarom worden alle huishoudens geïnstrueerd om een geweer te houden en houdt de politie extra wapens bij de hand om de bevolking zo nodig te bewapenen. Zo komt de theoretische militaire macht van Andorra in de duizenden terecht.
Dat is de theorie. In de praktijk is het veel bescheidener. Het permanente permanente leger van Andorra bedraagt 12 - en er is geen privé onder hen.
De permanente strijdmacht bestaat uitsluitend uit officieren en onderofficieren, omdat alle lagere rangen in tijden van oorlog van de algemene bevolking zouden komen. De meerderheid van het leger is zijn korporaal, die elk worden beschuldigd van het tillen van troepen in een van de parochies van de natie wanneer de noodzaak zich voordoet. Omdat de behoefte in de moderne tijd nooit is opgekomen, is het dagelijkse leven van het leger puur ceremonieel, meestal tijdens officiële evenementen om de vlag te presenteren. Het volledige budget van de Force komt van vrijwillige donaties.
Omdat het leger van Andorra zo weinig shorthanded is, laat het soms dingen door de kieren glippen (zoals toen het land per ongeluk van 1914 tot 1958 in oorlog met Duitsland bleef, omdat niemand zich de vrede herinnerde). Ze doen hun werk zo goed als ze kunnen. Toch is het intrigerend om een land te beschouwen wiens volledige militaire mankracht comfortabel zou kunnen passen op een pendeldienst van en naar het vliegveld. Dat zou zeker heel efficiënt zijn. Het enige nadeel is dat, als de shuttle vast komt te zitten in het verkeer, de natie weerloos zal zijn!
Hoe klein het ook is, de Andorrese strijdmacht zou het moeilijk hebben om zelfs een snelheidsverhoging voor een vijandige natie te dienen. Toch blijven ze standvastig. Zoals alle nationale troepen op deze lijst, illustreren ze het feit dat overweldigende kracht geen vereiste is voor plichtsbesef.