Delen:
10 Prehistorische graven en hun bevindingen
Of ze nu gisteren stierven of 40.000 jaar geleden, de doden kunnen ons vaak zoveel, zo niet meer, vertellen over onszelf als de levenden. Voor het grootste deel van de menselijke geschiedenis accepteerden we over het algemeen religieuze verklaringen voor de wortels van de mensheid. Pas met de komst van moderne archeologie en koolstofdatering begonnen we een duidelijker beeld te schetsen van waar we vandaan kwamen. Natuurlijk hielp het werk van Charles Darwin en de evolutietheorie.
In de loop van de tijd hebben we veel geleerd van prehistorische graven en een overkoepelend verhaal gemaakt over de uitgestorven primaten die tot menselijke wezens zijn geëvolueerd. Deze personen waren niet zo verschillend van ons. Hier zijn 10 prehistorische graven en wat ze ons hebben geleerd.
10 Alaska
De eerste vondst op onze lijst leert ons over onze religieuze geschiedenis, inclusief hoe lang de mens de doodsrituelen beoefent en wat ze mogelijk betekend hebben. Dit graf en het lijk binnenin onthullen ook veel over de vroege inheemse bevolking van Alaska, een plattelandsbewoner.
In 2011 ontdekten archeologen een nederzetting in het midden van nergens dat de overblijfselen van een drie jaar oud kind bevatte. Dit graf is 11.500 jaar oud en merkwaardig genoeg was het kind gecremeerd.
Archeologen vonden geen sporen op de botten en absoluut geen bewijs van moord of kannibalisme, wat suggereert dat dit een spirituele of religieuze crematie was. De inboorlingen van Alaska leken een of ander concept van crematie en het hiernamaals te hebben, hoewel er meer zal moeten worden gevonden voordat we zeker kunnen verklaren wat deze overtuigingen waren.
Op 11.500 jaar oud is dit een van de oudste menselijke graven die we hebben, vooral in Noord- en Zuid-Amerika. Het lichaam werd verlaten om 1-3 uur vóór begrafenis te branden.
9 Siberië
In 1997 werd in Rusland een prehistorisch graf ontdekt in de buurt van een gebied dat door de voormalige USSR uit een heuvel was gehouwen voor de bouw van de uitgestrekte Trans-Siberische spoorweg. De begraafplaats was 7.000-8.000 jaar oud en bevatte minstens 101 lichamen.
Dit was een uiterst zeldzame vondst omdat de meeste jagers-verzamelaarsverenigingen het begraafproces niet formaliseerden, vooral niet op een bepaalde plaats. Maar dit graf bevatte iets anders dat ongebruikelijk was - een moeder die was gestorven tijdens de bevalling. De botten van een baby werden gevonden tussen haar dijen, en niemand dacht er aanvankelijk veel aan.
Bij nader onderzoek van het kind merkten onderzoekers dat er duplicaten waren van elk bot - vier armen, vier poten, twee schedels en meer. Deze vrouw was gestorven aan de geboorte van een tweeling. Vanaf dit schrijven blijft dit het eerste gedocumenteerde geval van een tweeling in de geschiedenis.
8 Sunghir
Een andere vreemde vondst in de wereld van oude graven komt uit de ijzige vlaktes van Rusland in een gebied dat bekend staat als Sunghir. Opgravingen begonnen daar in 1957 en werden 20 jaar lang voortgezet. Een opvallend feit is de enorme ouderdom van de site: de overblijfselen van de mensen daar worden geschat op 30.000-34.000 jaar oud, waardoor ze in de Paleolithische periode worden geplaatst.
Het is ook ongebruikelijk dat de overblijfselen zeer versierd waren. De vrienden en families van de slachtoffers van deze jagers-verzamelaarstam hadden de lijken nauwgezet in mammoet ivoorkralen en vossen gebeiteld die in de kleren van de daar begraven individuen waren genaaid.
Het is bijna onmogelijk om te doorgronden hoe het leven voor deze mensen moet zijn geweest, maar deze begrafenis geeft ons inzicht in enkele van hun diepste emoties in die tijd. Afbeeldingen van deze met kralen beklede botten zijn verbluffend en tonen de menselijke passie voor het uiten van liefde en voor elkaar zorgen - zelfs als de persoon dood is.
7 Frankfurt
In tegenstelling tot de site in Sunghir, werd een schokkend graf ontdekt in de buurt van Frankfurt, Duitsland, dat de duistere kant van de mensheid liet zien. Deze 7000 jaar oude begraafplaats bevatte de overblijfselen van ten minste 26 mensen die bruut werden geslagen - mogelijk gemarteld - en vervolgens vermoord.
De lichamen van de slachtoffers werden ook verminkt na de dood. De schedels waren geknakt of vernield. De benen waren gebroken, wat suggereert dat de daders de benen van de slachtoffers hebben gebroken om te voorkomen dat deze personen wegrennen. Het bloedbad omvatte de willekeurige moord op de kleine kinderen van de stam.
6 San Francisco Bay Area
Oorlogsvoering is gedurende het hele bestaan de weg van de mensheid geweest. Inheemse Amerikanen waren lange tijd in een conflict over hun land vastgehouden. Misschien niet verrassend, het schijnbare paradijs van het zonnige Californië was ooit een slagveld vol intertribale oorlogsvoering en bloeddorst.
Tijdens de bouw van een winkelcentrum in de San Francisco Bay Area nabij Oakland, Californië, bouwden de arbeiders een graf op met zeven lijken die op brute wijze vermoord waren. Dit was het bloedbad van de Heilige Valentijnsdag van 1.150 jaar geleden.
Hun schedels waren verbrijzeld en hun botten gebroken. De graven van de teams vonden echter ook stenen wapens tussen de lichamen. De slachtoffers waren niet verwant en waren kilometers ver gereisd naar hun executieplaats.
Zouden deze mannen enkele van de eerste krijgsgevangenen zijn geweest? Of waren het gewoon bandieten op zoek naar voedsel en zoet water?
Onderzoekers geloven dat de bevolking in het gebied dicht groeide en dat kleinere groepen mensen de grotere groep verlieten. Nadat ze zich ergens nieuw hadden gevestigd, werden ze gedood en snel begraven.
5 Massagraf van verloren zoon
Een ander voorhistorisch graf dat een moordmysterie oplevert, is het zogenaamde "massagraf van verloren zoon" in Centraal Californië. Vier slachtoffers die 560 jaar geleden werden gedood, werden in 1964 door een boer ontdekt, hoewel slechts drie van de lichamen werden uitgegraven.
Zoals opgemerkt, was de staat Californië in de prehistorie bezaaid met geweld. Het is niet ongebruikelijk om putten te vinden met lichamen die gebroken ledematen of verpletterde schedels hebben. Het vreemde hier is dat de moordenaars in overkill-modus gingen. De slachtoffers waren meerdere keren met pijlen neergeschoten. Elk lichaam was doorboord met minstens drie pijlen, waarbij één slachtoffer zeven keer geschoten was.
Onderzoekers hebben een goed beeld van wie er toen woonde, wat heeft geleid tot een ander vreemd mysterie. De slachtoffers werden geboren en leefden als kinderen waar ze stierven. Maar chemische analyse laat zien dat ze niet als volwassenen leefden waar ze stierven.
Verlieten ze hun stam en gingen ze op weg om een nieuw leven te beginnen, om terug te keren en gemeden en vermoord te worden vanwege hun muiterij? Op dit punt is het verhaal niet duidelijk. Misschien zal het dat nooit zijn. Maar het is fascinerend.
4 Utah
In het zuidoosten van Utah werd een grot ontdekt als een massagraf dat mogelijk een bewijs is van prehistorische oorlogsvoering. Er werden ongeveer 90 lichamen gevonden en de meerderheid had verwondingen die consistent waren met gevechten.
Opgravingen begonnen in 1893, en er was een verhit debat over wat er precies gebeurde met de mensen op deze 2000 jaar oude site. Ledematen en botten waren gebroken, schedels waren gekweld en wapens waren nog steeds in de skeletresten.
Is dit een bewijs van prehistorische oorlogsvoering of simpelweg een stortplaats voor de lijken van tribale rellen of moorden?
Als het de eerste is, suggereert dit dat de stammen van jager-verzamelaars over het algemeen niet vreedzaam waren. Het was waarschijnlijk pas toen reizende groepen mensen beschaafde nederzettingen werden, dat grondstofgevechten echt een ding werden. Sommige mensen geloven dat naarmate samenlevingen complexer worden, er sprake is van een menselijke neiging tot geweld.
Anderen suggereren dat interpersoonlijk en intertribaal geweld slechts een bijproduct is van het concept van territorium, iets dat geen deel uitmaakt van de mindset van de jager-verzamelaars. Hoewel er meer dan 100 jaar zijn verstreken sinds de opgraving van de site, zal het wellicht helpen om nieuw licht te graven als we in ons verre verleden kijken.
3 De Lothagam North Pillar-site
In Lake Turkana in Kenia werd een nederzetting ontdekt met een massagraf dat buitengewoon ongebruikelijk was, en vooraanstaande onderzoekers uitriepen dat ze het nooit mogelijk hadden gevonden. Deze enorme, megalithische grafstructuur, zoals een tombe, werd ongeveer 5.000 jaar geleden gebouwd door de mensen op de vlakten van Afrika.
De reizende banden van mensen in die tijd bouwden in het algemeen geen grote graven. Maar toch had dit platform een diameter van 27 meter (90 voet) met een gat in het midden dat de overblijfselen van ten minste 580 menselijke wezens huisvestte. Kralen en andere decoraties werden ook gevonden op de site, wat suggereert dat veel tijd en moeite werd besteed aan het eren van de doden.
Typisch, mensen die zo'n groot graf bouwen, hebben hiërarchische samenlevingen die het de ene groep mogelijk maken om een ander te vertellen wat te doen en wanneer. Maar de mensen die deze structuur bouwden, waren een egalitaire samenleving van vrije individuen die vrijwillig samenwerkten om te overleven. Toen ze stierven, betaalden ze hun respect voor de doden.
Deze maatschappij was pastoraal, wat betekent dat ze vee grootbrengen en hoedden. Ze verdeelden het werk waarschijnlijk gelijkmatig en vrijwillig, en gaven geloof aan het algemeen aangenomen idee dat we de maatschappij niet nodig hebben om ons te dwingen verantwoordelijk te zijn.
2 Lake Turkana
Een site in Nataruk bij het meer van Turkana is ongebruikelijk vanwege zijn leeftijd. Hoewel het massagraf de bijna complete skeletten bevat van 27 mensen die slechts 10.000 jaar geleden leefden (vergeleken met de site in Sunghir die 30.000-34.000 jaar oud is), onthult Nataruk enkele van de eerste bewijzen van oorlog.
Deze site was geen begraafplaats. De lichamen werden net weggelaten om te rotten en toonden alle kenmerken van de prehistorische oorlogsvoering. Dus, waren de jager-verzamelaars meestal vredig of meestal oorlogszuchtig?
Het antwoord is waarschijnlijk beide. Voorafgaand aan deze vondst was het oudste bekende oorlogsgraf (met uitzondering van begraafplaats 117) vanaf 5000 voor Christus in Darmstadt, Duitsland.
1 Begraafplaats 117
Jebel Sahaba is een andere naam voor wat wetenschappers en archeologen 'Begraafplaats 117' noemen, een gravenveld in het hedendaagse Soedan waarvan men nu denkt dat het de oudste oorlogsbegraafplaats is. Speer en pijlwonden tonen aan dat dit ongeveer 12.000-14.000 jaar geleden het toneel was van een bloedige oorlog.
Van de 61 mensen in dit massagraf had 45 procent van de stoffelijke resten verwondingen die overeenkwamen met oorlogshandelingen. De mensen stierven aan wonden toegebracht door pijlen en speren. Op sommige personen werden ook snijmarkeringen gevonden, die verminking vóór of na de dood signaleerden. De meeste wonden werden ontdekt op de kisten, nekken, kaken en hoofden van de slachtoffers.