10 vreemde mysteries van over de hele wereld die nog steeds onopgelost zijn

Alle dingen die niet kunnen worden verklaard, blijven een intrigerend gespreksonderwerp voor veel mensen over de hele wereld. Sommige mysteries zijn echter interessanter dan de rest, gewoon vanwege hoe raar ze zijn.

10China's Dwarf Village

Dorpen in het algemeen zijn niet vreemd. Dorpen in China zijn ook niet vreemd. Er zijn veel externe in dit land, maar er onderscheidt zich van de anderen. Wetenschappers en experts zijn zeer geïnteresseerd in de inwoners van Yangsi, gelegen in de provincie Sichuan. De reden? Niet alleen zijn er slechts 80 inwoners in het dorp, maar bijna de helft van hen zijn dwergen.

Volgens degenen die in Yangsi wonen, is het gerucht dat er meer dan 60 jaar geleden een mysterieuze ziekte het dorp overkwam. Jonge kinderen in de leeftijd tussen vijf en zeven jaar waren het meest getroffen, en de ziekte zorgde ervoor dat ze gewoon ophielden met groeien. Deskundigen weten nu dat een achterblijvende groei waarschijnlijk alleen bij 1 op de 20.000 mensen voorkomt, dus wat er in Yangsi is gebeurd, is iets heel bijzonders. Vooral gezien het feit dat historische waarnemingen van de dwergen beweren dat een paar honderd van hen op een gegeven moment in de Sichuan-regio woonden.

Alsof de mysterieuze aandoening niet erg genoeg was, begonnen sommige kinderen getroffen door een verscheidenheid aan handicaps. Als volwassenen werden enkele van de getroffenen bevallen van kinderen die ook maar ongeveer 1 meter (3 ft) hoog werden.

De Chinese overheid heeft bezoekers in het dorp nooit toegestaan, waardoor het verhaal onvermijdelijk toegankelijk werd voor tal van stedelijke legendes. Er is gezegd dat de burgers dachten dat duistere krachten hun huizen waren binnengevallen en begonnen te geloven dat ze vervloekt waren vanwege de woede van hun voorouders over ongepaste begrafenissen. Anderen geloven kennelijk dat een schildpad de bron van het probleem is. Sommige dorpen kookten en aten een zwarte schildpad en, kort daarna, raakte de vreemde ziekte Yangsi.

Na al die tijd lijkt het er echter op dat de bewoners uit de ziekte groeien. De jongere generatie is schijnbaar gespaard gebleven.

9Dorothy Eady and Omm Sety

Dorothy Eady was een peuter, net als elke andere. Ze rende, speelde en lachte de hele dag, en was een schat voor haar toegewijde ouders. Toen gebeurde het ondenkbare. Op een ochtend liep Dorothy de trap af naar haar huis in de buurt van Londen toen ze uitgleed en viel. Zo ernstig was de val dat de driejarige op het toneel dood werd verklaard.

Maar toen gebeurde er iets heel onverwachts: Dorothy werd wakker. Nog vier jaar lang hadden haar ouders hun prachtige dochter terug. In 1908 veranderde echter alles.

Tijdens een regulier uitje naar het British Museum, werden de ouders van Dorothy voor het eerst bewust dat het meisje zich vreemd gedroeg. Zodra ze het Egyptische deel van het museum bereikten, was Dorothy aan de grond genageld. Ze kon geen genoeg krijgen van de artefacten en zat lange tijd bij een glazen mummie, weigert met haar ouders naar huis te gaan. Haar ouders hebben zelfs een glimp opgevangen van haar rond de beelden rennen en hun voeten kussen.

Na dit incident ging het slechter met de zaak. Dorothy werd bijna depressief en staarde naar foto's van het oude Egypte, waarbij hij benadrukte dat het land haar thuis was en dat ze ernaar moest terugkeren. Een foto van de "Tempel van Seti de Eerste in Abydos" heeft haar op een dag bijzonder enthousiast gemaakt. Ze snelde naar haar vader en schreeuwde dat deze plek haar voormalige huis was.

Voordat ze de afbeelding van de tempel vond, droomde Dorothy dromen waarin ze de gebouwen en het groen van het oude Egypte zag. Haar interesse en liefde voor Egypte is omhooggeschoten en ze is toegetreden tot studiegroepen om meer te leren over reïncarnatie en spiritualiteit.

Uiteindelijk verhuisde ze naar Cairo nadat ze met een Egyptische man trouwde en een baby kreeg die ze Seti noemde. Ze zou nu zelf bekend staan ​​als Omm Sety. Het huwelijk van Omm duurde niet lang. Haar gewoonte om in trance te raken en 's nachts willekeurige hiërogliefen over haar spirituele gids te schrijven, maakte haar man compleet bang.

Haar geschriften kwamen uiteindelijk uit op ongeveer 70 pagina's en gedetailleerde Omm's leven in het oude Egypte. Het verklaarde dat zij een priesteres was in de Kom El Sultan-tempel en een kind had van Pharoah Seti op de jonge leeftijd van 14. Ze had echter een priesteress gelofte gebroken door haar maagdelijkheid te verliezen en nam haar eigen leven om te voorkomen dat de farao werd gestraft voor deze misdaad.

De hiërogliefen bevatten ook verslagen van spirituele ontmoetingen met Seti en zijn van plan hem te herenigen in de Egyptische onderwereld.

Dit fantastische verhaal is door velen verworpen als het gekwebbel van een gek persoon, tot de dag dat Omm Sety de archeologen hielp de exacte locatie van de Temple Garden te vinden. Ze leidde hen ook naar een onontdekte tunnel aan de noordkant van de tempel. Omm Sety stierf in 1981, nadat ze de rest van haar leven in de tempel van Abydos had doorgebracht. Er is geen rationele verklaring voor haar herinneringen, dromen en kennis van Egypte aangeboden, en veel sceptici vragen zich af of Dorothy Eady in feite de reïncarnatie was van de oude Egyptische priesteres Omm Sety.

8Francis Leavy's handafdruk

Francis Leavy was een toegewijde brandweerman in de jaren 1920. Hij hield van zijn werk en zijn collega's hielden van hem. Hij was een aangename man, altijd klaar met een glimlach en een helpende hand. Op 18 april 1924 werden de collega's van Francis zich bewust van een verandering in zijn houding. Plotseling was hij een nonchalante, grommende kerel die een groot raam op de brandweer van Chicago waste, niet naar iemand keek of praatte.

Na een paar minuten kondigde Leavy plotseling aan dat hij een vreemd gevoel had - een gevoel dat hij die dag zou kunnen sterven. Op dat moment ging de telefoon over en brak de zware atmosfeer die veroorzaakt werd door de woorden van de brandweerman. Er brandde een brand in een gebouw vrij ver van de brandweer en er zou geen tijd verspild worden.

In slechts een paar minuten waren Francis Leavy en zijn collega-brandweerlieden ter plaatse om de situatie te beoordelen en de mensen te helpen die vastzaten op de bovenste verdiepingen. Alles leek op schema om iedereen uit het gebouw te redden. Toen, plotseling, vielen de vlammen op in het onderste deel van het gebouw en stortte het dak in. Zodra dit gebeurde, stortten de muren in elkaar en spelden veel mensen onder het puin - inclusief Leavy. Leavy's grimmige voorgevoel kwam uit. Hij verloor die dag zijn leven en probeerde anderen te redden.

De volgende dag, in een poging om het verlies van Leavy te verwerken, zaten zijn collega's in de vuurplaats na te denken over de gebeurtenissen van de vorige dag. Plots zagen ze iets vreemds op een van de ramen. Het leek op een handafdruk die op het glas was gesmeerd. Vreemd genoeg was het precies hetzelfde raam dat Francis Leavy de vorige dag bezig was te wassen.

De brandweermannen maakten het raam weer schoon, maar de prent weigerde koppig te verdwijnen. Gedurende vele jaren bleef de handafdruk op het raam ondanks chemische stoffen die werden gebruikt om te proberen het te verwijderen. Het vreemde mysterie bleef onopgelost, maar kwam abrupt ten einde toen een krantenjongen in 1944 een krant tegen het raam gooide, waardoor het in stukken uiteen viel.

7Jeannette DePalma

In 1972 bracht een hond iets heel raars naar de achterdeur van het huis van zijn eigenaar. Hij had een bijna volledig afgebroken menselijke onderarm op een klif in Springfield, New Jersey opgesnoven en naar zijn meester gesleept die zich met een grote schok realiseerde wat het was. De man informeerde de politie en na een korte zoektocht vonden ze de resten van het lichaam waartoe de arm behoorde. De overblijfselen waren die van Jeannette DePalma, een tiener die al zes weken vermist was.

Ze vonden niet alleen haar ontbonden lichaam, maar er waren vreemde voorwerpen op de grond waar het lag. Geruchten begonnen te vliegen dat het meisje was opgeofferd door een lokaal heksencen- trum. Anderen geloofden dat satanisten haar vermoordden voor occulte rituele doeleinden.

Het vreemdste aan de moord was echter het feit dat niemand erover wilde praten toen een artikel over het incident zich in de planningsfase bevond. Zelfs na 30 jaar weigerden mensen die in het gebied woonden commentaar te geven of hun mening te geven over wat zij geloofden. Geen enkele geïnterviewde wilde dat hun echte naam werd gebruikt, en dit omvatte zelfs het lokale politiebureau.

Leads in de zaak kwamen niet op de traditionele manier. Mensen stuurden in anonieme brieven met weglating van hun adressen en namen. In een van de brieven stond dat logboeken rond het lichaam van Jeannette werden geplaatst en dat de schrijver ervan zijn naam niet kon onthullen om vele redenen die hij ook niet kon onthullen.

Een andere anonieme schrijver schreef dat hij of zij op de hoogte was van een heksencollege in het gebied die van plan was een kind te vermoorden tijdens Halloween. De schrijver was op dat moment een kind en herinnerde zich dat hij doodsbang was om voor de vakantie te gaan trick-or-treating. Weer een andere brief vermeldde dat de moeder van de schrijver DePalma kende en dat ze in 1972 ongeveer even oud waren. In deze brief werd ook vermeld dat dieren werden vermoord en in de bomen werden opgehangen nadat de moord plaatsvond.

In alle letters werd heksen of satanisme genoemd. Een van hen herhaalde dat DePalma een zeer religieus meisje was dat zich niet zou mengen met satanische praktijken. De schrijver vermeldt echter ook dat Jeannette DePalma een beetje 'wild' begon te worden naarmate ze ouder werd.

De moord op Jeannette DePalma was ongeveer twee weken nadat haar lichaam werd gevonden groot nieuws en toen begon en bleef de absolute stilte eromheen. Haar moordenaar is nooit gevonden.

6Kalachi Village

Er gebeurt iets vreemds met inwoners van het Kalachi-dorp in Kazachstan. Ze lijken gewoon hun ogen niet open te houden. Elke dag vallen verschillende dorpelingen op klaarlichte dag in slaap en blijven ze minstens een paar uur slapen. Sommigen van hen hebben gemeld dat ze pas na een paar dagen wakker worden. Er is geen duidelijke reden voor deze 'slaapincidenten' en meer dan 100 inwoners zijn op onverklaarbare wijze in slaap gevallen toen ze in een paar jaar tijd niet moe waren.

In september 2014 vielen meerdere kinderen die op de eerste dag van het nieuwe academische jaar naar school gingen ook zonder reden in slaap. Medische experts waren niet in staat om een ​​geverifieerde verklaring te vinden, laat staan ​​een 'remedie' of vorm van preventie. Natuurlijk zijn sommigen van hen die lijden aan deze "toestand" doodsbang dat ze misschien in hun slaap zullen sterven.

Sommige van de "slapers" hebben vreemde gevoelens van geheugenverlies, duizeligheid en extreme misselijkheid gemeld na het ontwaken uit hun slaap. Andere symptomen omvatten zelfs hallucinaties. Naast dit alles hebben artsen ontdekt dat sommige mensen die aan deze aandoening lijden andere gezondheidsproblemen hebben, zoals hersenstoornissen en zelfs beroertes.

De slapende dorpsbewoners zijn niet goed voor de economie; niet alleen zijn er uren werk verloren, maar angst zorgt ervoor dat veel mensen het gebied verlaten. Stralingsniveaus zijn in het gebied getest, maar er is niets abnormaals gevonden. Lopende onderzoeken hebben nog geen aanwijzingen opgeleverd waarom deze vreemde kwelling het kleine dorp is overkomen. In 2015 vonden wetenschappers hoge concentraties koolmonoxide in de stad. Hoewel de bevindingen niet overtuigend zijn, kunnen ze nog een aanwijzing geven in dit mysterie.

5Jo Girardelli

Aan het begin van de 19e eeuw was Jo Girardelli de nieuwe vuuract in de buurt. Girardelli nam een ​​geheel nieuwe invalshoek op voor vuuracts en was in staat om gloeiend hete voorwerpen te slikken zonder dat het haar pijn of schade toebracht. Degenen die haar zagen optreden waren verbaasd over wat er voor hun ogen gebeurde.

Girardelli kon haar mond spoelen met salpeterzuur zonder dat er gaten in haar tandvlees en wangen brandden. Om te bewijzen dat ze echt het zuur in haar mond had en niet een of andere onschuldige vloeistof, spuwde ze het op het ijzer, waar het onmiddellijk door het metaal zou eten. Girardelli speelde ook rond met kokende olie, vulde haar mond ermee en spuugde het vervolgens uit, waardoor een klein vuurtje ontstond toen het op hout landde.

Jo Girardelli stopte hier niet. Al haar handelingen moesten groter en beter zijn, dus begon ze hete was en gesmolten lood te gebruiken. Ze verwarmde metalen voorwerpen, zoals schoppen, over open vuur en drukte ze vervolgens tegen haar huid. Ze drukte zelfs haar tong tegen sommigen van hen. In al deze daden bleef haar vlees precies zoals het eerder was - volledig onverbrand.

Ze bleef een hot topic in heel Engeland, en niemand was ooit in staat om erachter te komen hoe ze precies deed wat ze deed. Zelfs de sceptici konden geen bedrog van haar bewijzen. Er is geen verslag van Jo's leven nadat ze uit Engeland was verhuisd, en haar verbazingwekkende daden blijven net zo mysterieus als altijd.

4Le Loyon

Er vindt iets griezeligs plaats in de bossen in het westen van Zwitserland. Een man gekleed in een militair uniform met een gasmasker boven zijn gezicht lijkt de plek 'rond te spoken'.

Al meer dan 10 jaar vertellen de inwoners van deze bossen dat ze elke dag hetzelfde pad bewandelen. Ze hebben hem de naam Le Loyon gegeven en ze zijn doodsbang voor hem. Hij spreekt niet en wanneer hij iemand ontmoet, staart hij eenvoudig naar hen en loopt dan weg in stilte. Een fotograaf die probeerde een foto van de mysterieuze man te maken, gaf aan dat hij bijna 2 meter lang was (6'6 ").

Kinderen zijn te bang om in deze bossen te spelen, ook al lijkt de man op geen enkele manier bedreigend te zijn. Op een gegeven moment zagen mensen hem met iets dragen wat op bloemen leek, terwijl ze langzaam een ​​pad in het bos afliepen. Volgens de autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor het gebied, is er niets dat gedaan kan worden om de man het bos te laten verlaten, aangezien hij niet verboden terrein is en niets verkeerd heeft gedaan.

Op een gegeven moment werden zijn kleren verlaten in het bos gevonden met een briefje dat hij wegging omdat "het risico van een jacht op het beest" te groot was.

Het is onbekend waar de man woont, waarom hij een gasmasker draagt ​​en waarom hij niet spreekt. Verschillende theorieën speculeren dat hij geestelijk gestoord is of een huidziekte heeft waardoor hij niet door anderen gezien wil worden. Maar totdat iemand hem zover krijgt dat hij het masker afdoet, of op zijn minst spreekt, blijft de mysterieuze man een raadsel.

3Hoia Baciu

Hoia Baciu, door velen gezien als het meest spookachtige bos ter wereld, is de setting voor vele onverklaarde, spookachtige verhalen. Het helpt ook niet dat de bomen gebogen en verwrongen zijn op schijnbaar onnatuurlijke manieren, waardoor het bos een horrorfilmgevoel krijgt.

Verschillende bezoekers van de Hoia Baciu zijn doodsbang teruggekeerd en beweren dat brandwonden en huiduitslag zonder duidelijke reden op hun lichaam zijn verschenen. Sommigen beweren zelfs een paar uur te hebben overgeslagen tijdens hun verkenning tussen de griezelige bomen. Ze hebben geen verklaring waarom ze zich niet kunnen herinneren wat er gebeurde tijdens de 'ontbrekende' uren.

Veel mensen zijn er echt van overtuigd dat spookachtige verschijningen rondhangen in het bos en de lokale bevolking weigert absoluut om er voet aan wal te zetten. Vooral omdat geruchten over zwevende hoofden en stemmen die uit de duisternis kwamen, de ronde begonnen te maken.

Het lijkt allemaal te zijn begonnen in 1968 toen Alexandru Sift een foto nam in het bos van wat velen blijven geloven dat het een UFO was. Een ander hardnekkig verhaal vertelt over een herder die met 200 schapen het bos in trekt, om nooit meer gezien of gehoord te worden.

Voortdurende spookjachten hebben geen idee gegeven wat er achter al die vreemde gebeurtenissen zou kunnen gebeuren die hier plaatsvinden, maar paranormale experts geven de geest nog niet op als het gaat om het bestuderen van Hoia Baciu en het onthullen van de enge geheimen ervan aan de wereld.

2Kosmische radio-uitbarstingen

Sinds hun ontdekking in 2007 zijn kosmische radio-uitbarstingen of "blitzars" een bron van fascinatie geweest voor wetenschappers over de hele wereld. De negen blitzars die in de jaren sinds hun ontdekking zijn bestudeerd, zijn allemaal geplukt uit historische gegevens.

In januari 2015 kondigden wetenschappers aan dat ze een blitzar in realtime hebben geïdentificeerd. Dit betekent dat elke gebeurtenis die de radio deed barsten te gebeuren gebeurde op het moment dat de wetenschappers het opvatten.

Het is onbekend wat deze radio-uitbarstingen veroorzaakt, en experts hebben geraden dat het kan gebeuren door instortende neutronensterren of fakkels. De bursts hebben een lengte van één milliseconde en gedurende deze minuscule hoeveelheid tijd creëren ze dezelfde hoeveelheid energie die de zon zou creëren in de loop van een miljoen jaar.

Emily Petroff, een onderzoeker in Australië, verklaarde dat deze blitzars zich op een afstand van meer dan vijf miljard lichtjaar van de aarde bevinden, en de real time blitzar werd opgemerkt in de buurt van het sterrenbeeld Waterman. Ze zei verder dat zij en haar team blitzars blijven zoeken om te proberen wat informatie te verzamelen en hopelijk op een dag achter het mysterie van hun oorsprong te komen.

1Bukit Timah

Tijdens de Tweede Wereldoorlog zagen Japanse soldaten die in Singapore gestationeerd waren een glimp van een vreemde versie van Bigfoot daar. Velen meldden het zien van een primaatachtig wezen bedekt met grijs haar en tot 2 meter hoog in het regenwoud van Bukit Timah.

Waarnemingen piekten tijdens de oorlog, maar er zijn ook een paar hedendaagse waarnemingen gemeld zo nu en dan. Het Bukit Timah-gebied is nu een biodiverse natuurreservaat dat nog niet zo lang geleden verschillende wezens huisvestte, waaronder tijgers.

Hoewel het nog steeds een mysterie is van wat de soldaten en anderen eigenlijk in dit gebied hebben gezien, geloven sommige mensen dat ze macaques in de war kunnen hebben gebracht voor primaten. Volgens de meeste experts is dit echter onwaarschijnlijk, aangezien de makaken in Singapore lijken op die in Japan en de soldaten op zijn minst weten waar ze naar keken. De laatste waarnemingen vonden plaats in 2007 toen bezoekers verhalen vertelden over het zien van een aap-schepsel dat overreden wordt door een taxi en een ander die rondraapt in vuilnisbakken.