Delen:
10 Morele paniek veroorzaakt door belachelijke dingen
Veel mensen geloven dat Satan bezig is met een totale rekrutering, vooral gericht op onze jeugd met populaire afleidingen. Wanneer hij niet probeert om jonge mensen te corrumperen door geheime boodschappen in rockmuziek te verbergen, vervormt hij hun gedachten door games zoals Dungeons & Dragons. Dit zijn slechts twee recente voorbeelden van veelvoorkomende dingen die morele paniek veroorzaakten bij bezorgde ouders, politici en groepen mensen die graag het schuldspel wilden spelen. Maar ze zijn nauwelijks de eerste.
10 flipperkasten
De meesten van ons beschouwen flipperkasten als een beetje onschuldig plezier, maar de New Yorkse burgemeester Fiorello LaGuardia dacht daar anders over. In 1942 zag hij flipperen als een vorm van gokken die de jeugd van Amerika corrumpeerde. Bovendien beweerde hij dat flipperkasten werden gerund door de menigte, zoals de meeste andere gokoutfits van die tijd. Hij gebruikte ook de 'flipperkast is de tool van de duivel' om een beroep te doen op de gematigde menigte. In januari 1942 kreeg LaGuardia met succes een flipperkast in New York als een vorm van gokken, zelfs als er geen geld op het spel stond.
LaGuardia organiseerde foto's met zichzelf en politieagenten die open flipperkasten openden, zoals ze ooit deden met alcoholvaten tijdens Verbod. Hij gebruikte Pearl Harbor zelfs in zijn voordeel door te beweren dat het verspilde metaal op flipperkasten kon worden gebruikt voor artillerie en munitie. Het duurde niet lang voordat andere grote steden zoals Chicago en Los Angeles de leiding van New York volgden en ook flipperen verbood.
In New York duurde het verbod tot 1976. Zelfs toen moest een ervaren flipperkast demonstreren aan New York City Council dat flipperen een behendigheidsspel was en dat het meer dan stom geluk vergde om een hoge score te halen.
9 postvakken
Anthony Trollope was een van de meest succesvolle Engelse schrijvers van het Victoriaanse tijdperk, maar hij had ook een vreemde prestatie voor zijn naam - de introductie van de brievenbus naar Groot-Brittannië. Hij was niet de eerste die dit idee had, maar het was zijn aanbeveling die uiteindelijk werd goedgekeurd en postboxes op de Kanaaleilanden in 1854 introduceerde. Een jaar later kwam de postbus naar het Britse vasteland. Uiteindelijk werd de rode pilaar-box (die oorspronkelijk groen was) een Brits icoon van de popcultuur. Zelfs vandaag zijn er meer dan 100.000 postbussen in het VK.
Hun onmiddellijke succes bleek echter niet populair bij een grote groep ouderwetse mensen die niet van de plotselinge vrijheid hielden die postbussen jonge vrouwen boden. Vreemd genoeg omvatte dit zelf Trollope.
Met postbussen waren vrouwen vrij om te praten met wie ze maar wilden in anonimiteit. Voordien moesten jonge dames hun ouders vragen om te stempelen en brieven voor hen te sturen, wat betekende dat hun ouders eventuele adoptanten moesten goedkeuren. Ouders vreesden dat hun dochters nu gretig en in staat waren om relaties aan te gaan met mensen met een slechte reputatie en schande te brengen voor hun familienamen.
8 Teletubbies
Een kinderprogramma gericht op kleuters, Teletubbies uitgezonden in Groot-Brittannië tussen 1997 en 2001. Met vier antropomorfe aliens die op peuters leken, werd de show bekend om zijn kleurrijke ontwerpthema's, zowel in termen van de Teletubbies als hun achtergrond. Sommige mensen namen echter het heft in eigen handen met Tinky Winky, de oudste van de Teletubbies. Tinky Winky werd ervan beschuldigd een geheim homo-rolmodel te zijn omdat hij paars was, een magische tas droeg en een driehoekige antenne had.
Deze mening werd vooral gepromoot door de Amerikaanse pastor en antigay-activist Jerry Falwell. Hij zag de paarse kleur en de vorm van de antenne als verborgen symbolen van de beweging voor homo-trots. Het productiebedrijf achter Teletubbies elke vorm van verborgen symboliek ontkend, erop wijzend dat elke Teletubby een andere, levendige kleur heeft en dat het nutteloos zou zijn om seksuele symboliek te introduceren in een show met aliens gericht op kinderen van 1-4 jaar.
Hoewel de door Falwell gegenereerde controverse plaatsvond in 1999, stierven de beweringen over de verborgen seksualiteit van Tinky Winky niet. In 2007 ontstond hetzelfde argument in Polen nadat een ambtenaar voor kinderrechten Tinky Winky zag rondlopen met een handtas, ook al was hij een jongen. In die tijd probeerde de Poolse regering de invloed van homoseksualiteit op kinderen te beperken, dus werd een psychologische evaluatie opgelegd om te bepalen of Teletubbies bevorderde een homoseksuele levensstijl.
7 Strawberry Quik
Uit enthousiasme om hun kinderen te beschermen, zijn ouders bereid bijna alles te geloven en morele paniek te veroorzaken tegen dingen die niet eens bestaan. Rond 2007 verspreidde zich bijvoorbeeld een gerucht dat verraderlijke drugsdealers kleur- en smaakstoffen gebruikten om methamfetamine te vermommen als Nesquik-aardbeipoeder voor gearomatiseerde melk (ook bekend als "strawberry Quik"), zodat ze het aan jonge kinderen konden verkopen.
Hoewel drugsdealers soms hun medicijnen gebruiken om hun product te brandmerken, is er geen bewijs dat dit is gedaan om de medicijnen aantrekkelijker te maken voor kinderen in de lagere en middelbare school. Veel ouders, scholen en plaatselijke wetshandhavingsinstanties werden door dit gemene gerucht ingenomen. Maar een onderzoek door de Amerikaanse Drug Enforcement Administration (DEA) verwierp het hele verhaal als een stedelijke legende.
Toch belette dit niet dat de aardbei-Quik meth-mythe naar andere landen migreerde. Uiteindelijk kwamen hun wetshandhavingsinstanties tot dezelfde conclusies als de DEA.
6 Dansen
Tegenwoordig zijn er genoeg mensen die protesteren dat dansen veel te seksueel zijn en onze jeugd bederven. Twerken is misschien het doelwit du jour, maar morele paniek die wordt aangewakkerd door sensuele dansen is niets nieuws. Sterker nog, ze bestaan al honderden jaren, te beginnen met de wals.
Een paar eeuwen geleden hadden mensen twee hoofdproblemen met de wals. Ten eerste was het te persoonlijk met veel te veel aanraken. Natuurlijk droegen mensen meestal handschoenen, maar die lichaam-tegen-lichaam actie was te riskant voor het 18e-eeuwse Wenen. Ten tweede ontbrak het aan de orde en gratie van de traditionele stijldans. Het had geen algemeen patroon en een paar kon met weinig of geen rekening houden met de andere dansers.
Oorspronkelijk was de wals een dans die populair was bij de arbeidersklassen in Duitse achttiende-eeuwse staten. Langzaamaan sloop het de high society binnen en tegen de 19e eeuw was het een van de meest trendy dansen ter wereld. De morele verontwaardiging van religieuze leiders deed niets om de populariteit te verminderen. Al snel verspreidde de wals zich van Wenen naar andere plaatsen, waar het net zo controversieel bleek te zijn. In Engeland werd het bijvoorbeeld afgekeurd als een obsceen scherm dat geschikt was voor 'prostituees en overspelige vrouwen', maar niet voor de respectabele klassen.
5 De telegraaf
Over het algemeen waren alle slechte dingen die mensen nu over Twitter en online nieuws zeggen dezelfde dingen die mensen 150 jaar geleden over de telegraaf zeiden. Deze uitvinding had niet veel fans toen het voor het eerst werd bedacht. In feite waren er twee grote groepen die er fervent tegen waren: politici en de media.
Kranten hebben vaak de mond vol van de telegraaf, misschien uit angst om irrelevant te worden. (Ze deden later hetzelfde met de radio.) Ze voerden aan dat de snelheid waarmee de telegraaf nieuws kon leveren gewoonweg niet nodig was. Wanneer slechts 10 dagen het nieuws uit Europa naar Amerika zouden brengen en vice versa, wat zou er dan moeten zijn om het binnen 10 minuten te bezorgen? Traditionele media bestempelden de telegraaf als onbetrouwbaar en oppervlakkig.
De Amerikaanse overheid was ook op hun hoede voor het apparaat. Toen Samuel Morse aanbood zijn telegraafsysteem aan de regering te verkopen voor $ 100.000, zeiden ze nee. Terwijl sommige politici de telegraaf als een ondeugend apparaat zagen dat voor het kwaad kon worden gebruikt, waren anderen praktischer, omdat ze van mening waren dat de kosten van het installeren en bedienen van een telegraaf tussen twee steden de potentiële inkomsten ruimschoots overtreffen.
4 LSD-tatoeages
Lang voordat de ouders Strawberry Quik meth vreesden, maakten ze zich zorgen over LSD-geregen, tijdelijke tatoeages. Deze zouden naar verluidt op jonge kinderen zijn gericht om hen verslaafd te krijgen aan het medicijn.
Vanaf de jaren 70 of 80 werd dit verhaal door flyers van ouder op ouder doorgegeven. Hoewel het onzeker is hoe de mythe begon, wijst een bron op een rapport van het Narcotics Bureau van de New Jersey State Police.
Volgens de flyers kwamen de tatoeages meestal in de vorm van een blauwe ster, maar waren ze ook verkrijgbaar als stripfiguren als Mickey Mouse en Superman. Vermoedelijk maakte dit de tatoeages aantrekkelijker voor kinderen. De flyers waarschuwden ook dat het medicijn dodelijke slachtoffers bij kinderen had veroorzaakt, omdat de LSD was gesneden met strychnine.
Naast het feit dat er geen geregistreerde gevallen van dit ooit gebeuren, bevatten de flyers verschillende onjuistheden. Om te beginnen wordt LSD beschouwd als een niet-verslavend middel en bevat het geen strychnine. Ook, terwijl LSD in de vorm van vloeipapier in de vorm van stripfiguren kan komen, wordt het papier gekauwd, niet getatoeëerd.
3 De fonograaf
Veel mensen waren niet blij toen Edison de fonograaf uitvond. Nogmaals, kranten waren snel kritiek op een nieuwe vorm van media die een bedreiging zou kunnen vormen voor het traditionele geschreven woord.
The New York Times beweerde dat de fonograaf "alle vertrouwen tussen man en man zou vernietigen." Ze beweerden dat de constante angst om te worden opgenomen mensen bang zou maken om iets anders te zeggen dan de meest vervelende en onschadelijke dingen, zelfs in het comfort van hun eigen huis. De krant waarschuwde dat de opnames ook vloeken van kinderen zouden omvatten, jonge mannen die losbandige opmerkingen maken aan dames en vrouwen die zeggen hoe lelijk het meubilair van hun vrienden was.
Erger nog, Edison bedacht de "aerophone" (niet het muzikale blaasinstrument) die geluid kon versterken, waardoor het hoorbaar was tot 6 kilometer (4 mi) verderop. Uiteraard betekende dit dat iedereen dag en nacht luidruchtig een racket zou gaan maken totdat mensen gedwongen zouden worden hun toevlucht te zoeken bij de aerofoon in de bossen en ons in een nieuw stenen tijdperk te storten.
Muzikanten waren ook niet tevreden met de fonograaf. John Philip Sousa, 'The March King', was een opmerkelijke, openhartige tegenstander van mechanische muziek en zei vaak dat de fonograaf zou leiden tot de teloorgang van muziek. Met de fonograaf konden mensen ook zonder compensatie naar zijn muziek luisteren.
2 Schaken
Beweren dat videogames tijd verspillen en gewelddadig gedrag bevorderen, beweren critici dat mensen in plaats daarvan moeten schaken omdat het een intellectueel stimulerend spel is. Maar 150 jaar geleden hadden mensen dezelfde klachten over schaken.
Sommige critici veroordeelden de game toen slechts als saai en antisociaal: twee mensen zaten urenlang in bijna volledige stilte en protesteerden tegen elk geluid of elke afleiding rondom hen. Vele anderen bespotten het idee dat schaken op welke manier dan ook als intellectueel of strategisch kan worden beschouwd.
Wetenschappelijke Amerikaan waarschuwde voor dit "troosteloze" spel, dat vermeldde dat het nooit gespeeld zou mogen worden door mensen in sedentaire beroepen die zich bezighouden met mentale bezigheden omdat het hun intellectuele energieën verkeerd stuurt en uitput. "Schaken" voegde geen enkel nieuw feit toe aan de geest " of "prikkelen een enkele mooie gedachte" en eisten veel oefening, jonge mannen werden gewaarschuwd om dit amusement te vermijden als zij "nuttig in de wereld" wilden zijn.
De grootste critici wezen erop dat schaken tot gewelddadige neigingen kan leiden, vooral bij mensen met obsessief gedrag. Het oorlogszuchtige thema van het spel was toen ongebruikelijk. Ook betekende de triomf of schande verbonden aan een overwinning of een nederlaag dat mensen het waarschijnlijk te serieus zouden nemen.
1 De bliksemafleider
De bliksemafleider is een vaak vergeten bijdrage van Benjamin Franklin. Hoewel Franklin het rond het midden van de 18e eeuw presenteerde, duurde het enkele decennia voordat de bliksemafleider een aanvaardbaar accessoire werd omdat het door de kerk als ketters werd beschouwd.
Ambtenaren van de kerk geloofden dat bliksem de toorn van God vertegenwoordigde, en elke poging om het te stoppen zou het alleen maar erger maken. Tijdens een onweersbui was hun oplossing om iemand in de toren te sturen om de klokken te luiden als een teken van verzoening, hoewel dit jaarlijks leidde tot tientallen elektrocutiedoden. Proberen om "de artillerie van de hemel te besturen" met de bliksemafleider van Franklin was gewoon ketterse.
Een bevelhebber uit Boston, genaamd Thomas Prince, beschuldigde Franklin zelfs van de aardbeving in Massachusetts in 1755. Hij beweerde dat omdat God ons niet van bovenaf kon raken, Hij de grond onder ons deed beven.
Gelukkig had Franklin grote invloed en krachtige supporters. Dus de Franklin bliksemafleider kwam langzaam maar zeker in gebruik. Het hielp ook dat het sterftecijfer dramatisch daalde voor klokkenluiders die in dienst waren bij kerken met bliksemafleiders.
Uiteindelijk begonnen de echte gevolgen van blikseminslagen belangrijker te worden dan de religieuze angsten van mensen. In 1767, in hetzelfde jaar dat een kerk in Brescia, Italië, weigerde een 'ketterse roede' te installeren, werd de kerk getroffen door bliksem, terwijl er duizenden kilo buskruit in bewaring zat. De daaropvolgende explosie doodde 3.000 mensen en zorgde voor een op zesde plaats van de stad.