Delen:
10 klassieke componisten met extreme excentriciteiten
Velen van ons luisteren naar werken van de beste componisten en vragen zich af waarom we niet zo briljant kunnen zijn. Maar zou je hun genialiteit willen als het zou betekenen geobsedeerd te zijn door getallen of tijd door te brengen in het gezelschap van demonen?
De mannen op deze lijst hebben enkele van de mooiste en meest complexe muziek gemaakt die de wereld ooit heeft gekend. Toch waren het verontruste zielen, wiens excentriciteiten en obsessies leidden tot een bepaald uitgesproken vreemd gedrag.
10 Erik Satie
At alleen voedsel dat wit was
De 19e-eeuwse Franse componist Erik Satie is vooral bekend om zijn pianosuite, "Trois Gymnopedies." Maar hij schreef ook werken met bizarre, komische titels, zoals "Authentic Flabby Preludes (For a Dog)" en "Desiccated Embryos."
Satie bezat 12 identieke grijze, fluwelen pakken, hij droeg er slechts één totdat hij versleten was, waarna hij weer een andere zou dragen. Op het moment van zijn overlijden had hij er nog zes. Hij verfoeide de zon, droeg een hamer in zijn zak ter bescherming en vestigde zijn eigen kerk - de Metropolitan Church of Art of Jesus the Conductor.
Satie stierf in 1925 aan cirrose van de lever. Na zijn dood ontdekten zijn volgelingen in zijn huis meer dan 100 parasols, 84 zakdoeken en talloze brieven, waarvan hij de meeste zichzelf had geschreven. Een van deze schetste zijn dieet, dat bestond uit niets anders dan voedsel dat wit was: eieren, suiker, geraspte botten, dierlijk vet, kalfsvlees, zout, kokosnoten, rijst, pasta, rapen, kip gekookt in wit water, witte kaas, katoen salade en bepaalde soorten vis.
9 Carlo Gesualdo
Hekserij, moord en masochisme
De 17e-eeuwse Neopolitische componist Carlo Gesualdo was een koninklijke prins geprezen om zijn chromatische vocale muziek. Maar zijn composities zijn niet de reden dat hij het onderwerp was van 11 operatistische werken en een 1995 Werner Herzog pseudo-documentaire genaamd "Death for Five Voices".
Gesualdo is het best bekend voor de gewelddadige moord op zijn eerste vrouw, die overspel had gepleegd met een hertog van de travestie. Nadat zijn tweede vrouw zijn eigen twee liefhebbers van hekserij beschuldigde, werden ze berecht voor moord. Een van de vrouwen bekende (onder marteling) dat ze Gesualdo haar menstruatiebloed liet drinken. Ze gaf verder toe dat de ander haar had aangeraden een sneetje brood te nemen, het in haar baarmoeder te plaatsen om het met haar 'zaad' te verzadigen, en het aan Gesualdo te geven om met saus te eten.
Gesualdo eindigde zijn dagen geteisterd door een denkbeeldige horde demonen, wiens martelingen pas ophielden als een dozijn jonge mannen hem driemaal per dag gewelddadig sloegen. Hoewel de oorzaak van de dood van Gesualdo onzeker is, wordt aangenomen dat hij tijdens een van deze masochistische waanzin werd doodgeslagen.
8 Alexander Scriabin
Theosofie en Mystiek
De vroege twintigste-eeuwse Russische componist Alexander Scriabin was begiftigd met synesthesie, een zeldzame neurologische aandoening waarbij twee of meer zintuigen verstrengeld raken. Scriabin hoorde muziek als kleuren en bedacht een instrument dat als een piano kon worden gespeeld om gekleurd licht in de concertzaal te projecteren.
Scriabin's leven was een voortdurende zoektocht naar een ervaring van God. Hij was betrokken bij vliegexperimenten en probeerde ooit over water te lopen. Na het ontdekken van de theosofische leringen van New Age spiritist Madame Blavatsky, begon Scriabin te geloven dat zijn muziek een brug was naar mystieke extase.
In latere jaren werd het werk van Scriabin steeds donkerder. Zijn Zevende Sonate (de 'Witte Mis') beweerde demonen uit te drijven, terwijl zijn Negende (de 'Zwarte Mis') erover ging hen terug te roepen naar de levende Hel. Zijn laatste werk moest het "Mysterium" zijn, dat gedurende een periode van zeven dagen in de uitlopers van de Himalaya zou worden uitgevoerd. Klokken opgehangen aan wolken zouden de toeschouwers oproepen en parfums passend bij de muziek zouden de lucht doordringen. Aan het einde van het stuk zou de wereld in gelukzaligheid oplossen en zou de mensheid worden vervangen door betere, 'edeler' wezens.
Helaas, voordat deze laatste apocalyps kon plaatsvinden, stierf Scriabin aan bloedvergiftiging door een geïnfecteerd puistje.
7 Harry Partch
Hoboïsme en "Corporeality"
Partch, geboren in 1901, had een hoogst ongebruikelijke jeugd. Zijn ouders, voormalige zendelingen, brachten af en toe prostituees en zwervers naar huis om de nacht door te brengen. Toen hij acht was, had zijn moeder hem besneden, een gebeurtenis die naar verluidt Partch achterliet.
Het leven veranderde toen Partch een boek ontdekte over alternatieve tonale structuren, wat hem leidde tot een zelf-beschreven 'filosofische muziekman verleid tot timmerwerk'. Tijdens de depressie dwaalde hij als een hobo. Hij verzamelde voorwerpen zoals artilleriegranaten en oude brandstoftanks, die hij vormde in muziekinstrumenten, zoals de Chromelodeon, die 43 tonen in één octaaf had.
De bedoeling van Partch was dat zijn werken "lichamelijk" -ritueel theater waren waarin het orkest ook zong en acteerde. Zijn werk "The Bewitched," bijvoorbeeld, riep muzikanten op om een verliezend damesbasketbalteam in de doucheruimte uit te beelden, waar ze een wilde dans zouden uitvoeren voor de god Hermes (of zijn kleding-tv-equivalent).
6 Richard Wagner
Crossdressing en klysma's
De grote 19e-eeuwse Duitse operarecomponist Richard Wagner leed aan erysipelas of cellulitis, een infectie die pijnlijke uitslag en laesies bevat. Wagner probeerde tevergeefs om de aandoening te behandelen met twee keer per dag klysma's, en dat is mogelijk de reden voor zijn liefde voor satijnen gewaden en kussens.
Wagners brieven aan zijn modiste suggereren echter dat de componist waarschijnlijk een travestiet was.Ze bevatten verzoeken om "sierlijke kostuums" afgezet met kanten bloemen en andere vrouwelijke accenten, meestal in roze. Deze waren ogenschijnlijk bedoeld voor zijn derde vrouw, Cosima (de onwettige dochter van Franz Liszt). Maar Cosima, een nauwgezette dagboekarts, noemde ze nooit in haar verslagen. Ze bestelde zelfs Wagner een roze tapijt gemaakt van flamingo-veren voor zijn 66e verjaardag.
Om zichzelf te inspireren voor zijn laatste opera, Parsifal, Omringde Wagner zich met roze roze kussens en een bad gevuld met parfum. Hij stierf op 69-jarige leeftijd aan een hartaanval in Venetië, gekleed volgens een gerucht in een roze kamerjas.
5 Anton Bruckner
Numeromanie en een liefde voor schedels
De Oostenrijkse componist Anton Bruckner leed aan numeromanie, een obsessie met het tellen van objecten. Hij hield zorgvuldig lijsten bij van hoeveel "Wees gegroet Maria" en "Onze Vader" hij elke avond reciteerde, en componeerde zijn symfonieën zodat elke balk zijn eigen verborgen numerieke patroon bevredigde.
Bruckner was een hopeloze romanticus, wiens verliefdheid op tienermeisjes leidde tot een beschuldiging van ongepastheid op de school waar hij muziek doceerde. Hij maakte niet-succesvolle voorstellen van het huwelijk met jonge meisjes tot in zijn zeventig, maar hij is nooit getrouwd.
Bruckner had ook iets met de schedels van dode componisten. Toen de kist van Franz Schubert in 1888 werd geopend, werd Bruckner overweldigd door ontzag. Hij greep naar binnen en greep Schuberts schedel met beide handen vast, alleen loslatend toen hij fysiek werd weggetrokken. Dit was misschien niet zo vreemd, had hij een paar maanden eerder niet hetzelfde gedaan aan het lijk van Beethoven.
4 Peter Warlock
Black Magic and Sadism
Peter Warlock was het pseudoniem van de knappe, hardpartijen Britse muziekcriticus Philip Heseltine, wiens leven inspireerde voor talloze films en boeken, waaronder DH Lawrence's 'Women in Love'. Toen hij niet te druk was met het roken van drugs of het schrijven van ruwe limericks over andere musici, Warlock vond tijd om liedjes te schrijven - meer dan 200 tegen de tijd van zijn zelfmoord op de leeftijd van 36.
Volgens de onwettige zoon van Warlock, kunstcriticus Brian Sewell, was Warlock een "seksueel vraatzuchtige" biseksuele sadist met meerdere minnaressen. Toen een van zijn vriendinnen zwanger werd, zei Warlock dat ze een abortus moest ondergaan, een instructie die de rooms-katholieke moeder van Sewell weigerde. De twee vochten erover en een paar dagen later zette Warlock het gas aan en ging liggen, nadat hij zijn kat eerst buiten zijn huis had gezet, waarschijnlijk om hem te redden.
Warlock had echter een collega-componist, Bernard van Dieren, zijn erfgenaam. Warlock's legitieme zoon Nigel Heseltine - het product van Warlock's kortetermijnhuwelijk met een kunstenaarsmodel met de bijnaam "Puma" - beweerde dat van Dieren zijn vader had vermoord. Maar Warlock had last van depressiviteit en daarom werden de beweringen genegeerd, hoewel zelfs de lijkschouwer de moord niet definitief kon uitsluiten.
3 Frantisek Kotzwara
Auto-erotische verstikking
Hij componeerde slechts één opmerkelijk stuk - "The Battle of Prague," dat een vermelding verdiende in Mark Twain's de avonturen van Huckleberry Finn. Maar de 18e-eeuwse Boheemse componist Frantisek Kotzwara bereikte bekendheid door een van de vroegst geregistreerde sterfgevallen door auto-verstikking te hebben.
Het gebeurde in 1792 in een bordeel in Londen, waar Kotzwara een prostituee genaamd Susanna Hill had aangenomen. Na met Hill te hebben gedineerd en veel brandewijn te drinken, vroeg Kotzwara Hill om zijn penis af te snijden. Toen ze weigerde, vroeg hij haar om hem aan een touw op te hangen terwijl ze seks hadden om 'zijn passies te verhogen'. Hill wilde niet om een betalende klant te verliezen, zoals Kotzwara had gevraagd, maar liet hem kennelijk te lang hangen.
Hill werd beschuldigd van moord en berecht in de Old Bailey. Een sympathieke jury vond de dood per ongeluk en vrijgesproken Hill van de misdaad. Een slimme Hill incasseerde haar beproeving door haar memoires te publiceren. Samen met een kopie van het proefversie werden ze herdrukt in een pamflet uit 1797, getiteld 'Modern Propensities; of, een essay over de kunst van wurgen. '
2 Arnold Schoenberg
Triskaidekaphobia
Arnold Schönberg, de maker van 12-toons (atonale) muziek, leed aan triskaidekafobie, de irrationele angst voor het nummer 13. Geboren in Oostenrijk op 13 september 1874, beschouwde hij de datum van zijn geboorte als een slecht voorteken. Toen hij merkte dat de titel van zijn werk "Moses and Aaron" 13 letters bevatte, doorstreepte hij de tweede "a" in Aaron om er 12 te maken.
In 1951, toen Schoenberg 76 jaar oud was, wees een vriend er gekscherend op dat de cijfers "7" en "6" optellen tot 13. De gedachte was erg van streek voor de componist, die ervan overtuigd raakte dat hij zijn volgende verjaardag niet zou overleven.
Die 13 juli - een vrijdag, als het gebeurde - bleef Schoenberg in bed liggen, angstig en ziek genoeg om een dokter te bellen. Om 11:45 uur keek zijn vrouw naar de klok en zei bij zichzelf: "nog een kwartier en het ergste is over." Een paar minuten later belde de dokter haar op. Schönbergs keel ratelde tweemaal, zijn hart gaf een krachtige beat, en hij stierf, net zoals hij had gevreesd.
1 Wolfgang Amadeus Mozart
Scatologie en katgeluiden
Er is veel aandacht besteed aan Mozarts ogenschijnlijke obsessie met ontlasting en scheten, formeel bekend als "scatologie." In een van zijn grappiger brieven schrijft Mozart dat er een stank in de kamer is binnengedrongen. Wanneer zijn moeder suggereert dat hij een scheet laat zien, legt Mozart een vinger op zijn achterste en snuift het vervolgens om te bevestigen dat ze gelijk heeft.
Minder bekend is echter dat Mozart graag een kat imiteerde.Hij zou met zijn zangers een opera repeteren, als hij zich plotseling verveelde en over tafels en stoelen zou springen, miauwend en in salto's. Hij schreef zelfs een komisch lied waarin een vrouw met niks dan miauwtjes antwoordt op de vragen van haar man, totdat de arme man geen andere keus heeft dan af te breken en te miauwen. In het Engels staat het lied bekend als 'The Cat Duet'.
Mozart hield van woordspelingen en creëerde bijnamen voor zijn vrienden - hertogin Smackbottom, gravin Makewater, prinses Dunghill en prins Potbelly von Pigtail, om er maar een paar te noemen.
Sommige experts hebben geconcludeerd dat Mozart leed aan Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD). Anderen denken dat hij het syndroom van Gilles de la Tourette had, een aandoening die soms wordt gekenmerkt door copolalie (het obsessieve of onbeheersbare gebruik van obscene taal).
Maar wat de oorzaak ook is van het vreemde gedrag van Mozart, op één punt is iedereen het erover eens - Mozart was een genie, wiens muziek nog steeds onze wereld doet kloppen.