Delen:
10 legendes van de grote overstroming
Veel wetenschappelijk bewijs suggereert dat de wereld ooit een overstroming had ervaren die zo groot was dat het de hele planeet bedekte en dieren en mensen wegvaagde. In de Westerse wereld kent iedereen de legende van Noach's Ark en het idee van The Great Flood is diep verbonden met vele religies.
Het blijkt dat bijna elke cultuur over de hele wereld een eigen versie van een Great Flood-verhaal heeft. De meesten hebben een element van magie en mythologie in hun verhalen gebonden, terwijl anderen gewoon de vloed afschilderen als feitelijke geschiedenis.
10 Grote zondvloed in China
In 1920 v.Chr. China heeft het verhaal van hun grote overstroming de hele planeet niet overspoeld. Maar voor de mensen die in Lajia in de noordwestelijke provincie Qinghai wonen, leek dat waarschijnlijk zo.
Het begon allemaal met een aardbeving. Rotsen uit de bergen vielen, blokkeerden de Gele Rivier en creëerden een natuurlijke dam. Veel mensen stierven tijdens deze aardbeving en archeologen hebben de overblijfselen vergeleken met Pompeii omdat veel lichamen nog steeds in de originele huizen van de dorpelingen waren, perfect bewaard onder sediment.
Lajia kon geen pauze nemen omdat die natuurlijke dam in de loop van een jaar regenwater verzamelde. Het barstte uiteindelijk uit en doodde nog meer mensen met een enorme overstroming. Overlevenden moesten naar de hoge grond rennen en overal - voor zover hun ogen konden zien - was bedekt met water.
Keizer Yu bracht 22 jaar door met het omleiden van het water. Toen de mensen eenmaal hun land hadden herwonnen, begon Yu de Chinese beschaving van de grond af opnieuw op te bouwen. Terwijl het verhaal duizenden jaren lang door mond-tot-mondreclame werd doorgegeven, werd het steeds grandiozer.
Dit maakte veel hedendaagse mensen het af als een mythe. Maar wetenschappers hebben de rotsformaties bij de Gele Rivier bestudeerd en hebben bewezen dat de vloed echt is gebeurd.
9 Matsya's waarschuwing
In het hindoeïsme neemt de god Vishnu de vorm aan van 10 verschillende avatars. Een van hen is de vis, Matsya.
Volgens de Indiase mythologie goot King Manu water in zijn handen en vond een kleine vis. Het smeekte om zijn hulp om te overleven, dus besloot hij het in een kan water te gooien.
De volgende dag was de vis verdubbeld, dus King Manu bleef het in een grotere tank doen. Het werd zo massief dat hij het naar de oceaan bracht. Hij besefte dat deze vis de god Vishnu was en dat hij dankbaar was voor zijn goedheid. Zijn beloning was de waarschuwing dat er een vreselijke droogte zou komen, gevolgd door intense regenval en overstromingen.
Vishnu instrueerde koning Manu om alle levende planten en dieren te verzamelen om de overstroming in een grote boot te overleven. Hij bracht zeven wijzen en hun families mee. De wijzen waren wijze mannen die alle kennis van de wereld vasthielden. Ze moesten zich vestigen op het land op de top van een berg, waar ze vervolgens de beschaving herstelden.
8 Toegang tot de vierde wereld
Volgens de Indiaanse mythologie zijn er verschillende stadia van de mensheid die zijn gesplitst in sagen van de eerste, tweede, derde en vierde wereld. Elke inheemse Amerikaanse stam heeft een soortgelijk verhaal over een grote overstroming. Het begint allemaal met het feit dat hun scheppende goden ontevreden zijn over de manier waarop mensen zich gedragen. De goden willen dat de mensheid opnieuw begint, dus sturen ze een vloed om de planeet te bedekken.
Klinkt bekend? Volgens auteur Paul Goble moeten deze verhalen over inheemse Amerikaanse scheppingsmythen met een korrel zout worden genomen. De meeste verhalen in het Engels waren beïnvloed door christelijke kolonisten die kritiek hadden op de eigenlijke scheppingsverhalen van inheemse Amerikanen en probeerden het verhaal van de Noah's Ark op hen te drukken. De dichtstbijzijnde Goble kon op zoek naar een authentiek scheppingsverhaal van de Algonquin-stam.
De aarde ging open en er kwam water uit dat al het leven vernietigde, behalve vogels, vissen en andere waterwezens. De vogels waren het beu om de hele tijd te vliegen, dus vroegen ze de schepper God om leiding. Het vertelde hen om onderwater te duiken en modder te verzamelen om land te maken. De dieren werkten allemaal samen om land te creëren.
7 De zondvloed van Deucalion
In de Griekse mythologie schiep Prometheus het menselijk leven uit klei. Zeus vond dit experiment echter een totale ramp. Mensen waren egoïstische wezens en ze waren volledig vergeten de goden te prijzen.
Zeus dacht dat hij de resetknop op de mensheid moest gebruiken. Prometheus 'zoon, Deucalion en de vrouw van Deucalion, Pyrrha, leefden allebei op aarde. Prometheus waarschuwde Deucalion dat er een vloed zou komen, dus creëerde hij een boot voor hun overleving.
Een paar mensen leefden door naar de bergen te vluchten. Maar voor het grootste deel doodde het water bijna iedereen. Deucalion en Pyrrha landden hun boot op de top van een berg. Deucalion wilde mensen terugbrengen en hem werd verteld "botten van je moeder" over zijn schouder te gooien.
Hij besefte dat de "moeder" de aarde was en de "botten" stenen waren. Pyrrha en Deucalion begonnen met het gooien van stenen, die op magische wijze in zuigende kinderen veranderden. Wie heeft deze baby's opgevoed? Wie weet.
6 De Maori-legende
De Maori zijn de inheemse bevolking van Nieuw-Zeeland. Zoals hun legende gaat, hield de godin Whaitiri niet van mensen. Ze was een kannibaal die verantwoordelijk was voor onweersbuien, dus de meeste mensen waren doodsbang voor haar.
Ze kwam naar de aarde om te trouwen met een sterveling, genaamd Kaitangata, omdat hij de bijnaam 'menseneter' had. Toen Whaitiri vernam dat het slechts een taaie klinkende bijnaam was en hij niet echt mensenvlees at, verliet ze hem. Hun kleinzoon, Tawhaki, was een zeer knappe man zoals de meeste halfgoden. Hij trouwde met een vrouw genaamd Hinepiripiri, en ze waren erg blij.
De twee zwagers van Tawhaki waren jaloers omdat hun eigen vrouwen altijd praatten over hoe heet Tawaki was.Dus de zwagers probeerden Tawhaki te vermoorden.
Hinepiripiri verzorgde hem weer gezond en bouwde een vuur om hem warm te houden. Tawhaki voelde zich zo boos en verraden dat hij de goden riep om hem te helpen wraak te nemen op de mannen die geprobeerd hadden hem te vermoorden.
Zijn grootmoeder, Whaitiri, hoorde zijn gebeden en stuurde een aantal ernstige overkill. Een storm overstroomde het gebied zo dat iedereen werd gedood. Tawhaki en Hinepiripiri besloten om toen en daar te gaan bevolken. Eén blok brandde de hele nacht. Ze noemden hun zoon Wahieroa, wat 'lang stuk brandhout' betekent. Er was in ieder geval niemand meer om zijn naam te spotten.
5 Tiddalick The Frog
De oorspronkelijke bewoners van Australië worden het Aboriginal volk genoemd. Ze geloofden dat de energie van de wereld in balans moest zijn om de dingen soepel te laten verlopen. Gedurende enige tijd begon het evenwicht van de aarde te kantelen en het leidde tot een overstroming.
Ze vertelden het verhaal van Tiddalick, de mythische kikker. In plaats van het te laten regenen, had Tiddalick erg veel dorst en hield hij het water van de wereld voor zichzelf vast. Dit veroorzaakte een droogte.
De dieren wilden dat Tiddalick wat van zijn water op zou geven, dus begon een paling een grappige dans uit te voeren voor Tiddalick om hem aan het lachen te maken. Dit werkte een beetje te goed omdat er water uit Tiddalick begon te stromen toen hij zijn mond opendeed om te lachen.
Dit veroorzaakte een overstroming die veel mensen doodde en strandde. Tegenwoordig wordt het verhaal van Tiddalick nog steeds verteld in kinderboeken in Australië, hoewel het is herzien om veel minder gewelddadig te zijn.
4 Het epos van Atrahasis
Een Babylonische kleitablet geschreven in de Akkadische taal vertelt het epos van Atrahasis. Lang geleden moesten de goden zelf grachten en rivieren uitgraven. Ze werden dit beu en gingen in staking. De hoofdgod, Enlil, besloot om menselijke wezens te creëren uit het bloed en de klei van een godin.
Meer dan 1000 jaar bevolkten de mensen de aarde. Maar Enlil begon een beetje gek te worden door naar al hun lawaai te luisteren. Hij beval de ziektegod om een plaag te verspreiden. Een mens genaamd Atrahasis bad tot de goden en vroeg om genade.
Enki, de god van de zee, gaf hem de insider tip om te bidden tot Namtar, de god van de plagen, in plaats van "de goden" meervoud. Plotseling werd Namtar gebombardeerd met gebeden van mensen om de pest te stoppen. Het maakte hem gek, dus hij eindigde de pest.
Enlil was boos en probeerde in plaats daarvan mensen met een droogte te doden. Na zes jaar van hongersnood namen mensen hun toevlucht tot kannibalisme. Enki voelde zo medelijden met mensen dat hij vis uit de zee nam en het voedsel liet regenen op de mensen. Enlil betrapte Enki en verstoorde zijn plan en beval Enki om de mensheid uit te roeien met een wereldwijde overstroming.
Enki wist dat hij zijn hoofdgod moest gehoorzamen. Maar Enki waarschuwde Atrahasis dat hij een grote dubbeldekker ark moest bouwen die was afgesloten met teer. Atrahasis besloot alle planten en dieren te nemen die hij kon en vertelde de wijste ouderen om met hem op de boot te gaan. Het regende zeven dagen en zeven nachten en veroorzaakte een overstroming over de aarde.
De moedergodin was geschokt over wat Enlil had gedaan. Wanhopig om de mensheid voort te zetten, stelde ze voor dat de nieuwe generatie mensen populatieaanwijzingen heeft in plaats van te fokken als konijnen.
Ze creëerde miskramen en doodgeborenen. Er zouden ook periodieke natuurrampen zijn om de populatie willekeurig te verminderen. Enlil besloot dat dit een goed compromis was om de mens onder controle te houden, dus liet hij Atrahasis toe de beschaving te herbouwen.
3 Het verhaal van Gilgamesj
In het oude Mesopotamië vertellen spijkerschrifttabletten het verhaal van de Het verhaal van Gilgamesj. Het verhaal van Atrahasis is ouder en beide verhalen dateren van vóór de Hebreeuwse versie van Noah's Ark.
Veel historici hebben opgemerkt dat het Gilgamesj-verhaal dezelfde formule volgt als het Atrahasis-verhaal. Sommige historici geloven dat sinds Gilgamesh op een later tijdstip werd opgenomen, deze mensen dezelfde legende wilden behouden. Bepaalde namen en kleine details werden gewijzigd, met een extra draai aan de bijgewerkte overtuigingen van hun samenleving.
Enkele nieuwe details waren dat de goden Gilgamesj beloofden dat hij onsterfelijk kon worden, maar het werkte niet. De moraal van het verhaal was dat hij voor altijd herinnerd zou worden als hij een blijvende invloed op de beschaving zou hebben. Op die manier zou hij nooit kunnen sterven.
Als gevolg hiervan hebben historici gesuggereerd dat het Het verhaal van Gilgamesj moet worden geanalyseerd als een artistiek stuk in plaats van een werk van historische non-fictie.
In de Sumerische versie van het verhaal heet de hoofdpersoon Ziusudra. Nogmaals, de details parallel aan zowel Gilgamesh en Atrahasis. De goden besluiten echter dat Ziusudra echte onsterfelijkheid verdiende in plaats van enige filosofische les.
2 Igorot
In de mythologie van de Filippijnen had de Grote Geest Lumawig twee zonen die graag jagen. Maar de wereld was vlak - zonder heuvels of bergen - waardoor jagen veel te gemakkelijk was. Dus besloten ze hun magische krachten te gebruiken om de aarde te laten overstromen.
Ze zetten een jachtval op en de vloed zorgde ervoor dat deze vol zat met dieren en mensen. Deze kleine seriemoordenaars lachten, en ze waren helemaal tevreden met zichzelf. Hun vader, Lumawig, ging snel door met wat zijn zonen hadden gedaan.
Lumawig heeft de aarde gescand op tekenen van leven. Hij zag een broer en een zus die helemaal alleen waren op een klein eiland. Lumawig gaf ze vuur om warm te blijven, zijn hond als metgezel, en zijn hert om voedsel.
Hij gebruikte het vuur om de planeet uit te drogen. Het land was niet langer perfect vlak omdat het ruisende water bergen had achtergelaten. De broers en zussen werden gedwongen om de planeet opnieuw te bevolken.
1 verdrinken in bloed
Volgens de Noorse mythologie was Ymir de eerste reus en de god die mythische wezens schiep. Zijn nakomelingen waren ook goden en reuzen. Ymir had een magische huisdierenkoe, Audhumla genaamd, en hij dronk de melk voor de voeding.
De kleinzonen van Ymir - Ve, Vili en Odin - besloten hem te vermoorden. Toen Ymir stierf, stroomde zijn bloed en veroorzaakte een catastrofale overstroming, die de reuzen verdronk. Ze begonnen zijn lichaam uit elkaar te trekken, gebruikmakend van materialen uit zijn lichaam om de planeet te creëren. De oceaan en de meren werden gemaakt van het zoute blauwe bloed van Ymir, en zijn beenderen en vlees werden het land.
Een vorstreus genaamd Bergelmir was in staat om een boot te vinden en te overleven met zijn vrouw tijdens de overstroming. Nadat de goden land hadden geschapen, klommen ze naar de top van een berg. Hun kinderen leefden ook op bergtoppen.
De ijsreuzen leefden samen met mensen in de Noorse mythologie. Omdat ze niet de macht hadden om zichzelf te reproduceren, begonnen Odin, Ve en Vili om nieuwe wezens te creëren met Ymir's vlees. Ze namen boomstammen op en veranderden ze in mensen.