Delen:
10 controversiële Air Crash-complottheorieën
Het recente verlies van de vluchten MH370 en MH17 van Malaysian Airlines is de bron geweest van eindeloze speculatie. Veel vragen blijven onbeantwoord. Voor MH17 suggereren de antwoorden in ieder geval sinister gedrag en een grove poging tot een cover-up. Speculatie over vliegtuigrampen is niet nieuw. Crashes van de afgelopen decennia blijven suggereren dat iemand iets heeft dat hij probeert te verbergen.
Noot van de redactie: waar foto's van de vliegtuigen of crashlocaties niet beschikbaar of geschikt waren, zijn foto's van vlakken van hetzelfde model gebruikt.
10 Cubana de Aviacion vlucht 455
Cubana de Aviacion Flight 455 werd op 6 oktober 1976 door twee bommen neergehaald, kort nadat het opstijgde vanaf Seawell Airport in Barbados. Twee bommen werden gemaakt met behulp van plastic explosieven die verborgen waren in tandpastabuizen. De bommen waren geplaatst door twee mannen, Freddy Lugo en Hernan Lozano, die aan boord van het vliegtuig in Trinidad waren vertrokken en vertrokken tijdens de tussenstop bij Seawell. Ze werden gevonden en gearresteerd niet lang na het bombardement.
Lozano beweerde oorspronkelijk te hebben gewerkt in opdracht van de CIA, maar trok de claim later in. Hij zei dat hij en Lugo respectievelijk $ 16.000 en $ 8.000 hadden betaald door Luis Posada Carriles. Posada was tot een paar maanden voor het bombardement een CIA-contact geweest. Hij werkte samen met Orlando Bosch, ook een voormalig CIA-contactpersoon. Beide mannen waren terroristen met als hoofddoel de regering van de voormalige tegenstander van de Verenigde Staten, Fidel Castro, te vernietigen.
Of de CIA op welke manier dan ook betrokken was bij het bombardement, ze lijken het te weten. Uit vrijgegeven inlichtingenrapporten blijkt dat een CIA-contact Posada dagen geleden hoorde voordat de aanslag claimde: "We gaan een Cubaans vliegtuig raken" en "Orlando heeft de details." Beide voormalige CIA-contacten werden gearresteerd en berecht in Venezuela, maar beiden waren in staat om ontsnappen en vluchten naar de VS.
In 1990 verleende president Bush Bosch een administratief pardon voor het illegaal binnenkomen van het land. Het ministerie van Justitie had scherp geprotesteerd tegen de daad omdat ze geloofden dat hij een bedreiging voor de openbare veiligheid vormde. Posada heeft ook vele jaren het huis van de VS gebeld, dat zware kritiek te verduren kreeg om hem voor gerechtigheid te behoeden. De advocaat van Posada vatte de situatie aldus samen: "Hoe kunt u iemand een terrorist noemen die naar verluidt daden voor u heeft gepleegd?"
9 Argo 16
Op 23 november 1973 stortte een Douglas C-47 neer in een industriepark in Venetië. De C-47 was een transport uit de Tweede Wereldoorlog, maar dit specifieke vliegtuig had een veel meer legendarische geschiedenis. Het vloog voor de Italiaanse regering, werd gesponsord door de CIA en was ingepakt met bewakingselektronica.
De crash was aanvankelijk neergezet op een pilootfout, maar een tweede onderzoek concludeerde dat het vliegtuig opzettelijk was neergehaald, misschien door een bom. Toch was het vliegtuig, bijgenaamd Argo 16, geen gemakkelijk doelwit voor terroristen. De bewegingen en het doel ervan waren geclassificeerd. De bemanning en het personeel dat voor het vliegtuig zorgde waren speciaal gekozen eenheden. Het smokkelen van een bom aan boord van het vliegtuig zou bijna onmogelijk zijn geweest.
Twee groepen zijn betrokken bij de aanval. De eerste is het Israëlische veiligheidsagentschap Mossad. Eind 1973 meldde de Italiaanse regering een pact te hebben gesloten met de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie. Als reactie op het feit dat de Palestijnen Italië vrijlaten van terroristische activiteiten, zouden de Italianen alle gevangen PLO-leden terugsturen naar Palestina. Argo 16 was het vliegtuig dat vermoedelijk voor dergelijke missies werd gebruikt, en Israël wilde een zeer krachtige boodschap sturen.
Een alternatieve theorie betreft Operatie Gladio, een operatie gesponsord door de CIA. Het idee was om een paramilitaire groep te trainen om weerstand te bieden mocht de Sovjet-Unie ervoor kiezen Europa binnen te vallen. Argo 16 werd gebruikt om Gladio-materialen tussen locaties te laten vliegen. Een poging om de organisatie te ontbinden, werd in 1973 gedaan, maar rekruten verzetten zich tegen het idee. Er werden beweringen gedaan dat de Gladiatori Argo 16 bombardeerde als een boodschap aan de Italiaanse regering dat ze niet stilletjes zouden worden stilgelegd.
8 United Airlines vlucht 553
United Airlines Vlucht 553 zou op 8 december 1972 aankomen op Chicago Midway International Airport, toen de luchtverkeersleiding hem vroeg om terug te gaan en een andere benadering te kiezen. De piloot daalde te snel af met een te lage snelheid en het vliegtuig stortte neer in een woonwijk die bijna 3 kilometer (2 mijl) van de luchthaven verwijderd was. Twee mensen op de grond werden gedood, evenals 43 passagiers.
De crash werd berucht omdat een van de passagiers was vermoord door Dorothy Hunt, de vrouw van een van de CIA-agenten die tijdens het Watergate-schandaal waren veroordeeld. Haar lichaam werd ontdekt naast een handtas met $ 10.000 aan biljetten van $ 100. Het vermoeden bestaat dat ze geld heeft uitgedeeld aan mensen die verbonden zijn met de Watergate-samenzwering en het incident werd bekend als de 'Watergate-crash'.
Samenzweringstheoretici hebben gewezen op de ongewoon snelle aankomst van de FBI als bewijs dat het vliegtuig opzettelijk was neergehaald. Hunt was zelf een CIA-agent. Sommige theorieën hebben gesuggereerd dat Hunt en haar man overheidsgeheimen dreigden te onthullen als aanklachten tegen E. Howard Hunt niet werden geschrapt. In 1974 zei Howard Hunt's superieur, verwijzend naar de CIA: "Ik denk dat ze Dorothy Hunt hebben gedood."
Cyanide werd gevonden in de lichamen van veel van de doden, maar zou een gevolg zijn van rookinhalatie. Eén onderzoeksauteur beweerde dat een radioham in de uren na de crash een talkshow in Chicago had geheten en meldde dat hij een uitwisseling had gehoord over sabotage. Het onderzoek van de National Transportation Safety Board concludeerde dat een pilootfout de enige oorzaak van het ongeval was en dat er geen bewijs van sabotage was.
7 JAT-vlucht 367
Vesna Vulovic, een voormalige stewardess houdt het Guinness Wereldrecord voor de hoogste val overleefd zonder een parachute. Op 26 januari 1972 werd het vliegtuig waarin ze reed op 10.160 meter (33.000 ft) hoogte uit elkaar geblazen. Ze viel in een bevroren bergwand en werd gevonden met een serveerwagen op haar rug gespeld. Ze bracht 27 dagen door in een coma en 16 maanden in het ziekenhuis voordat ze eindelijk weer kon lopen. Ze nam een baan bij een bureau, maar is nog nooit gestopt met vliegen.
Het officiële verhaal was dat een bom in het vliegtuig was geplaatst door Ustashe, een fascistische terroristische groep uit Kroatië. Er waren echter enkele grote gaten in het bewijsmateriaal. Ondanks een bijna volledig herstel herstelde Vulovic nooit haar herinnering aan de crash. De vluchtrecorder is ook nooit gevonden. In 2009 ontdekte een paar onderzoeksjournalisten bewijs dat het vliegtuig per abuis werd neergeschoten door de Tsjechoslowaakse luchtmacht en bedekt door de geheime politie.
De journalisten onthulden getuigenverklaringen van dorpelingen die zagen dat het vliegtuig intact bleef totdat het vlak bij de grond was. Ze zagen ook een tweede vliegtuig in het gebied. Getuigen meldden ook dat ze Vulovic in het midden van het vliegtuig hadden gevonden, terwijl officiële rapporten beweerden dat ze in de buurt van de staart was geweest. Het puinveld was ook klein, ongeveer wat zou worden verwacht als het vliegtuig uit elkaar zou gaan op 800 meter in plaats van 10.000.
De onderzoekers geloofden dat het vliegtuig in moeilijkheden was geraakt en snel afdaalde. Het was slechts ongeveer twee minuten vluchttijd van een geheime nucleaire faciliteit en de Sovjetleider vloog toen in de buurt. De Tsjechoslowaakse luchtmacht zou op zoek zijn geweest naar verdachte vliegtuigen en mogelijk een MiG-jager hebben ingezet om het vliegtuig te onderscheppen nadat hij het voor een vijandelijk vliegtuig had aangezien.
6 De prinses van Kashmir
De Kashmir Princess was een Air India-vliegtuig gecharterd door de Chinese overheid in 1955. Op 11 april voerde het afgevaardigden en journalisten uit Hong Kong naar Indonesië. De Chinese president, Zhou Enlai, moest bij hen zijn. Hij was vertraagd vanwege een spoedoperatie, hoewel zijn verandering in reisplannen geheim was. Toen het vliegtuig na het opstijgen 5.500 meter (18.000 ft) bereikte, explodeerde een bom in het landingsgestel. Drie bemanningsleden hebben het overleefd, maar alle anderen aan boord werden gedood.
De voor de hand liggende theorie was dat de bom een poging was om de president te vermoorden. Onderzoekers controleerden iedereen die in contact was geweest met het vliegtuig en vonden een verdachte persoon: een conciërge uit Hong Kong genaamd Chow Tse-Ming. Toen ze hem probeerden te vinden, was hij verdwenen. Autoriteiten ontdekten dat hij woonde met behulp van drie verschillende aliassen en bracht de laatste paar dagen in Hong Kong door met veel meer geld uit te geven dan een conciërge normaal zou hebben.
Chow Tse-Ming was uit Hong Kong gevlucht tijdens een vlucht naar Taiwan bij een luchtvaartmaatschappij die regelmatig vluchten uitvoerde voor de CIA. Een Amerikaans gemaakte ontsteking werd gevonden tussen het wrak. De Chinezen waren ervan overtuigd dat de VS betrokken waren geweest en vroegen tweemaal de regering van Nixon over de gebeurtenissen. Henry Kissinger zou hebben gezegd dat het planten van een bom op een vliegtuig in Hongkong de mogelijkheden van de CIA te boven ging.
De meest voorkomende speculatie was dat de CIA apparatuur leverde aan Taiwanese agenten, die het complot hadden samengesteld om Zhou te vermoorden. Maar latere onthullingen hebben een andere samenzwering aangetoond. Zhou Enlai heeft nooit geopereerd; hij was van tevoren over de moordpoging getipt. In plaats van te stoppen, zou hij het laten doorgaan. Een poging tot moord door de Taiwanezen was een goede public relations-actie voor de Volksrepubliek, en Zhou kon de publiciteit in zijn voordeel gebruiken toen hij drie dagen later op de conferentie in Indonesië aankwam.
5 Arrow Air Flight 1285
De ergste luchtvaartramp die ooit in Canada plaatsvond, vond plaats op 12 december 1985. Arrow Air Flight 1285 was een gecharterd vliegtuig dat Amerikaanse troepen naar huis vanuit Cairo vervoerde. Het maakte een aantal tussenstops onderweg, waaronder een op Newfoundland. Kort na het opstijgen op zijn laatste been naar Kentucky, bleef het vliegtuig hangen en stortte neer in de grond. Iedereen aan boord werd gedood, waaronder acht bemanningsleden en 248 Amerikaanse troepen.
De Canadian Aviation Safety Board was niet in staat om een definitieve oorzaak voor de crash te bepalen. Hun rapport suggereerde dat de meest waarschijnlijke oorzaak de opeenhoping van ijs op de vleugels was, hoewel vier van de negen leden van het onderzoeksteam een advies hadden ingediend dat "ontploffingen van onbepaalde oorsprong catastrofale systeemfouten veroorzaakten".
Een islamitische terroristische groep zou de verantwoordelijkheid hebben opgeëist voor het vernietigen van het vliegtuig. Getuigen in Caïro beweren de bagage van de troepen onbeheerd te hebben gezien en het vliegtuig is geladen door niet-Amerikaans militair personeel. Een journalist van de Canadese pers ontving een anoniem telefoontje van iemand met een accent uit het Midden-Oosten waarin stond dat er diplomatieke geruchten waren dat het vliegtuig door de bom was vernietigd.
Les Filotas, een van de dissidente onderzoekers, schreef een boek over de crash in 1991. Filotas gelooft dat er zo veel mis is gegaan aan boord van het vliegtuig dat er maar een explosie in past. Hij is van mening dat de VS een "ongelooflijk gebrek aan nieuwsgierigheid" vertoonden gezien de omvang van de ramp. Hij denkt ook dat de Amerikaanse autoriteiten misschien dingen hebben geweten die voor het onderzoeksteam werden gehouden. Ondanks zoveel onbeantwoorde vragen werd de crash overschaduwd door de ramp met de Challenger Space Shuttle, die ongeveer zes weken later zou volgen.
4 De Helderbergramp
(In tegenstelling tot de andere foto's hier, is deze foto eigenlijk het vliegtuig dat later zou crashen.) De ramp van Helderberg vond plaats op 27 november 1987.South African Airways Vlucht 295, een Boeing 747, stortte negen uur lang neer in de Indische Oceaan op een vlucht tussen Taipei en Johannesburg. Omdat Malaysia Flight 370 decennia later weer aantoonde, is het herstellen van wrakmijlen onder water een moeilijke taak. Ze waren op zijn minst in staat om het vliegtuig te vinden en een deel ervan te herstellen met op maat gemaakte robotvoertuigen.
De vluchtrecorder is nooit gevonden en de voicerecorder heeft twee jaar nodig gehad om te verschijnen. Het laatste radiocontact van de piloten had de controle gegeven dat het vliegtuig rook vulde, en uit het puin bleek dat een vuur was verbrand bij meer dan 600 graden Celsius (1112 ° Fahrenheit). Op dat moment speculeerde een Boeing-specialist dat raketbrandstof mogelijk in de laadruimte is vervoerd.
De theorie was aannemelijk. Zuid-Afrika kreeg te maken met tal van wapenembargo's vanwege het apartheidsregime en men gelooft dat commerciële vluchten mogelijk zijn gebruikt om illegaal militair materieel het land in te smokkelen. In het eerste onderzoek werd gespeculeerd dat de lithiumbatterijen mogelijk in brand waren gevlogen.
De Commissie voor Waarheid en Verzoening in Zuid-Afrika, opgericht om misdaden uit het apartheids-tijdperk te onderzoeken, vroeg de forensische wetenschapper David Klatzow bewijs te presenteren. Klatzow was betrokken geweest bij het oorspronkelijke onderzoek en behield een professionele belangstelling voor de ramp. Hij constateerde een aantal problemen met het eerste onderzoek, waaronder het niet interviewen van alle getuigen.
Klatzow is van mening dat er twee branden aan boord van het vliegtuig waren en dat het al veel eerder in de problemen was dan de officiële rapporten suggereren. Hij gelooft dat tegen de tijd van het tweede vuur de meeste mensen aan boord dood zullen zijn. Hij was gevraagd om af te zien van speculaties over twee branden in de jaren tachtig. Nog erger, de tape van grondbediening die tijdens het eerste deel van de vlucht communicaties uit het vliegtuig opnam, raakte heel vroeg vermist. Klatzow denkt dat de piloot misschien heeft afgezien van een noodlanding voordat hij Zuid-Afrika bereikte omdat hij waarschijnlijk illegale vracht vervoerde.
3 De Mozambikaanse Tupolevramp
Tijdens het apartheids-tijdperk maakte de regering van Zuid-Afrika er een gewoonte van om rebellengroepen in buurlanden te financieren met regeringen die tegen het regime zijn. De communistische FRELIMO-regering van Mozambique uit de jaren tachtig bevond zich in conflict met hun buurman in het zuiden en de Zuid-Afrikanen hadden de anti-communistische RENAMO bijgestaan waarmee de FRELIMO sinds 1976 een burgeroorlog had gevoerd. In oktober 1986 was de Mozambikaanse president Samora Machel ontmoette zijn tegenhangers uit Angola, Zaïre (nu de Democratische Republiek Congo), en Zambia om een Angolese terroristische groep te bespreken die banden had met Zuid-Afrika.
Op 19 oktober vertrok Machel terug naar Mozambique in een straalvliegtuig dat werd gevlogen door een bemanningslid van de USSR dat werd uitgeleend aan zijn regering. Een kwartier voordat het land op de luchthaven van Maputo zou landen, draaide het vliegtuig 37 graden van koers. De boordwerktuigkundige schreef dat de VOR van de cockpit, die radiosignalen vanaf de grond volgt, aangaf dat dit de juiste richting was. Minder dan 12 minuten later stortte het vliegtuig de grond in, kilometers natuurlijk.
Het vliegtuig raakte bergachtige terreinen een paar honderd meter (ongeveer 1.000 voet) in Zuid-Afrika, waarbij 34 mensen omkwamen waaronder president Machel. Het oorspronkelijke onderzoek concludeerde dat fouten door het cockpitpersoneel de schuld waren en dat ze hun VOR hadden geprogrammeerd op het verkeerde grondbaken. Veel mensen bleven niet overtuigd.
In Mozambique en in Zuid-Afrika zelf geloven velen dat de apartheidsregering de moord regelde. Prominente Zuid-Afrikaanse ambassadeur Abdul Minty heeft gezegd dat hij ervan overtuigd is dat "een elektronische lokvogel werd gebruikt om de piloten valse informatie te geven over de kaarten en de regio." Het is een populaire verdenking.
Het Civil Cooperation Bureau (CCB) was het door de regering gesponsorde team van Zuid-Afrika tijdens het apartheids-tijdperk. In 2008 verscheen een voormalige CCB-medewerker op televisie en beweerde dat er een baken werd gebruikt. Hans Louw zei dat hij deel uitmaakte van een "back-upteam met raketten" op stand-by om het vliegtuig neer te schieten als het aanvalsbaken het werk niet had gedaan. Een tweede anonieme agent bevestigde het verhaal. De Zuid-Afrikaanse autoriteiten ontkennen onvermurwbaar dat zij verantwoordelijk waren voor de crash.
2 Korean Airlines vlucht 007
Op 1 september 1983 werd Korean Airlines Flight 007 neergeschoten door een Sovjet Su-15 onderscheppingsjet. De Boeing 747 vervoerde 269 passagiers en was het Sovjet luchtruim binnengevlogen tijdens het vliegen tussen Anchorage en Seoul. Het vliegtuig was 320 kilometer (200 mijl) van de geplande koers toen het werd vernietigd, en de reden voor het afdwalen is een van de meest fel besproken in de luchtvaartgeschiedenis.
De onmiddellijke reactie van de USSR was om kennis van het vliegtuig te ontkennen. Toen ze uiteindelijk toegaven dat ze het hadden neergeschoten, beweerden ze dat het vliegtuig op een Amerikaanse spionagemissie was. Een rapport uitgebracht in de jaren negentig bevestigde dat de Sovjets geen bewijs voor die theorie hadden.
De acties van de Amerikaanse regering suggereerden dat ze misschien iets te verbergen hadden. Ze doodden een onderzoek door de National Transportation Safety Board (NTSB) en verzochten de International Civil Aviation Organization in plaats daarvan de crash te onderzoeken. De NTSB was bevoegd om documenten en getuigen te dagvaarden die de ICAO alleen maar vriendelijk kon vragen. Sommigen geloven dat Amerikaanse inlichtingendiensten de vlucht van KAL 007 op radar hebben gevolgd en geen actie hebben ondernomen om iemand te waarschuwen.
De ICAO concludeerde dat fouten door het cockpitpersoneel de oorzaak waren van de vlucht. Veel mensen denken dat dit onwaarschijnlijk is, omdat de cockpitbemanning meerdere navigatieapparatuur had die hen op de hoogte zou hebben gesteld. Het vliegtuig droeg een Amerikaans congreslid, Larry P.McDonald, die een vocale anticommunist was. Er is gesuggereerd dat McDonald een doelwit was en dat de USSR het vliegtuig elektronisch heeft gelokt. Een andere theorie suggereert dat het vliegtuig uit koers was geraakt om Sovjet luchtverdediging voor Amerikaanse inlichtingendiensten te onderzoeken.
Er is zelfs gesuggereerd dat de VS ervoor hebben gezorgd dat het vliegtuig expres wordt neergehaald, om over de hele wereld een sterker anti-Sovjetgevoel te creëren. De Sovjetleider, Yuri Andropov, noemde het een 'verfijnde provocatie die brein is door de speciale diensten van de VS.'
Er werden nooit volledige lichamen gevonden, hoewel de Sovjets in staat waren om wat schoeisel en een paar kleine stukjes menselijke resten terug te winnen. Ze vonden ook de cockpit voicerecorder en brachten een transcript uit. Het duurde tien jaar voordat Rusland de feitelijke opnames uitbracht. De families van de slachtoffers blijven vechten. De vader van een vrouw die tijdens de vlucht werd gedood, zei: "Het was veel beter te weten dat het zeker was."
1 Mull Of Kintyre-crash
Het dodelijkste vredesincident in de geschiedenis van de RAF vond plaats op 2 juni 1994. Een Chinook op weg naar Inverness vanuit Noord-Ierland stortte neer in de Mull of Kintyre en doodde alle 29 mensen aan boord. De passagiers waren 25 hogere inlichtingenfunctionarissen op weg naar een veiligheidsconferentie. Een intern rapport verklaarde oorspronkelijk dat de oorzaak van de crash een vergissing was van de piloten, van wie werd gezegd dat ze 'nalatig waren geweest'.
De families van de piloten geloofden dat niet. Ze geloofden dat de RAF veel geld had uitgegeven aan het installeren van een gebrekkig geautomatiseerd besturingssysteem, ondanks dat de USAF ertegen was gewaarschuwd. Ze geloofden dat de piloten een zondebok waren geworden om het gezicht te redden. Een advocaat voor het gezin van een van de piloten ontdekte dat het eerste RAF-onderzoek geen fouten had gevonden bij de piloten, maar later werd veranderd door hoge officieren.
In 2010 werd een intern document van het Ministerie van Defensie gelekt waarin de software werd beschreven als 'positief gevaarlijk'. In mei van dat jaar gaf de defensieafdeling opdracht tot herziening van het bewijsmateriaal. In 2011 was de rechter die verantwoordelijk was voor de beoordeling die daar werd afgesloten, niet het bewijs om de piloten de schuld te geven. Hij hoopte dat de conclusie "een einde zou maken aan dit zeer trieste hoofdstuk door de smet op de reputatie van de twee piloten te verwijderen."
Sommige mensen geloven dat er een nog donkerder complot is dan een poging om dodelijke beslissingen te verbergen. Sommige loyalisten in het conflict in Noord-Ierland geloven dat veel van de mensen aan boord dingen wisten die een bedreiging vormden voor het vredesproces en moesten "worden uitgeschakeld" om beide partijen op hun gemak te stellen.