10 volledig onorthodoxe systemen van moraliteit

Sommigen geloven dat Gods wet goed en kwaad definieert. Anderen geloven dat correcte actie is dat wat het menselijk leven respecteert en principes van rechtvaardigheid of deugd volgt. Weer anderen beweren dat acties alleen op hun uitkomst kunnen worden beoordeeld. Moreel relativisme stelt dat moraliteit gerelateerd is aan de cultuur die het voortbrengt en dat er geen universele principes van goed of fout kunnen bestaan. Maar sommige moraliteitssystemen, vanuit ons oogpunt, zijn ronduit bizar.

10Yangism

De filosoof Yangzi, uit de vierde eeuw voor Christus, liet geen overlevende werken na, wat betekent dat zijn ideeën moeten worden afgeleid van vijandige kritieken en semi-mythologische verhalen. Volgens deze beperkte bronnen geloofde Yangzi dat mensen alleen maar zouden moeten doen wat in hun eigenbelang is of in het belang van hun familie en goede vrienden. Onder de filosofie van wei wo ("Alles voor mezelf"), benadrukte Yangzi het belang van het onderhouden van je eigen leven, oprecht blijven voor jezelf en het vermijden van verstrengeling in externe zaken.

Yangists geloofden dat een individu naar een lang en gezond leven zou moeten streven, terwijl het vermijden van overindulgence in zintuiglijke genoegens (die over het algemeen schadelijk voor gezondheid op lange termijn) zijn. Yangzi zelf werd beschreven als een man die "niet één haar van zijn scheen zou geven voor de grote winst van de wereld", in plaats daarvan gelovend dat geen extern bezit persoonlijk risico waard was, en niets, zelfs niet de troon, het waard was om je leven te riskeren . Hoewel politieke betrokkenheid kan leiden tot voordelen (zoals rijkdom en status), beschouwden de Yangisten het nog steeds als een riskante stap en daarom niet de moeite waard. Yangzi geloofde ook dat werken voor het welzijn van de samenleving dwaas was, omdat het niet mogelijk is om een ​​relatie te hebben met de hele samenleving. Levend leven omwille van abstracte en nobele idealen vervreemdt een individu van wat echt belangrijk is: degenen die dicht bij je staan.

De bekende geleerde AC Graham, die een groot deel van de Yangist-filosofie reconstrueerde uit de resterende fragmentarische bronnen, karakteriseerde het als volgt: "[Yangism's] vraag is niet 'Hoe zullen we de wereld ten goede komen?', Maar 'Wat is echt heilzaam voor de mens?' , meer specifiek: 'Wat is echt heilzaam voor mijzelf?' Is het rijkdom en macht, zoals de vulgaire veronderstelt? Of het leven en de zorg voor het lichaam en de bevrediging van de zintuigen? ' De Mohisten gaven alleen om het nuttige, de Yangisten vroegen 'Nuttig voor wat?' "Hedendaagse critici zagen Yangisme als egoïstisch egoïsme, maar de Yangisten voerden aan dat hogere idealen ficties zijn, die onze eigen ego's voeden zonder echt nut voor wie dan ook. Het is beter om je eigen huis op orde te houden dan te proberen een wereld te redden die het vermogen van iemand om te controleren te boven gaat.

9Antinomianism

Wat betekent "tegen de wet", antinomianisme is het geloof dat christenen die gered zijn, niet worden beperkt door enige vorm van morele wet. Sommige vroege gnostische christenen geloofden dat als ze gered werden door Christus, ze niet hoefden te gehoorzamen aan de wetten van het Oude Testament, waarbij goede of slechte daden geen invloed hadden op de verlossing. Deze vroege groepen omvatten de Simonianen, die geloofden dat niets echt goed of slecht was, en de Carpocraten, die geloofden dat ze elke mogelijke menselijke ervaring ondergingen, zouden hen helpen om als Jezus te worden. De vroege christelijke denker Marcion geloofde dat de oudtestamentische wet werd gegeven door de kwade god bekend als de Demiurg, terwijl de evangeliën van de goede God kwamen door Jezus Christus.

De katholieke kerk verklaarde antinomianisme ketters, omdat zij stelde dat mensen zondeloosheid kunnen bereiken, dat de rituelen en structuren van religie overbodig zijn en dat we niet langer onderworpen zijn aan de wet van God of de kerk. Tijdens de protestantse Reformatie ontstond echter een reeks verwante overtuigingen. Maarten Agrers, de nieuwe discipel van Maarten Luther, schreef dat de goddelijke genade christenen bevrijdde van de noodzaak om de burgerlijke wetten te gehoorzamen. (Luther reageerde met een blaarachtige weerlegging getiteld "Against the Antinomians.")

In het 17e-eeuwse Engeland werd de term toegepast op degenen die het belang van morele wetgeving bagatelliseerden, zoals John Eaton, wiens boek, The Honey-Combe of Free Justification, betoogde dat goddelijke genade zonder voorwaarden werd ontvangen, waardoor het burgerlijk recht een "hypocrieteallall legale holinesse" werd. In 1638 werd de radicale religieuze leider Anne Hutchinson uit Massachusetts gegooid omdat hij predikte dat een persoonlijke relatie met God belangrijker was dan de morele leer van de Bijbel. Als een van de oudste christelijke ketterijen, blijft het antinomianisme vandaag de dag leven, zij het meestal als een belediging voor degenen van wie je de theologie niet eens bent.

8Desirism

Filosoof Joel Marks denkt dat moraliteit, een geheel van regels waaraan we moeten gehoorzamen, over het algemeen een vreselijk idee is. Moraliteit maakt ons boos, hypocriet, onvoorzichtig, onverzettelijk en arrogant, en uiteindelijk is het een nutteloze gids om te leven, tenzij je toevallig een filosoof bent die van puzzels houdt. Elke schijn van moraliteit wegnemen, betoogt hij, maakt ons verdraagzamer, schuldvrij, interessant en barmhartig. De beste manier om je leven te leven, is erachter te komen wat je echt wilt, er prioriteiten aan te verbinden en vervolgens uit te zoeken hoe je dat doel kunt bereiken op een manier die overeenkomt met je prioriteitenlijst.

Dit is in wezen het idee achter het desirisme, oorspronkelijk ontwikkeld door Alonzo Fyfe als 'Desire Utilitarianism'. Desirisme stelt dat verlangen het enige is dat mensen ertoe aanzet om te handelen. Moraal zijn eenvoudig abstracte begrippen, maar als mensen verlangen naar plezier, geluk of het welzijn van hun kinderen, dan zullen ze ernaar streven ze te bereiken.Sommige verlangens zijn echter beter dan andere, in de zin dat sommige verlangens beter rekening houden met onze eigen tevredenheid en de tevredenheid van anderen. Als een persoon gedwongen wordt om te kiezen tussen geluk en het welzijn van zijn kinderen, zal de wens die zij het meest waarderen voorrang krijgen.

Terwijl andere morele systemen je de betekenis van het goede leven proberen te vertellen, zegt het Desirisme dat je dat zelf moet uitwerken. Een goed verlangen is er een die helpt andere verlangens tot stand te brengen, terwijl een slecht verlangen er een is die andere verlangens dwarsboomt. Juiste actie is daarom om te doen wat een persoon met goede verlangens zou doen. Moraliteit is bemoedigend gedrag in overeenstemming met goede verlangens en ontmoedigend gedrag dat verlangens weerspiegelt die andere verlangens belemmeren, en uiteindelijk een "harmonie van verlangens" in de samenleving creëert. Maar zelfs dit is niet intrinsiek goed. Intrinsieke waarden bestaan ​​niet, weet je nog?

7Cosmism

Foto via Wikimedia

Aan het einde van de 19e eeuw besloot de Russische mysticus Nikolai Fyodorov dat het gebrek aan liefde in de wereld een probleem was. Hij geloofde dat er twee soorten niet-liefhebbende relaties waren: vervreemding tussen mensen en de vervreemding van de levenden van de doden. Universele redding lag in het overwinnen van beide obstakels.

Alles wat we doen in de wereld leidt onvermijdelijk tot verval en dood, dus Fyodorov geloofde dat we collectief onze door God gegeven intelligentie moesten gebruiken om de natuurlijke dood tegen te gaan. Dit zou betekenen onsterfelijkheid te bereiken door het lichaam te temmen als een biologisch systeem en vervolgens natuurrampen te reguleren door de aarde zelf te temmen. De menselijke evolutie zou ondertussen gericht zijn op zelfvoeding via chemische processen, vergelijkbaar met planten en algen. De volgende stap was natuurlijk het herrijzen van de doden door de ruimte in te reizen om hun deeltjes te verzamelen en de vormen te reconstrueren van iedereen die ooit heeft bestaan.

Kosmisme was een visioen van universele redding door fysieke opstanding, veel beter dan een universum waar sommigen de kwellingen van de hel en anderen de verrukkingen van de hemel leden. De vraag waar al deze opgestane mensen moesten komen, werd gemakkelijk beantwoord door onbewoonde planeten te koloniseren, een proces dat Fydorov de 'vergeestelijking' van het universum noemde. Hij argumenteerde dat het herrijzen van de doden en het ontsnappen van de aarde de enige manier was waarop het menselijk ras kannibalisme kon vermijden, omdat we op dit moment niet kunnen voorkomen dat we van het stof en het werk van onze voorouders leven.

Fyodorov was een 19e-eeuwse Rus en was niet helemaal duidelijk over hoe dit technisch haalbaar was, maar hij was er zeker van dat de collectieve inspanning van de mensheid voldoende zou zijn om dit te bereiken. Fyodorovs ideeën over levensverlenging, onsterfelijkheid, gerichte evolutie en ruimtevaart waren een enorme invloed op de moderne transhumanistische beweging. Tegenwoordig zijn de ideeën van de Russische kosmisten, met hun orthodoxe achtergrond en ethos, overgenomen door een nieuwe generatie seculiere onderzoekers die proberen het menselijk leven te verlengen, menselijke geesten in computers te uploaden en zich door de melkweg te verspreiden.

6homonoia

Foto via Wikimedia

De oude Grieken stonden bekend om hun gewelddadige en gefragmenteerde stadstaatspolitiek en hun ontslag van alle niet-Grieken als barbaren. De filosofie van homonoia (wat betekent "eenheid van geest" of "concordatie") draaide dat op zijn kop, het idee van nemen philia, of broederliefde, en het uitbreiden buiten relaties met vrienden. Het werd voor het eerst toegepast in de stadstaten zelf, waar filosofen als Demosthenes het idee steunden dat alle burgers van een stadstaat hun sociale en politieke verschillen in het collectieve belang moesten samenvatten, waardoor een staat van geest en wil ontstond.

Het concept werd uitgebreid aan het einde van de Peloponnesische oorlog, toen de Grieken trouw zwoeren aan het idee. Vanzelfsprekend gold dit aanvankelijk alleen voor de Grieken zelf, waarbij Aristoteles zogenaamd Alexander de Grote zou vertellen "om Grieken als vrienden en familie te behandelen, maar barbaren als dieren en planten." De filosoof Isocrates geloofde eigenlijk dat homonoia kon alleen worden bereikt door een externe barbaarse bedreiging te stellen om de Grieken verenigd te houden. Maar Alexander had blijkbaar andere ideeën, met Eratosthenes die schreef: "Alexander geloofde dat hij een missie had van de godheid om mensen in het algemeen te harmoniseren en de verzoener van de wereld te zijn, het leven en de gewoonten van mensen te mengen als in een liefdevolle beker, en het goede te behandelen als zijn verwanten, de slechten als vreemdelingen; want hij dacht dat de goede man de echte Griek was, en de slechte man de echte barbaar. '

5Diep Ecologie

Als we het mensgerichte wereldbeeld van de moderne beschaving op een afstand zetten, zijn voorstanders van diepe ecologie van mening dat we een moreel systeem moeten ontwikkelen dat de waarde erkent die inherent is aan de natuur. De Noorse milieuactivist Arne Naess bedacht de term in zijn artikel uit 1973: "De ondiepe en diepe, lange-afstands-ecologische beweging." Naess bekritiseerde de "oppervlakkige" hervormingsaanpak, die de wildernis en de biodiversiteit wilde beschermen, voornamelijk ten behoeve van de mensheid. Diepe ecologie daarentegen, kenmerkte hij als een belangrijke verandering in hoe we ons verhouden tot de natuurlijke wereld, een 'wezenlijke heroriëntatie van onze hele beschaving'.

Diepe ecologie is voorstander van biocentrisch egalitarisme, dat het idee ontkracht dat mensen een hogere waarde hebben dan andere organismen, en beweert dat alle levende organismen dezelfde waarde en recht op leven hebben. De complexiteit of het niveau van intelligentie in een organisme is niet relevant.Een ander fundament van de diepe ecologie is het metafysische holisme, het idee dat er geen echte scheiding is tussen de menselijke en de niet-menselijke werelden en dat mensen een vorm van verlichting moeten bereiken waarin ze het zelf met de biosfeer als geheel identificeren. Of, zoals activist John Seed het beschrijft: "'Ik bescherm het regenwoud' ontwikkelt zich tot 'Ik maak deel uit van het regenwoud om mezelf te beschermen'."

Naess geloofde dat dit soort zelfrealisatie geen morele dimensie nodig had: "Net zoals we geen moraal nodig hebben om ons te laten ademen ... dus als je 'zelf' in de wijde zin een ander wezen omhelst, dan heb je geen morele vermaning nodig om te laten zien zorg ... je geeft om jezelf zonder morele druk te voelen om het te doen. "Andere voorstanders van diepe ecologie zijn het erover eens, beschrijven de beweging als een fundamenteel niet-morele, en proberen de biosfeer te beschermen tegen de natuurlijke neiging tot zelfbehoud. Anderen zijn het daar niet mee eens, maar stellen dat het ontwikkelen van een diep-ecologisch zelf een noodzakelijke voorwaarde is om een ​​waarlijk moreel wezen te worden.

4Satanism

Satanisme heeft een moreel systeem dat typerend is voor andere linkerhandpadbewegingen, zoals Thelema, Tantric Magick en Chaos Magick. De naam "Left Hand Path" is ontleend aan de Indiase Tantrische traditie, die in de 19e eeuw werd heruitgevonden in de westerse occulte traditie door Madame Blavatsky. Linkerpad-filosofieën zijn zeer individualistisch, met de nadruk op vrij denken en moreel relativisme.

Vooral Satanisme gelooft dat moraliteit iets is dat door elk individu moet worden beslist, waarbij de legalistische morele structuren van traditionele filosofieën worden afgewezen. In plaats van de gebruikelijke morele geboden, heeft het Satanisme richtlijnen gebaseerd op zelfbehoud en de wet van vergelding, wat betekent genadeloze wraak nemen op degenen die je kleineren. Het zelf is van het grootste belang voor het satanisme: "Ontdekken wat je wilt, opkomen voor je recht om het leuk te vinden, en dat verlangen nastreven, is een van de meest heilige taken." De kardinale zonde is domheid en andere satanische zonden, zoals arrogantie, gebrek aan mededogen, kuddementaliteit, zelfbedrog en falen om van fouten te leren, worden allemaal beschouwd als het resultaat van domheid.

Anton LeVey, de grondlegger van het satanisme, stelde zelfs dat de zonden van het christendom eigenlijk deugden waren. Hij ontwikkelde een eenvoudig, tribaal moraalsysteem: je hebt het recht en de verantwoordelijkheid om te overleven en gedijen. Bedenk zoveel mogelijk je eigen zaken, maar als iemand je vermogen om te leven en te overleven belemmert, ben je in je recht om ze te vernietigen. Degenen die het dichtst bij je staan, hebben een hogere morele waarde dan vreemden. Hun basismotto is: "Zolang het schadelijk is dat niemand het verdient, doe dan wat je wilt." Satanisme is in wezen atheïstisch, maar gaat verder dan een eenvoudig ongeloof in God naar een nadruk op zelf-vergoddelijking, het idee van jezelf aanbidden als de God van je eigen persoonlijke universum.

3Liberale islam

Foto via Jadaliyya

De populaire opvatting van de islam in het Westen weerspiegelt vaak niet de rijke geschiedenis van het islamitisch liberalisme. In de 19e en de vroege 20e eeuw probeerde een invloedrijke groep liberalen bekend als de Jonge Ottomanen (niet te verwarren met de gelijknamige Jonge Turken) de westerse liberale democratie te importeren en aan te passen voor de islamitische context. In 1868 schreef de Turkse intellectueel Namik Kemal: "Door Allah gratis geschapen, is de mens natuurlijk verplicht om van deze goddelijke gave te profiteren. [Dus] staatsgezag zou moeten worden gerealiseerd op de manier die de vrijheid van het individu het minst beperkt. "Deze ideeën hielpen hervormingen tot stand te brengen die de macht van de Sultan beperkten, de rechten van burgers beschermden en gelijkheid gaven aan religieuze en etnische minderheden . In dezelfde periode verwees de Egyptische geleerde Mohammed Abduh (hierboven afgebeeld) naar de samenleving van Parijs als 'Islam zonder moslims', in de overtuiging dat het liberale Westen de eigenschappen illustreerde die in een islamitische samenleving zouden moeten bestaan.

De ineenstorting van het Ottomaanse rijk en de komst van het Europese kolonialisme en het seculiere autoritarisme in het Midden-Oosten zorgden ervoor dat het ontluikende islamitische liberalisme werd weggevaagd, terwijl het islamitische fundamentalisme geleidelijk de verzamelgriep van de onderdrukten werd. Maar de ideeën zijn nooit helemaal verdwenen. De basis van de liberale islam is de traditie van ijtihad, de gemotiveerde interpretatie van de Koran en de hadith. Het idee is dat de koran en andere islamitische teksten zijn geschreven als reactie op zeer specifieke omstandigheden en gemakkelijk verkeerd kunnen worden toegepast als ze letterlijk worden genomen. Daarom is het noodzakelijk om de onderliggende betekenis en boodschap achter de teksten te begrijpen en die leringen toe te passen op veranderende sociale omstandigheden. Dit was de gebruikelijke gang van zaken tot ten minste de 16e eeuw, toen meer conservatieve en letterlijke interpretaties begonnen te kloppen.

Sommige liberale moslims verwerpen zelfs het concept van de islamitische wet, gebaseerd op een lezing van een van de beroemdste verzen van de Koran: "Er zal geen dwang in de religie zijn: de juiste manier is nu onderscheiden van de verkeerde manier." Als de Koran het wetticisme verwerpt dan zijn de wetten van Mohammed slechts verklaringen van ethiek, en niet hetzelfde als de goddelijke wet.

2Aghora

Aghora is afgeleid van het Sanskrietwoord Ghora, wat duisternis of angst betekent, maar de tegenovergestelde betekenis uitdrukt, meestal geïnterpreteerd als "verlichting" of "bewustzijn". Het vertegenwoordigt de meest extreme vorm van Tantra, een reeks praktijken die gericht zijn op het bereiken van spirituele verlichting. De Aghori sadhus (heilige mannen) geloven in onverschilligheid voor de wereld, die ze bereiken door open te staan ​​voor hun eigen lagere aard. Terwijl anderen sadhus is verboden om deel te nemen aan seks, vlees te eten of alcohol te drinken, Aghori sadhus eet vlees, rook marihuana, drink drank en neem deel aan rituele copulatie met prostituees. In feite eten ze alles, inclusief menselijk vlees, uitwerpselen, urine, lichaamsvloeistoffen, aas en de as van brandstapels. Ze geloven dat dit de eenheid van alles weerspiegelt en helpt de illusie van de werkelijkheid te doorbreken.

De Aghori geloven ook dat nauwe verbondenheid met de dood hen zal bevrijden van de angst ervoor, waardoor de kosmische illusie verzwakt. Zo voeren ze een groot aantal van hun rituelen uit op begraafplaatsen, bedekken ze zich in crematie-as en drinken ze van menselijke schedels. Het doel van deze rituelen (om de ware realiteit te begrijpen) is hetzelfde als die van andere sadhusen de Aghori bezitten een grote discipline en controle over lichaam en geest. Zonder deze kwaliteiten wordt gezegd dat hun praktijken zouden leiden tot hun vernietiging, maar de Aghori penetreren in plaats daarvan zo ver in de duisternis dat ze in het licht verschijnen. Toch hebben veel mensen een extreem negatieve mening over de Aghori en zijn ze beschuldigd van zwarte magie en menselijk offer. Aghoris is echter ook opmerkelijk geweest voor hun sociaal activisme, zoals steun aan lepra-patiënten. De extreme orde is begonnen aanhangers uit het Westen aan te trekken.

1Discordianism

Discordianisme is beschreven als een grap vermomd als een religie, maar ook als een religie vermomd als een grap. Het begon in de jaren zestig met de publicatie van zijn heilige tekst: Principia Discordia: Of hoe ik de godin heb gevonden en wat ik haar heb aangedaan toen ik haar vond.

De Discordianen aanbidden Eris, de Grieks-Romeinse godin van de chaos, en beschouwen vrijheid als hun belangrijkste waarde, bewerend dat vrijheid de enige verplichting van de mensheid is. Er bestaat niet zoiets als een universeel moreel mis, omdat zo'n concept de vrijheid zou aantasten. Bij uitbreiding bestaan ​​natuurlijke rechten ook niet, omdat het bestaan ​​van rechten impliceert dat sommige dingen geen rechten zijn, wat wederom de vrijheid schaadt. De moraliteit van een actie is gebaseerd op de vrijheid inherent aan die actie, en daarom zijn de gevolgen van een actie niet relevant voor de ethiek. Discordianisme houdt ook in dat het introduceren van verwarring en wanorde in de samenleving de voorwaarden schept voor vrijheid en denken: "Verwarring zorgt ervoor dat mensen denken. Denken is goed. Verwarring is goed. "

Discordianisme is zeer kritisch over de zogenaamde Gouden Regel, het terugkerende morele thema van de Westerse filosofie: "doe anderen zoals je anderen zou doen met jou." Volgens deze logica, zeg Discordians, zou je kunnen rechtvaardigen dat je bijna alles met iemand kunt doen. Het geloof suggereert enkele losse morele richtlijnen en aanwijzingen voor correct gedrag, maar het Discordianisme verwerpt het idee van universele morele imperatieven, in de overtuiging dat ethiek relatief is, gebaseerd op menselijke culturele constructies, en uiteindelijk aan het individu. De Summa Discordia vat het bondig samen: "Godin verbiedt niets, maar niemand houdt van een klootzak."