10 geweldige verhalen over Australische paranormale verschijnselen

Wanneer Australië in een gesprek opkomt, herinneren we ons gewoonlijk hoe absurd gevaarlijk de plaats lijkt te zijn. We praten over de gevarieerde, gevaarlijke fauna en het harde, meedogenloze klimaat. Wat we echter vaak vergeten is dat het continent ook een rijke geschiedenis heeft van enge mythen en spookverhalen. Van UFO-waarnemingen tot overheidsgeheimen en angstaanjagende stedelijke legendes, Australië kan je op bijna net zoveel manieren bang maken als de dieren je kunnen laten verminken.

Laten we eens kijken naar enkele van de vreemdere verhalen uit het 'gevaarlijkste land ter wereld'.

10 Fisher's Ghost

De legende van boer Frederick Fisher is een van de meest populaire spookverhalen in Australië. Op een rustige juni-avond in 1826 verliet Fisher zijn huis in Campbelltown om wat boodschappen te doen, nooit meer terug te keren. Hij was spoorloos verdwenen en liet geen aanwijzingen achter die zijn plotselinge verdwijning konden verklaren.

Vier maanden nadat Fisher was verdwenen, strompelde een plaatselijke inwoner een hotel in Campbelltown binnen, bleek en verward tot aan zijn botten. Hij vertelde het gezelschap dat hij zojuist de geest van Frederick Fisher had ontmoet. De spectrale boer zat op een hek langs de weg en wees met zijn vinger naar een paddock in de buurt van de rivier die in de buurt liep. Toen keek de geschrokken man toe hoe de verschijning voor zijn ogen wegebde.

De man die de geest had gezien was een rijk en gerespecteerd lid van de gemeenschap, dus besloot de politie de paddock te onderzoeken waar de geest op had gewezen. Tot hun schrik vonden ze het lijk van Frederick Fisher, dood en aan het oog onttrokken. Zijn moordenaar bleek al snel een George Worrall te zijn, Fisher's buurman en vriend die in het verleden voor zijn juridische zaken had gezorgd. Worrall had al enkele wenkbrauwen naar voren gebracht na de verdwijning van Fisher, toen hij iedereen vertelde dat Fisher naar Engeland had gevaren en al snel de bezittingen van de arme boer ging verkopen. De opkomst van het lichaam deed Worrall al snel bekennen en Fisher kon eindelijk in vrede rusten.

Of kan hij? Sommige bronnen zeggen dat Fisher best graag een geest was ... tot het punt dat hij nog steeds rondspookt in het hotel dat vandaag in de legende wordt genoemd.

9 Wycliffe Nou

Foto credit: tm-tm Tallinn

Wycliffe Well is een wegrestaurant en vakantiepark nabij Wauchope in de Northern Territories. Het gebied zou een van de grootste hotspots voor UFO-activiteiten op het hele continent zijn. Er zijn de afgelopen decennia veel meldingen geweest van zowel lokale bewoners als bezoekers, en dit heeft de relatief afgelegen locatie verrassend populair gemaakt bij UFO-enthousiasten en af ​​en toe een toerist.

Waarom komen UFO's samen in Wycliffe? Niemand weet het zeker. Sommigen zeggen dat de plaats ligt op een kruispunt van twee belangrijke LEY-lijnen, die buitenaardse schepen aantrekken en ervoor zorgen dat ze de plek vrij vaak passeren. Anderen houden vol dat de mysterieuze waarnemingen eigenlijk geheime experimenten zijn van de militaire basis van de Pine Gap-VS, die volgens sommige theorieën het antwoord van Australië is op Area 51. Anderen zeggen nog steeds dat de UFO's, als de verhalen daarvan waar zijn, slechts de woestijn zijn de reflectie van de zon op vogels en andere lichtjes.

Wat de waarheid ook mag zijn, het roadhouse - tot de rand gevuld met buitenaardse kitsch en UFO-memorabilia - heeft zeker baat bij de geruchten.

8 The House Of Miracles

In de buitenwijken van Sydney is er een klein huis waar wonderen zouden gebeuren. In 2006, drie maanden nadat hun 17-jarige zoon was overleden bij een auto-ongeluk, waren George en Lina Tannous geschokt te merken dat de muren van de kamer van de overleden jongen op mysterieuze wijze aromatische olie huilden. Ze raakten er al snel van overtuigd dat de olie van bovennatuurlijke oorsprong was, door hun zoon uit de hemel gestuurd om met hen te communiceren.

Toen het nieuws over het mysterieuze 'Huis van de Wonderen' zich begon te verspreiden, groeide de bekendheid en klonken de gelovigen aan bij de deur van de Tannous-familie. Ze merkten zelfs dat de olie, in combinatie met gebed, helende eigenschappen leek te hebben. Pelgrims bleven komen, dus veranderden de Tannous hun huis in een 24-uurs kapel. Een lokale katholieke priester raakte ervan overtuigd dat het fenomeen duidelijk een wonder was en begon zelfs mensen te zalven met de olie. Zelfs de problemen van de heer Tannous met de wet in 2010 (merkwaardig genoeg was hij betrokken geweest bij een geval van vervalsing) hielden mensen niet tegen om te komen.

De wonderolie, die in 2007 werd getest en een combinatie van olie en water bleek te zijn, bevindt zich nog steeds op de muren van het huis en de ware oorsprong ervan blijft een mysterie. De Tannous behouden hun oorsprong is goddelijk, maar hoewel ze altijd hebben geweigerd om geld te nemen van bezoekers, heeft de voorzitter van de plaatselijke sceptici vereniging zijn eigen vermoedens over de authenticiteit van de mysterieuze substantie: hij zegt dat het Huis van de Wonderen veel op iemand lijkt we waren, en we citeren, "door het huis rennen en olie en water op de muren deponeren."

7 Gosford Glyphs

De Gosford hiërogliefen, kortweg "Gosford Glyphs", zijn een reeks vreemde, diep ingesneden markeringen op een rots in Hunter Valley, New South Wales.

Sinds hun ontdekking in de jaren 1970 heeft deze set van 300 foto's een wijdverbreide bekendheid verworven door hun gelijkenis met oude Egyptische hiërogliefen. Wat meer is, lijkt het gebied ook een grote, labyrintische structuur van vreemd rechte grotten en tunnels onder de steen te hebben. Betekent dit dat oude Egyptenaren op de een of andere manier erin slaagden om naar Oost-Australië te reizen en hun gereedschappen voor het bewerken van stenen mee te nemen voor de rit? Hoe hebben ze dat gedaan? Was het magie? Zijn ze geholpen door buitenaardse wezens?

Het hangt af van wie je het vraagt.Steven Strong, de leider van een groep amateurarcheologen die het gebied onderzoeken, zegt dat de hoeveelheid bestaand bewijs (samen met een tweede reeks glyphs die zijn team recent heeft gevonden) betekent dat het gebied nog steeds duidelijk veel vreemde mysteries heeft om zich te verbergen. Ondertussen heeft de Egyptologische deskundige Boyo Ockinga van de Macquarie University van Sydney verklaard dat de site niets met Egyptenaren te maken heeft. Volgens hem zijn de hiërogliefen slechte imitaties die hoogstwaarschijnlijk zijn gemaakt door Australische soldaten die Egypte hebben bezocht tijdens de Eerste Wereldoorlog en een fascinatie voor de cultuur ontwikkelden.

6 Picton

Foto credit: Bluedawe

Het kleine, landelijke stadje Picton ligt 80 kilometer ten zuidwesten van Sydney. Het is een schilderachtig stadje, vol charme van de kleine stad en vernoemd naar een van de generaals in de Slag bij Waterloo. Het is eigenlijk zo eigenaardig dat veel van de bewoners ervoor kiezen om te blijven, zelfs nadat het leven hen heeft verlaten. Picton zou krioelen van geesten, van vreemde, spectrale dames die winkeliersborden verplaatsen naar onzichtbare zwemmers door het spoorwegviaduct. Het kraamkliniek wordt achtervolgd door spookachtige, huilende baby's en een kwaadaardige matron die probeert mensen 's nachts te wurgen. De jukebox van het Imperial Hotel begint soms alleen te spelen, zelfs als deze niet is aangesloten.

Enkele van de bekendere gezichten van Picton zijn de kinderen die op de (verrassende, verrassende) begraafplaats spoken. Twee spookachtige kinderen, een jongen en een meisje, besluipen schijnbaar de begraafplaatsen in ouderwetse kleren, verdwijnen achter de grafstenen en verschijnen op foto's van de verder lege begraafplaats.

De bekendste van Picton's spoken bevindt zich echter in de Mushroom Tunnel, een verlaten spoorwegtunnel waarvan wordt gedacht dat het spookt met de geest van Emily Bollard, een vrouw die in 1916 een snelkoppeling door de tunnel maakte, om vervolgens te worden begroet door een naderende trein. De locomotief trof haar en droeg haar verminkte lijk in zijn koevinker helemaal naar het station van de stad. Volgens de legende kun je haar geest nog steeds tegenkomen in de tunnel en voor altijd proberen te ontsnappen aan haar naderende ondergang.

5 Hawkesbury River Monster

Hawkesbury River, een brede en duizelingwekkende New South Wales-riviermonding, is het antwoord van Australië op Loch Ness. Volgens cryptozoology-enthousiastelingen en lokale historici is er enig bewijs dat Hawkesbury wordt bewoond door een of meer gigantische, in het water levende monsters. Ooggetuigen hebben gemeld dat deze schepselen maar liefst 24 meter lang zijn en net als "Nessie" van Loch Ness lijkt het monster op een waterdinosaurus te lijken, hoogstwaarschijnlijk een plesiosaurus.

Hoewel het Hawkesbury River-monster naar verluidt al sinds de jaren zestig door de lokale bevolking wordt gezien (en mogelijk zelfs langer, omdat Aboriginal-legendes vergelijkbare wezens in het gebied plaatsen), heeft nog nooit iemand een foto van een van deze kunnen maken. Als het monster inderdaad echt is, kan dit in de toekomst veranderen: een bijzonder enthousiaste monsterjager genaamd Rex Gilroy is momenteel op zoek naar het vangen van het schepsel op film.

4 Het gloeiende kruis van Lismore

In 1907 beëindigde een tragisch spoorwegongeval het leven van William Steenson, een jonge spoorwegarbeider die was verpletterd door een weggelopen koets die hij probeerde te stoppen. Hij werd begraven in North Lismore Pioneer Cemetery in de buurt van de stad Lismore, en een groot stenen kruis werd geplaatst om zijn graf te markeren.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog begon de lokale bevolking iets vreemds op te merken. Het kruis op Steenson's graf was op mysterieuze wijze helder gaan schijnen, alsof het een gigantische gloeilamp was. Hoewel veel inwoners zich bewust waren van het mysterieuze gloeiende kruis, bleven ze er decennia lang over zwijgen omdat ze niet wilden dat de stad overspoeld werd door mensen die massaal naar dit wonder kwamen kijken. Echter, het nieuws kwam uiteindelijk uit in 1978 en mensen over de hele wereld begonnen de stad binnen te druppelen om getuige te zijn van het mysterieuze 'vuurkruis'.

De steen gloeide eerst zo nu en dan, maar in de loop van de tijd leek hij kracht te krijgen, totdat hij uiteindelijk de hele tijd scheen (hoewel de gloed ervan pas echt zichtbaar was van de schemering tot het ochtendgloren). Helaas, toen het eenmaal beroemd werd, begonnen religieuze fanatici en toeristen het kruis te vernielen en stukken ervan af te doen als souvenirs. Sceptici probeerden de vreemde eigenschappen van de steen uit te leggen als streken van het licht en wetenschappers analyseerden het, maar er kon nooit een reden voor zijn luminescentie worden gevonden. In feite is de kans groot dat het mysterie nooit zal worden opgelost: op het hoogtepunt van zijn populariteit in 1986 verdween de steen plotseling en werd hij nooit meer gezien. Vermoedelijk gestolen, werd een exacte replica geconstrueerd uit dezelfde materialen en gemonteerd op exact dezelfde manier als de oude.

Het gloeide nooit.

3 Tomago House

Tegenwoordig zit Maria Windeyer, de vrouw van Tomago House, graag in haar schommelstoel en zorgt ze voor haar kelders. Ze wordt vaak gezien door bezoekers, tot het punt waarop ze iets van een lokale attractie is.

Maria Windeyer, waarschijnlijk moet worden genoemd, stierf in de 19e eeuw.

Tomago House is een bekend hoofdgebouw van een grote wijngaard in Newcastle, New South Wales. De bouw van de site begon in 1840, maar de bouwer, barrister Richard Windeyer, stierf slechts zeven jaar later. Hij werd overleefd door zijn vrouw Maria, die nu de taak had de site te voltooien en winstgevend te maken. Maria excelleerde bij deze taak en bracht de rest van haar leven door met het verzorgen van Tomago House.

Haar leven en geest raakten er zo mee verbonden dat sommigen beweren dat haar interesse in het pand niet ophoudt met haar dood. Tot op de dag van vandaag zeggen velen dat ze een glimp hebben opgevangen van de oudere vrouw in de kelders, of genieten van frisse lucht in haar schommelstoel op de veranda van het huis.

2 De Coogee-maagd

Coogee Beach in de buurt van Sydney is een leuke plaats, zoals de meeste Australische stranden zijn (tenzij je wordt opgegeten door een haai of gestoken door een kwallen). Daar kun je surfen, zwemmen, zonnebaden ... en blijkbaar de Maagd Maria ontmoeten.

De Coogee-maagd is een vreemde, wazige verschijning die zich vormt in het ontmoetingspunt van twee verschillend gekleurde stroken hek langs een bepaald klifpad. Voor het eerst gezien in 2002, is de Maagd een eigenaardige optische illusie die toevallig bijna precies lijkt op de klassieke illustraties van de Maagd Maria. De katholieke kerk heeft het fenomeen afgedaan als een eenvoudige truc van het licht en, vreemd genoeg, bijna niemand betwist die bewering. Het feit dat deze specifieke optische illusie die exacte figuur op zo'n fotogenieke plek zou vormen, wordt door velen echter als wonderbaarlijk ervaren.

De Maagd is over het algemeen zichtbaar op zonnige dagen, tussen 03:00 en 04:30 uur P.M. Ze heeft de gewoonte om in en uit het zicht te zweven, afhankelijk van hoe het licht op haar gebruikelijke plek valt.

1 Het Guyra Dam-incident

In december 1999 viel een ongeïdentificeerd vliegobject in de watervoorzieningsdam van Guyra, een klein stadje in het noordoosten van New South Wales. Het object had een deel van het riet van 16 bij 6 meter afgeplat voordat het zich in het water stortte en uiteindelijk in de onderliggende modder zakte. Het incident kreeg zowel nationale als internationale dekking, waardoor het kleine stadje uitzinnig werd van media- en politie-interferentie.

De eerste krantenkoppen noemden het fenomeen onmiddellijk een UFO in de buitenaardse betekenis van het woord. Deskundigen waren terughoudender, maar onzeker over wat het object eigenlijk was. Theorieën varieerden van meteoren tot ruimtepuin tot bevroren ruw afvalwater van een passerend vliegtuig - een misselijkmakende mogelijkheid, aangezien het object in een waterreservoir viel. Er kwam een ​​ooggetuige tevoorschijn, maar hij was er niet zeker van wat het object eigenlijk was. Alles wat hij wist dat het vurig was, brak in stukken toen het vloog, en was misschien een soort "ruimteschroot".

Uiteindelijk werd de zoektocht naar het oplossen van het Guyra-mysterie afgeblazen. De waarheid over het incident - tenminste, de officieel De waarheid is dat het vreemde voorwerp een meteoriet was van een golfbalformaat die zich diep onder de watertoevoer had begraven. Er zijn echter geen pogingen gedaan om het object op te halen en deze theorie te bevestigen.

+ Raymond Terrace

Heel erg zoals Picton, Raymond Terrace is naar verluidt een van de meer beruchte Aussie steden als je geesten wilt zien. Het heeft een aantal spookhuizen en -spots, met geesten variërend van klassieke "witte dames" op zoek naar hun moordenaars naar spookhuizen en spookachtige begraafplaatsen. Geruchten beweren zelfs dat de kerk van de stad de foetussen heeft begraven die in de muren zijn begraven. Daarom kun je 's nachts een zwak huilend geluid horen uit de open haard van het gebouw.

Vanwege zijn reputatie is de stad onderhevig geweest aan allerlei spooktochten die betrekking hebben op de meer opmerkelijke plaatsen van achtervolgingen en terreurverhalen. Volgens hun operators zijn deze tours zowel populair als succesvol geweest in het bekijken van het paranormale. Een bijzonder interessant incident zag een tourgast die zichzelf aan een biertje hielp, toen hij een paranormale aanwezigheid in de kamer voelde. Hij zei: "Ik weet dat je hier bent," hij goot het bier uit en verliet een tijdje de kamer om het glas leeg te vinden toen hij terugkeerde. Hoewel dit waarschijnlijk het werk was van een andere persoon die binnenliep en de arme, verlaten drank redde, is het verleidelijk om te denken dat dit een echt paranormaal incident was. Immers, zou het niet leuk zijn om te weten dat zelfs in het hiernamaals, we een tijdje kunnen stoppen en een goed biertje kunnen waarderen?