10 dodelijke rampen die we hadden moeten zien aankomen

We weten dat onze lezers graag artikelen lezen over rampen. Dat is goed voor ons, want omdat we ogenschijnlijk de slimste wezens op aarde zijn, maken we menselijke wezens genoeg vreselijke, vreselijke fouten om ervoor te zorgen dat we waarschijnlijk nooit zonder dit soort discussievoedsel zullen zitten.

De volgende gebeurtenissen - waarvan de meeste vrij algemeen bekend zijn - worden door een paar gemeenschappelijke onderwerpen met elkaar verbonden. Ten eerste werden fouten gemaakt. Voor twee mensen stierven, en - als gezond verstand de overhand had gehad - hadden ze veel minder dodelijk kunnen zijn of helemaal voorkomen.

10

Fukushima kerncentraleramp

Death Toll: Undetermined

Als het enige land dat ooit een nucleaire wapenimplementatie heeft ontvangen, heeft Japan al lang gezworen nooit zelf kernwapens te ontwikkelen. Al decennia lang wordt een groot deel van de elektrische stroom van het land geleverd door kerncentrales - de eerste kwam online in 1966 en de 54 fabrieken rangschikken hem in dat opzicht tot de top van de wereld.

Op een noodlottige maart-dag in 2012 veegde een tsunami veroorzaakt door een krachtige aardbeving door Fukushima kerncentrale, waardoor drie van zijn zes reactoren smolten en resulteerde in het ergste nucleaire ongeval sinds Tsjernobyl. Ondanks de risico's van tsunami's voor kerncentrales die zeer goed worden begrepen - en strenge preventieve normen die zijn opgesteld door de Japanse nucleaire regelgevende commissie - werden die normen eenvoudigweg niet gevolgd in de aanloop naar het incident. Een rapport van het Japanse parlement noemde de ramp "door de mens gemaakt" omdat - hoewel het natuurlijk onmogelijk is om aardbevingen te voorkomen of nauwkeurig te voorspellen - het nucleaire ongeval gemakkelijk had kunnen worden voorkomen.

Terwijl meer dan 20.000 stierven bij de aardbeving en de daaruit voortvloeiende tsunami, is het feitelijke dodental van het nucleaire incident onbepaald. Verschillende rapporten noemen tussen twee en zes sterfgevallen ter plekke; de gevolgen voor de gezondheid van personen die zijn blootgesteld aan de straling van het ongeval zijn mogelijk nooit volledig bekend.

9

Deepwater Horizon Oil Spill

Dood Toll: 11

De enige slechtste olieramp van de zee in de geschiedenis, het zinken van de Deepwater Horizon-rig claimde elf levens en resulteerde in een olie-oliemachine die de oceaan bijna drie maanden onafgebroken de zee in spoot. Toen alles was gezegd en gedaan, waren bijna vijf miljoen vaten olie in de Golf van Mexico gestort en duurde het niet lang om de oorzaak van de ramp te achterhalen: laks management door British Petroleum (BP), eigenaar van de bron en een reeks eenvoudige vergissingen.

Een langdurig rapport van de nationale olierampcommissie identificeerde negen afzonderlijke managementbeslissingen die het bedrijf tijd en / of geld bespaarden die mogelijk bijdroegen, evenals - zeer frustrerend - een "cultuur van zelfgenoegzaamheid" onder management en een onwil om zich eraan te houden "veiligheidsnormen van wereldklasse". Het soort dingen dat al erg genoeg is als ze leiden tot een vetvuur in een restaurant, maar absoluut gek zijn als ze leiden tot een van de ergste milieurampen ooit.

Als dit het bloed niet effectief genoeg boos maakt, overweeg dan: BP had een ingenieur aan boord van het tuig, wiens taak het was om het soort gegevens te interpreteren dat de tragedie effectief zou hebben voorkomen. Dit was vrijwel zijn enige doel om aan boord te zijn, maar BP-medewerkers kozen ervoor om de gegevens zelf te crippen; de ingenieur werd nooit geraadpleegd, en de commissie verklaarde dat als hij was geweest, "de gebeurtenissen waarschijnlijk anders zouden zijn uitgevallen".

8

Challenger and Columbia Disasters

Death Toll: 14 (gecombineerd)

De 1986 Space Shuttle Challenger-ramp - waarin de shuttle ontplofte vlak na het opstijgen - traumatiseerde een natie van schoolkinderen, die op live tv keken als de eerste leraar in de ruimte, Christa McAuliffe, samen met zes andere bemanningsleden omkwam. De oorzaak van dat ongeluk werd vastgesteld als een defecte O-ring, die onschadelijk genoeg klinkt; deze speciale O-ring hielp om een ​​van de twee raketten met vaste raketbrandstof af te dichten, en wanneer deze werd doorbroken, waren de ontsnappende gassen heet genoeg om een ​​gat in de externe brandstoftank van de shuttle te verbranden. Hij explodeerde en nam de shuttle mee. Dit zou een toevalstreffer lijken, als de NASA bij eerdere lanceringen geen gedeeltelijke storingen van dezelfde O-ring had genegeerd, of gewaarschuwd was voor hun gevoeligheid voor koud weer (het was 36 graden ten tijde van de lancering). Dat deden ze, en dat waren ze; maar als er hier een les te leren was, zou het nog een ramp zijn voor NASA om het te leren.

Dat zou de ramp met de Space Shuttle Columbia 2003 zijn, waarin de shuttle verdampte bij terugkeer in de atmosfeer van de aarde, waarbij opnieuw alle zeven bemanningsleden omkwamen. Dit gebeurde toen een stuk isolatieschuim - in de meeste accounts ook wel 'kofferformaat' genoemd - losgerukt werd van een externe brandstoftank en de linker vleugel van het vaartuig trof. De omvang van de schade was pas bekend bij de tot mislukken gedane poging tot terugkeer, en ambtenaren geven toe dat als ze hadden geweten, er nog steeds niets was dat ze hadden kunnen doen om de explosie te voorkomen.

Maar al in 1990 waarschuwden studies dat deze schuimtegels kwetsbare punten waren en dat ijsvorming ervoor kon zorgen dat ze loskwamen, wat precies gebeurde met Columbia. Zware regenval voorafgaand aan de lancering heeft hier bijna zeker ook aan bijgedragen, en we lijken opnieuw te praten over een "cultuur van zelfgenoegzaamheid" - en een mentaliteit die prestaties ten koste van alles ten koste van de veiligheid beloont. Het incident van 2003 resulteerde in de permanente annulering van het shuttle-programma.

7

Hamlet Processing Fire

Dood Toll: 25

Gedurende tien jaar tot 1991 produceerde de Imperial Foods verwerkingsfabriek in Hamlet, North Carolina, kipnuggets en -strips voor fastfoodketens en supermarkten in het hele land.Bijna 200 mensen werkten in de fabriek in '91, en gedurende het decennium dat het had geëxploiteerd, hadden staatsveiligheidsinspecteurs het niet één eenmalig bezoek betaald.

De accounts verschillen om te kijken of het probleem was dat vliegen binnenkwamen of gestolen kip uitstapten, maar de oplossing van eigenaar Emmett Roe was even simpel als het was natuurlijk gevaarlijk om alle deuren te sluiten. Op 3 september 1991 waren zeven van de negen deuren van de fabriek afgesloten of anders ontoegankelijk wanneer een hydraulische leiding uitvalt, waarbij gallons hydraulische vloeistof worden gestuwd die werd ontstoken door gasbranders voor het braadvat. Dit veroorzaakte een brand die volumineuze hoeveelheden extreem giftige rook produceerde, giftig genoeg om een ​​persoon binnen enkele seconden uit te schakelen.

25 mensen verloren hun leven. Als gevolg van de ramp heeft de staat de hoogste boetes geheven die hij ooit heeft gehad voor veiligheidsovertredingen voor of na het overschrijden van $ 800.000; Roe pleitte schuldig aan 25 tellingen van onvrijwillige doodslag en diende bijna vijf jaar van een straf van 19 jaar.

6

Nieuw-Zeeland Kolenmijnramp

Dodental: 29

De kolenmijn van Pike River in Nieuw-Zeeland moest belachelijke hoeveelheden exportinkomsten voor het land opleveren. Het zou in 2008 worden geopend, maar de "technische problemen" met sommige van de machines hebben ertoe geleid dat het eerste deel van 60.000 ton steenkool tot begin 2010 moest worden teruggedrongen, wat een vroege indicator was dat deze operatie misschien niet soepel verliep.

In feite stonden de eigenaars van de mijn onder druk van hun financiers om te produceren, en hierdoor - je ziet misschien een thema dat zich hier ontwikkelt - werd veiligheid ondergeschikt aan de productie. In een absoluut verbazingwekkend overzicht was er slechts één actieve sensor om niveaus van methaan in de mijn te detecteren; het faalde en het enige verrassende aan wat er daarna gebeurde, was dat het niet eerder gebeurde.

Op 19 november 2010 sloeg een explosie 29 arbeiders binnen de mijn op. Redders konden niet binnenkomen vanwege het risico op een nieuwe explosie, en als dat eeltarm klinkt, is het misschien geweest, maar de angst was niet ongegrond. Op de 24e vond opnieuw een explosie plaats, gevolgd door een andere op de 26e en een andere op de 28e. Alle 29 mijnwerkers kwamen om het leven en vanaf januari 2011 is de mijn - die naar schatting 170 miljoen dollar aan jaarinkomen voor Nieuw-Zeeland zou genereren - verzegeld en zijn pogingen tot herstel in de steek gelaten.

5

Air France Flight 447 Crash

Death Toll: 228

De Airbus A330 is een van de meest geavanceerde en populaire passagiersvliegtuigen in de moderne luchtvaartindustrie. Het heeft ronduit futuristische stuurautomaatbedieningen - in de mate dat eenmaal een vliegbaan is geprogrammeerd, piloten maar ongeveer drie minuten nodig hebben om het vliegtuig handmatig te besturen; ongeveer anderhalve minuut tijdens het opstijgen en tijdens de landing.

Helaas is dit een beetje een tweesnijdend onderdeel van de ervaring van een piloot: weten hoe een vliegtuig handelt in alle omstandigheden, inclusief ongunstige omstandigheden, zoals degenen die Air France Flight 447 op 1 juni 2009 over de Atlantische Oceaan hebben ontmoet.

Terwijl hij door een onweersbui vloog, raakte de snelheidsensor van het vliegtuig verstopt met ijs en begon hij onnauwkeurige informatie door te geven aan de cockpitbemanning. In een onderzoeksrapport van de Franse regering werd vastgesteld dat verwarring heerste onder de onervaren bemanning, die "problemen leek te hebben voorbij de automatisering te kijken die ze gewend waren en niet echt in staat was om door te gaan met de oude onbewerkte informatie waarvan piloten afhankelijk waren. ”. Vanwege de verstopte sensor stuurde de automatische piloot uiteindelijk handmatige besturing van het vliegtuig terug naar de bemanning, die niet goed kon diagnosticeren wat er gebeurde en het vliegtuig tot stilstand bracht. Het stortte neer in de Atlantische Oceaan en doodde alle 228 mensen aan boord.

4

Kiss Nightclub Fire

Doodtol: 230+

In januari 2013 leidde een perfecte storm van onoplettendheid en verwaarlozing - gecombineerd met een tergend stom besluit - tot een vuur dat de Kiss-nachtclub in Sao Paulo, Brazilië, verwoestte en meer dan 230 mensen doodde. Het was een van de ergste incidenten in de geschiedenis van het land en het feit dat de club werkte met een verlopen brandveiligheidscertificaat is slechts de meest voor de hand liggende indicator dat deze helemaal niet had moeten werken.

De club had naar verluidt een capaciteit van 2000, ondanks dat 1.300 de maximaal toegestane bezetting voor zijn vierkante meters onder de Braziliaanse wetgeving was; er waren geen werkende brandblussers, sproeiers of noodverlichting, en er waren ook geen duidelijk aangegeven nooduitgangen, zoals blijkt uit het feit dat sommige paniekende clubbezoekers probeerden zichzelf in de toiletten te proppen en dachten dat ze uitgangen waren.

De domme beslissing? De band die die avond speelde, besloot om pyrotechniek op deze tondeldoos te introduceren. Pyrotechniek die is ontworpen voor buitengebruik, niet voor gebruik binnenshuis, omdat ... de buitenversies vijfentwintig dollar kosten, terwijl de binnenhuislampen elk 35 dollar kosten. Vonken uit de fakkels ontstaken met het geluid van tegels op het plafond en de rest is gekmakende, tragische geschiedenis.

3

New Orleans Levee Failure After Katrina

Dood Toll: 1.836

Louisiana is, zoals de meeste staten in het zuidoostelijke deel van de VS, geen onbekende voor orkanen. Katrina, de storm die New Orleans in 2005 verwoestte, was een categorie 3 orkaan, zoals de meer recente orkaan Sandy, die de East Coast in 2012 trof. Sandy was echter direct of indirect verantwoordelijk voor 285 doden; Katrina was verantwoordelijk voor ooit achttienhonderd. Het grootste deel van het dodental was het gevolg van overstromingen, het gevolg van de catastrofale mislukking van het dijkenstelsel van New Orleans.

Drie teams van ingenieurs bereikten onafhankelijk dezelfde conclusie bij het onderzoeken van de nasleep van de storm-Katrina, terwijl het in elk geval bescheiden overstromingen en windschade had veroorzaakt, werd versterkt in de ramp op ware grootte, het was te wijten aan ontwerpfouten in de dijken , die werden gebouwd door het Army Corps of Engineers, specifiek om de stad te beschermen tegen zo'n orkaan. Ray Seed, hoofd van een van de teams, verklaarde op een persconferentie: "Mensen zijn hier niet dood gegaan omdat de storm groter was dan het systeem aankon ... Mensen stierven omdat fouten werden gemaakt en omdat veiligheid werd ingeruild voor efficiëntie en lagere kosten .”

Lagere kosten, inderdaad. Naast het belachelijke, onnodige en voorspelbare verlies aan mensenlevens, werd Katrina de meest kostbare natuurramp in de geschiedenis van de Verenigde Staten, met opruim- en herstelkosten die op dit moment op 108 miljard dollar worden geraamd en tel.

2

De stofbak

Death Toll: Undetermined

De meeste rampen op deze lijst speelden zich uit over relatief korte perioden - de meeste in weken of maanden, soms in slechts een dag. De plaag die bekend is geworden als de Dust Bowl uitgespeeld in het hele decennium van de jaren 1930, in het hart van Amerika.

Het was gedurende deze tijd dat duizenden bewoners van de Oostkust naar het westen trokken om verlichting te zoeken van de ontberingen die door de Grote Depressie waren veroorzaakt. De sleutelfactor hierbij is dat de voorgaande jaren ongewoon heftige regens hadden gebracht; maar weinigen herinnerden zich dat na de burgeroorlog kolonisten die door het gebied liepen rechtdoor naar de westkust waren doorgegaan omdat het land praktisch onbewoonbaar was - op sommige kaarten van de late jaren 1800 wordt het gebied de "Great American Desert" genoemd.

De regens hadden zwaar gras en plantengroei naar het gebied gebracht, waardoor de nieuwe kolonisten de verkeerde indruk kregen dat het gebied geschikt was voor landbouw. En dat deden ze, of ze probeerden in elk geval opnieuw te ploegen en te ploegen, uitgestrekte stukken land waarvan de vochtige bovengrond was uitgeroeid, waardoor alleen droog vuil en stof achterbleef. En toen de wind opsteeg, werd dit vuil en stof een kwaadaardige, dodelijke kracht.

Na tien jaar droogte hebben deze stofstormen letterlijk het leven uit honderden vierkante kilometers land verstikt. Niemand weet hoeveel er zijn gestorven door uithongering of ziekte ten gevolge van ademhalings- en andere ziekten. De droogte brak uiteindelijk in het najaar van 1939 - net op tijd voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog.

1

Aardbeving in Haïti in 2010

Doodtol: 316.000

Vanaf 2010 was er waarschijnlijk geen enkel land op aarde dat minder geschikt was om een ​​catastrofale aardbeving te weerstaan ​​dan het kleine eiland Namen in Haïti. Een onderontwikkeld land, Haïti heeft nog nooit een robuuste infrastructuur gehad; er zijn letterlijk niet zoiets als het bouwen van codes. Dit alleen was een recept voor rampen, maar toen die ramp eindelijk toesloeg, waren geologen over de hele wereld minder verrast dan ooit - ze voorspelden al jaren zo'n evenement.

Zie je, een van 's werelds grootste breuklijnen - vergelijkbaar met Californië's beroemde San Andreas - loopt vrij dicht bij de Haïtiaanse hoofdstad Port-Au-Prince. De fout was met zeven millimeter per jaar aan het kruipen - gedurende tweeënhalve eeuw. Het was letterlijk geen kwestie van, maar wanneer; het jaar voor de aardbeving zei een hoogleraar geologie aan de Oregon State University in een niet-gerelateerd interview dat een grote aardbeving in de westkust van de staten hem veel minder aangreep dan de situatie in Haïti.

Die situatie kwam tot zijn verschrikkelijke bloei op 12 januari 2010. De beving met een kracht van 7.0 doodde meer dan 300.000 mensen, verwondde die nog veel meer en liet een miljoen daklozen achter. Een paar geofysici die gespecialiseerd zijn in Caribische breuklijnen, Eric Calais en Paul Mann, waarschuwde dat dit in 2008 aanstaande was. En hoewel het niet mogelijk was om het eiland te verlaten, lijkt het erop dat er een koers van actie die de voorkeur verdient boven degene die werd genomen-geen.

Mike Floorwalker

De echte naam van Mike Floorwalker is Jason, en hij woont in het Parker, Colorado gebied met zijn vrouw Stacey. Hij houdt van luide rockmuziek, koken en lijsten maken.