10 vreemde samenwerkingsverbanden in muziek

Wanneer we denken aan samenwerkingen in muziek, is het gemakkelijk om te verwijzen naar mensen met een legendarische status zoals David Bowie en Freddie Mercury met 'Under Pressure'. Maar ebben in de annalen van muziek zijn enkele van de meest onverwachte gezamenlijke inspanningen, die soms voorzien in een verrassende verrukking of worden anders snel onder het tapijt geveegd.

Muzikale samenwerkingen kunnen de meest uiteenlopende kunstenaars samenbrengen om iets geheel nieuws te creëren. Ze nodigen hedendaagse kunstenaars uit om met legendes te werken, twee genres elkaar te laten ontmoeten of gewoon ons te verbijsteren.

Uitgelicht beeldtegoed: billboard.com

10 Bob Dylan en Michael Bolton

Nogal verrassend is het nummer "Steel Bars" van Michael Bolton's album uit 1991 Tijd, liefde en tederheid werd geciviliseerd door Bob Dylan en Michael Bolton. Nog verbluffender is dat Dylan de samenwerking op gang bracht. Een verlegen Bolton kreeg een telefoontje van een lid van Dylan's gevolg, waarin hij zijn wens uitlegde om met Bolton te werken. In een paar opnamesessies was "Steel Bars" geboren.

In de typische Michael Bolton-stijl is 'Steel Bars' een krachtige ballade van de hoogste graad. Alleen al op basis van de muziek zou je niet weten dat Dylan er bijna in de buurt was. Natuurlijk is het nummer een liefdesliedje.

Het leek het hart van Bob Dylan naar Michael Bolton op te warmen. Nadat de songwriting-sessie was afgelopen, kreeg Bolton te horen: "Bob vindt je leuk, en hij wil dat je terugkomt." Echter, voor beter of slechter, hebben de twee sindsdien niet meer aan een nummer meegewerkt.

9 Nas And Victoria Beckham

Victoria Beckham had enorm commercieel succes met de Spice Girls. Maar na hun eerste overlijden, begon ze aan een intermitterende solocarrière. Op de een of andere manier overtuigde ze de veelgeprezen rapper Nas ervan dat het een goed idee zou zijn om hem op 'Full Stop', een van haar nummers, te laten horen.

Helaas kon Nas zelfs deze track niet opslaan voor de ex-Spice Girl omdat het op haar nog niet uitgebrachte album stond Open je ogen. Vanwege Victoria's algemene minachting voor de richting van het album, beval ze dat het nooit zou worden vrijgegeven. Tot groot ongenoegen van Victoria echter, is het album uitgelekt naar het internet en blijven we achter met de stukken van een verbijsterende muzieksamenwerking.

8 Robert Smith en Blink-182

The Cure is een stapel van somber post-punk gedurende hun langlopende en succesvolle ambtstermijn. Blink-182 gaf ons tienerpoppunk beladen met toilethumor en gekke grappen - zoals deze woorden op het nummer "A New Hope": "Ik zou zelfs naakt door de woestijnen van Tatooine lopen."

Maar verrassend genoeg heeft Robert Smith, de hoofdvocalist en -gitarist van The Cure, ervoor gekozen om door Blink-182 op het nummer "All of This" te verschijnen om een ​​onverwachte gezamenlijke inspanning te leveren. (De leden van Blink-182 waren al lang fans van The Cure.)

Het nummer kwam van het gelijknamige album van Blink-182 uit 2003, dat een maturiteit vertoonde naast hun meer infantiele productie. Het effende ook de weg voor een donkerder toon in hun muziek.

"All This" is een melancholische ballade en een verre schreeuw van de jeugdige poppunk waarvoor Blink-182 beroemd was. Het bracht een nieuw geluid voor Blink-182 samen met het iconische geluid van The Cure. Samen waren ze verrassend best succesvol.

7 Gorillaz en Ike Turner

Beruchte rock 'n' roll pionier Ike Turner en alternatieve electronica band Gorillaz hebben in 2005 nieuwsgierig hun krachten gebundeld voor het nummer "Every Planet We Reach is Dead" van het album Gorillaz Demonen dagen.

Gorillaz bestaat uit zowel virtuele als niet-virtuele leden. Opvallend was dat Brian Burton, de niet-virtuele producent van het album, zijn hand uitstrekte om zijn kennis Ike Turner te vragen naast de band te spelen. Ike was het daarmee eens.

Op het samenwerkende nummer speelt Turner een griezelige pianosolo die bijdraagt ​​aan de toch al atmosferische toon. Maar Gorillaz is voornamelijk verantwoordelijk voor het algemene geluid.

Trouw aan het geluid van Gorillaz is het lied een rustig stuk met zwaar beïnvloedde gitaren, synthesizers en serene zang. Daarom is het een raadsel waarom Burton dacht dat Ike Turner geschikt zou zijn voor de baan. Het nummer is ver van de gebruikelijke muzikale rock''-roll-gevoeligheden van Turner.

6 Josh Homme en Lady Gaga

Josh Homme van het Queens of the Stone Age is nooit iemand die terugdeinst voor muzieksamenwerkingen. Met bondgenoten zoals Iggy Pop en John Paul Jones is Homme gewend om de schijnwerpers te delen.

Zijn eerdere samenwerkingen waren echter meestal in het kader van rock. Daarom was het onverwachts toen Homme op Queen of Sartorial Shock en pop-pictogram Lady Gaga's track "Perfect Illusion" van het album figureerde Joanne in 2016.

Het is niet verwonderlijk dat Homme gitaar speelt op de door Mark Ronson geproduceerde single "Perfect Illusion." Maar Homme voegt niet veel van zijn rockonderscheiding toe aan het nummer omdat het nummer een popnummer is en blijft.

En dan weer, Lady Gaga is helemaal een popzanger. Haar bijbehorende geluid nam duidelijk de teugels voor deze samenwerking en creëerde een aanstekelijke dance-track met een klein beetje gitaarwerk van Josh Homme, verspreid over de poppy-bulk.

5 Jack White en Insane Clown Posse

Jack White, de helft van The White Stripes, kwam samen met de andere kant van het muzikale spectrum Shaggy 2 Dope en Violent J van het rap-metal collectief bekend als Insane Clown Posse om het eenzame nummer te produceren, "Leck Mich Im Arsch. "Verbazingwekkend, Jack White zette de samenwerking op toen hij op toeval op een luchthaven Violent J ontmoette. Daar beloofde White zijn liefde voor de rapgroep en vroeg hij om een ​​samenwerking.

Nadat de samenwerking was bevestigd, zei Jack White: "We hadden een nummer met Megadeth kunnen doen, en het zou niet zo spraakmakend zijn als wij met jullie samenwerken." Nog vreemder dan de twee die samen een nummer produceren, de nummer is gebaseerd op een gesamplede Mozart-canon met dezelfde naam, wat zich vertaalt naar 'Lick Me in The Ass'. Misschien is dit in een parallelle universum allemaal logisch. Maar in deze blijft het een van de vreemdste muzieksamenwerkingen in de menselijke geschiedenis.

4 Kanye West en Kevin Parker

Het zelfverklaarde creatieve genie Kanye West had de drijvende kracht van psychedelische rockers Tame Impala (Kevin Parker) draagt ​​bij aan het album 2018 Gij. West heeft in het verleden veel onverwachte samenwerkingen gedaan, eerder gewerkt met mensen als Jamie Foxx en Daft Punk. Het toevoegen van Kevin Parker aan die lijst lijkt echter een strekking van de verbeelding, zelfs voor het Westen.

In een interview met Aanplakbord, Parker onthulde dat hem werd verteld dat "Kanye iets psychedelisch wilde hebben." Vervolgens bemiddelde creatief directeur Willo Perron, een al lang bestaande medewerker met West, de deal.

Parker wist niet precies aan welk nummer hij heeft bijgedragen, omdat hem werd verteld dat zijn delen op een ander nummer stonden. Hij is echter te horen op het nummer 'Violent Crimes'. Verrassend genoeg trekt Parker de drumkit voor het nummer aan, hoewel een gitaar of synthesizer een meer waarschijnlijke aanpak zou zijn geweest voor de multi-instrumentalist.

Helaas verdwijnt de bijdrage van Parker enigszins naar de achtergrond van een grondig onverwachte samenwerking.

3 David Bowie en Mickey Rourke

Wanneer de wereld van populaire muziek de wereld van Hollywood ontmoet, is er zelden iemand die hoorbaar baat heeft en de samenwerking tussen acteur Mickey Rourke en muzikant David Bowie is geen uitzondering. De enige samenwerking vond plaats op het nummer "Shining Star (Makin 'My Love)" van het grondig' 80s-klinkende en zelf-beschreven 'vreselijke' 1987 David Bowie album Laat me nooit vallen.

Rourke's bijdrage aan de track kwam op onverklaarbare wijze in de vorm van een rap over "een dummy run-gang" die "de hoofden uit vorm blies voor de naam Trotsky, Sinn Fein [en] Hitler." Het lied had de stereotype elektronische trommel van de jaren 80 kit en synthesizer om aan te passen.

De rap van Rourke is de stralende kroon op een hopeloos miskende samenwerking. Daarom is het geen wonder dat producer Mario McNulty ervoor koos om het album opnieuw op te nemen en op te nemen in een verzameling David Bowie-albums die later in het jaar zouden worden uitgebracht.

2 Johnny Cash en Joe Strummer

De typische outlaw-countryzanger Johnny Cash nam een ​​gezamenlijk stuk op met een ander nogal ongelijk icoon van muziek, Clash frontman en punkrocklegende Joe Strummer. Het nummer dat de twee verenigde was eigenlijk een Bob Marley-nummer: "Redemption Song" uit het postume album Johnny Cash uit 2003 unearthed.

Producer Rick Rubin werkte in de laatste jaren van het leven van de muzieklegende met Cash aan een reeks albums en de albums bestaan ​​meestal uit covers. Gedurende die tijd registreerden Cash en Strummer "Redemption Song". Tragisch genoeg stierven beide artiesten minder dan een jaar na hun samenwerking en werd het nummer op de eerder genoemde verzameling geplaatst.

Achteraf gezien is het nummer vrij elegisch omdat Cash, Strummer en Marley niet meer leven. Omdat zowel Cash als Strummer de archetypische rebellen van muziek waren, biedt hun dubbele afscheid van dit protestlied een enigszins passend erfgoed voor de twee medewerkers.

1 Iggy Pop en Ke $ ha

Popster Ke $ ha sloeg de handen in elkaar met de "peetvader van de punk" Iggy Pop, naar verluidt "hem in de kou droeg" in 2012. Voor beter of slechter ontving de wereld het nummer "Dirty Love" van het Ke $ ha-album van 2012 krijger.

Iggy Pop is geen onbekende in samenwerkingsverbanden, want David Bowie heeft veel aandacht besteed aan het productieproces van zijn album uit 1977 Levenslust. Opmerkelijk genoeg verdiende Ke $ ha het voorrecht om ook met de shirtloze legende te werken.

De toepasselijke naam "Dirty Love" is een rock-geïnspireerde popsong en Iggy Pop zingt begeleidende zang op het nummer. Misschien wilde het nummer zichzelf niet al te serieus nemen, zoals de rauwe vocalen suggereren: "Kakkerlakken doen het in vuilnisbakken, handelaars in kleedjes doen het in Afghanistan."

Op een gegeven moment vergelijkt Ke $ ha de smaak van champagne met de smaak van het plassen. Oké, dat is genoeg muziek voor vandaag. Gelukkig was de samenwerking niet meer dan een albumtrack. Toch was het onverwacht.