10 dagelijkse manieren waarop we de planeet vernietigen

Het is geen geheim dat onze planeet in een erg slechte toestand verkeert. Extinctiesnelheden zijn geschat op ongeveer 1.000 keer hoger dan ze zouden moeten zijn, en dat is allemaal te wijten aan menselijke invloed - en interferentie. Met ongeveer 20.000 soorten die met uitsterven worden bedreigd en talloze anderen die we nog niet eens hebben ontdekt en sterven, zijn wetenschappers haast om erachter te komen wat we eraan kunnen doen. Sommigen hebben gesuggereerd dat de zesde grote massa-uitsterving aan de horizon opdoemt, en het probleem is groot. Het is zo groot dat er dingen zijn die je elke dag doet die helpen het einde van de wereld te bereiken, en de kans is groot dat je het misschien niet eens weet.

10 Gebruik van wegwerp-stokjes

De kans is groot dat je niet eens nadenkt over de impact op het milieu als je een paar houten stokjes tevoorschijn haalt met je bestelling, maar die eetstokjes hebben een verwoestende impact op de Chinese bossen. China produceert maar liefst 80 miljard wegwerpstokjes per jaar. De overgrote meerderheid wordt gebruikt - en weggegooid - in China zelf. Een verbluffend aantal, 80 miljard is genoeg om Beijing's Tiananmen-plein te bedekken met minstens 360 lagen eetstokjes.

Dat soort productie kost 20 miljoen bomen, en niet zomaar bomen. Twintig jaar oude bomen. De impact daarvan is precies zo slecht als je zou denken. China lijdt aan een groot ontbossingsprobleem, zonder andere reden dan eetstokjes. Het is ook niet geholpen door het feit dat de vraag naar houten eetstokjes voor eenmalig gebruik dramatisch toeneemt, van 57 miljard in 2009. Dat heeft geresulteerd in China dat op de 139e plaats staat als het gaat om de dekking per hoofd van de bevolking met minder dan een kwart van het wereldgemiddelde .

Het probleem is zo erg geworden dat China nu beperkingen oplegt aan de productie van eetstokjes. Beperkte hoeveelheden kunnen bedrijven produceren en verhogen de belastingen op aankopen. Ze beginnen ook een grote duw om het idee te introduceren van het dragen van herbruikbare eetstokjes in een poging om te helpen bij het herstel van de natiebossen. Tegen 2020 hopen ze 40 miljoen hectare bomen toe te voegen, maar dat kan alleen als ze een deel van de stress op het milieu kunnen verlichten met eetstokjes.

9 Geboortebeperking werkt ook aan vissen

Ken je iemand die op de pil zit? Ze verspreiden ook zwangerschapspreventie naar het zeeleven en dat is een probleem.

In 2014 brachten onderzoekers van de Universiteit van New Brunswick de resultaten uit van een onderzoek dat al enkele decennia aan de gang was. Ze keken naar de behandeling van afvalwater en de impact ervan op zoetwaterecosystemen, en ze ontdekten dat zelfs sporenhoeveelheden oestrogeen in het milieu hele soorten kunnen wegvagen.

In 2001 werd een kleine hoeveelheid oestrogeen, een van de actieve ingrediënten in anticonceptiepillen en hormoontherapiebehandelingen, geïntroduceerd in een zoetwatermeeronderzoeksfaciliteit in Ontario. De impact was bijna onmiddellijk. Mannelijke vissen begonnen eerst eiproteïnen te produceren en vervolgens eieren te produceren. Zelfs kleine sporenhoeveelheden waren voldoende om de mannelijke vis te feminiseren, wat leidde tot een complete crash van het ecosysteem. De insectenpopulaties die normaal onder controle gehouden werden door de vis, schoten plotseling omhoog. Naarmate de populatie konijnen daalde, nam ook de populatie van de meerforel die hen voedde af.

Het gebeurt ook niet alleen in onderzoeksfaciliteiten. Calgary's Red Deer en Oldman rivieren zijn getroffen door hetzelfde probleem. De oorzaak is terug te voeren op het vrijkomen van niet correct behandeld afvalwater dat hormonen bevat van hormoontherapiedrugs en anticonceptiepillen. Hormonen die niet worden geabsorbeerd of gebruikt, komen in het rioolstelsel terecht nadat ze door het menselijk lichaam zijn gegaan. In gebieden waar rioolwater wordt gedumpt in meren en rivieren, is de gemiddelde vispopulatie ongeveer 85 procent vrouwelijk, een schril contrast met de normale 55 procent. Vissen die aan de hormonen worden blootgesteld verliezen niet alleen het vermogen om zich voort te planten, maar hun accidentele hormonale behandeling beïnvloedt eieren ook in de ontwikkelingsfase.

8 Birds On Prozac

Recordaantallen van mensen nemen antidepressiva zoals Prozac. Hoewel velen van hen zich misschien vooral zorgen maken over het anders voelen, moeten ze zich ook zorgen maken over wat ze met het milieu doen.

Volgens een studie van de Universiteit van York kan de hoeveelheid antidepressiva (met name Prozac) die in het milieu wordt aangetroffen, potentieel verwoestend zijn voor vogels. Ze begonnen met het meten van de hoeveelheid Prozac die zijn weg vond naar de regenwormen die zich voedden met rioolwater en afvalwater. De dosis was klein, slechts ongeveer 3 tot 5 procent van een gemiddelde humane dosis. Vervolgens voedden ze de Prozac-geregen wormen aan een groep van 24 spreeuwen en registreerden hun gedrag voor de komende zes maanden.

De vogels begonnen dezelfde bijwerkingen aan het geneesmiddel te vertonen die bij de mens worden gemeld. Ze verloren interesse in voedsel en stopten met eten. Ze verloren ook de interesse in spreeuwen van het andere geslacht. De twee belangrijkste bijwerkingen hebben dubbele effecten; hun verlies aan interesse in voedsel maakt ze zwakker en minder kans om de wintermaanden te halen, en hun verlies aan libido kan de fokcijfers aanzienlijk beïnvloeden.

De vogels leken geen van de goede effecten van Prozac te hebben. Hun algemene gemoedstoestand en dispositie bleef hetzelfde. Hoe wijdverspreid een impact die dit zou kunnen hebben op de vogelpopulaties van de wereld niet bekend is, maar men denkt dat het misschien iets te maken heeft met de achteruitgang van de spreeuwende populatie in de afgelopen paar decennia - op een afstand van ongeveer 50 miljoen vogels.

7 Gebruik van rietjes

De kans is groot dat als je een koud drankje krijgt in een restaurant, je ook een rietje overhandigt. We vervloeken de mensen die werken aan de drive-through wanneer we halverwege het blok zijn en beseffen dat we er geen hebben, maar rietjes hebben een behoorlijk verwoestende impact op onze planeet.

Elke dag gebruiken de Verenigde Staten alleen al ongeveer 500 miljoen rietjes. Voor een visual betekent dit dat we elk jaar 46.400 schoolbussen met rietjes kunnen vullen. In de afgelopen 25 jaar zijn ongeveer zes miljoen daarvan opgepikt op stranden in het hele land tijdens jaarlijkse opruimacties. Die zijn slechts een deel van de som die op het strand terechtkomt, en volgens de Ocean Conservancy behoren drinkrietjes tot de 10 meest voorkomende soorten vuilnis die in de oceaan worden gevonden.

Rietjes zijn licht, gemakkelijk op te vangen door wind en waterstromingen en gemaakt van een polypropyleen plastic dat niet uit elkaar valt of oplost. Deze miljoenen rietjes zijn er voor altijd en vormen een groot deel van de geschatte 12 tot 24 ton plastic die elk jaar wordt ingenomen door vissen en andere zeedieren. En dat omvat ongeveer een miljoen zeevogels die sterven na het eten van plastic. Een van de meest voorkomende items gevonden in autopsies? De rietjes die aan sapdozen hangen.

6 Eten Frog

Verre van uitsluitend een chique Frans voorgerecht, is kikker zo'n populair gerecht dat het een enorme wereldwijde industrie is geworden. Brulkikkers worden meestal grootgebracht op boerderijen in Zuid-Amerika. Ze worden dan daar gebruikt voor voedsel of overzee verzonden. Japan en de Verenigde Staten zijn twee van de grootste consumenten van kikkers, met meer dan vijf miljoen die elk jaar alleen in de VS worden geïmporteerd. Dat is fataal voor talloze amfibieën - en niet alleen voor degenen die worden opgegeten.

Veel van de brulkikkers die uit Zuid-Amerika zijn verscheept, zijn besmet met chytrideschimmel. De schimmel is volkomen onschadelijk voor mensen. De Noord-Amerikaanse brulkikker heeft een hoge resistentie en is daarmee de ideale drager voor de schimmelziekte die padden, salamanders en andere soorten kikkers kan infecteren.

De schimmel die wordt verspreid door de handel in levende voedingsmiddelen is anders dan degene die de schuld krijgt van de meeste recente afsterven. Er wordt gedacht dat de stam niet alleen wordt verspreid, maar dat deze wordt gehybridiseerd tot een nieuwe, extreem virulente soort. Er zijn een paar verschillende stammen van de schimmel, en onderzoekers van de Universiteit van Michigan hebben kunnen volgen welke kikkers die dragen welke in welke landen spant. Ze hebben ook kunnen traceren welke stammen van de schimmel zich met andere stammen kunnen vermenigvuldigen, wat leidt tot meer en meer verschillende soorten dodelijke schimmel. De gevolgen van de schimmel en het vermogen om te hybridiseren, creëren het potentieel om een ​​epidemie over de hele wereld los te laten.

5 Antibacteriële zeep gebruiken

Er is veel discussie geweest over hoe effectief antibacteriële zepen zijn en of ze wel of niet op de markt moeten worden gebracht, maar het is bewezen dat het gebruik van deze zeep invloed heeft op het milieu.

Johns Hopkins University Centre for Water and Health heeft een onderzoek gedaan naar wat er gebeurt met alle antibacteriële chemicaliën in uw antibacteriële zepen nadat ze door de afvoer zijn getrokken. De meest gebruikte chemicaliën zijn triclocarban en triclosan, en terwijl de meeste van die chemicaliën uit afvalwater worden verwijderd als ze door een zuiveringsinstallatie worden geleid, moeten ze ergens heen. Dat is ergens rioolslib, dat vervolgens wordt gerecycled voor gebruik in de landbouw. Van daaruit worden die chemicaliën in de grond en uiteindelijk in oppervlaktewater overgebracht.

Wanneer triclocarban degradeert, wordt het afgebroken tot twee chemicaliën, beide carcinogenen. Wanneer triclosan door een zuiveringsinstallatie wordt gevoerd om drinkwater te maken, maakt het niet echt veilig drinkwater. In plaats daarvan maakt het andere chemicaliën die chloroform kunnen bevatten. En die chemicaliën reizen door de voedselketen in planten, dieren en uiteindelijk mensen. De Centers for Disease Control and Prevention vonden sporen van de chemicaliën afkomstig van antibacteriële zeep in 75 procent van de geteste urinemonsters, allemaal afkomstig van mensen ouder dan vijf jaar.

Van triclosan is aangetoond dat het interfereert met de biologische basissystemen van een aantal dieren, waaronder ratten en een reeks amfibieën. Het interfereert met de schildklierfunctie en als het zich opbouwt in het lichaam, veroorzaakt het vroege puberteit bij jonge dieren, onvruchtbaarheid, obesitas en kanker. Triclosan verzamelt zich in de vetweefsels van het lichaam, en omdat dieren - en mensen - hoger in de voedselketen zitten, betekent dit dat we alle sporenhoeveelheden in lagere dieren consumeren en een enorme dosis van het spul krijgen.

4 De familie houden Kat

Als je een binnenkat hebt, ga je waarschijnlijk door veel kattenbakvuil. Het is een vrij nieuwe uitvinding, pas rond 1947 toen een Michigan-vrouw Edward Lowe vroeg of hij een alternatief kende voor het zand of de as die ze had gebruikt. Lowe, die in de industrie voor industrieel absorberend materiaal werkte, gaf haar wat klei - en de rest is geschiedenis.

Er is natuurlijk een groot probleem met die geschiedenis. Al decennia lang werd minstens 75 procent van de verschillende merken kattengrit gemaakt van bentonietklei. De klei is wat het afval zijn schepbare kwaliteit geeft. Als je bedenkt dat alleen al Amerika jaarlijks ongeveer 2 miljoen ton kattenbakvulling verbruikt, dan is dat veel klei die de industrie nodig heeft.

Dus hoe komen we eraan? Strip mijnbouw. Veel en veel stripmijnbouw. Hoewel dat slecht is, maakt het niet uit welke hoek, sommige mensen hebben het ongelooflijk slecht gehad. In 1989 werd de Canadese Mineral Tenure Act gewijzigd om een ​​van de belangrijkste ingrediënten in kattenbakvulling diatomeeënaarde te omvatten. Dat betekende dat bedrijven opeens vrij toegang hadden tot het land van mensen zonder tijdsbeperking om waardevolle mineralen te zoeken. Landbezitters in Canada hebben gevonden dat hun eigendomsstrook wordt gedolven voor kattenbakvuil. Technisch gezien moeten landeigenaren worden gecompenseerd, maar dat proces kan jaren duren. De familie Bepple was zo'n slachtoffer en vond een stuk grond dat ze ooit hadden gebruikt voor het grazen van vee en het bewerken van bomen die opeens als grondstof voor kattenafval werden ontgonnen.

Er zijn tal van alternatieven voor klei-strooisel op de markt, van gerecycled papierafval tot hout en op planten gebaseerde worpen. Die opties zijn echter niet altijd overal verkrijgbaar. In veel gevallen kunnen ze ongelooflijk duur zijn.

3 Het eten van Farm-Raised Fish

Als er iets is dat lijkt op een milieuvriendelijke keuze voor het diner, dan is het gekweekte vis. Je verwijdert geen vissen uit de open oceaan, je brengt geen andere dieren in gevaar en je draagt ​​niet eens bij aan de uitstoot van vissersboten. Maar op de boerderij gekweekte vissen hebben hun eigen problemen en ze zijn beslist niet de milieuvriendelijke keuze die je zou denken.

Garnalen-aquacultuur heeft geleid tot de grootschalige afbraak van kustgebieden, de vernietiging van wetlands en verzilting van zoetwatergebieden en drinkwater. Zalmkweek is afhankelijk van het vrijkomen van visvoer en voedingsstoffen in het water, wat altijd resulteert in verspild voer en een enorme hoeveelheid visuitwerpselen in het water. Dat is normaal geen probleem, maar wanneer veel vissen in een klein gebied worden gekweekt, is het te veel voor het ecosysteem om op natuurlijke wijze te handelen.

Extra afvalproducten belanden uiteindelijk naar de bodem waar ze reageren met de medicijnen en andere voedingsstoffen die worden gebruikt om de vis gezond te houden, samen met antifoulingmiddelen die worden gebruikt om netten schoon te houden. Dat betekent dat viskwekerijen een broedplaats zijn voor zeeluizen, die net zo smerig zijn als ze klinken. Er worden meer chemicaliën gebruikt om de zeeluizen onder controle te houden, die uiteindelijk het andere zeeleven doden dat in de buurt in het gebied moest voorkomen.

Er is ook de zeer, zeer goede kans dat niet-natuurlijke soorten gekweekte vis zullen ontsnappen. Dat is het introduceren van een invasieve soort voor een ecosysteem dat niet is voorbereid om het aan te pakken, en dat betekent een hele reeks andere problemen. Net als veel andere milieuproblemen is er geen eenvoudig antwoord. Milieuagentschappen zijn nu op zoek naar manieren om de veehouderijpraktijken wereldwijd te verbeteren.

2 Soja eten

Wat betreft sojaproducten wordt al lang gesproken het gezondere, milieuvriendelijkere en zeker meer koe-vriendelijke alternatief voor zuivelproducten. Helaas hebben recente studies aangetoond dat de milieu-impact van de productie van soja ook behoorlijk verwoestend is.

Sojabonen worden niet alleen gebruikt in producten zoals melkvervangers. Ze worden ook gebruikt voor niet-verbruiksartikelen zoals zeep en kaarsen. En we zijn ook niet de enigen die soja eten; ongeveer 80 procent van de sojaproductie in de wereld gaat in veevoer.

Er is een enorme vraag naar soja. Aangezien het in populariteit groeit, is meer ruimte nodig om de bonen te laten groeien. Sinds 2008 is de ontbossing in Brazilië gestaag afgenomen, een direct gevolg van een verbod om ontbossing tegen te gaan. De noodzaak van het verbod komt op de voet van de cijfers van Greenpeace, waaruit bleek dat in 2005 alleen al 1,2 miljoen hectare soja in het regenwoud van Brazilië was geplant.

Naast de gebruikelijke gevolgen van zaken als pesticiden en watergebruik, is er ook een enorm mensenrechtenprobleem dat is opgegroeid rond de ontwikkeling van soja. De Braziliaanse regering houdt een lijst bij van boerderijen die zijn betrapt op slavenarbeid, en soja-boerderijen in het hele Amazonegebied zijn schuldig bevonden aan het lokken van mensen daar met werk, vervolgens hun documenten in beslag te nemen en hen tot slavernij te dwingen. Er is ook de nogal duistere praktijk van landroven, wat ertoe leidt dat talloze gezinnen van land worden getrapt, dat waardevoller wordt geacht voor de landbouw dan voor het leven.

1 Je diner niet afronden

De meesten van ons zijn opgegroeid met het horen dat we onze borden beter kunnen schoonmaken, maar het is een groter probleem dan onze ouders waarschijnlijk ooit hebben gerealiseerd. Elk jaar bedraagt ​​het wereldwijde voedselverspilling ongeveer 1,3 miljard ton, en dat is zo'n groot aantal dat je je dat niet kunt voorstellen. Het kost ons jaarlijks ongeveer 750 miljard dollar, en het milieu-afval is net zo overweldigend.

Drie keer de jaarlijkse stroom van de Wolga wordt verspild aan het produceren van voedsel dat wordt weggegooid, waardoor 3,3 miljard ton broeikasgassen wordt geproduceerd. Ongeveer 28 procent van onze landbouwgrond wordt gebruikt om afval te produceren. Meer en meer land ruimen, brengt talloze planten en dieren in gevaar.

Ondertussen zijn ongeveer 870 miljoen mensen aan het verhongeren.

Veel van het afval komt op verwerkingsniveau, maar consumentenverspilling is ook ongelooflijk hoog. Groenten en fruit worden vaak weggegooid omdat ze misvormd zijn en niet per se verwend. Er is veel voedsel dat op de houdbaarheidsdatum wordt weggegooid, ongeacht of het eten is verwend. Veel consumenten denken dat de uiterste verkoopdatum en de houdbaarheidsdatum hetzelfde zijn, maar dat is gewoon niet het geval.

Hoewel er plannen zijn om afval te verminderen, zoals het verpakken van voedsel in kleinere containers en het aanbieden van lagere prijzen voor minder dan perfect voedsel, is er nog een lange, lange weg te gaan.