10 stukjes muziek om je oren te laten bloeden

Klassieke muziek wordt vaak beschouwd als verfijnd, ontspannend en, goed, stijlvol. Maar er is een duistere kant aan klassiek, een hele soort muziek die bijna onmogelijk te verdragen is. Luister naar deze 10 voorbeelden - als je durft.

10'Threnody For The Victims Of Hiroshima '
Krzysztof Penderecki

Je hebt misschien nog nooit gehoord van Krzysztof Penderecki, maar je bent waarschijnlijk bekend met zijn werk. Heb je gezien De glans? De exorcist? Shutter Island? De muziek van Penderecki werd in al die films gebruikt.

Krzysztof Penderecki werd geboren in 1933 in een klein stadje in Polen. Het land werd binnengevallen door nazi-Duitsland in 1939 en Penderecki zag de grote Joodse bevolking van zijn stad lijden toen ze naar concentratiekampen werden gestuurd. Hij zag zelfs Duitse verzetsstrijders net buiten zijn huis hangen. Is het een wonder dat zijn muziek een wilde, gruwelijke kant heeft?

Penderecki studeerde aan de Superior School of Music in Krakow, en in 1959 won hij driemaal de Polish Composers Association Award. Het jaar daarop componeerde hij zijn 'Threnody for the Victims of Hiroshima'. Terwijl het werk is opgedragen aan degenen die zijn omgekomen bij de bomaanslag in Hiroshima, werd Penderecki beïnvloed door zijn eigen ervaringen in het door de nazi's bezette Polen, en zei dat ze in zijn "Onderbewustzijn sinds de oorlog."

Emotioneel en intellectueel is het stuk meeslepend. Het is geschreven voor 52 violen gespeeld met zoveel onconventionele technieken dat Penderecki zijn eigen notatiesysteem moest uitvinden. Soms gebruiken de violisten de boog op ongebruikelijke plaatsen; soms slaan ze hun instrumenten met hun vingers om een ​​percussiegeluid te maken. Af en toe geeft Penderecki de algemene vorm van de frase aan, maar niet de specifieke noten. Een van de meest ongewone functies is dat het stuk niet wordt opgesplitst in secties door beats of maten zoals het is, maar eerder door de minuten en seconden van een klok.

Toch is het moeilijk om naar te luisteren. Het is niet bepaald esthetisch verantwoord. In feite klinkt het als spijkers op een schoolbord. Geen wonder dat horrorfilms graag de muziek van Penderecki gebruiken.

9'HPSCHD'
John Cage

De bekende experimentele componist John Cage is al meerdere malen op deze site te zien geweest, met name vanwege zijn beroemde 4'33 ", een pianosamenstelling (ook gearrangeerd voor orkest), bestaande uit een perfecte stilte gedurende vier minuten en 33 seconden. Cage heeft ook verschillende composities voor 'voorbereide piano', zo genoemd omdat de grillige sonische effecten van het instrument afkomstig zijn van eerdere aanpassingen zoals folie op de hamers en schroeven aan de snaren.

"HPSCHD" is iets geheel anders. De naam "HPSCHD" komt van, en wordt uitgesproken als, het klavecimbel, die twangy voorloper van de piano. John Cage zei ooit: "Ik heb altijd het klavecimbel gehaat. Het doet me denken aan een naaimachine. "Vreemd genoeg schreef hij een stuk voor maximaal zeven instrumenten, maar hij deed zijn best om het geluid grondig te verhullen. De zeven klavecimbels worden vergezeld door maximaal 51 door de computer gegenereerde tracks.

Het stuk was een samenwerking met collega-componist Lejaren Hiller en werd geconstrueerd door een proces dat sommigen zelfs componeren niet noemen. Cage en Hiller gebruikten een generator voor willekeurige getallen en andere computerprogramma's om te beslissen over alle aspecten, inclusief toonhoogte, nootlengte en geluidskwaliteit.

De première van het stuk was intens. Het werd uitgevoerd op de Universiteit van Illinois op 16 mei 1969 voor een publiek van bijna 7.000 en vereiste 8.000 dia's en 40 filmprojecties. Het gebruikte ook enorme plastic schermen - de eerder genoemde zeven klavecimbels - zwarte lichten en andere verlichtingsapparatuur - en 14 performers die 51 audiobanden op tape decks, luidsprekers en andere versterkingsapparatuur speelden.

Het moet een indrukwekkende gebeurtenis geweest zijn. Maar dat maakt het stuk niet makkelijker om naar te luisteren.

8'Philomel'
Milton Babbitt

http://www.youtube.com/watch?v=Ngw1AzxGF0Y

"Philomel" is gebaseerd op een verhaal in De metamorfasen door de Romeinse dichter Ovidius. De koning van Thrace verkracht Philomel en snijdt vervolgens haar tong uit om haar de mond te snoeren en gooit haar in de gevangenis. Ze slaagt erin om te vertellen wat er is gebeurd met haar zus, de vrouw van de koning, die haar jonge zoon vermoordt, kookt en hem serveert aan de koning. Terwijl hij dineert, vertelt ze hem wat hij eet. De zuster bevrijdt vervolgens Philomel en de twee rennen door het bos om aan de boze koning te ontsnappen. De goden krijgen lucht van wat er gebeurt en veranderen alle drie in vogels; Philomel wordt een nachtegaal.

Vrolijk verhaal, nietwaar?

De muzikale setting van Milton Babbitt is passend griezelig. Het richt zich op het moment van Philomel's transformatie naar een nachtegaal en haar herstel van haar stem. ("Wat is dat geluid? Een stem gevonden?" Zingt zij.)

"Philomel" is geschreven voor sopraan, opgenomen sopraan en synthesizer, en de muziek is zo bizar dat je waarschijnlijk een perfecte toonhoogte nodig hebt om het te zingen. Het werd gecomponeerd met behulp van het twaalftonige systeem, waarin alle twaalf noten in een octaaf in een 12 bij 12 raster worden ingepast en vervolgens patronen met wiskundige apparaten worden geselecteerd. Het is leuk om te studeren als je van Sudoku houdt. Het is een stuk minder leuk om naar te luisteren als je wilt dat je muziek bijvoorbeeld een deuntje heeft.

7'Ionisation'
Edgard Varese

Ooit naar de muziek van Frank Zappa geluisterd? Misschien wil je Edgard Varese bedanken.

Varese werd in 1883 in Parijs geboren. Oorspronkelijk studeerde hij om ingenieur te worden, maar al snel schakelde hij over op muziek en componeerde hij verschillende stukken in Parijs en Berlijn.In 1915 verhuisde hij naar Amerika, waar hij zich vrijer voelde om nieuwe geluiden en compositietechnieken te gebruiken.

In 1931 schreef hij 'Ionisation', het eerste muziekstuk exclusief voor een percussie-ensemble. Het klinkt alsof sirenes jammeren en wasberen graven door vuilnis, maar de supporters van het stuk prijzen het en zeggen dat het zich concentreert op de minutiae van de muzikale textuur, waardoor een gevarieerd aanbod van subtiel gearceerde en ingewikkeld gedetailleerde soundscapes ontstaat. "Frank Zappa was een van de stukken meest bekende fans. Sommigen prijzen het stuk zelfs door hem te inspireren om muziek te schrijven.

6'Erwartung'
Arnold Schoenberg

Arnold Schoenberg vond twaalftoonsmuziek uit, die zulke monsterachtigheden produceerde als Babbit's 'Philomel'. Maar dat genre was ronduit traditioneel in vergelijking met sommige van zijn andere materiaal.

Schoenberg werd geboren in Oostenrijk op 13 september 1874. (Dit gaf hem de angst voor het getal 13, hij stierf later op 13 juli in 1951.) Zijn familie was niet muzikaal en hij was meestal autodidactisch, speelde de cello en het ontdekken van een aanleg om te componeren. Hij geloofde dat de logische progressie van moderne muziek zou leiden tot de complete ineenstorting van de tonaliteit - met andere woorden, muziek heeft niet langer melodie, harmonie of een van die andere vervelende redenen nodig waar de meesten van ons naar luisteren. Hij schreef muziek die vaak "atonaal" wordt genoemd.

"Erwartung" is een van die werken. Geschreven in 1909, is het een drama van een half uur over een naamloze vrouw die door een bos dwaalt op zoek naar haar geliefde. Uiteindelijk wordt hij dood aangetroffen en bedekt met bloed, maar het is niet zeker wie hem heeft vermoord en waarom. Het is ook onzeker waarom iemand het zou schelen, na 30 minuten willekeurige muzikale bewegingen en fladderende flitsen.

5Wozzeck
Alban Berg

Alban Berg werd geboren in 1885 in Wenen en studeerde, net als Schönberg, in het begin van zijn leven muziek aan. Al snel begon hij echter van Schönberg zelf te leren. In feite vormden Schönberg en Berg, samen met een andere componist Anton Webern, de belangrijkste leden van een groep die bekend staat als de Tweede Weense School. Hun muziek werd gekenmerkt door de Duitse romantiek en twaalftonige atonaliteit.

Berg werd opgeroepen in het Oostenrijkse leger tijdens de Eerste Wereldoorlog, waar hij 11 maanden diende voordat hij werd ontslagen wegens slechte gezondheid. De ervaring had een diepgaand effect op hem en na het zien van Georg Buchner's toneelstuk Woyzeck, over een wreed onbezonnen privépersoon, werd hij geïnspireerd om het op muziek te zetten. Het resultaat was zijn opera Wozzeck, waarin een arme soldaat worstelt om zijn vriendin en buitenechtelijk kind te ondersteunen, vernederd door bijna iedereen die hij ontmoet. Uiteindelijk ontdekt hij dat zijn vriendin ontrouw is geweest. Hij vermoordt haar en verdrinkt dan in een poging het moordwapen uit een meer te halen. De laatste scène toont hun verweesde peuter, nog steeds niet op de hoogte van wat er met hem is gebeurd.

Het verhaal is overtuigend. De muziek, misschien niet zo veel. In de geest van Schönberg en de Tweede Weense School is het atonaal. Vond je het moeilijk om 30 minuten muziek te luisteren zonder een deuntje? Probeer anderhalf uur.

4'Muziek van veranderingen '
John Cage

John Cage's bijdragen aan niet-luisterbare muziek gaan zelfs verder dan 'HPSCHD.'

Meer dan een paar mensen hebben gesuggereerd dat de ideeën van John Cage interessanter waren dan zijn muziek. "" Music of Changes "is daar een goed voorbeeld van. De titel van dit solo pianowerk verwijst naar het Chinese orakelboek het I Ching, of "Book of Changes." Cage gebruikte trouwens de I Ching om kansspelen te ontwikkelen die worden gebruikt om de toonhoogte, het timbre, de nootduur en vrijwel al het andere in 'Muziek van wijzigingen' te bepalen.

Het resultaat is een fascinerende score vol met zeer specifieke en onconventionele muzikale frases en technieken - en klinkt als een dier of een klein kind dat naar de stad gaat op je pianotoetsenbord. Het is zo veeleisend om te spelen dat het bijna nooit wordt uitgevoerd.

3'Black Angels '
George Crumb

Ondanks de grillige naam van de componist, is dit stuk allesbehalve luchtig. Afgewerkt op vrijdag 13 maart 1970 en ingeschreven, "in tempore belli"(In tijden van oorlog)," Black Angels "werd geïnspireerd door" angstaanjagende dingen in de lucht ", volgens George Crumb zelf.

Het einde van de jaren zestig was een verontrustende tijd in de Verenigde Staten. Martin Luther King Jr. en Robert Kennedy waren onlangs vermoord, de Vietnam-oorlog was aan de gang en deze onheilspellende stemming wordt weerspiegeld in veel van de secties van het stuk, zoals 'Devil-Music' en 'Night of the Electric Insects'. samplet ook eerder macabere werken van muziek, zoals die van Franz Schubert Dood en het meisje en de middeleeuwse melodie Dies Irae ("Dag van de toorn").

"Black Angels" is geschreven voor een strijkkwartet bestaande uit twee violen, een altviool en een cello. Dit is een traditioneel ensemble, maar Crumb duwde de instrumenten "op de drempel van de pijn". De muzikanten spelen hun instrumenten op veel niet-traditionele manieren, waaronder vingerhoeden op hun vingers leggen en de snaren trillen. Ze schreeuwen, chanten en fluisteren. Ze spelen gongen, maracas, tamtammen en zelfs met water gevulde bekers. Het totale effect kan baanbrekend zijn, maar het is ook angstaanjagend.

2'Gesang Der Junglinge '
Karlheinz Stockhausen

http://www.youtube.com/watch?v=3XfeWp2y1Lk

Ooit gedacht dat het zingen van kleine kinderen griezelig klonk? Wacht tot je hier een bericht van krijgt."Gesang der Junglinge" betekent "lied van de jeugd" en combineert kinderstemmen met elektronische geluiden op een sinistere manier die rechtstreeks uit de diepten van de hel klinkt.

Verrassend genoeg was componist Karlheinz Stockhausen vroom katholiek en begon het stuk als een katholieke mis. De kerk besloot echter dat luidsprekers niet in een kathedraal konden worden gebruikt, wat een probleem vormde voor de ingeplugde visie van Stockhausen.

Hij veranderde van plan, en in plaats van een mis componeerde hij een niet-liturgisch religieus werk gebaseerd op het 'lied van de jeugd in de vurige oven' in het boek Daniël. Het lijkt een goed onderwerp te zijn voor het demonische geluid van de muziek totdat je leert dat de jongen woorden zingt zoals:Preiset den Herrn, ihr Engel des Herrn"(" O ye engelen van Lord, prijzen ye Lord ").

Het stuk is vooral opmerkelijk gezien het werd samengesteld met behulp van een vierbaans cassetterecorder. Stockhausen knipte en plakte handmatig een opname van een 12-jarige jongen die zong, mengde zich in witte ruis, zuivere tonen en andere elektronische geluiden.

De première van "Gesang der Junglinge", in 1956 in Keulen, veroorzaakte protesten en zelfs een rechtszaak tegen het radionetwerk. De invloed van Stockhausen was echter blijvend. Hij was zelfs een van de figuren op de cover van het Beatles-album Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band.

1'Night Traffic '
Paul Lansky

De cliché-opener voor muziekboeken is om te vragen naar het verschil tussen muziek en ruis. Paul Lansky overdacht duidelijk dezelfde vraag, en zijn antwoord is verrassend.

Hoewel hij ooit zei dat het geluid van het verkeer in 'nikands oren' is, zat hij in 1990 aan de kant van de weg met een microfoon en opgenomen voorbijrijdende voertuigen. Vervolgens paste hij de geluidskwaliteit aan met behulp van computeralgoritmen om zijn muziek te creëren. Hij noemt het resultaat 'Nachtverkeer'.

Het is het soort kunst dat wordt beschreven met behulp van zinnen als: "Er is een soort willekeur, geweld en ritmische intensiteit (en grote Doppler-verschuivingen!) Die allerlei muzikale percepties oproepen en opwekken." En: "Het opleggen van langzaam verschuiven harmonieën en timbres creëren grootschalige muzikale vormen die proberen om orde en zin in deze chaos op te leggen, terwijl ze uitleggen welke impliciete muziek er is in de bewegingen van deze grote gewelddadige machines. "

+ 'The Most Unwanted Song'
Dave Soldier And Komar & Melamid

"The Most Unwanted Song" is geen klassieke muziek, maar het is te goed of te slecht om te laten schieten.

In 1996, componeerde Dave Soldier en artiesten Komar & Melamid een overzicht van Amerikaanse muzikale voorkeuren. Op basis van hun bevindingen creëerden ze dit, het meest ongewenste nummer, waarin alle elementen werden gecombineerd die Amerikanen zeggen dat ze niet leuk vinden. Het is 25 minuten lang en heeft abrupte veranderingen tussen snelle en langzame secties, luide en stille secties, en hoge en lage secties. Het beschikt over doedelzakken, orgel, accordeon, tuba en andere gescholden instrumenten. Op andere punten zingt een operazieke sopraan rap- en atonale muziek, en een kinderkoor zingt reclamejingles en vakantieliederen.

Volgens Soldier, "Het kan worden aangetoond dat ... minder dan 200 individuen van de totale bevolking van de wereld van dit stuk zouden genieten."