Top 15 beste weerwolffilms

Horrorfilms zijn een genre waar de wereld relatief verdeeld over lijkt te zijn. Aan de ene kant heb je degenen die zich onttrekken aan die bloederige, walgelijke films als een dosis van de pest; het opeisen van regelrechte schrik en een simpel onvermogen om de scènes en geluiden aan te pakken. Aan de andere kant zijn diegenen die zo diep in het onderwerp zijn geïnvesteerd dat ze met ingehouden adem moeten wachten tot het volgende schrikfestijn de schermen of het dvd-rek raakt; zo dol op de bloederige beelden en de gut-wreding soundtrack. Horror bestaat al heel lang, en veel stand-outs van het genre zijn echt geworden om te definiëren wat het is om een ​​horrorfilm te zijn: Dracula, Frankenstein, Nightmare Creatures, Slashers en Aliens. Maar voor mij is een van de meest gruwelijke wezens die de filmmarkt overspoelt de Weerwolf. Misschien is het het simpele feit dat je je bijna kunt voorstellen dat iemand ergens lijdt aan lycanthropie. Misschien is het makkelijker om het meer dierlijke gedrag te begrijpen dat wordt gecombineerd met zo'n standvastig menselijk element. Hoe het ook zij, weerwolven hebben hun aandeel in de horrorwereld blijven vasthouden en zullen dat waarschijnlijk blijven doen voor toekomstige generaties. Hier zijn vijftien van de beste films met onze verwilderde vrienden.

15. Teen Wolf (1985)

In "Teen Wolf" speelt Michael J Fox een typisch norse jongen van de middelbare school die niet populair is en speelt op een vreselijk basketbalteam en merkt dat hij door nogal ongewone veranderingen gaat. Het blijkt dat hij de weerwolfgenen van zijn vader heeft geërfd en een verrassingsverrassing wordt, een TEEN WOLF! Ondanks zijn beste inspanningen kan hij dit niet verbergen voor zijn vrienden op de middelbare school en verandert hij midden in een basketbalspel. In de vorm van een wolf is hij echter een ster bij basketbal, evenals bij vrijwel alles wat hij probeert. Plotseling is hij populair en bekend, maar komt het allemaal op een prijs? O ja, hij surft ook op een busje. Uitstekend.

14. Blood and Chocolate (2007)

De film begint vrij goed, en laat de jonge Vivian snel zien en amper vrij krijgen als haar ouders worden verscheurd door een gekke menigte. Van zodra het naar het heden springt, begint het echter een beetje verkeerd te gaan. Agnes Bruckner is een beetje overdreven, en er is niemand om dat probleem met een beetje plezier te compenseren. Het meest duidelijk is de scenarioschrijver. Het probleem is, eerlijk gezegd, dat de film niet zo origineel, slim of zelfs romantisch genoeg is om zo'n volledige afwezigheid van lichtzinnigheid te hebben (en doet). Het is echter nog steeds een sterke toegang tot het genre als geheel en een fatsoenlijk horloge voor diegenen onder ons die een beetje verrast zijn door afschuw.

13. El Aullido del Diablo (1987)

Ken jij Jacinto Molina? Wat denk je van Paul Naschy? Dezelfde vent. Zijn horrorfilms zijn een relatief cookie-cutter van zichzelf; dat wil zeggen dat ze min of meer hetzelfde patroon volgen. Deze film begint met een vrij schattig meisje dat alleen in een auto zit en zichzelf zingt. Daarna wordt ze om onduidelijke reden van achteren gegrepen en wordt haar keel door een mes geslagen, dit alles voor de openingstoespraak, hallo Paul Naschy, hoe gaat het? Dit was duidelijk een heel persoonlijk project voor Molina, want hij schrijft, regisseert en schittert erin, hij speelt niet alleen een acteur. De betrokken Shakespeareaanse acteur neemt graag hoeren op en heeft zijn smerige, smerige manier van doen, terwijl hij sommige van zijn favoriete historische rollen uitbeeldt. Zou dit een beetje autobiografisch kunnen zijn, misschien? Waarschijnlijk niet, omdat de meisjes ook op brute wijze vermoord worden.

12. Wolf (1994)

Jack Nicholson is zo'n gerespecteerde acteur dat het niet verwonderlijk was dat hij uiteindelijk zou eindigen onder een mooie, coole wolvenmake-up. Na de Joker in Batman was dit stukje aangekoekt apparaat niet al te veel van het goede. Het personage van Nicholson is een redacteur die wordt vervangen door een jongere, meer sinistere man in zijn bedrijf. In het begin is hij klaar om het gewoon te accepteren en verder te gaan met waardigheid, maar omdat hij de vorige nacht door een wolf is gebeten, begint hij een paar pijnlijke en ongewone veranderingen te ondergaan en merkt plotseling dat hij de energie heeft om te vechten voor zijn positie bij de bedrijf en voor de liefde van de dochter van zijn baas. Hij vindt echter ook dat hij de neiging heeft om 's nachts te jagen en te doden en wordt doodsbang voor het monster dat hij naar binnen draagt. Arme Jack.

11. I Was a Teenage Werewolf (1957)

Tony Rivers (het kleine huis op het Prairie alum, Michael Landon) is een tiener die een echt probleem met woedebeheer heeft. Hij is altijd klaar voor een gevecht en vliegt zelfs bij het kleinste moment van staking van het handvat af. Een opeenvolging van campy en ongelukkige gebeurtenissen leiden hem om hulp te zoeken bij een psychotherapeut, die er klaar voor blijkt te zijn ... gekke wetenschapper! Hij is geobsedeerd door de mogelijkheden om de mens terug te brengen naar zijn dierlijke staat en na een paar sessies die lijken te helpen, beginnen brutale moordpartijen met dieren in de stad en Tony vreest dat hij ook een weerwolf is geworden! Egads!

10. The Company of Wolves (1984)

De opzet is pijnlijk eenvoudig: een tienermeisje in een landhuis valt in slaap tijdens het lezen van een tijdschrift (met een omslagverhaal getiteld "the shattered dream" - een beetje een hint naar enkele van de thema's van deze film, vermoed ik) . Ze heeft een ellendige droom met wolven die lijken plaats te vinden in het bos dat zichtbaar is vanuit haar slaapkamerraam! Het begint met een meisje dat wordt achtervolgd door een roedel wolven en wordt vermoord, daarna gaan we naar haar begrafenis en ontdekken dat ze een zus heeft. De zuster is je typische onschuldige meisje dat gewoon tot vrouwelijkheid is uitgegroeid, en haar wijze oude oma vertelt haar verhalen over mannen die veranderen in wolven, met de boodschap dat alle mensen beesten zijn. Gore volgt, en ook een klein beetje sprookjesoverlevering. Goed spul.

9. De Wolfman (1941)

Lon Chaney Jr. en Claude Raines zijn absoluut verbazingwekkend in dit, een van de allereerste verhalen van de lycanthropes.Na de dood van zijn oudere broer keert Larry Talbot terug naar het landgoed van zijn vader in Wales. Hij wordt verliefd op een meisje in het dorp met de naam Gwen, en hij gaat met haar en haar vriend Jenny Williams om hun fortuin te laten vertellen in een nabijgelegen zigeunerkamp. Na het praten met de mysterieuze zigeuner, Bela, wordt Jenny aangevallen door een wolf. Larry probeert haar te redden. Hij doodt de wolf maar is gebeten in de strijd. Jenny wordt echter gedood. Daarna vertelt een oude zigeunervrouw hem dat Bela, een weerwolf hem beet, en nu zal hij ook een worden! Eerst denkt hij dat dit allemaal onzin is, maar naarmate er meer moorden gepleegd worden, gaat hij geloven dat ze misschien gelijk heeft over hem.

8. Bad Moon (1996)

IMDB zegt dat dit weerwolfverhaal verteld vanuit het gezichtspunt van de familiehond verrot is. Ben ik het niet mee eens. Dit is een nogal verfrissende kijk op het genre. Het verhaal begint in een kamp in een rustig, schilderachtig Amazone-regenwoud dat wordt aangevallen door een weerwolf, die prompt zijn kop eraf krijgt. De combinatie van gratis naaktheid en willekeurig geweld brengt ons stevig in een van de ontdekte grillen van de horrorfilm. Vanaf hier reizen we terug naar de VS en maken we kennis met een normaal, gemiddeld gezin; een krachtige advocaat-moeder gespeeld door Mariel Hemmingway, haar jonge zoon en hun trouwe Duitse herder, Thor. Ze gaan naar een bergachtig merengebied om hun favoriete oom te bezoeken, en niet eerder reageert de moeder op hoe 'veilig' en 'vredig' deze plek is, dan dat mensen grof worden vermoord in dierachtige aanvallen.

7. Kibakichi Bakko Vokaiden (2003)

In deze Japanse film is Kibakichi een van de laatst overgebleven Yokai, een ras van shapeshifters, en zijn specifieke vorm is die van een weerwolf. Hij reist de wereld rond met verschillende krachten van het kwaad.

6. Underworld (2003)

De Lycans versus de vampiers is een eeuwenoude en epische strijd. Kat Beckinsale speelt zowat de aantrekkelijkste leerbeklede vampier die je waarschijnlijk ooit zult zien, en ze speelt het goed. In een eeuwenoude gotische oorlog is Selene een 'deathdealer' - een vampier die beloofd heeft de wereld van Lycans te verjagen. Op een nacht onthult ze een samenzwering over de leider van haar coven, een zogenaamd dode Lycan, en de mens genaamd Michael. En in de wereld van Vampires en Lycans zal het nooit meer hetzelfde zijn. Had ik al gezegd dat ze drop-dead was? Goed.

5. Wolfen (1981)

Een stadsagent krijgt de opdracht om een ​​bizarre reeks gewelddadige moorden op te lossen, waarbij het erop lijkt dat de slachtoffers door dieren zijn gedood. In zijn zoektocht leert hij van een Indiase legende over wolvengeesten. Hoewel niet helemaal wat je zou verwachten, doen Albert Finney, Edward James Olmos en Gregory Hines het behoorlijk goed om aan het genre toe te voegen.

4. Ginger Snaps (2000)

Deze film is zeker geen 'cutesy' of een chick-flick, ondanks wat de titel je misschien zou kunnen laten geloven. Het is een pure en ware horrorfilm en het is relatief bloederig vanaf het begin wanneer het gezin ontdekt dat de hond letterlijk is verscheurd en in stukjes en brokjes over de hele plaats is achtergelaten. In zekere zin is het niet echt zo gratuit. De hele film is een metafoor voor de puberteit, wat op zichzelf een behoorlijk eng ding is om doorheen te gaan, neem ik aan. Er zijn deze twee ziekelijke zussen, Ginger en Brigette, die bang zijn zo veel op te groeien dat ze samen een zelfmoordverdrag hebben. Ze zijn geobsedeerd door de dood en voor de kunstklas nemen ze foto's van elkaar in verontrustend realistische nep-houdingen. Ginger begint door de puberteit te gaan, heeft haar eerste menstruatie en whoosh! Cue de weerwolf aanval. Heel goed gedaan.

3. The Howling (1981)

Tussen deze, de Joe Dante-inzending en de volgende op de lijst, staan ​​de twee meest bekende weerwolf-films ooit zo dicht bij elkaar op een lijst en verdienen ze heel veel om te zijn. De effecten in beide zijn uitstekend, beide presenteren een aantal van de meest fantastische transformatiesequenties zonder het typische overmatig gebruik van CGI. Karen White, een gerespecteerd nieuwsverslaggever, besluit undercover te gaan op een missie om een ​​gevaarlijke psychopaat te vangen. Het gaat echter mis en het kost haar bijna haar leven voordat de politie binnenstormt en de moordenaar neerschiet. Karen is getekend door de ervaring, dus bezoekt ze een gerespecteerde psycholoog die aanbeveelt dat ze wat tijd doorbrengt in een eigenaardige retraite genaamd "de kolonie" ... maar terwijl daar haar dromen erger worden, en 's nachts hoort ze een verontrustend gehuil in het bos rondom haar. De film is nog steeds relatief beangstigend, zelfs voor de huidige, veel strengere normen.

2. An American Werewolf in London (1981)

John Landis nam de bekende Dr. Pepper ad alum David Naughton en maakte van hem een ​​monster. Letterlijk. In feite heeft hij met zijn aanzienlijke talenten van dergelijke gruweldaden zoals de Thriller-video, de meest herkenbare en bekende weeromwent transformatiescène ooit gemaakt; zelfs zo ver dat je in de bioscoop van vandaag gekopieerd wordt door meer CGI-effecten. Kijken naar de ondraaglijke pijn als David de gruwelijke pijn doormaakt terwijl hij letterlijk naar de klok kijkt, en dan steeds, zo langzaam, het beest voor de geluiden van CCR's 'Bad Moon Rising' is gewoon verlegen voor verbazingwekkend. David Kessler en Jack Goodman zijn twee Amerikanen die een tournee van drie maanden door Europa maken. Tijdens het kamperen door de heide van Yorkshire worden ze aangevallen door een soort grote wolf. Jack is verscheurd en het beest begint David aan te vallen als de lokale bevolking tussenbeide komt en het monster doodt. Maar terwijl hij aan het herstellen is in een ziekenhuis in Londen, heeft David spookdromen en visioenen van zijn overleden vriend, die erop staat dat hij bij de volgende volle maan een weerwolf zal worden. Kijken hoe Jack letterlijk verder uit elkaar valt elke keer dat David hem ziet, is ook behoorlijk grappig.

1. Dog Soldiers (2002)

Het was een lange tijd geleden dat ik eerlijk gezegd bang was voor een weerwolffilm.Nu, er zijn geen wolven in de hele film, maar wanneer je ze eindelijk ziet springen van de vrij pittoreske achtergrond naar de strijd, zijn de enorme beesten absoluut adembenemend. Torenhoge hoofden boven hun menselijke kwelgeesten, de 'Wolf-honden' zijn zo intens en vernietigend gruwelijk om naar te kijken dat je ze bijna kunt zien bestaan ​​in een museum van het macabere ergens. Het zijn meedogenloze, sluwe moordmachines en, zonder ooit te beseffen dat het inderdaad maskers zijn, allemaal tegelijk angstaanjagend. Majestueus geregisseerd door Neill Marshall, trekt het zicht op de soldaten in training je gemakkelijk in het verhaal van slechts een simpele missie die vreselijk mis ging toen de groep iets opmerkte dat in de Schotse bossen niet klopte. Het concept voor deze film is perfect beschreven in zes woorden, die liefdevol over de posters worden geploeterd: 'Six Soldiers'. Volle maan. Geen kans."

Opmerkelijke omissies: Monster Squad ('Wolfman's got NARDS!'), Van Helsing, Silver Bullet