Delen:
10 authentieke historische artefacten die niemand kan uitleggen
De wereld zit vol met bizarre en mysterieuze artefacten. Hoewel velen van hen bijna zeker hoaxes zijn of onwaarschijnlijke theorieën hebben die eraan verbonden zijn, zijn veel meer echt mysterieus of hebben ze een vreemde geschiedenis.
Het is een schande dat dezelfde dubieuze artefacten het grootste deel van de aandacht op het internet krijgen als er zoveel ware mysteries zijn. Zelfs enkele van de bekendere artefacten hebben mysteries of bizarre functies die eraan verbonden zijn en die veel interessanter zijn dan 'aliens did it' of 'Atlantis'.
10De koningslijst
Sumer
De koningslijst is een verslag van koningschap dat zich uitstrekt tot in de prehistorie van het Soemerische volk. Ongeveer 18 niet-identieke fragmentarische versies van deze stenen spijkerschriftartefacten zijn gevonden, waarvan de meest uitgebreide het Weld-Blundell-prisma is in het Ashmolean Museum in Oxford. Onderzoekers dachten aanvankelijk dat het eenvoudige historische documenten waren, maar naarmate meer complete versies aan het licht kwamen, werd het duidelijk dat veel van de koningen ofwel geheel of gedeeltelijk mythologisch waren. Linialen die er hadden moeten zijn, werden soms weggelaten. Anderen hadden implausibly lang regeert of had mythische rekeningen verbonden aan hen of aan de tijd van hun regeert, zoals het Sumerische verslag van een grote vloed en verslagen van de heldendaden van Gilgamesh.
De vraag is: waarom waren de Sumeriërs zo voorzichtig om een rij koningen te documenteren en tegelijkertijd te ontglippen in verwijzingen die ze moesten weten dat ze mythologisch waren? Dit lijkt het historische doel van het document te ondermijnen. Een mogelijk antwoord ligt in de vroege geschiedenis van Sumer. Steden zoals Kish, Ur en Akshak waren allemaal van oorsprong soeverein ommuurde steden compleet met hun eigen goden, en politieke macht behoorde tot het volk. Maar naarmate rivaliteit tussen steden toenam, werd het koningschap ingevoerd, dus de heersende opvatting is dat het document een politiek instrument werd voor het versterken van religieuze en politieke hegemonie tussen de steden, en de rechtvaardiging voor de heersers bood om ze tot één beschaving te verenigen.
Meer fantastisch geneigde mensen hebben ook verschillende beweringen gedaan over de koningslijst. De vroege chronologie ervan, die de 'antediluviaanse heersers' en vroege mythologische verslagen vastlegt, is gebruikt om de Genesis van het Oude Testament te proberen bevestigen (en om aan te tonen dat het christendom werd beïnvloed door eerdere mythologieën). Het werd ook gebruikt om het verhaal van Noach en de wereldwijde overstroming te ondersteunen. Sommigen geloven zelfs dat de lange heerschappij van de vroege koningen in werkelijkheid waar is en dat ze alles waren, van goden tot buitenaardse wezens.
9Codex Gigas (Of 'The Devil's Bible')
Het grootste bekende oude manuscript is het Codex Gigas, beter bekend als "de duivelse bijbel" vanwege een volledige paginaillustratie van de duivel zelf en de legendes die rond het boek wervelen. Er zijn twee mensen nodig om het boek op te tillen, dat is gemaakt van meer dan 160 dierenhuiden. Het werd geschreven in de 13de eeuw na Christus en het bevindt zich momenteel in de Nationale Bibliotheek in Stockholm, Zweden. Je kunt het hier bekijken.
De legende gaat dat het Codex Gigas werd geschreven door een monnik die een deal sloot met de duivel nadat hij ter dood was veroordeeld door levend in de muur te worden omringd. Met de hulp van de duivel schreef de monnik het boek in een enkele nacht (het portret werd geschilderd door de duivel zelf). Vreemd genoeg is het handschrift in het boek opvallend gelijkmatig en stabiel, alsof het echt in korte tijd is geschreven. Het zou echter zeker een geschatte duur van vijf jaar duren om het werk te schrijven, en de meeste geleerden geloven dat het ongeveer 30 jaar duurde. Trouwens, zou je de duivel niet gebruiken om je uit de muur te helpen in plaats van een boek te schrijven?
Op het eerste gezicht is de inhoud van dit bizarre boek even vreemd. Het bevat een volledige Latijnse Vulgaat-bijbel, op verschillende plekken, waaronder verschillende andere boeken Oudheden van de Joden door Flavius Josephus, een verzameling medische werken van Hippocrates en Theophilus, De kroniek van Bohemen door Cosmas van Praag, de Encyclopedie Etymologiae van Isidore uit Sevilla en andere, kleinere teksten. De laatste werken bevatten een tekst over exorcisme, magische formules en een illustratie van de hemelse stad.
Vandaag lijkt het ons bizar waarom een manuscript zulke uiteenlopende teksten zou hebben, maar het is belangrijk om te begrijpen dat een monnik zich vaak als een vorm van boetedoening tot een bureau zou beperken en zijn leven lang belangrijke of interessante werken zou kopiëren. Manuscripten met meerdere werken kwamen vaak voor omdat materialen zeldzaam waren, waardoor het een vereiste was om alle beschikbare ruimte te gebruiken. De discipline en het vakmanschap van een dergelijke onderneming is een vaardigheid die tegenwoordig zelden voorkomt. Moderne geleerden geloven dat de Codex Gigas oorspronkelijk afkomstig uit het Benedictijnse klooster van Podlazice (in de moderne Tsjechische Republiek) en dat het door het Zweedse leger tijdens de Dertigjarige Oorlog als buit werd ingenomen.
8Het schrijven van Rongorongo
Paaseiland
Bijna iedereen is op de hoogte van de beroemde Moai-beelden van Paaseiland, maar er zijn ook andere artefacten in verband met de plaats die ook onbeantwoorde vragen over hen hebben. Voor het eerst opgetekend door de katholieke missionaris Eugene Eyraud, net na 1864, zijn er in totaal 24 houtsnijwerken gevonden, die allemaal een systeem van glyphs bevatten, genaamd "rongorongo glyphs", waarvan wordt aangenomen dat ze schrijven of een vorm van proto-schrijven.
Tot op heden heeft niemand ze ondanks verschillende pogingen en de mogelijke identificatie van calendrische en genealogische informatie definitief kunnen ontcijferen. Als de glyphs blijken te schrijven, kunnen ze een van de slechts drie of vier keer in de geschiedenis van de mensheid vertegenwoordigen dat schrijven onafhankelijk is uitgevonden.Sommige geleerden geloven dat het ontcijferen van de hiërogliefen mogelijk een antwoord kan geven op de vraag waarom de vroege beschaving van Paaseiland ineenstortte. Anderen geloven dat de hiërogliefen helemaal niet waar zijn, maar dienen als geheugensteun of zijn puur decoratief.
Het script is mogelijk al in de jaren 1860 in gebruik en kan zijn beïnvloed door vroege Spaanse ontdekkingsreizigers. Wat de oorsprong ook was, het viel snel uit het gebruik door een combinatie van pest geïntroduceerd door de ontdekkingsreizigers en Paaseilanders die na de komst van de zendelingen naar het Spaans overschakelden. Sommige geleerden geloven dat alleen de dorpsoudsten of religieuze ouderlingen gebruik hebben gemaakt van het script, wat de snelheid van de verdwijning zou kunnen verklaren.
7Gobekli Tepe
Turkije
Conventioneel archeologisch denken beweert dat georganiseerde religie - het bouwen van tempels en de ontwikkeling van uitgebreide rituelen - een bijproduct was van menselijke nederzetting. Toen mensen zich vestigden in agrarische samenlevingen, hadden ze genoeg vrije tijd om voort te bouwen op volksreligie en meer ambitieuze bouwprojecten te starten. Toen ontdekten archeologen Gobekli Tepe. Gelegen in de Urfa-vlakte in het zuidoosten van Turkije, in de buurt van een van de meest bevochten gebieden op aarde, is een tempel waarvan de ruïnes de oudste georganiseerde plaats van aanbidding zijn die de mensheid kent. Gobekli Tepe ("Potbelly Hill", na de heuvel waar het begraven was) werd ontdekt door Klaus Schmidt in het midden van de jaren negentig en dateert van wel 9500 voor Christus, ongeveer 5.000 jaar voor Stonehenge. Als dit juist is, wordt het geplaatst in een tijd voordat zelfs aardewerk werd uitgevonden in de vruchtbare halvemaan, toen mensen nog leefden in voornamelijk nomadische culturen. De sites zijn voornamelijk gebouwd van Stonehenge-achtige massieve kalkstenen platen bedekt met gedetailleerde dierengravures. Niemand weet hoe ze werden verplaatst naar hun huidige locaties.
Schmidt (die stierf in 2014) en zijn opvolger, Lee Clare, geloofden dat de ruïnes religieus waren en dienden als plaats voor rituelen - lang voordat de meeste archeologen denken dat vaste, georganiseerde religieuze activiteiten plaatsvonden - en dat ze door de jager werden gebouwd -gemeenschappen die op dat moment leefden en de conventionele tijdlijn van religieuze evolutie omver werpen. Ze merkten op dat de sites geen bewijs van bewoning vertoonden en continu werden onderhouden, met oudere sites begraven en nieuwe gebouwd om hun plaats in te nemen.
Maar anderen hebben deze conclusie betwist. Canadese antropoloog E.B. Banning betoogt dat de site lang niet nomadisch was, maar als een vroeg thuis voor enkele van de eerste kolonisten in de regio. Ze wijst erop dat het idee om religieuze ruimtes te scheiden van meer gewone (zoals huizen) een Westerse verwaandheid is die het oude Nabije Oosten op dat moment niet deelde. Haar paper merkt op dat er niets is aan de eigenschappen van de structuren die hen expliciet uitsluiten als huizen en dat nabijgelegen ruïnes ook eigenschappen delen die 'heilige' elementen combineren met huishoudelijke doeleinden. Binnenlandse artefacten zoals draagbare mortieren en stenen kommen kunnen ook aangeven dat mensen daar hebben verbleven. En hoewel de bewoners misschien nog geen voltijdse boeren waren, konden sikkels en andere voorwerpen die rond het terrein te vinden waren, erop wijzen dat ze begonnen waren planten te verbouwen.
6 Romaanse dodecaëders
Romeinse rijk
Overal in de regio's die ooit binnen de invloedsfeer van het Romeinse rijk lagen, van Wales tot aan de Middellandse Zee, zijn ongeveer 100 kleine, vreemd gevormde voorwerpen gevonden die tot op de dag van vandaag totaal onverklaard zijn. "Dodecahedrons" genoemd naar hun vorm, elk is een hol steen- of bronzen object met een diameter van 4-12 centimeter, met 12 platte vijfhoekige vlakken en gaten van verschillende grootten op elk vlak. Kleine knoppen steken uit elke hoek. Terwijl de Romeinen meestal nauwgezet waren over het bijhouden van schriftelijke verslagen over alles wat ze deden, heeft niemand ooit een definitief verslag van deze objecten gevonden. Het dichtst bij ons is Plutarchus, die naar verluidt dacht dat het een soort van dierenrieminstrumenten waren.
Sommige mensen denken dat ze oorlogsinstrumenten waren. Anderen geloven dat ze een religieuze of astronomische betekenis hadden, omdat velen in tempels zijn gevonden. Een populaire hypothese is dat ze werden gebruikt om de optimale zaaitijd voor wintergraan te meten. Weer anderen denken dat ze kandelaars of kinderspeelgoed waren, en een man denkt zelfs dat ze een hulpmiddel zijn voor het breien van handschoenen. Wat ze ook waren, de dodecaëders waren een vrij algemeen object gedurende het hele Romeinse rijk. Totdat we een geschreven verslag vinden of er een ontdekken in een context waarin het gebruik ervan wordt vastgesteld, zullen deze bizarre puzzeldozen een raadsel blijven.
5Fulachtai Fia
Ierland
Over de waterwegen en moerassen van Ierland zijn bijna 6.000 mysterieuze artefacten bekend als fulachtai fia (meervoud), daterend uit de Midden-Bronstijd (1800 voor Christus). Ze worden 'gebrande terpen' genoemd in het VK, waar ze ook worden aangetroffen.
EEN Fulacht Fiadh (enkelvoud) is een hoefijzervormige heuvel van grond en stenen die een depressie omringt die groot genoeg is om een auto te parkeren. In het midden wordt een trog gegraven, die zich op bepaalde momenten zelfstandig met water vult, hetzij van de grondwaterspiegel of van bronnen die er net onder liggen. De fulachtai fia worden meestal alleen gevonden, maar soms in groepen van twee tot zes en altijd in de buurt van een waterbron. Bewijs van hittekraak rondom de stenen geeft aan dat er misschien een soort haard aan de heuvels hechten. Ze worden meestal ook ver van nederzettingen gevonden, wat betekent dat het enige moeite kost om ze te bereiken.
Dat is alles wat we van hen weten zeker. Mensen hebben voorgesteld dat ze werden gebruikt voor het koken door jachtexpedities of misschien voor de productie van textiel.Anderen denken dat ze brouwerijen zijn of dat ze werden gebruikt als sauna's of sweathouses, maar tot nu toe zijn er geen overtuigende antwoorden gevonden. Het is mogelijk dat fulachtai fia had meerdere toepassingen.
4De Bolshoi Zayatsky-labyrinten
Rusland
Het Bolshoi Zayatsky-eiland, onderdeel van de Solovetsky-archipel in Noord-Rusland, herbergt nog een ander mysterie. Prehistorische bewoners van zo ver als 3000 B.C. gebruikte het eiland om dorpen en heilige plaatsen te bouwen, inclusief een irrigatiesysteem. Ze hadden ook betrekking op Bolshoi Zayatsky en een aantal van de omliggende eilanden in grote bergen rotsblokken met botten, rotstekeningen en gebedshuizen. De meest prikkelende van allemaal, ze bouwden mysterieuze stenen labyrinten. Maar er is bijna niets bekend over deze mensen of hun manier van leven.
Het grootste labyrint heeft een diameter van 24 meter (79 ft) en de meeste hebben een spiraalvorm (sommige met een dubbele spiraal die lijkt op twee slangen met hun kop in het midden tegenover elkaar). De structuren zijn gebouwd van twee rijen rotsblokken begroeid met vegetatie. Er zijn 13-14 van hen op het eiland zelf, met ongeveer 35 in totaal.
Waar ze voor werden gebruikt is onbekend, maar sommige archeologen geloven dat ze een grens vormden tussen onze wereld en de onderwereld of dat ze ritualistisch werden gebruikt om de doden van dit leven naar het volgende te helpen. Labyrinten zijn een zeldzame archeologische vondst, met slechts 300 wereldwijd bekend. Degenen in en rond Bolshoi Zayatsky zijn enkele van de best bewaard gebleven in de wereld.
3Witch-flessen
Europa en de Verenigde Staten
In 2014 deden archeologen die graven op de site van het Civil War Centre in Nottinghamshire een bizarre ontdekking: een groene glazen fles van 15 centimeter (5,9 in) werd waarschijnlijk gebruikt als een 'heksenfles'. Heksenflessen kwamen voort uit de hekserij in Europa en Amerika aan het einde van de 17e en 17e eeuw. Ze waren meestal gemaakt van steengoed of glas, hoewel inkwells en kandelaars ook werden geconverteerd voor het doel. Ongeveer 200 van deze objecten zijn gevonden en bevatten vaak een combinatie van pinnen, naalden, nagels, vingernagels, haar en zelfs urine. Men geloofde dat ze de eigenaar beschermden tegen de slechte spreuken en de kwaadaardige invloed van heksen.
Voor het eerst vermeld in Saducismus triumphatus: of, Volledig en duidelijk bewijsmateriaal betreffende heksen en verschijningen door Joseph Glanvill in 1681 werden ze begraven of geïnstalleerd in grote geheimhouding. Omdat die geheimhouding deel uitmaakte van het ritueel rond heksenflessen en soortgelijke voorwerpen, is er een opvallend gebrek aan documentatie over hen, ondanks hun wijdverspreide gebruik tot halverwege de 20e eeuw. Andere objecten die werden gebruikt om mensen te beschermen tegen hekserij waren schedels, hoefijzers, verborgen schoenen, bezems en gemummificeerde katten, om er maar een paar te noemen.
2 De Ubaid Lizardmen
Irak
Onder de bekendere artefacten op deze lijst bevinden zich de Ubaid-beelden van Irak, meestal te vinden in Tell Al'Ubaid maar ook in Ur en Eridu. Ze komen van een pre-Sumerisch volk - de Ubaidians. Deze handgrote beeldjes tonen meestal hagedis- of slangachtige mensen in verschillende informele poses, zoals het vasthouden en zogen van een baby. Anderen worden afgebeeld met schoudervullingen of pantsering en vasthoudpersoneel of scepters. Het zijn de langwerpige hoofden en amandelvormige ogen die de figurines hun reptiliaanse uiterlijk geven, waardoor velen geloven dat ze slangengerelateerde goden afschilderen. Vreemde theorieën roepen buitenaardse wezens op of een onbekend reptielachtig ras dat al dan niet bestaat, zoals we al hebben besproken.
De meeste archeologen geloven echter dat de cijfers een meer alledaags doel dienden, en sommigen vragen zich zelfs af of ze überhaupt iets reptiliaans verbeelden. Het was bekend dat de Ubaid-gemeenschap schedelmodificatie toepaste - waarbij de schedel van jongs af aan werd gemanipuleerd om de vorm ervan te vervormen - wat de hoofden zou verklaren. De amandelvormige ogen zijn een vrij algemeen vroege stilistische weergave van Aziatische kenmerken, en minder uitgesproken voorbeelden zijn eerder gevonden in de regio.
Een gebrek aan contextuele informatie rondom de sites waar de figuren zijn opgegraven maakt het moeilijk om hun doel vast te stellen. Veel van de figuren werden begraven bij individuen en leken ook een doel te hebben gehad tijdens het leven van de eigenaar. Omdat niet iedereen een beeldje had, neigen de meeste archeologen ertoe dat ze een bepaalde vorm van status hebben gemarkeerd. Bijkomende aanwijzingen zijn de gelijkenis van hun kenmerken en de algemene leeftijdsgroep van de eigenaren van de cijfers (meestal jonge volwassenen). De eigenaren zijn misschien leraressen, sjamanen of priesters geweest.
1Rat Kings
Verschillende musea over de hele wereld bevatten bizarre, eens levende artefacten van een pseudo-legendarisch beest uit de middeleeuwen, genaamd "rattenkoning". Een rattenkoning wordt gevormd wanneer verschillende ratten hun staarten samen laten smelten, hetzij door te knopen of op de een of andere manier aan elkaar gelijmd te zijn . Het resultaat is een kleine horde ratten die allemaal naar buiten gericht zijn vanuit de centrale knoop, vermoedelijk gedwongen om op te treden als één samengesteld beest. De meer fantasierijke verhalen stellen dat een leiderrat in het midden wordt opgehangen en fungeert als het 'hoofd' dat de rest leidt - een nachtmerrieachtige notie, vooral gezien de angsten van de pest die ratten oproepen.
De grootste van deze verontrustende artefacten bevat 32 van de kleine gruwelen en woont in het Mauritianum Museum in Altenburg, Duitsland. Sommige bestaande koningen van de rat worden gemummificeerd, terwijl anderen in potten worden bewaard. Rattenkoningen zijn gevonden in Duitsland, Frankrijk, Polen, Nederland, België en Indonesië. In alle gevallen behalve in Indonesië waren de ratten zwart: Rattus rattus L. In het geval van Indonesië waren het kleine veldratten: R.argentiventer.
Nog in 2005 vond een boer genaamd Rein Koiv een rattenkoning bestaande uit 16 individuen (waarvan er negen al dood waren) onder de vloerplaten van zijn boerderij in Estland, hun staarten aan elkaar gelijmd door bevroren zand. Rattenkoningen bestaan niet altijd uit ratten; muizen koningen en zelfs eekhoorn koningen zijn ook gemeld. In juni 2013 kreeg een dierenkliniek in Canada nogal een schok toen een stadswerker zes eekhoorns met boomsap aan elkaars staarten bracht. Ze slaagden erin de pluizige eekhoorns te redden - hun staarten waren gedeeltelijk geschoren maar ze waren verder intact.