Delen:
10 Wild Game Show-schandalen waar iemand Scammed werd
Spelshows spreken onze primaire verlangens aan. In het beste geval bieden hun prijzen ons de mogelijkheid om een aanbetaling op een huis te doen of onze kinderen naar de universiteit te sturen. In het slechtste geval heb je een vreemdeling geslagen en bebloed voor een set Blu-ray-boxen De kroon.
Hoe dan ook, het is een rommelig, bruto bedrijf. Geen wonder dat het zoveel oplichters heeft aangetrokken met zoveel verschillende manieren van valsspelen, hoewel sommigen uiteindelijk genoegen moesten nemen met de prijs van een gevangenisstraf.
10 Charles Ingram steelt bijna £ 1 miljoen op Wie wilt er een millionair zijn
In september 2001 verscheen Charles Ingram in de Engelse versie van Wie wilt er een millionair zijn. Hij deed het buitengewoon goed, uiteindelijk won hij de hoofdprijs van een miljoen pond. Ingram leek zelden zelfverzekerd. Hij schakelde onregelmatig van het ene antwoord op het andere over, maar belandde altijd op de juiste manier.
Het bleek dat hij de antwoorden kreeg van twee medeplichtigen: Tecwen Whittock, een college-docent, en Diana Ingram, de vrouw van Charles. Whittock zat in de sectie Snelste vingers eerste deelnemer en zou zijn eigen run op een miljoen hebben. Diana zat in het gehoor. Ze had eerder £ 32.000 gewonnen op de show. Het paar lijkt er geobsedeerd door te zijn.
Charles stommelde verontschuldigend over de antwoorden en was eigenlijk een deel van het systeem van het trio voor de overwinning. Het was Whittocks of Diana's taak om op de juiste momenten te hoesten om aan Charles te laten weten welk antwoord hij moest kiezen.
Toon producenten vonden het hele ding visachtig genoeg om het voor de rechter te krijgen. Daar beweerde een gezond expert dat er tijdens de opname 192 kuchjes waren gemaakt en dat 36 waarschijnlijk door Whittock waren gemaakt.
Het trio ontving boetes en voorwaardelijke gevangenisstraffen. Een jaar later verklaarde Charles Ingram zijn faillissement.
9 Eenentwintig Schandaal
In 1956 lanceerde NBC een nieuwe quizshow genaamd Eenentwintig. Deelnemers werden tegenover elkaar gesteld en hadden als taak om algemene kennisvragen te beantwoorden. De eerste speler die 21 vragen correct beantwoordde, was de winnaar.
Het werd ontworpen als een quiz voor echte trivia-liefhebbers met echt moeilijke vragen en een serieuze sportieve toon. Maar het zorgde niet voor een boeiende weergave. Eigenlijk noemde Dan Enright, de producer van de show, de eerste uitzending op deze manier: "Een akelige mislukking. Het was gewoon saai. '
Om de show interessanter te maken, werd de beslissing genomen om hem simpelweg te manipuleren. Op die manier zou er nooit een saaie wedstrijd zijn. Enright wilde personages waarin mensen konden investeren. Sommige konden haten, anderen waartoe ze konden roeien. Het belangrijkste was dat het bekende gezichten waren waar mensen op afstemden om te zien. Het was daarom cruciaal dat een ster voor de show werd gekozen en vragen kreeg om ervoor te zorgen dat hij de kampioen van de show bleef.
Herb Stempel was de eerste posterjongen met een zes weken durend overwinningsverhaal. Op dat moment besloten Enright en zijn collega's dat ze genoeg hadden van Stempel en besloten hem te vervangen door wat volgens hen een beter verkoopbare jonge academicus was, Charles Van Doren.
Stempel en Van Doren vochten elkaar over verschillende shows - elke keer eindigde ze in een getuigde remise. De strategie bleek een succes te zijn en de belangstelling van het publiek nam gestaag toe. Mensen zijn erop afgestemd om te zien of de kampioen uiteindelijk omver zal vallen. Dat gebeurde op 5 december 1956 en de winst van Van Doren zou pas in maart 1957 zijn geëindigd.
De liefdesrelatie van het publiek met de Eenentwintig kampioen kwam tot een bitter einde toen het verzamelen van bewijs van Stempel en andere voormalige deelnemers aan de show de waarheid onmiskenbaar maakte. Als gevolg hiervan werd de show in 1958 geannuleerd.
Ten tijde van het schandaal bestond er geen wet die de producenten van Eenentwintig waren aan het afbreken. Echter, in 1960, als gevolg van het incident, werd de Communications Act van 1934 gewijzigd om specifiek de vaststelling van quiz shows te verbieden.
8 Het Dotto Schandaal
Ten tijde van DottoDe annulering in augustus 1958 was de hoogst gewaardeerde televisie-uitzending overdag in de geschiedenis. Het was alleen in de ether sinds januari 1958, dus het was een beetje een hoofd-scratcher voor het grote publiek dat niet was gewaarschuwd dat de show was opgelost.
Dat duurde niet lang. Op 28 augustus kondigde de officier van justitie aan dat hij de verdachte omstandigheden zou onderzoeken DottoAnnulering.
Het bleek dat het notitieboek van een deelnemer genaamd Marie Winn was gevonden door een standby, Edward Hilgemeier Jr. Het bevatte vragen en antwoorden op de doorlopende opnames van de show. Hilgemeier liet de pagina's zien aan de verslagen deelnemer van die avond, waardoor producers $ 4000 moesten betalen aan de verliezer en $ 1500 aan Hilgemeier om hen stil te houden.
Maar Hilgemeier brak uiteindelijk zijn stilte door contact op te nemen met de sponsor van de show, Colgate-Palmolive, die pas een week later besloot dat de show volledig moest verdwijnen.
7 Britse versie van Eenentwintig Ook getuigd, leidt tot slechte prijzen worden aangeboden voor decennia
De jaren 1950 was gewoon een rot moment voor spelshows en Eenentwintig met name. Niet alleen bleek de Amerikaanse versie te zijn hersteld, ook de Engelse versie was goed.
In 1958 trok het Britse tv-station ITV Eenentwintig uit de lucht nadat deelnemer Stanley Armstrong verklaarde dat hij "definitieve aanknopingspunten" had gekregen voor de antwoorden. De tips gaven de vorm aan van een vaste leeslijst voor favoriete deelnemers.
De eerste reactie was relatief mild.TV-regulators verordenden eenvoudig dat er vanaf dat moment een gedrukte verklaring met quiz-shows moest worden uitgebracht, inclusief uitspraken over de mate waarin deelnemers vooraf werden gecoacht en de prijzen die ze zouden ontvangen.
Het incident voorzag echter een paar jaar later een monumentale verandering in de Britse quizshows toen het Pilkington-rapport werd gepubliceerd. Het suggereerde dat het verwijderen van grote geldprijzen de meeste interesse in de shows zou wegnemen, omdat ze gewoon een viering waren van hebzucht in hun huidige vorm. Het rapport concludeerde dat een cash-cap voor quiz-prijzen van £ 1.000 zou helpen om kwesties van moraliteit op te lossen.
De regering stemde hiermee in en een pet bleef op zijn plaats tot het midden van de jaren negentig. Tegen de tijd van zijn afschaffing, was de GLB opgeheven tot het punt waar de Britse versie van De vraag van $ 64.000 was in staat om de marginaal gulzige prijs van £ 6400 aan te bieden.
6 Het 'You Say We Pay'-scheldwoord Richard en Judy
Richard Madeley en Judy Finnigan waren de koning en koningin van licht amusement in het Verenigd Koninkrijk. Hun gelijknamige vroege namiddagshow, Richard en Judy, was een ratinghit voor Channel 4, en daarom trok hun inbel-game-segment, "You Say We Pay," miljoenen bellers aan.
Het was in wezen wie het eerst komt, het eerst geserveerd voor zover deelnemers gingen. Er was dus een bepaald punt waarop alle slots waren gevuld en er mogelijk geen bellers meer konden worden geselecteerd. In plaats van kijkers te informeren en de telefoonlijnen te sluiten, zouden de gastheren routinematig de kijkers thuis blijven aanmoedigen om hun kans te grijpen om een grote geldprijs te winnen.
Richard en Judy voerden met succes aan dat zij geen kennis hadden van de praktijk, en de schuld werd in plaats daarvan gelegd bij Eckoh, de contracterende exploitanten van de inbelverbinding. Het Onafhankelijke Comité voor het toezicht op de normen voor telefonische informatiediensten heeft hen uiteindelijk £ 150.000 beboet.
Tijdens de run van de show hadden ongeveer vijf miljoen mensen gebeld om deel te nemen aan de quiz. De commissie stelde dat ongeveer de helft onredelijk was belast met de inbelvergoeding van £ 1. Als gevolg hiervan kreeg Eckoh de opdracht om ongeveer £ 1,5 miljoen terug te betalen aan bedrogen leden van het publiek.
5 De vraag van $ 64.000 En De $ 64.000-uitdaging Schandaal
Eerwaarde Charles "Stoney" Jackson Jr. verscheen voor het eerst op De vraag van $ 64.000 in de late jaren 1950. Hij was bijna meteen in de war door zijn succes. Producer Mert Koplin had hem informeel ondervraagd voor de show. Wanneer Jackson geen antwoord kon geven op een van de vragen van Koplin, kreeg hij die.
Bij zijn tweede optreden was Jackson blij genoeg om de lucratieve maskerade voort te zetten. Producenten gaven hem vragen waarvan hij dacht dat hij ze kon beantwoorden tot hij $ 16.000 had gewonnen. Op dat moment kreeg hij te horen dat hij kon stoppen en zijn winsten kon innen, of dat hij hem een vraag zou stellen die hij niet kon weten. Jackson pakte het geld.
Nu stevig in de goede gratie van de producent, Jackson werd terug uitgenodigd twee maanden later om te concurreren in de spin-offshow De $ 64.000-uitdaging. Het stak winnaars van meer dan $ 8000 op de hoofdshow uit tegen nieuwe concurrenten. Jackson won opnieuw en versloeg Doll Goosetree. Jackson kwam er later achter dat Goosetree was misleid door te geloven dat Shakespeare prominent aanwezig zou zijn.
De gewetenscrisis van Jackson bereikte een kookpunt en hij begon contact op te nemen met iemand die wilde luisteren. The New York Times en Tijd magazine was niet geïnteresseerd in het afdrukken van zijn verhaal. De legitimiteit van de beweringen van Jackson werd pas duidelijk toen hij werd gebundeld met de concurrent Eenentwintig en Dotto schandalen.
4 Het 'Hello Pappy' schandaal op Wowowee
Willie "Pappy" Revillame was de gastheer van lichte entertainmentshows Wowowee. Het was grotendeels gebouwd rond een verzameling minigames waarin gelukkige deelnemers prijzen konden winnen.
De spellen werden vaak opnieuw ontworpen of zelfs gescrapt, dus de sets kwamen tijdens hun proefritten vaak als redelijk rinky-dink over. Dat vormde de basis van de verdediging van Revillame toen hij ervan werd beschuldigd het vals spelen bij de show te ondersteunen.
Het betreffende incident gebeurde in een segment met de naam "Wilyonaryo" met soortgelijke regels als Afspraak of geen afspraak. De deelnemer moest beslissen of hij het door Revillame aangeboden bedrag wilde houden of alles gokken door te plukken wat zich in een groot, wit, slecht geconstrueerd wiel bevond.
Aanvankelijk wilde de beller gokken, maar Revillame overtuigde haar om dat niet te doen. Er werd onthuld dat als de deelnemer het stuur had gekozen, ze al haar geld zou hebben verloren, wat suggereert dat Revillame voordien kennis had van wat er binnen was.
Verder complicerend was de claim van Revillame dat een paars wiel de jackpotprijs inhield. Toen hij het wiel opende, gaf het ook aan dat de beller alles had verloren. Na het spelen met het wiel pelde Revillame verdacht een ander nummer weg, dit keer duidend op een jackpotoverwinning.
Producenten beweerden dat het een eerlijke mechanische glitch was in plaats van een teken van shenanigans. Het ministerie van Handel en Industrie was het hiermee niet eens en beboette het beursprogramma met een equivalent van ongeveer $ 5.700 (in november 2017 Amerikaanse dollars).
3 Onze kleine genie Schandaal
Mark Burnett annuleert zijn eigen show
In de aanloop naar Onze kleine genie's première, er was een aanzienlijke hoeveelheid terugslag over het uitgangspunt van de show.Critici beweerden dat het te veel druk uitoefende op jonge kinderen, aan wie trivia vragen zou stellen die mogelijk zouden kunnen leiden tot de verwerving van "levensveranderend geld" voor hun families.
Het bleek dat de show was geannuleerd voordat alle afleveringen werden uitgezonden. Maar kinderen naar zenuwinzinkingen duwen, had er niets mee te maken. De maker van de show, Mark Burnett, verklaarde destijds dat hij "ontdekte dat er een probleem was met de manier waarop informatie werd doorgegeven aan deelnemers tijdens de preproductie."
De ouder van een deelnemer stuurde een brief naar de Federal Communications Commission waarin stond dat ze advies hadden gekregen over welke onderwerpen ze moesten studeren en directe antwoorden op ten minste vier vragen hadden gekregen. In de brief wordt bijvoorbeeld beweerd dat hen is verteld: "Het was erg belangrijk om te weten dat de hemidemisemiquaver de Britse naam is voor de vierenzestigste noot." Als u slechts één ding verwijderd van deze lijst, laat het de hemidemisemiquaver zijn.
Deelnemers mochten hun winst behouden en Burnett was oorspronkelijk van plan om de show opnieuw te maken. Echter, waarschijnlijk als gevolg van de resulterende controverse, heeft de show nooit meer herleefd.
2 Miljoen Dollar Geld Drop Cheats paren uit een goed antwoord door slecht onderzoek
In de Miljoen Dollar Geld Dropdeelnemers starten de show met een miljoen dollar. Het volledige bedrag moet worden gegokt op een reeks vragen en ze mogen alles wat overblijft aan het einde houden.
Tijdens de eerste uitzending van de show in 2010 verloren Gabe Okoye en Brittany Mayti $ 800.000 met een vraag die de vraag stelde of de Macintosh-computer, Post-it-notes of de Sony Walkman het eerste product was dat in de winkels werd verkocht. Ze hebben Post-it-aantekeningen beantwoord. Volgens de bewaker was het 'juiste' antwoord de Sony Walkman.
De show had geen rekening gehouden met een testcampagne met vier stadtesten voor Post-it-aantekeningen die plaatsvond in 1977. Ze werden verkocht onder de naam 'Press & Peel', maar we zijn nog steeds aan het tellen. The Walkman werd voor het eerst uitgebracht in Japanse winkels in 1979, twee jaar later.
De uitvoerend producent van de show bood de deelnemers een kans om terug te keren naar de show om opnieuw te spelen. Helaas werd de show geannuleerd voordat ze de kans hadden om hem mee te nemen op het aanbod.
1 A Wanted Fugitive Wins Big On Super wachtwoord
In 1988 verscheen er een man die zichzelf Patrick Quinn noemde Super wachtwoord en won $ 58.600 in vier dagen tijd. Het was een uiterst risicovolle zet omdat hij een gezochte voortvluchtige was met uitstekende fraudewetten. Onder zijn misdaden was de enscenering van de dood van zijn vrouw om haar $ 100.000 verzekeringspolis te verzamelen.
Het bleek dat Patrick Quinn eigenlijk de naam was van een van de hoogleraren van de fraudeur. De echte naam van de deelnemer was Kerry Ketchem. Een bankdirecteur herkende hem en riep vervolgens de geheime dienst.
Kort daarna belde Ketchem de producenten van de show en beweerde hij dat hij het land moest verlaten voor een zakenreis. Hij maakte afspraken om naar zijn kantoor te komen om het geld persoonlijk te verzamelen in plaats van de standaardprocedure voor het ontvangen van de cheque per post.
Toen Ketchem arriveerde, arresteerden lokale functionarissen hem. Niet verwonderlijk dat hij zijn winst niet kon houden. De juryleden van de show beweerden dat hij in strijd was met de regels voor het in aanmerking komen voor deelnemers omdat hij een valse identiteit had gebruikt. Ketchem werd ook veroordeeld tot vijf jaar gevangenisstraf wegens verzekeringsfraude.