Delen:
Top 10 manieren waarop Disney kinderen corrumpeert
Voor velen is Disney synoniem aan onschuldige verhalen over moraliteit en pluizige knaagdieren die liedjes van hoop en vreugde zingen. Dit is een beeld dat Disney hard heeft gewerkt om in hun films te blijven bestaan, maar veel van de zogenaamd onschuldige berichten, bij nader onderzoek, kunnen worden onthuld als anders. Het staat buiten kijf dat Disney-films miljoenen, zo niet miljarden kinderen over de hele wereld geluk hebben gebracht. In deze lijst heb ik echter enkele van de aangrijpere thema's in Disney-films besproken, die mogelijk meer invloed op u en uw kinderen hebben gehad dan u weet.
10Historische onnauwkeurigheden
Misschien is een van de meest voor de hand liggende punten die critici hebben gegrild over Disney historische onnauwkeurigheden in hun paar films die eigenlijk gebaseerd zijn op echte gebeurtenissen. "Pocahontas" is een travestie genoemd over de geschiedenis van de genocide in India. Het titelpersonage wordt afgebeeld als een inheemse vrouw die verliefd wordt op kolonist John Smith, maar in werkelijkheid was Pocahontas op dat moment slechts 10. Smith sloot vriendschap met het meisje, maar er was geen romantiek. Een nog ergere travestie is het einde van de film. De kolonisten worden vrienden met de inboorlingen en iedereen leeft nog lang en gelukkig. Echt Disney? In feite werd 90% van de inheemse bevolking in Amerika weggevaagd door een combinatie van ziekte en genocide van krankzinnige religieuze kolonisten, in de overtuiging dat hun acties gerechtvaardigd waren door het idee van "manifest lotsbestemming". Degenen die het overleefden werden onderworpen aan slechte levensomstandigheden en dienstbaarheid aan de landroerende Europeanen, die vervolgens Amerikanen werden.
9 Extreme dunheid
De 'size-zero look' wordt gerepliceerd door elke Disney-prinses in de bioscoop, met uitzondering van Snow White, misschien omdat schoonheidsidealen in de jaren dertig anders waren dan nu. Het is niet alleen dat vrouwen worden afgeschilderd als slank om hun aantrekkelijkheid te vergroten; het niveau van overdrijving (bijvoorbeeld in de onmogelijke slanke taille van Megara van "Hercules") duizelt tot op het punt absurditeit. Veel critici, met name feministen, hebben Disney de mond vol geschrokken van vrouwen, en beweren dat de beelden anorexia en eetstoornissen bij jonge vrouwen hebben geïnspireerd.
Subliminale berichten
Disney heeft een trackrecord waarin bizarre berichten in hun films terechtkomen, meestal in de vorm van verborgen afbeeldingen, maar soms ook door geluid. Voor degenen die niet weten, verwijst subliminale berichten naar beelden of geluiden die zo snel voorbij gaan dat alleen je onderbewustzijn ze oppikt. Het meest opvallende geval werd door Disney zelf aangekondigd op een homevideokopie van "The Rescuers"; als twee muizen in een sardineblik rijden, kan een foto van een topless vrouw in een venster voor meerdere beelden worden gezien. Disney legde snel de schuld op de redactie voor het planten van het beeld als een grap (natuurlijk) en herinnerde alle kopieën van de film.
Een terugkerend thema voor Disney-prinsesfilms is dat een mooie vrouw wordt gewekt door een niet-goedgekeurde kus op de lippen (hoewel ik denk dat dit iets beter is dan de verkrachting die in de oorspronkelijke Doornroosje te vinden is). Hoewel het betwistbaar is dat sommige mensen het niet erg vinden wakker te worden door de kus van een onmogelijk knappe en rijke prins, hebben de meeste vrouwen de neiging om dit idee te verwerpen. In zowel Sneeuwwitje als Doornroosje neigen de vrouwen er echter niet naar om de intimidatie te slecht te nemen; in feite trouwen beide personages met deze potentiële verkrachters na hun respectieve onbeschaamde bewustwording.
Belang van sociale status
Disney-helden en -schurken staan bijna altijd hoog in de sociale hiërarchie in vergelijking met anderen. De plotstructuur van "Assepoester" draait om een vrouw die erin slaagt te ontsnappen aan haar vreselijke levensomstandigheden door simpelweg te trouwen met een rijke man. Haar succes komt neer op haar aantrekkelijkheid in vergelijking met haar afschuwelijke stiefzusjes. Dit gevoel van recht onder centrale personages is consistent in bijna elke Disney-film. Zogenaamde 'prins-charmant'-personages worden zo gewaardeerd om hun rijkdom en macht dat ze weg kunnen komen met eigenlijk alles. Stel je een omkering van de rollen voor: vervang Prins Phillip van 'Sleeping Beauty' door Philoctetes, een minder sociaal inferieur personage van 'Hercules'. Ik wed dat de meeste vrouwen wakker zouden worden van een kus van Philoctetes die "verkrachting!" Schreeuwde, in plaats van "Laten we trouwen!"
In bijna elke Disney-film wordt de primaire antagonist afgebeeld als fysiek onaantrekkelijk, en worden kinderen aangemoedigd om deze karaktertrek met het kwaad te associëren. Vrouwelijke karakters zijn met name onderworpen aan deze behandeling, die allemaal ten minste één van de "Grote Drie" kenmerken van Disney-schurken hebben: dik zijn (Ursula in "De kleine zeemeermin"), oud (de oude vrouw in "Sneeuwwitje") of afschuwelijk lelijk (The Ugly Stepsisters in "Assepoester"). Waar het op neerkomt is dat Disney openlijk predikt dat aantrekkelijkheid synoniem is met zowel moraliteit als geluk. Disney-schurken worden vaak afgeschilderd als onzeker over hun uiterlijk, waardoor ze het uithalen op jongere, slankere, mooiere karakters. Bijvoorbeeld de slechterik van "Sneeuwwitje" is geobsedeerd door de "mooiste van allemaal" te zijn, en de lelijke stiefzusjes pesten en misbruiken onschuldige mooie Assepoester.
Schoonheid is moreel
De film "Beauty and the Beast" werkt onder de schijn van "looks does not matter". Een nadere blik op de plotstructuur onthult dit echter als een foutief front. In het hoogtepunt van de film transformeert het beest weer in een knappe menselijke vorm, waardoor hij nog lang en gelukkig kan leven met de al even aantrekkelijke Belle.Dit is volledig in tegenspraak met de vermeende boodschap van de film dat "looks er niet toe doen", want als dat waar was, waarom is de transformatie dan nodig? "The Hunchback of Notre Dame" doet dit ook met het hoofdpersonage fysiek vervormd. De boodschap is echter opnieuw verwrongen wanneer een nieuw, knap personage in de vorm van kapitein Phoebus wordt voorgesteld om met Esmerelda te trouwen in plaats van de hoofdrolspeler, die haar natuurlijk niet waard is vanwege zijn lelijkheid.
3 Satanische beeldspraak
Hoewel het misschien een controversiële vermelding is, bestaat er zichtbaar bewijsmateriaal dat suggereert dat Disney subtiele thema's van satanisme in hun films gebruikt. Bijvoorbeeld, het beest van "Belle en het beest" wordt afgebeeld als een gehoornd schepsel met giftanden, dat lijkt op een traditioneel beeld van Lucifer. Philoctetes in "Hercules" wordt ook weergegeven in deze vorm, met hoorns en gekloven voeten. De meest bizarre, zij het meest controversiële zaak is misschien in Disney's aanpassing van "The Lion, the Witch and the Wardrobe". Er is betoogd dat de ontmoeting van 8 jaar oud Lucy met de heer Tumnus een subtiel thema van paeodophilia inhoudt: de vreemdeling (die overigens wordt afgebeeld met geitenpoten en hoorns) overtuigt Lucy om zijn huis te bezoeken voordat hij haar in slaap brengt door slaapliedjes op zijn fluit te spelen . Het volgende dat we weten, Lucy wordt wakker en vindt de heer Tumnus huilen en zegt dat hij "iets heel ergs heeft gedaan": in de context van het verhaal verraadde Tumnus Lucy aan de witte heks. Ondanks het bewijs van een donkerder thema, hebben veel critici van de theorie gesuggereerd dat de volgorde simpelweg de gevolgen weergeeft van kinderen die vreemdelingen vertrouwen.
Alles is Fluffy
Nu zouden velen geneigd zijn om Disney hier wat mildheid te bieden, gezien het zich richt op kinderen met zijn films, maar vele anderen zouden hen veroordelen voor het bedekken van thema's als dood en bedrog met donzige zangdieren en perfecte gelukkige eindes. Neem "The Lion King" - een film gebaseerd op William Shakespeare's klassieke tragedie "Hamlet". Disney veranderde het oorspronkelijke einde van het stuk, waarin veel van de centrale personages afsterven, en verving het door een perfecte triomf van goed over kwaad, waardoor het plot zinloos werd en een gigantische middelvinger aan Shakespeare in het proces hield. "Hamlet" is echter niet het enige literaire meesterwerk dat Disney op het scherm heeft afgeslacht. Neem de verhaallijn van "The Little Mermaid" van Hans Christian Anderson en je zult weer een drastisch veranderd einde vinden. In het origineel trouwt Ariel niet met de prins en wordt hij gedwongen hem te vermoorden om haar zeemeerminstaart te herwinnen, maar ze kan de daad niet verrichten en sterft helaas.
Over het algemeen is de meest flagrante en ondubbelzinnige boodschap die Disney aan een kind leert, onderscheid maken tussen races. De kraaien in "Dumbo", uitgebracht in 1941 toen racisme tegen Afro-Amerikanen meer acceptabel was, is waarschijnlijk het meest flagrante voorbeeld. De taal en kleding van de vogels zijn duidelijk bedoeld om Afrikaanse Amerikanen te bespotten. De personages bestaan alleen om de witte hoofdrolspeler te helpen en dragen vooral komische waarde bij het witte publiek bij, waardoor het al in het oog springende stereotype nog erger wordt gemaakt. Een ander voorbeeld is de Chinese kat uit "The Aristocats", die zingt over gelukskoekjes (overigens in Amerika uitgevonden) met een bijna onverstaanbaar Aziatisch accent. Disney is keer op keer gestraald voor racisme en toch blijft het in het oog springende stereotypen bestendigen.