10 verbluffende en beruchte zeemeerminwaarnemingen

Sinds het begin van de opgenomen geschiedenis zijn er legendes geboren rond de elegante, mooie en soms verraderlijke zeemeermin. Hun sirenenliederen, mooie uiterlijk en levensstijl van de oceaan wonen heeft de zeemeermin een raadsel in de geest van mensen overal gemaakt. Culturen over de hele wereld hebben hun eigen versies van dit magische wezen, van de ningyo van Japan tot de bekendheid van Ariel of Disney. Bij het noemen van zeemeerminnen komt een vraag op: zijn ze echt?

Eeuwenlang hebben mensen uit alle lagen van het leven beweerd deze mythe in het vlees te zien. Zijn het echte waarnemingen? Zijn het kunstjes van het licht en het oog? Vechten mensen ontdekkingen van zeemeermin voor de aandacht en publiciteit? Het lijkt erop dat de geschiedenis geen van die vragen heeft beantwoord, omdat er tot op de dag van vandaag nog steeds waarnemingen plaatsvinden. Is de zeemeermin een legende, of is haar krachtige lied nog steeds mensen naar haar mythische rijk te trekken?

10De zeemeermin van Kiryat Yam

In 2009 veegde zeemeerminnenkoorts door de Israëlische stad Kiryat Yam toen een zeemeermin in de schemering naar buiten kwam en vaak trucjes uitvoerde voor de lokale bevolking en toeristen. Mensen in de stad beweerden een wezen te zien dat deels jonge vrouw en deels vis was. De eerste inwoner die de zeemeermin heeft zien beweren dat ze zonnebaadde, en terwijl hij en zijn vrienden haar naderden, vloog ze weg uit het zand en verdween in de golven. Ze waren allemaal geschrokken om te ontdekken dat de zonnende vrouw geen benen had, maar een staart in plaats daarvan.

Deze waarneming was geen geïsoleerde gebeurtenis; terwijl er over de zeemeermin werd gesproken, kwamen honderden mensen naar voren die beweerden de zeemeermin Kiryat Yam te hebben gezien. De zeemeermin van Kiryat Yam is zo populair geworden dat het stadsbestuur een beloning van een miljoen dollar heeft aangeboden voor elk bewijs dat dit mysterieuze wezen bestaat. Tot nu toe zijn alleen voorbijgaande blikken opgemerkt en niemand is een miljoen rijker.

9Columbus en Caribische zeemeerminnen

Christopher Columbus staat bekend om zijn ontmoetingen met zeemeerminnen tijdens zijn reizen bij Hispaniola. Columbus schreef in de log van zijn schip dat hij en de bemanning drie zeemeerminnen ontmoetten toen ze in het water rond het eiland Hispaniola waren. Columbus documenteert dat de zeemeerminnen in het water spartelden en toen het schip dichterbij kwam, kwamen de drie zeemeerminnen uit het water.

Tot Columbus's ontsteltenis waren de zeemeerminnen niet zo mooi als afgebeeld in de verhalen van weleer. Columbus vond de zeemeerminnen behoorlijk ongewenst en mannelijk. Tegenwoordig wordt aangenomen dat Columbus en zijn bemodderde bemanning daadwerkelijk een groep lamantijnen zagen. Er doen zich echter vragen voor: zou een doorgewinterde kapitein als Columbus de mollige zeekoe voor een vrouw echt verwarren, ongeacht hoe ze eruit ziet?

8 Zimbabwe zeemeerminnen

In 2012 waren bouwploegen in Zimbabwe bang voor hun werk aan de dammen van Gokwe en Osbourne door een woedende zeemeermin. Door de lokale bevolking aangeduid als de mamba muntu, werden de zeemeerminnen arbeiders lastig gevallen terwijl ze probeerden de bouwwerkzaamheden aan de dammen te voltooien. De lokale arbeiders, opgegroeid in een gebied van folklore en mythe, geloofden dat het verschijnen van de mamba muntu een slecht voorteken was en weigerde de bouw op de dam af te maken.

De gemeenteraad, in een poging om de voortgezette bouw van de dammen voort te zetten, huurde witte arbeiders in om de klus te klaren; dit was een poging om personen in te huren die niet overspoeld werden door de legende en populariteit van de mamba muntu waarnemingen. Deze arbeiders zijn echter ook op de bouwlocatie gevlucht en ze zwoeren nooit terug te keren vanwege de woede en intimidatie van de Zimbabwe-rivier-zeemeermin.

In een poging de geïrriteerde zeemeerminnen te kalmeren, besloten plaatselijke leden en stamhoofden om rituele riten en zuiveringen uit te voeren om de verdere ontwikkeling van de dammen mogelijk te maken. Het natuurlijke en bovennatuurlijke zijn vaak van hetzelfde rijk in het land Zimbabwe; zeemeerminnen, of gewoon illusies van de hersenen en het oog?

7De Orang Ikan

In 1943 woedde de Tweede Wereldoorlog nog steeds; de oorlog stopte echter niet het verschijnen van een van de meest goed gedocumenteerde zeemeerminwaarnemingen. Op de Kei-eilanden in Indonesië hadden Japanse soldaten een surveillanceteam opgezet. Gedurende de tijd daar meldden verschillende leden van het surveillanceteam dat ze een kleine humanoïde figuur in het water hadden gezien met stekels aan de hals en het hoofd en een mond als een karper. De zeemeerminfiguur werd vaak gezien in lagunes en bij de strandkusten van de Kei-eilanden. De Japanse soldaten waren verbijsterd over wat ze zagen, maar nadat ze met de inboorlingen hadden gesproken, ontdekten ze dat het mystieke zeemeermin-achtige wezen feitelijk een bekende entiteit was, de orang ikan of 'menselijke vis'.

Naarmate de waarnemingen vorderden, werd een sergeant met de groep, de heer Taro Horiba, door de inheemse bevolking van het eiland uitgenodigd om te zien wat ze in hun visnetten hadden gevangen. Bij aankomst in het dorp ging hij het huis van de hoofdman binnen om een ​​van deze wezens op de grond te laten spatten. Horiba beschreef een klein lichaam met roodbruin haar, stekels langs de nek, een humanoïde gezicht met een liploze, visachtige mond vol naaldscherpe tanden. De heer Horiba was in de war en geschokt door wat hij zoölogen zag en aangespoord om na de oorlog te onderzoeken. Niemand geloofde iets van zijn verhalen over zeemeerminnen op de Kei-eilanden. Heeft de heer Horiba een echte zeemeermin gezien of was dit een eenvoudige verkeerde identificatie?

6 Actieve zeemeermin

In 1967 werd het Britse Colombia een centrum van zeemeermin-opwinding toen er een zeemeermin werd gespot die aan de oever van het eiland Mayne lag te loungen. Ferry rijders zagen die avond een blonde vrouw op het strand zitten, ze was topless, had lang blond haar en de staart van een bruinvis. Sommige getuigen raakten van streek omdat ze geloofden dat ze de zeemeermin die dag een zalm, rauw, op het strand zagen eten.

Na de waarneming door de passagiers van de veerboot, werd de zeemeermin de volgende week nog een keer gezien.Toen de lokale bevolking werd meegesleept door het spotten van deze mysterieuze zeemeermin, begonnen de plaatselijke bewoners alle informatie met betrekking tot haar te zoeken. De stadskrant, The Colonist, stak een beloning van $ 25.000 op voor de zeemeermin. Er werden zelfs regelingen getroffen om de zeemeermin kamer en bord te laten maken zodra ze werd gevonden en met succes in de stadsomgeving was gewend. Hoewel velen geloven dat deze hele zeemeermin-waarneming een schertsvertoning was, waren er toch velen die geloofden dat wat ze zagen, echt was. Is de zeemeermin van Mayne een mythe en / of een goed gespeelde toeristische truc?

5De Kaaiman

In 2008 werden er golven in Zuid-Afrika gemaakt toen een legendarische zeemeermin, de Kaaiman, een plons in het nieuws maakte. Een groep vrienden kampeerden in de buurt van een rivier toen ze luide spetterende en luide knalgeluiden hoorden. Na verder onderzoek kwam de groep een vrouw in het water tegen. De vrouw bleek bleek wit te zijn, met lang zwart haar. Haar huid had een opalescentie waardoor ze leek alsof ze bijna gloeide. De meest schokkende functie werd gezien toen de vrouw zich tot de groep wendde - ze had doordringende rode ogen.

Een vrouw rende om de beweringen te onderzoeken dat de Kaaiman was gezien. Ze merkte op dat de zeemeermin een treurige kreet maakte, als een vrouw die huilde. Na een moment van chaos met de groep verdween de zeemeermin in het troebele water. Mensen in Zuid-Afrika zijn wantrouwig ten opzichte van de Kaaiman, omdat ze erom bekend staat mensen onder te trekken en ze onder de diepten te vangen met de objecten waar je het meest naar verlangt. Een noodlijdende zwemmer of een legendarische zeemeermin? De bevolking van Zuid-Afrika vraagt ​​zich nog steeds af of zij een legende in het vlees hebben gezien.

4Hebridean zeemeermin

Schotland heeft talloze mysteries en legendes, waarbij zeemeerminnen een plaats in hun folklore innemen. Echter, in 1830 werd een zeemeermin blijkbaar gezien en vervolgens vermoord door de bevolking van Benbecula. Terwijl ze zeewier op een dag aan de kust afsneed, beweerde een vrouw dat ze een miniatuurvrouw in het water had zien zwemmen. Verrast door haar ontdekking riep ze veel mensen naar de waterbewoner. Terwijl mannen in het water naar haar toe renden, zwom ze snel buiten hun bereik. Sommige jongens in de groep gooiden stenen naar de bang zeemeermin, één sloeg haar echt achterin. Een paar dagen later zou het lijk van de zeemeermin zogenaamd aangespoeld zijn op de kust. Zoals veel van de andere beweringen van zeemeerminnen was deze klein, met een bleke witte huid en had de staart van een vis zonder schubben.

Nadat het lichaam van de overleden zeemeermin was gevonden, dacht de sheriff van de stad dat het alleen maar passend was dat de zeemeermin een goede begrafenis had. Er werd een kist gemaakt en het lichaam was in een lijkwade gewikkeld. De kist van de zeemeermin werd vervolgens begraven boven de kustlijn waar ze werd gevonden. Hoewel het verhaal van het graf van de zeemeermin de tand des tijds heeft weerstaan, is niemand zeker waar het lichaam werd begraven; geen markers of tekens hebben aangegeven waar ze kan liegen. Dus wat zagen de mensen Benbecula die dag? Hebben ze echt de vreselijke fout gemaakt om een ​​legende te doden?

3De Zeemeermin van Nieuw-Zeeland

Nieuw-Zeeland werd aangetroffen in zeemeerminlegendes toen in 2014 een bemanning van een visser beweerde de overblijfselen van een zeemeermin op het Zuidereiland te hebben gevonden. De vissers waren bezorgd dat ze het lichaam van een mogelijk moordslachtoffer hadden ontdekt. Bij nadere inspectie door lokale autoriteiten was het echter duidelijk dat het skelet niet volledig menselijk was.

Het lichaam leek op dat van een mensachtig wezen waarvan werd aangetoond dat het aquatische eigenschappen had. De ontdekking liep overheersend met iedereen in Nieuw-Zeeland die meer te weten kwam over de in het water levende humanoïde op het Zuidereiland. Omdat de autoriteiten niet goed wisten wat ze van de vondst moesten vinden, werd de Universiteit van Auckland binnengebracht om uit te leggen wat de visser had gevonden. Kunnen zeemeerminnen worden toegevoegd aan het toch al vreemde assortiment van dieren in het wild dat in het land Nieuw-Zeeland wordt aangetroffen?

2Bering zee zeemeerminnen

Henry Hudson onderzocht de koude noordelijke wateren van Noorwegen in het jaar 1608. In zijn dagboek beschrijft hij een dag waarop hij een vreemde ontmoeting had met een groep zeemeerminnen. De zeemeermin, aldus Hudson, zag zijn bemanning en ging verder met het oproepen van meer van haar meerminzusjes. Hij beschreef de vrouwen als zo groot als de mannen in zijn ploeg, met een heel witte huid en lang donker haar. Hudson ontdekte zijn staart in hun lichaam en ontdekte de staart die hij beschreef als die van een dolfijn, maar met het spotten van een makreel. Hudson leek erg enthousiast over zijn ontdekking van zeemeerminnen.

Zoals veel van de zeilers van die tijd, nemen mensen vaak aan dat het mogelijk is dat zeevaarders op volle zee dieren, vaak zeekoeien, als deze nautische schoonheden, dachten. De zaak van Hudson is vreemd omdat er in de Beringzee bij Noorwegen geen zeekoeien zijn. De naturalist Philip Henry Gosse, in zijn werk uit halverwege de negentiende eeuw, The Romance of Natural History, is van mening dat Hudson op geen enkele manier een dier verwart met deze zeemeermin. Hij gelooft dat doorgewinterde zeilers zoals Hudson dieren op die locatie gemakkelijk kunnen identificeren. Gosse gelooft dat Hudson dit hele verhaal heeft gemaakt of dat Hudson iets echt unieks heeft gezien voor het rijk van de wetenschap. Leven hun zeemeerminnen in de koude arctische wateren? Of was dit slechts een verhaal van een wilde zeeman?

1De zeemeermin van Deerness

Schotland lijkt in de loop van de geschiedenis een groot aantal zeemeerminwaarnemingen te hebben. Vanaf 1890 werd Newark Bay de locatie van meerdere zeemeerminwaarnemingen. Veel mensen dachten dat het praten over zeemeerminnen slechts gerucht en gerucht was, maar veel mensen begonnen hun verhalen te delen over wat ze de zeemeermin van Deerness noemden. Deze zeemeermin was echter niet de schoonheid van vorige legendes. Mensen beschreven een zeven meter lange humanoïde, met een bleekwitte huid en zwart haar. De plaatselijke bewoners beschreven haar kruipend op rotsen met haar armen en glijden terug in de golven.De weinige blikken van haar die mensen hadden, waren op een afstand; de zeemeermin van Deerness was blijkbaar behoorlijk behoedzaam en bleef ver van de strandoever. De zeemeermin van Deerness bleef echter slechts een paar zomers in de baai en verdween daarna stil in de duistere diepten. Zeemeermin of walvis? Feit of Fictie? Voor de mensen van Newark Bay leeft de legende voort.