10 onverwachte bijwerkingen van de 3-D Movie Craze

In de laatste tien jaar heeft 3-D een heropleving meegemaakt die onmogelijk voorspeld kon worden tijdens de laatste ronde in de jaren '80. Toen, net als bij de eerste hausse in de jaren vijftig, werd het grotendeels gezien als een nieuwigheid en de films die het gebruikten grotendeels als vehikels voor verschillende dingen om te lijken te vliegen naar het gezicht van het publiek.

Voor beter of slechter, de technologie blijft verbeteren, en lijkt hier te blijven. Maar deze keer brengt het een hele reeks onbedoelde neveneffecten met zich mee die we niet hebben zien aankomen, geen bedoelde woordspeling.

10Het heeft een nieuwe industrie voor nichemarkt gecreëerd

Een van de grootste verschillen tussen de 3-D-boom van de jaren 80 en de huidige is de stand van de technologie. Meer in het bijzonder zijn 3D-rendering-software en technieken voor digitale beeldopname lichtjaren voorsprong op waar ze 30 jaar geleden waren.

Toen waren er maar een paar verschillende manieren om dingen uit het scherm naar je gezicht te laten vliegen; vandaag zijn er verschillende bedrijven op de markt verschenen die concurrerende technologieën aanbieden, elk probeert de ander te overtreffen in termen van realisme, comfort en diepgang. En ze laten niet los.

Terwijl Real D momenteel dominant is, zijn upstarts als 3ality en Pace (die de Fusion-camera's produceren die voor Avatar worden gebruikt) bezig met vissen om in de nabije toekomst op je gezicht te laten vliegen (en geweldige, rijke landschappen en gedetailleerde weergaven, enzovoort) te bieden. We geven het gezicht een beetje rust - we moeten toegeven dat de technologie behoorlijk fantastisch is geworden. Dat is waarom, voor de eerste keer ...

9Het heeft een nieuw prijspunt voor films gecreëerd

Nooit voor de jaren '90 werden premiumprijzen in rekening gebracht voor een 3D-film. En hoewel mensen er heel graag over klagen, zal dit waarschijnlijk niet veranderen zolang diezelfde mensen het geld blijven beschieten. Sommige van deze films lijken alleen 3D te zijn om dat te doen, terwijl ze je gelukkig de opgehaalde prijs aanrekenen terwijl ze een verwaarloosbare 3D-ervaring bieden.
Maar voordat je je gaat voorstellen dat theatereigenaren rondrennen in je geld, moet je weten dat theaters door Hollywood slechter worden dan wie dan ook, en hun winstmarges zijn extreem klein. En hoewel de nieuwe en concurrerende 3D-methoden betekenen dat filmmakers de technologie moeten licentiëren, betekent dit ook dat ...

8Theaters zijn gedwongen om een ​​upgrade uit te geven

Net als bij de komst van Dolby-geluid en Smell-O-Rama (meestal Dolby) betekent geweldige nieuwe technologie voor het weergeven van films dat theaters moeten upgraden, en de filmstudio's betalen er zeker niet voor. Elk scherm kost ongeveer $ 70.000 om te converteren.

En nee, 3D-films kunnen niet zomaar op eender welk oud scherm worden weergegeven. In het verleden was het kleinere aantal 3-D-geschikte schermen voldoende, omdat er slechts één 3D-film tegelijk werd uitgebracht. Naarmate hun populariteit omhoog is gegaan, zijn theaterketens en onafhankelijken gedwongen miljoenen uit te geven om hun faciliteiten te upgraden - ofwel, of mis de gigantische drukte die de premium ticketprijzen betaalt.

7 Schermslaven worden anders geschreven en afgeworpen

Aangezien die premium prijs altijd hetzelfde blijft, ongeacht de kwaliteit van de film, weten veel scenarioschrijvers dat ze een betere kans hebben om hun scenario's te laten produceren als het specifiek als een 3D-project wordt gepresenteerd. Bijvoorbeeld een remake van het schlockfest uit 1978 pirahna waarschijnlijk klonk een stuk minder dubieus voor producenten als pitched als Pirahna 3D; evenzo zou de film zeker geen 83 miljoen dollars gefraudeerd hebben als het plat was.

Dit geldt uiteraard ook naar boven. Vooraanstaande filmmakers zoals Martin Scorsese (Hugo) hebben films gemaakt waarvoor er een verwaarloosbaar niveau van interesse is geweest, maar niet voor het 3D-aspect. En neem dat niet pirahna bijvoorbeeld om te zeggen dat mensen elke oude 3D-stront zullen bekijken; het vervolg, dat volgens alle rechten rechtstreeks naar video had moeten gaan, had een hopeloze drie weken durende theatervoorstelling. Blijkt dat de film nog redelijk fatsoenlijk moet zijn.

6 Het knoeit met onze visie op ongekende manieren

3-D is altijd een druk op de ogen geweest, en zelfs als de technologie verbetert, kan het gewoon op nieuwe en nieuwe manieren worden verprutst, door je ogen te dwingen om voortdurend aan te passen op manieren die ze nooit in de natuur doen. In het bijzonder, zoals opgemerkt door de bekende filmredacteur Walter Murch, dwingen ze onze ogen zich op één punt te concentreren en samen te komen op een andere, steeds wisselende reeks van punten.

Er is een reden waarom dit uitzonderlijk moeilijk is voor onze ogen-evolutie. Niets in de natuur heeft ooit onze ogen deze truc laten uitvoeren. Vreemd genoeg is dit een tweesnijdend zwaard, want zo blijkt ...

53-D kan helpen bij het diagnosticeren van zichtproblemen

Ernstige voorbeelden van de bovengenoemde problemen kunnen betekenen dat je een verrekijker ziet - het vermogen om twee beelden samen te voegen. Dit kan betekenen dat u een lui oog hebt of problemen met uw ogen convergeert, die beide kunnen worden verholpen door een optometrist.

Dus om de vorige twee punten samen te vatten, schroeven niets met je ogen net als 3D, maar de mate waarin het met ze vastschroeft kan je oogarts vertellen wat er mis is en hoe het probleem moet worden aangepakt. Zodra je ogen gezond zijn, kun je meer 3D-films bekijken en ze opnieuw verpesten, en oneindig veel.

4It pusht alle filmtechnologie vooruit

De camera's die James Cameron gebruikte om te schieten Geesten van de afgrond bestond niet vóór dat project - ze zijn er speciaal voor gemaakt en verder aangepast voor avatar. Hoewel dit betekende avatar was obsceen duur om te maken, het is ook de meest succesvolle film ooit om dezelfde reden - al het geld was daarboven op het scherm en het zag er vrij verbluffend uit.

Nu experimenteren filmmakers met hogere framesnelheden en andere manieren om de ervaring verder te verbeteren. Sommige van deze ontwikkelingen hebben zeer twijfelachtige resultaten opgeleverd (we kijken naar u, The Hobbit), maar dat betekent niet dat ze zullen stoppen met proberen, en het is waarschijnlijk slechts een kwestie van tijd voordat de volgende ronde van technologie zich voordoet om onze geest te verbloemen en misschien ook onze gezichten en neuzen.

3Old Flat Movies krijgen 3-D heruitgaven

Voor de kosten van een goedkope conversie kunnen studio's oude blockbuster-films opnieuw uitbrengen die al jaren op de plank liggen, waarvan vele waarschijnlijk nooit een re-release zouden hebben gekregen, zo niet voor 3D. Verschillende Disney- en Pixar-films, samen met Star Wars Episode I: The Phantom Menace en die van Cameron reusachtig (een enorm succesvol voorbeeld) hebben deze behandeling gekregen; films die er in de rij voor staan ​​omvatten Top Gun, Jurassic Parken de rest van de Star Wars-films, natuurlijk.

Dit is duidelijk een tweesnijdend zwaard, omdat de meeste films die deze behandeling krijgen, geliefde klassiekers zijn geweest die velen graag in de bioscoop zien. Of ze blij zijn om ze in 3D te zien, staat ter discussie, hoewel voor een soort proefexperiment, de reusachtig re-release deed het redelijk goed voor zichzelf.

2Ze dwongen 3D-tv's op de markt

Niemand was echt aan het schreeuwen om een ​​3D-kijkervaring thuis, tot de recente hausse in 3D-films. Niemand is daar nu echt om aan het roer, elektronicabedrijven denken gewoon dat aangezien 3D-films zo populair zijn, mensen ook 3D-tv's willen hebben.

De technologie is eigenlijk behoorlijk levensvatbaar geworden, maar is nog steeds onbetaalbaar voor de meeste consumenten. En zelfs wanneer de prijspunten onvermijdelijk naar beneden komen, valt nog te bezien of de gemiddelde kijker echt alles in drie dimensies wil zien. Over wat gezegd ...

1Voor bijna alle films bevinden zich nu 3-D

Nogmaals, dit is niet de eerste 3D-filmboom. Het is niet één keer gebeurd, maar twee keer - 3-D maakte zijn Hollywooddebuut in de jaren '50, de trend zakte weg in de jaren '60 en kwam terug in de jaren '80, met de komst van gepolariseerde (heldere lenzen) in tegenstelling tot anaglyph (rood en blauw). In beide voorgaande gevallen werd 3D grotendeels gezien als een gimmick, maar met elke cyclus is de technologie verbeterd, wat ertoe leidt dat deze technologie deze keer wordt toegepast in reguliere blockbusters - vrijwel allemaal.

Inderdaad, een "evenement" -film die dat wel doet niet zie een 3D-release steeds zeldzamer wordt, waarbij de filmmakers zich eigenlijk moeten uitleggen, terwijl anderen erop staan ​​dat al snel alle films 3-D zijn. Dus wat doen we als we het niet leuk vinden? Eenvoudig! Draag een ooglapje.