10 details die we niet kennen over alledaagse dingen

Sommige dagen lijkt het erop dat er geen mysteries meer zijn in ons dagelijks leven. Onze voeding wordt tot in het kleinste detail ontleed, er zijn talloze boeken over hoe onze kinderen groot te brengen en onze huisdieren te trainen, en als we vragen hebben, kunnen we ons gewoon wenden tot het internet om het antwoord te vinden. Er zijn echter nog een paar dingen over in ons dagelijks leven waar de experts nog steeds stumped zijn.

10Waarom werken Hiccup-kuren?

Hik is gek, en we weten niet eens zeker waarom ze gebeuren. Er is geen echte, praktische reden voor een hapering, en we weten niet waarom al onze beproefde en hikkende kuren werken. Iedereen heeft zijn favorieten, van het eten van een lepel suiker tot het stoppen van de hik. Er zijn zoveel manieren om van een hik af te komen dat ongeacht waar je bent wanneer je het krijgt, iemand een suggestie zal hebben om het te laten stoppen. Het blijkt dat geen van de genezingen gegarandeerd voor iedereen werkt, en er is niet veel wetenschappelijke ondersteuning voor een van hen. Wat betreft degenen die do werk? Nou, weet niet echt waarom ze doen.

Hik wordt hoofdzakelijk veroorzaakt doordat het middenrif een spasme heeft, wat veroorzaakt kan worden door alles van lachen tot medicatie. Het stoppen van een hik lijkt te berusten op een aantal verschillende dingen. Het verhogen van de hoeveelheid koolstofdioxide in het bloed lijkt enig succes te hebben bij het stoppen van hikken, maar niemand weet zeker wat dat met het proces te maken heeft. Andere ietwat succesvolle remedies werken door het beïnvloeden van de nervus vagus, die ervoor zorgt dat we niet tegelijkertijd proberen te ademen en slikken. We weten ook niet wat dat met het diafragma te maken heeft, maar dat lijkt ook de reden te zijn waarom dingen als het indrukken van je ogen of het trekken van je oor helpen - die acties stimuleren de zenuwen. Een andere methode die is gevonden om hikken te genezen is, bizar, rectale massage. Gebruikt als een remedie voor een extreem geval van de hik in 1988, was het succes opnieuw terug te voeren op het stimuleren van dezelfde nervus vagus.

9Waarom zijn motten aangetrokken door licht?

We hebben allemaal gekeken hoe het gebeurde, en de kans is groot dat we er nooit echt over hebben nagedacht. Bugs - met name motten - worden aangetrokken door licht, maar waarom? Het is het principe dat op veel bugs en zappers wordt voortgebouwd, maar niemand weet precies waarom het werkt. Er zijn een paar verschillende theorieën over waarom motten worden aangetrokken door licht, maar er is niet eens een die opvalt als een voorloper. Sterker nog, er zijn behoorlijk overtuigende argumenten tegen iedereen.

Eén theorie suggereert dat alleen door de mens gemaakte, kunstmatige lichten insecten aantrekken. Vermoedelijk is er iets anders aan kunstlicht dat het vermogen van de bugs om te navigeren belemmert, maar we weten niet eens of bugs licht gebruiken als navigatiehulpmiddel. Er is ook gesuggereerd dat motten de frequenties van kunstlicht kunnen verwarren met feromonen die worden afgegeven door bereidwillige partners, maar er is niets om die theorie echt te ondersteunen.

Onderzoekers hebben ontdekt dat het een behoorlijk bizar gedrag is, vooral omdat het soorten lijkt over te steken maar ook werkt tegen het voortbestaan ​​van die soorten. Ondanks het kamikaze gedrag waarvan verwacht kan worden dat het de praktijk ontmoedigt - of op zijn minst het deel van de bevolking dat dit doet - doodt, is het nog steeds een belangrijk gedragspatroon.

8 Wat is schuim?

Telkens wanneer u afwas doet of uw handen met zeep reinigt, creëert u een van de meest mysterieuze huishoudelijke stoffen: schuim. Schuim is niet geclassificeerd als een vloeistof, een gas of een vaste stof, maar het is alle drie tegelijkertijd. Verschillende stoffen vormen verschillende soorten schuim die allemaal anders lijken te werken. Er is niet veel dat feitelijk bekend is over de fysica van wat deze vreemde samenhang van materiestaten vormt of hoe we kunnen voorspellen welk type schuim zal worden gevormd uit welk type substantie.

De meeste schuimen bestaan ​​voornamelijk uit gas tussen stukjes vloeistof, maar er is geen wiskundige formule om te ontdekken hoe een schuim zich zal gedragen. Sommige schuimen zijn stijf, zoals scheerschuimen, terwijl andere zacht zijn, zoals zeepbellen. De grootte van de bubbels lijkt geen invloed te hebben op hoe het schuim zich gedraagt. De reden waarom we niet veel over schuim te weten zijn gekomen, is raar.

Schuimbellen zijn van nature vreemd gevormd. Het kritieke punt van schuim, gedefinieerd als het moment waarop alle bubbels in het schuim perfect bolvormig zijn, is onmogelijk te bereiken op aarde vanwege de zwaartekracht. De zwaartekracht trekt schuimbellen naar beneden en de impact is zo groot dat zelfs in een laag schuim van enkele centimeters dik, er een duidelijk verschil is tussen de vorm van de bellen aan de onderkant en de bovenkant. Dit maakt het onmogelijk om experimenten op schuim uit te voeren zonder te veranderen wat het is.

7Waarom gebeurt er statische elektriciteit?

Het is een licht vervelende situatie die meestal optreedt als het weer droog is en je iets hebt gedaan als over een tapijt lopen. Terwijl we weten hoe statische elektriciteit opbouwt, is de vraag waarom het gebeurt verrassend gecompliceerd, met een vreemd ongrijpbaar antwoord.

Het probleem bij het vinden van een verklaring vindt plaats wanneer een van de betrokken materialen, theoretisch, een elektrische isolator is. Er is geen bevestigde reden waarom een ​​elektrische lading moet worden overgebracht van of naar een isolatiemateriaal; een isolator, van nature, zou dit niet moeten toestaan. Het probleem wordt verder gecompliceerd door het feit dat verschillende materialen en geleiders verschillende mechanismen hebben voor de oorzaak, opbouw en overdracht van statische elektriciteit.

Een statische elektrische schok kan ook optreden tussen twee objecten gemaakt van identieke materialen, waardoor het fenomeen nog vreemder wordt.In theorie zou het verschil in eigenschappen moeten zijn wat de elektrische lading van het ene materiaal naar het andere laat springen, maar experimenten uitgevoerd door twee identieke materialen samen te wrijven, hebben laten zien dat statische elektriciteit nog steeds tussen de twee objecten passeert. Momenteel zijn er geen bevredigende antwoorden op het gebied van natuurkunde of scheikunde, wat suggereert dat het eigenlijk een ingewikkelder verschijnsel is dan beide op eigen kracht kunnen verklaren.

6Waar kwamen honden vandaan?

Ze zijn enkele van onze meest constante metgezellen, maar er is veel waarvan we niet weten wanneer honden voor het eerst werden gedomesticeerd, waar het proces plaatsvond en wat de eerste gedomesticeerde honden zelfs waren.

Studies over het onderwerp zijn zeer weinig overtuigend gebleken, met schattingen voor de eerste domesticatie, variërend van 9.000-34.000 jaar geleden. Dat is niet alleen een enorme kloof, maar het laat ook veel onbeantwoorde vragen over hoe het gebeurde. Honden op het meest verwijderde punt van die schaal zouden zich associëren met groepen jager-verzamelaars, terwijl de meer recente instanties van domesticatie zouden hebben plaatsgevonden toen het menselijk ras de landbouw al had ontdekt en zich in een meer sedentaire levensstijl had gevestigd.

Onderzoekers van de universiteit van Turku hebben DNA van enkele van de vroege hondencompagnons van de mens geïsoleerd met enkele onthutsende implicaties. Een aantal van de oudste DNA-monsters werden genomen van honden die ongeveer 33.000 jaar geleden naast mensen leefden en werden herleid tot honden die ongeveer 1000 jaar geleden in Groenland leefden. Maar dit specifieke DNA lijkt geen verband te houden met de honden van vandaag, en er wordt nu gesuggereerd dat sommige van de "honden" die gedurende duizenden jaren gedomesticeerd waren, niet hetzelfde waren als de honden van vandaag en in plaats daarvan een soort zusterveren waren. Oude honden zijn gevonden in Europa, het Midden-Oosten en Azië, maar het is nog steeds niet bekend of het idee van domesticatie zich van het ene gebied naar het andere verspreidde of onafhankelijk in alle gebieden plaatsvond. Als dat zo is, is niet bekend wie de eerste was.

5We zijn niet echt zeker wat kleuren zijn

Onze wereld is gevuld met kleur en voor het grootste deel hebben we een consensus bereikt over wat bepaalde kleuren zijn. Het is eenvoudig genoeg om een ​​banaan als geel en broccoli als groen te identificeren, maar wat is het beeld van één persoon van groen hetzelfde als dat van iemand anders? Niet veel, en het blijkt dat de wetenschap echt niet zeker weet of we allemaal dezelfde kleuren op dezelfde manier zien. Het idee lijkt vreemd, vooral gezien het feit dat het mechanisme dat ons in staat stelt om kleuren te zien in essentie hetzelfde is: Licht komt onze ogen binnen, het wordt daar geïnterpreteerd en vervolgens verwerkt door ons brein. Maar het blijkt dat het niet zo duidelijk is als dat, en het idee van kleurenblindheid is slechts een deel van de reden.

We weten dat verschillende mensen verschillende aantallen fotoreceptoren in hun ogen hebben. Mensen die kleurenblind zijn hebben zwakke receptoren, meestal lijdend aan een tekort in het vermogen om groen te detecteren (of variaties op groen). Maar er is ook een einde aan het spectrum: mensen die in theorie ongelooflijk ongelooflijk gevoelig zijn voor kleur. Tetrachromats kunnen meer kleuren zien dan in het normale kleurenspectrum. Voor hen lijkt de rest van ons kleurenblind.

Maar dat is een behoorlijk extreem voorbeeld en experimenten suggereren dat de manier waarop we kleuren zien, aanzienlijk kan verschillen tussen individuen. Wanneer apen waarvan de fotoreceptoren normaal gesproken alleen blauw en geel zouden kunnen zien, besmet waren met een virus dat het soort kleur veranderde dat hun ogen konden interpreteren, toonden ze het vermogen om deze nieuwe kleuren te zien. Ze erkenden dat de kleuren anders waren, maar we kunnen niet vertellen wat hun hersenen de kleuren interpreteerden als. Ze zagen vooral nieuwe kleuren die hun ogen nog nooit hadden kunnen verwerken, waardoor de link tussen de ogen die kleuren kregen en de kleuren voor hersenverwerking zelfs nog vager werden.

4Is A Virus Alive?

Voor het grootste deel valt alles in een van de twee categorieën: het is levend of niet. Sinds wetenschappers zich bewust zijn van het bestaan ​​van virussen, zijn ze er niet in geslaagd om succesvol te bepalen tot welke van deze twee zeer verschillende groepen virussen behoren. Oorspronkelijk dacht men dat virussen nog leefden. De wetenschappers die virussen ontdekten, zagen ze als organismen die zich konden verspreiden en vermenigvuldigen, wat suggereert dat ze heel duidelijk leefden. In de jaren dertig van de vorige eeuw waren onderzoekers van de Rockefeller University eindelijk in staat om een ​​kijkje te nemen in wat er zich in een virus afspeelde. Omdat het geen metabole functies had, besloten ze dat het niet levend was.

Maar het is verre van duidelijk, aangezien verder onderzoek door hetzelfde team ontdekte dat een virus ook een van de belangrijkste componenten van het leven vertoont: reproductie. Het maakt niet alleen meer van zichzelf, maar creëert ook meer eiwitten en interne chemische structuren. Van virussen is ook bekend dat ze in de loop van de tijd veranderen, evolueren en processen uitvoeren zoals het herstellen van schade die ze hebben opgelopen. Dit alles lijkt erop te wijzen dat ze nog leven, tenzij niet-levende organismen ook in staat zijn tot evolutie, wat een beetje vreemd lijkt om zelfs maar te suggereren.

Virussen zijn ook niet in staat om deze processen buiten een levende gastheer voort te zetten, waardoor sommigen suggereren dat ze functioneren op iets dat lijkt op het leven dat is geleend van een ander organisme, maar dat maakt het antwoord niet duidelijker.

3Waarom verouderen we (en tegen verschillende tarieven)?

Elke dag behandelen we de problemen van veroudering, hoe geleidelijk ook. We doen het al zolang we een soort zijn, maar we hebben geen idee wat het veroorzaakt. We weten wat er met cellen gebeurt als ze ouder worden: spieren verliezen massa, weefsels worden meer of minder rigide, bindweefsels verstijven, en nieuwe cellen worden steeds minder efficiënt in het absorberen van voedingsstoffen en het verwijderen van afval. We weten gewoon niet waarom.

Er zijn een paar verschillende theorieën over waarom cellen verouderen zoals ze doen, inclusief het idee dat het verouderingsproces een bijproduct is van de afvalmaterialen van het lichaam, of dat het komt door schade veroorzaakt door externe factoren zoals ultraviolette stralen. Er is ook gesuggereerd dat we gewoon genetisch geprogrammeerd zijn om te verouderen, en hoe snel of hoe goed we ouder worden niets te maken heeft met externe factoren.

Nog vreemder is de vraag waarom we op verschillende snelheden verouderen. Kijken naar de methylatie patronen van cellen geeft een indicatie van hoe oud ze zijn, en al onze cellen verouderen op verschillende snelheden. Vrouwelijk borstweefsel vertoont bijvoorbeeld patronen en veranderingen die aangeven dat het ongeveer drie jaar ouder is dan de kalenderleeftijd van een persoon. Aan de andere kant van het spectrum bevinden zich hartcellen, die langzamer verouderen en daadwerkelijk kunnen testen als een aantal jaren jonger dan het lichaam als geheel. Waarom het lichaam ouder wordt zoals het doet - en waarom het überhaupt oud wordt - is lang niet volledig begrepen.

2 Wat veroorzaakt een migraine?

Degenen die gevoelig zijn voor migraine weten hoe het voelt om er een te starten. Het is een speciaal soort hoofdpijn die veel verder gaat dan alleen pijn en die misselijkheid, braken, pijnlijke gevoeligheid voor prikkels, wazig zicht en zelfs bewustzijnsverlies kan omvatten. Waar we niet zeker van zijn, is waarom sommige mensen migraine krijgen en waarom er zoveel verschillende triggers voor hen zijn. Sommige mensen kunnen migraine hebben die wordt geactiveerd door iets van een verandering in het weer tot fel zonlicht en lichamelijke inspanning. Voor sommigen is het sensorisch - migraine kan worden veroorzaakt door een bepaalde geur of blootstelling aan een bepaald voedsel, drank of voedseladditief.

Zelfs mensen die gevoelig zijn voor bepaalde triggers krijgen niet altijd migraine wanneer ze worden blootgesteld aan die triggers, en ze kunnen ook zonder migraine een migraine krijgen. Waarom mensen het overkomt is niet bekend, hoewel het vermoeden bestaat dat er een genetische relatie is, omdat migraine lijkt te werken in gezinnen. Eén suggestie is dat mensen die gevoelig zijn voor migraine delen van hun hersenen hebben die gevoeliger zijn voor bepaalde stimuli dan andere of dat migraine optreedt als reactie op bepaalde veranderingen in de chemie van de hersenen. Tot dusverre zijn er echter geen concrete bevindingen met betrekking tot de oorzaak van migraine bij sommige mensen en niet bij anderen.

1Waar gaan allergieën komen en gaan?

Leven met allergieën kan een nachtmerrie zijn. Van het niet kunnen genieten van ijs of het niet kunnen bezitten van een huisdier tot het gevoel alsof je altijd op het punt staat om met griep naar beneden te komen, allergieën kunnen het leven moeilijk maken. Veel mensen lijden aan allergieën, wat het nog verrassender maakt dat we geen idee hebben waarom ze de neiging hebben om te komen en gaan, schijnbaar willekeurig. Bijna elke vorm van allergie kan na verloop van tijd verdwijnen en opnieuw verschijnen. Sommige mensen kunnen merken dat hun symptomen af ​​en toe sterk worden verminderd, zelfs als ze niet helemaal verdwijnen.

Pinda-allergieën behoren tot de meest potentieel gevaarlijke soorten allergieën. Onlangs is ontdekt dat ongeveer 20 procent van de mensen met pinda-allergie als kinderen hun gevoeligheid verliest naarmate ze ouder worden. Maar liefst 80 procent van de kinderen met melkallergieën ontgroeit hun gevoeligheid tegen de tijd dat ze in hun tienerjaren zijn, en degenen die allergisch zijn voor eieren zullen ook vaak de allergie ontgroeien. Bloedonderzoek kan uitwijzen of een allergie verdwijnt en soms kan desensibilisatie met kleine hoeveelheden voedsel of voedsel dat op een bepaalde manier is bereid, helpen - maar dit moet altijd gebeuren onder toezicht van een arts. Nog vreemder is het feit dat kinderen tegenwoordig veel meer geneigd zijn hun allergieën te ontgroeien dan de kinderen van de laatste generatie, wat meer vragen oproept dan het beantwoordt.