10 Mysterieuze onderwatersteden waar je nog niet van gehoord hebt

Van de Shore Temple of India tot de griezelige bronzen figuren op de bodem van de Baai van Napels, de uitgestrekte wateren van deze planeet zijn bezaaid met de met zout ingelegde resten van oude beschavingen. Elke ondergedompelde ruïne die we tegenkomen is een herinnering die net zo krachtig is als onze steden en koninkrijken, ze houdt geen kaars aan voor de felle, meedogenloze kracht van de zee.

10 Dian Kingdom

In 2001 ontdekte een team van archeologen die aan het Fuxian-meer in China werkten een enorme verzameling onderwatergebouwen op de bodem van het meer. Inwoners hadden vaak beweerd dat ze op een rustige dag een spookachtige stad onder de wateren konden zien, en in de loop van de jaren werden de verhalen iets van een lokale legende. Tijdens daaropvolgende duiktrips vonden de archeologen staande muren, straten geplaveid met plavuizen en de ruïnes van een hele stad, verspreid over 6,5 vierkante kilometer (2,5 vierkante mijl).

Na het dateren van verschillende aardewerken potten, werd vastgesteld dat de ruïne bijna 1750 jaar oud was. Men gelooft dat een heel deel van de stad simpelweg is afgebroken en in het meer is gegleden, waar het al die jaren is bewaard.

Ontdek zelf een onderwaterstad met een PROMATE Snorkeling Gear Set op Amazon.com!

9 Eidum

De Waddenzee is een grote watermassa die langs de noordwestgrens van Duitsland loopt. In de Waddenzee is er een smalle strook eilanden, de Noord-Friese eilanden, die worden weggeërodeerd door de getijden die de Duitse kust bezoedelen. Ze worden elke dag kleiner, en ten minste één van die eilanden (Sylt) was ongeveer 300 meter (1.000 voet) breder dan het nu is. We weten dit omdat een paar honderd meter van de huidige kustlijn de onderwaterafzetting van Eidum is.

Er wordt aangenomen dat Eidum ergens in de jaren 1300 werd gebouwd en vervolgens opnieuw werd gebouwd ... en nog een keer ... en nog een keer. Vanwege de locatie had Eidum de neiging om de volle last van de Noordzee te nemen, wat de stad periodiek zou vernietigen. In 1436 verwoestte de Allerheiligenvloed het gebied volledig, sloeg 180 mensen om en dwong de kustbewoners om naar hoger gelegen gebieden te gaan. Daar zetten ze een nieuwe nederzetting op die het moderne Westerland werd, wat nu een strand is. Volgens dit Duitse verslag uit de jaren 1800 waren de overblijfselen van Eidum nog honderden jaren later zichtbaar bij laag water.

8 Olous

Kreta is een eiland voor de kust van Griekenland in de Middellandse Zee, en de oude geografie van Kreta was veel groter dan zijn huidige tegenhanger. Vanwege de erosie van de zee (en meer dan één aardbeving) zijn delen van het eiland in de zee gedoken en is Kreta een vrij grote toeristische bestemming geworden voor het bekijken van de verzonken ruïnes van steden en gebouwen.

Een daarvan is de stadstaat Olous, ooit een bloeiende stad met bijna 40.000 inwoners. Terwijl het parallel liep met de andere Griekse steden uit die tijd op het gebied van industrie, handel en architectuur, had Olous een tragisch gebrek: het was gebouwd op een zandige kustlijn in plaats van de kalkstenen fundering van de meeste andere steden op het eiland. Tegenwoordig zijn de overblijfselen van Olous gemakkelijk toegankelijk voor duikers en snorkelaars in de baai van Poros. Het meest opvallende is de oude stadsmuur die bij eb nog steeds boven de waterlijn uitsteekt.

7 Llys Helig

De legende vertelt over een Welshe prins (genaamd Helig ap Glanawg) die in de zesde eeuw een enorm paleis in het noorden van Wales bouwde. Volgens de verhalen strekte zijn koninkrijk zich uit over het gebied dat nu Conwy Bay is. Nadat het paleis was gebouwd, sloeg een storm toe en de zee overstroomde het gebied, ondergedompeld het paleis en alles eromheen.

Tot op de dag van vandaag is het verhaal tot mythe gekritiseerd, en er zijn tegenstrijdige meningen over een landrug op ongeveer drie kilometer van de kust. De bergkam heet Llys Helig (Welsh voor Helig Palace) en veel mensen geloven dat het de plek markeert van het legendarische paleis van de prins, terwijl anderen zeggen dat het een natuurlijke rotsformatie is. Sommige geografische onderzoeken hebben echter een onder water gelegen muur ontdekt die door het gebied bij de Llys loopt, dat misschien uit de zesde eeuw dateert.

6 Baai van Mulifanua

Mulifanua is een klein dorpje op het meest noordelijke puntje van Upolu, een eiland van Samoa. Het wordt voornamelijk gebruikt als een veerboot naar de veerboot die naar Savai'i, het eiland in het noorden, vaart. Het was tijdens het uitbreiden van deze veerbootlijn in de jaren '70 dat arbeiders duizenden aardewerkscherven ontdekten die de zeebodem bezaaien.

Latere archeologische onderzoeken toonden aan dat de scherven de overblijfselen waren van een Lapita-dorp - mogelijk een van de grootste in de regio. De Lapita waren een oude cultuur, vermoedelijk vertakt zich in de moderne mensen die Micronesië en Polynesië bevolken. Het dorp aan de baai van Mulifanua was een van de meest geavanceerde Lapita-nederzettingen, die we kennen omdat dit de enige opgravingslocatie is waar gedecoreerd aardewerk is gevonden. Het is ook de oudste die we kennen. Het aardewerk is gedateerd op ongeveer 800 B.C.-500 jaar ouder dan andere sites.

5 Pheia

Onsterfelijk gemaakt in tientallen fictiewerken, vond de Peloponnesische oorlog plaats in de vijfde eeuw voor Christus. tussen de stadstaat Athene en verschillende legers van de Peloponnesos, die zich de Peloponnesische Liga noemden. De oorlog duurde bijna 30 jaar en woedde over de Egeïsche Zee en de noordelijke Middellandse Zee. Een van de steden die betrokken was bij de oorlog was Pheia, die werd veroverd door de Atheners en veranderde in een scheepvaarthoofdkwartier voor zijn militaire bevoorradingslijn.

Tegen het einde van de vijfde eeuw werd het gebied langs de westkust van Griekenland bewogen door een aardbeving die de stad Pheia vijf meter onder het oppervlak van de Middellandse Zee stortte.De stad was verloren tot 1911, toen een opgravingsteam de oude beschaving vond. Sindsdien hebben talrijke archeologen de stad bestudeerd. Ondanks de wereldwijde belangstelling voor de Pheia-ruïnes weten we nog steeds niet veel over dit belangrijke fragment van de geschiedenis.

Leer meer over de oorlog waarin deze onderwaterstad een rol speelde! Koop A War Like No Other: hoe de Atheners en Spartanen de Peloponnesische oorlog bij Amazon.com vochten!

4 Atil

De Khazaren waren een oud ras van nomaden die leefden en reisden door de bergachtige regio's van Zuidoost-Azië tijdens de achtste eeuw na Christus, en na de Tweede Arabisch-Khazaarse oorlog eisten ze de kleine havenstad Atil als de hoofdstad van hun rijk. Atil werd in de Arabische teksten gekend als Khamlij en werd een belangrijk tussenstop langs de zijderoute. Gedeeltelijk vanwege de handelsroutes die er doorheen liepen, creëerde Atil iets van een culturele smeltkroes en werd het de thuisbasis van christenen, joden en moslims.

Maar ergens aan het einde van de jaren 900 sloeg het noodlot toe. Prins Svyatoslav I van Kiev viel de enorm rijke stad aan en liet hem achter in ruïne-ruïnes die gedurende meer dan een millennium verloren bleven. Vanwege zijn positie aan de Kaspische Zee, geloofde men dat de overblijfselen van de stad werden weggevaagd, maar in 2008 ontdekte een Russische professor genaamd Dmitry Vasilyev de overblijfselen van achtste-eeuwse ruïnes langs de noordelijke rand van de Kaspische Zee. De ontdekking is voorlopig de ruïnes van Atil genoemd, hoewel ze nog steeds naar Khazar-geschriften zoeken om dit te bevestigen.

3 Rungholt

Soms wordt een eilandstad langzaam in de zee getrokken door de erosie van de getijden. Andere keren valt het hele eiland zonder een spoor in de oceaan. Dat was het geval met het eiland Strand, gelegen in de Noordzee, dat in het begin van de 17e eeuw werd afgebroken door een stormvloed. Omdat het eiland zelf niet meer bestaat, is het, afgezien van een paar gefragmenteerde eilandjes, nogal moeilijk om de enige stad van het eiland te vinden, Rungholt.

In 1362 beleefde de Noordzee de legendarische Grote Mandrenke - een enorme Atlantische stormvloed die over de kusten van Engeland, Duitsland en Nederland vloog. Met een geschatte dodentol van 25.000 mensen, veegde de storm ook Rungholt van de kaart. Gedurende de volgende 700 jaar vonden duikers relikwieën van Rungholt op de zeebodem, maar de stad zelf is nooit gevonden.

2 Phanagoria

Op het hoogtepunt van hun beschaving waren de Grieken verspreid over het grootste deel van de Middellandse Zee. Maar wat veel mensen niet weten, is dat ze zich uitstrekten tot het hedendaagse Rusland. Het Griekse rijk spreidde zijn vingers langs de noordrand van de Zwarte Zee en stichtte meer dan een dozijn havensteden aan de grenzen van Roemenië, Bulgarije en de Oekraïne. Een daarvan was Phanagoria, gelegen op het schiereiland Taman.

De geschiedenis (en de legende) van Phanagoria is eigenlijk wat archeologen lieten weten om welke Griekse stad ze na de ontdekking te doen hadden. Volgens de geschiedenis werd Panagoria binnengevallen door Mithridates VI, koning van het rivaliserende Pontus Empire, in de eerste eeuw voor Christus. De Panagorianen, die niet blij waren met deze gebeurtenissen, hielden zich aan het Romeinse rijk om de binnenvallende koning uit te schakelen en de 25-jarige Mithridatische oorlogen op gang te brengen.

Toen een onderwater-opgravingsteam de verwoeste stad in 2011 verkende, ontdekten ze een enorme marmeren grafsteen, die de volgende inscriptie had: "Hypsikrates, Wife of King Mithridates Eupator Dionysos, Farewell." In het deel van de stad dat aan land ligt, is er een uitgestrekte necropolis, of stad van graven. Er wordt geschat dat er duizenden sarcofagen zijn in de Phanagoria-stad van de doden.

1 Saeftinghe

De Nederlandse stad Saeftinghe heeft een ruige geschiedenis gehad - op zijn zachtst gezegd. In de jaren 1200 werd een groot deel van het moerasgebied drooggelegd om meer akkerland te bieden voor gewassen en vee. Gedurende enkele honderden jaren werd die regio buitengewoon welvarend. Helaas heeft in 1570 een enorme vloed het hele land rondom Saeftinghe weggevaagd.

De stad zelf overleefde op miraculeuze wijze de overstroming, maar minder dan 15 jaar later, legden de Nederlanders zelf Saeftinghe vast aan een watergraf door tijdens de 80-jarige oorlog een dijk te verwoesten. Nu is de Saeftinghe een modderpoel, een uitgestrekt gebied van moerasgebieden, kwelders en zanderige delta's die zich uitstrekken over 3.850 hectare. Er zijn verschillende pogingen gedaan om de verloren stad op te graven, maar geen enkele is succesvol geweest. Er zijn rondleidingen met bezoekers in de buurt van de regio, maar het is verboden om het "Drowned Land of Saeftinghe" binnen te gaan zonder gids, omdat het tij in een paar minuten duizenden meters landinwaarts stroomt en het land bedekt in een diepe laag water .