Top 10 Noord-Koreaanse propagandafilms

Tijdens zijn regeerperiode was de Noord-Koreaanse dictator Kim Jung Il zo geïnteresseerd in propaganda door middel van films dat hij zelfs een boek schreef, Over de kunst van de bioscoop. Daarin beschrijft hij zijn tactiek van het gebruik van films als een educatief hulpmiddel om zijn idealen naar het land te verspreiden. Een van de stappen in zijn proces van het maken van films van hoge kwaliteit was het bestellen van zijn geheime dienst om regisseurs, acteurs en andere getalenteerde kunstenaars uit Zuid-Korea te ontvoeren, zodat zij zijn ideeën voor films tot leven konden brengen.

Hoewel de plotten van deze films sterk uiteenlopen, zijn het allemaal propaganda-vormen die zijn ontworpen om het publiek te laten geloven in hun Grote Leider en de moraal van de samenleving waarvan wordt verwacht dat ze deze zullen volgen.

10Pulgasari

De Zuid-Koreaanse regisseur Shin Sang-Ok was een van de ontvoerde regisseurs die Noord-Korea binnenkwam, en hij werd gedwongen een oplichterij te maken tegen de Japanse film Godzilla, genaamd Pulgasari.

De film speelt zich af in het feodale Korea. Rijke edellieden plunderen een boerendorp en zetten een onschuldige, bejaarde smid gevangen. Zijn kinderen geven hem rijst door de tralies. In plaats van het te eten, vormt de smid de rijst met het bloed van zijn dochter totdat het in een miniatuurbeeldje van een monster verandert. Met zijn uitstervende adem vraagt ​​hij de goden om zijn geest te gebruiken om de boeren uit de monarchie te redden.

Het beeldje van het monster, Pulgasari, is tot leven gekomen en het eet ijzer voor voedsel. Hoe meer metaal het verbruikt, hoe groter en sterker het wordt. Het wordt al snel onverwoestbaar tegen aanvallen. Met de hulp van Pulgasari worden de boeren bevrijd van de heerschappij van de adel. Aan het einde van de film wordt Pulgasari enorm. Terwijl de dorpsbewoners het monster innig liefhebben om hen te redden, kan hij zijn honger naar ijzer niet stillen.

De dochter van de smid beseft dat als Pulgasari niet kan stoppen met het consumeren van al het ijzer, hij honger en oorlog zal veroorzaken. Ze offert zichzelf op voor het welzijn van haar land, pleegt zelfmoord om de Pulgasari terug te brengen naar de spirituele wereld. Dit is bedoeld als een allegorie van de gevaren van het kapitalisme. Noord-Koreanen moeten stoppen om het over te nemen, zelfs als het betekent dat je je eigen leven opoffert.

9De favoriete jonge man

De hoofdpersoon, Kim Yong Bae, is knap, vriendelijk, intelligent en een getalenteerde legerveteraan. Ondanks al zijn voor de hand liggende mogelijkheden werkt hij graag aan de eenvoudige taak van een loodgieter. Hij loopt zijn oude vriend Son Ae tegen het lijf, een mooie, vriendelijke vrouw die werkt als kleermaker en verliefd wordt. Het gezin van zoon Ae vertelt haar dat ze te goed is om bij een loodgieter te zijn.

Son Ae verklaart dat ze niet om zijn baan geeft, omdat ze alleen maar geeft om wie hij is als persoon. Uiteindelijk wordt haar familie ook overgenomen door Kim Yong Bae's persoonlijkheid. Tegen het einde van de film is iedereen die zijn baan als loodgieter heeft besproken, van gedachten veranderd. Hij redt zelfs de hele stad als pijpen uiteenspatten.

In de Noord-Koreaanse communistische maatschappij is het kapitalisme en privé-rijkdom verboden. Hard werken en tevreden zijn met de banen die de overheid voor jou kiest, wordt altijd aangemoedigd, vooral voor de lagere klassen van de samenleving. Op verschillende momenten in de film kijkt Kim Yong Bae recht in de camera en vertelt over het belang van loodgieters in de samenleving voor het leveren van schoon water. De camera zoomt in en breekt praktisch de vierde muur. Het is alsof hij het publiek uitscheldt en iedereen beschuldigt die het belang van werk op de werkvloer beklemtoont. De film is technisch een romantische komedie, maar dat wordt een ondergeschoven onderdeel van de film in vergelijking met de les die de film probeert te geven aan Noord-Koreaanse burgers.

8Mijn socialistisch land

Deze documentaire is in het Engels verwoord en heeft tot doel andere landen te informeren over het leven in Noord-Korea. Het beweert dat Noord-Koreaanse mensen alles hebben wat ze ooit voor hen zouden willen hebben: voedsel, kleding, huisvesting, gezondheidszorg, banen, 150 dagen zwangerschapsverlof en zelfs een gratis universiteitsopleiding. Op de een of andere manier slaagt dit land er blijkbaar in om te betalen voor de behoeften van alle mensen, zelfs zonder hun burgers belasting te vragen. Mijn socialistisch land presenteert het Noord-Koreaanse leven alsof het communistische systeem perfect geïsoleerd van de buitenwereld loopt, en iedereen zou jaloers moeten zijn op degenen die daar wonen.

Als iemand deze film zou kijken zonder de achterliggende realiteit te begrijpen, zouden ze ervan overtuigd zijn dat Noord-Korea een verbazingwekkende utopie is.

7Eeuwige kameraden

In 1946 probeerde een terroristische groep Kim Il Sung te vermoorden. Een Sovjetofficier genaamd Yakov Nevichenko zag de granaat en offerde zichzelf door zijn lichaam erop te gooien, waardoor het leven van Kim Jung-Il werd gered. Het blijkt dat Nevichenko een zeer groot boek had dat aan de voorkant van zijn borst was vastgemaakt als een primitieve vorm van kogelvrije vesten. Dit was genoeg om zijn eigen leven te redden, hoewel hij meerdere verwondingen opliep, waaronder het verliezen van zijn arm. Daarna ontving Nevichenko de titel van Noord-Koreaanse nationale held, en er werd zelfs een standbeeld ter ere van hem gemaakt.

Eeuwige kameraden naspeurt de gebeurtenissen van die dag, in de aanloop naar de relatie tussen de Sovjet-Unie en Noord-Koreanen. De film is bedoeld om het Noord-Koreaanse publiek te laten zien dat hun Grote Leider het waard is om hun leven op te offeren, zelfs in de mate dat vreemdelingen hetzelfde zouden doen. "Yakov" werd na dit incident een populaire babynaam in Noord-Korea.

6Soul's Protest

Soul's Protest ging in première slechts drie jaar na de Amerikaanse hitfilm reusachtig, in een poging om het succes van het box office te repliceren. Soul's Protest vertelt het waargebeurde verhaal van het zinken van het schip Ukishima Maru in 1945. Aan boord keerden Koreaanse passagiers terug van gedwongen werkkampen in Japan.

Volgens de gegevens explodeerde de boot toen deze een verborgen landmijn in de oceaan trof.524 Koreanen stierven, en de Japanners gaven geen compensatie aan de overlevenden van het zinkende schip. Ze beweerden dat het een ongeluk was dat niet voorkomen kon worden. Noord-Koreanen hebben zich echter in de zaak verdiept om de Japanners de schuld te geven van het opzettelijk zinken van het schip. Hoewel het gerucht in de rechtszaal werd betwist, gaat deze film ervan uit dat die samenzweringstheorie waar is en dat de Japanners probeerden om Koreanen te verdoezelen wegens dwangarbeid door ze op zee te doden.

Hoewel deze film losjes gebaseerd is op ware gebeurtenissen, is het duidelijk bedoeld om haat op te wekken jegens de Japanners, die samen met de Amerikanen de gezworen vijanden van Noord-Korea zijn. De regisseur, cast en crew moesten kijken reusachtig meer dan 100 keer ter voorbereiding op de film. Er zijn veel kleine hommages aan de film en scènes die op dramaserie-re-enactments lijken. Echter, in plaats van stomende liefdescènes, de liefhebbers van Soul's Protest gewoon op een heel beleefde manier naar elkaar glimlachen.

5The Flower Girl

Gebaseerd op een opera en een roman, The Flower Girl vertelt het verhaal van Koreanen die onder de Japanse bezetting leefden in de jaren dertig van de vorige eeuw. De hoofdpersoon is een meisje die de bergen moet beklimmen en elke dag bloemen moet plukken om ze op de markt te verkopen. Haar moeder is erg ziek, haar jongere zus is blind, haar vader is dood en haar broer vecht weg als een revolutionaire soldaat. Ondanks het feit dat ze te ziek zijn om te werken, toont de verhuurder geen sympathie voor de moeder en eist ze om ze op straat te zetten als ze hun huur niet betalen.

Hoe hard ze ook werkt, de jonge vrouw kan het zich niet veroorloven om haar moeder het medicijn te kopen om haar te genezen. Uiteindelijk bezwijkt de moeder voor haar ziekte en sterft. De blinde zuster huilt ontroostbaar. De huisbaas is moe van het luisteren naar haar huilen, dus beweert hij dat ze bezeten is van de geest van de dode moeder en gedood moet worden om de demon te bezweren. Het bloemenmeisje heeft geen plaats meer om te verblijven en moet nog meer lijden en nog veel meer in de hele film. Haar broer komt terug uit de oorlog en Korea wint zijn onafhankelijkheid van Japan.

Het doel van deze film was om Noord-Koreanen te laten zien hoe verschrikkelijk het leven was vóór het communisme, waar ze gratis gezondheidszorg en huisvesting kregen. Deze film wordt beschouwd als de meest bekende en succesvolle Noord-Koreaanse propagandafilm, omdat het acteerwerk zeer goed is gedaan en het veel emoties oproept voor iedereen die ernaar kijkt, ongeacht in welk land ze wonen.

4O Jeugd!

Deze film toont het leven van een Noord-Koreaanse familie met vijf dochters die allemaal professionele atleten en een zoon zijn. De zoon is een historicus die nog bij zijn ouders woont terwijl hij aan zijn proefschrift werkt. Aangezien hij bijna 30 jaar oud is en nog steeds vrijgezel is, maakt de moeder zich wanhopig zorgen dat hij een vrouw zou vinden. De zoon ontmoet een vrouw in de bibliotheek. Hij begint haar te vermaanden en denkt dat ze een boekachtig meisje is, maar in werkelijkheid is ze een professionele Taekwondo-jager.

De film bevat het sportcomplex in Pyongyang dat werd gebouwd door Kim Jong Il. De personages vertellen over de glorie van hun Grote Leider en hoeveel hij jong atletisch talent waardeert. Als de zoon en moeder dit eenmaal horen, zijn ze zo emotioneel ontroerd dat ze ook sport gaan waarderen.

Op een gegeven moment in de film wordt het jonge stel lastig gevallen door een bende mannen, wanneer de vriendin ze allebei redt door ze met haar Taekwondo te bestrijden. Zodra haar atletische kant is onthuld, vraagt ​​hij haar om zijn geschiedenis van de Taekwondo-proefschrift te bekijken voor zijn doctoraat. Haar suggestie is dat hij de Grote Leider meer erkenning moet geven, omdat zonder hem de sport niet hetzelfde zou zijn.

3Welkom in Noord-Korea

Deze Engelse stemhebbende video werd in de jaren tachtig gemaakt om buitenlandse toeristen aan te moedigen Noord-Korea te bezoeken. Het land ziet eruit alsof de burgers in economische overvloed leven, met grote gebouwen, mooie kleding en veel eten om te eten. Buitenlanders worden naar acrobatische shows, cadeauwinkels, historische gebouwen en stranden gebracht. Iedereen die deze video bekijkt, gaat ervan uit dat Noord-Korea een geweldige plek is om te leven en negatieve geruchten mogen niet waar zijn.

Tegenwoordig zijn de tours die aan toeristen worden gegeven erg vergelijkbaar, behalve dat ze een paar nieuwere, moderne attracties hebben toegevoegd, zoals waterparken en een technologiecentrum. Toeristen die het land binnenkomen, mogen nooit op enig moment alleen gelaten worden en moeten respect tonen voor The Great Leader. Als je geïnteresseerd bent om te zien wat toeristen in Noord-Korea vandaag mogen zien, documenteerde filmmaker Louis Cole zijn tijd in het land op zijn YouTube-kanaal, FunForLouis.

2Bestel nr. 27

Noord-Koreaanse soldaten moeten op een geheime missie gaan. Ze begrijpen dat het extreem gevaarlijk is, maar ze accepteren graag de kans om de Grote Leider te dienen.

De hele film speelt alsof het een parodie zou moeten zijn, maar toch is het erg serieus. Elk gevecht ziet eruit als iets uit Mortal Kombat. Noord-Koreaanse soldaten zien er ongelooflijk bovenmenselijk uit. Voor iedereen die vanuit de westerse wereld kijkt, Bestel nr. 27 is hilarisch en tegelijkertijd tragisch.

Misschien is deze film gefilmd om Noord-Koreanen te maken, die allemaal verplicht zijn legertraining te volgen, opgewonden om ooit een daadwerkelijke strijd op een dag te beginnen. Of misschien hoopte Kim Jong Il dat andere landen het als de film zouden zien en op de een of andere manier geloven dat elke Koreaanse soldaat een Kung Fu-meester is.

Tegen het einde van de film kunnen de soldaten hun missie voltooien, maar een paar van hun vrienden stierven onderweg. Anders dan Amerikaanse oorlogsfilms huilen alle mannen, zelfs hun commandanten, openlijk om het verlies van hun medesoldaten.De laatste regels van de film verklaren dat "wanneer een soldaat sterft voor de Grote Leider en de Communistische Partij, hun leven eeuwig wordt in de geest van ons volk."

1Onder de zon

Deze 2015 documentaire film was een project gestart door de Russische regisseur Vitaly Mansky. Hij wilde een documentaire maken over het leven in Noord-Korea, dus na jaren van onderhandelen lieten ze hem toegang - maar alleen als hij alles filmde wat de regering hem vroeg. Hij realiseerde zich dat alles in het leven van de mensen die hij 'documenteerde' werd opgevoerd, en ze wilden Mansky gebruiken om een ​​propagandafilm te maken. Hun bedoelingen mislukten toen Manksy ervoor koos de camera zoveel mogelijk te laten rollen en de outtakes in de finale snede liet liggen, zodat de wereld precies kon zien hoe mensen werden behandeld en hoeveel van het goede leven van het land werd georkestreerd.

In één scène wordt Mansky naar een fabriek gebracht. Ze lopen door trappen en gangen en alles ziet er leeg uit, met uitzondering van de weinige kamers die zijn ingericht met machines. Mannen en vrouwen, die we leren zijn acteurs die meestal totaal verschillende banen hebben, worden gevraagd om de onderdelen van fabrieksarbeiders te spelen. Hun lijnen gaan over het verbeteren van de productie en het succes van hun werk. Tussen opnames zien we vrouwen die zich met hun jasjes bundelen, wat aangeeft dat de fabriek zelfs in het midden van de winter geen warmte heeft.

Het is duidelijk dat de Noord-Koreaanse regering niet blij was met deze film en hem verbood show te worden in hun land. Echter, Onder de zon heeft meerdere onderscheidingen ontvangen in andere delen van de wereld.