Delen:
10 Fascinerende ivoorartefacten Gehuld in mysterie
Miljoenen mensen hebben lust voor ivoor. De roomwitte substantie is voornamelijk afkomstig van de slagtanden van olifanten. Maar mammoeten, walrussen, walvissen, nijlpaarden en wrattenzwijnen hebben allemaal bijgedragen aan de ivoorhandel.
Oude jagers-verzamelaars gebruikten ivoor voor gereedschap en hun meest heilige voorwerpen. Sindsdien hebben talloze andere culturen ivoor gesneden in voorwerpen die zowel decoratief als utilitair zijn.
De vraag naar deze kostbare substantie is zo groot dat veel ivoorproducerende dieren zijn opgejaagd tot bijna uitsterven. Vandaag worstelt de wereld om een vervanging te vinden voor deze mooie, nuttige en volstrekt onhoudbare hulpbron.
Aanbevolen afbeelding tegoed: chessdailynews.com10 Ivory Rope Maker
In augustus 2015 ontdekten archeologen een 40.000 jaar oude, ivoren touw makende tool in een grot in het zuidwesten van Duitsland. Aanvankelijk werd gedacht dat het een fluit- of een asrichter was, het mammoet-slagtandgereedschap is 20 centimeter (8 in) lang en bevat vier gaten, elk met diepe spiraalvormige insnijdingen.
Dit was niet voor decoratie. Het was een baanbrekende steentijdtechnologie. De spiralen geleidden plantaardige vezels terwijl ze in touw werden gedraaid. De grot van Hohle Fels, waar het gereedschap werd gevonden, heeft een schat aan goed bewaard gebleven paleolithische gereedschappen en kunst opgeleverd.
Touw was essentieel voor populaties van mobiele jagers. Al tientallen jaren bleef het proces van het maken van paleolithische touwtjes een raadsel. Touw en bindgaren vielen snel uiteen en lieten in de archeologische geschiedenis geen spoor na, behalve in uiterst zeldzame gevallen waarin ze in gebakken klei werden ingebed. Duitse onderzoekers hebben kunnen aantonen hoe individuele plantenvezels door de gaten werden gevoerd om taaie touwvezels te maken.
9 Illyrische Ivory-tabletten
In 1979 ontdekte een Albanese archeoloog vijf 1800 jaar oude ivoren tabletten tijdens opgravingen in Durres. Fatos Tartari vond de met was beklede tabletten in een glazen urn, die ook was gevuld met twee naaldjes, een ebbenhouten kam en zwarte vloeistof.
De urn lag in het graf van een aristocratische vrouw. De onbekende vloeistof bewaarde de ivoren tabletten. Anders wordt wax meestal losgemaakt en desintegreert zodra het vocht verliest.
Een team van Duitse en Albanese wetenschappers heeft onlangs de inscripties ontcijferd, die licht werpen op de voormalige Romeinse kolonie van Dyrrachium in de tweede eeuw na Christus. De gegevens geven aan dat vrouwen een prominente rol speelden in de oude Illyrische cultuur.
De tabletten geven aan dat de vrouw die in de tombe was begraven, als geldschieter werkte. Eén record geeft aan dat ze een schuld van 20.000 denarii verschuldigd was - 10 keer het jaarlijkse loon van Romeinse soldaten. Volgens oude historici vochten Illyrische vrouwen naast mannen en hadden ze politieke macht.
8 Franks Casket
De Franks-kist is een Angelsaksische botervloot voor walvissen die een merkwaardige samensmelting van christelijke, joodse en Duitse tradities weerspiegelt. Gedateerd aan het begin van de achtste eeuw bevat het ivoren artefact scènes van de aanbidding van de koningen naast het Germaanse verhaal van Weland's ballingschap. Op het deksel is de Germaanse held Egil afgebeeld, terwijl de onderkant een afbeelding bevat van Rome's gevangenneming van Jeruzalem in 70 n.Chr. Commentaren zijn geschreven in het runenalfabet, het Oud Engels en het Latijn.
Op 23 centimeter (9 in) lang, 19 centimeter (7 in) breed en 11 centimeter (4 in) hoog hield de ivoren doos waarschijnlijk heilige teksten vast. Sommigen speculeren dat het diende als een reliekschrijn voor de cultus van St. Julians in Brioude.
Een account in 1291 verwijst naar de Heer van Mercoeur die Brioude bezoekt en 'een ivoren doos vol met relikwieën vrome koestert'. In het begin van de 19e eeuw bezat een gezin in Auzon, Frankrijk, de kist en gebruikte het als een naaidoos.
7 40.000 jaar oude dierenfiguur
In 2013 konden archeologen het hoofd opnieuw bevestigen aan een 40.000 jaar oud beeld van ivoren leeuwen. Ontdekt in Vogelherd Cave in 1931, werd het lichaam van de kat herenigd met zijn hoofd, dat tussen 2005 en 2012 op een expeditie naar dezelfde locatie werd gevonden.
Aanvankelijk werd gedacht dat het een opluchting was. Toen onthulde de ontdekking van het hoofd dat het duidelijk een driedimensionale weergave van het oude roofdier was.
Vogelherd Cave bevindt zich in de Lone Valley in het zuidwesten van Duitsland. De grot beslaat meer dan 170 vierkante meter (1830 voet) en heeft meer dan 20 beeldjes opgeleverd, die teruggaan tot het aanbreken van de dag. Homo sapiens in Europa.
Naast leeuwen zijn er ivoren figuren ontdekt die mammoeten, kamelen en paarden vertegenwoordigen. Deze worden beschouwd als enkele van "de oudste en meest indrukwekkende" ijstijdkunstwerken en mijlpalen in de opkomende culturele innovatie van de mens. Botdumps suggereren dat de grot duizenden jaren lang werd gebruikt om het spel te verwerken en te slachten.
6 Groenland Walrus Ivoor
Archeologen geloven dat een oude "goudkoorts" de Viking-nederzetting van Groenland tot gevolg had. Ze waren echter niet op zoek naar edelmetaal. Hun doel was walrus slagtanden te verkrijgen.
In de 11e eeuw explodeerde Europa's interesse in ivoor. De economie werd aangedreven door een verlangen naar luxe goederen, en de Vikingen waren er snel bij om te profiteren van Europa's dorst naar slagtanden. Walrus-ivoor werd gevormd door juwelen, religieuze iconen en luxe voorwerpen voor adel.
Tussen de 12e en 14e eeuw schakelde de Viking-economie over van bulkgoederen zoals wol, vis en hout naar hoogwaardige artikelen zoals ivoor. Het mysterie van waarom de Vikingen besloten zich te vestigen in Groenland, waarvan het klimaat te streng is voor de landbouw, is mogelijk eindelijk opgelost.
Het middeleeuwse IJsland had ook een walruspopulatie. Het was echter waarschijnlijk niet genoeg om de ivoorverslaving van Europa te ondersteunen. Aan de andere kant kan Groenland dat wel.Onderzoekers analyseren momenteel isotopen in walrus-ivoor om de oorsprong te bepalen.
5 Venus Van Brassempouy
In 1892, archeologen opgegraven een enigmatische ivoren beeldje tijdens opgravingen van Brassempouy in het zuidwesten van Frankrijk. Gedateerd rond 23.000 v.Chr., Bevat de "Venus van Brassempouy" de vroegst bekende gedetailleerde representatie van een menselijk gezicht.
Ze heeft ogen, wenkbrauwen, een voorhoofd en een neus. Ze mist echter een mond. Haar gezicht bevat een verticale scheur, maar het is waarschijnlijk een fout in het ivoor. Het is onzeker of haar haar in vlechten zit of bedekt is met een hoofdtooi. Alleen het hoofd en de nek van de Venus werden gevonden in Grotte du Pape ("Pausengrot").
De Venus van Brassempouy is een van de mooiste voorbeelden van Gravettiaanse kunst. Het werd gebouwd rond dezelfde tijd als andere vrouwelijke figurines zoals de Tsjechische Venus van Dolni Vestonice en de Italiaanse Venus van Savignano. Deze cultuur van oude Venus-figurines strekt zich uit tot het moderne Rusland, tot aan de oevers van het Baikalmeer in Siberië.
4 Dorset Polar Bear Effigies
De Dorset-bevolking was een mysterieuze groep jagers-verzamelingen die rond 500 voor Christus en 1000 na Christus rondzwierven door de Canadese Arctische Zee. Ze waren genoemd naar Cape Dorset, waar hun artefacten voor het eerst werden ontdekt. De Dorset waren meester-ivoorsnijders.
Hun meest voorkomende onderwerp was de ijsbeer. Honderden ivoren beignets uit Dorset zijn teruggewonnen uit Groenland en Noord-Canada. Sommige deskundigen zijn van mening dat de beren in standbeelden voor zeehondenjacht worden geposeerd. Anderen suggereren dat bepaalde gravures, zoals de 'vliegende beer'-beeltenissen, de spirituele overtuigingen van Dorset weerspiegelen.
Kort nadat de Inuit op hun grondgebied was aangetast, verdween het Dorset en lieten alleen hun raadselachtige artefacten achter om voor hen te spreken. Volgens Inuit overleefde de Dorset - oftewel "Tuniit" - reuzen die in staat waren om eigenhandig de nek van een walrus te verpletteren en het dier naar huis te slepen.
Het waren echter zachte reuzen die zichzelf hielden. Kunstobjecten verschijnen veel vaker dan gereedschappen zoals harpoenkoppen en messen. Vaak zijn zelfs gebruiksvoorwerpen van Dorset decoratief.
3 Athena Parthenos
In 438 v. Chr. Gaf Atheense staatsman Pericles aan meester beeldhouwer Pheidias de opdracht Athena Parthenos te bouwen ter ere van de patroonheilige van de stad. Op 11,5 meter (37,7 ft) lang was het beeld enorm.
De constructie was bekend als chryselephantine - samengesteld uit 1.140 kilogram goud en briljant wit ivoor voor het vlees van de godin. Extra glas, koper, zilver en juwelen versierden het figuur. Historici geloven dat het beeld ongeveer 5000 talenten kostte, wat meer was dan de bouwkosten van het Parthenon waar het gehuisvest was.
Het standbeeld zou het grootste symbool van Athene voor een millennium blijven. In de late oudheid verdween de Athena Parthenos uit het historische record. Sommigen speculeren dat het naar Constantinopel was gebracht, waar het waarschijnlijk vernietigd was.
Er bestaan echter kopieën. Het meest opvallende is het Varvakeion-beeld uit de tweede eeuw na Christus. Samen met de beschrijvingen van het origineel door de oude historici Plutarch en Pausanias, weten deskundigen vrij goed hoe de oorspronkelijke Athena Parthenos eruit zag.
2 Venus in bont
In 1957 ontdekten archeologen mysterieuze vrouwelijke beeldjes gesneden uit mammoet slagtand in Buret, Siberië. Gesynchroniseerd met "Venus in Bont," deze raadselachtige ivoorartefacten waren helemaal geen Venussen. Microscopische inspectie onthulde dat sommigen mannen waren en anderen kinderen.
Experts geloven nu dat de beeldjes echte mensen vertegenwoordigen van 20.000 jaar geleden. Gekleed voor de Siberische winter, zijn de beeldjes "Venus in Furs" de oudste vertegenwoordiging van genaaide kleding ter wereld. Analyse van de beelden onthulde verschillende kapsels, schoenen en accessoires.
De beeldjes "Venus in Furs" komen opvallend overeen met figurines uit Malta, die ongeveer 25 kilometer (15 mijl) verwijderd zijn. Tot nu toe zijn 40 mammoettandbeeldjes gevonden op beide locaties in de buurt van het Baikalmeer.
Iets meer dan de helft heeft een microscopische analyse ondergaan. Verder onderzoek kan nieuwe en onverwachte onthullingen opleveren. Veel details zoals armbanden, hoeden, schoenen en tassen zijn door de tijd afgestompt en zijn niet zichtbaar voor het blote oog.
1 Lewis Chessmen
In 1831 werden 78 mysterieuze ivoren schaakstukken ontdekt op Lewis strand in de Hebriden. Gevonden met de gesp van de tas die ze ooit droeg, zijn de Lewis-schaakstukken een van de meest gekoesterde Schotse archeologische schatten en 's werelds beroemdste schaakstukken. De vondst van 1,4 kilogram (3 lb) ivoor bevatte bijna vier volledige sets. Slechts één ridder, vier torens en 44 pionnen ontbreken.
Afgezien van de eenvoudige achthoekige pionnen, is elk stuk gevuld met eigenaardigheden. De koninginnen zien er ontzet of geïrriteerd uit. De stevige koningen zijn komisch stoïcijns. De torens bijten hun schilden in strijdwoede. De onaardige ridders zien er absurd bovenop hun kleine pony's. De ogen van bisschoppen bobberen van de gezichten van de maan.
Experts geloven dat de stukken walrustand en walvistand rond het einde van de 12e eeuw in Noorwegen werden gemaakt. Niemand is zeker wie de Lewis-schaakstukken heeft gesneden of hoe ze in de Hebriden zijn geliquideerd.