Delen:
10 louche verhalen uit de gouden eeuw van Hollywood
Hollywood wordt aangeprezen als een magische plek waar dromen uitkomen, waar je de ene dag een dag niemand en een ster de volgende dag kunt zijn. Als je echter hard genoeg scrubt, zie je het vuil diep in de geschiedenis van Tinseltown.
10 Hoe het allemaal begon
Er was een tijd dat Fort Lee, New Jersey, de filmhoofdstad van de wereld was. In feite werd de hele sector gedomineerd door één man: Thomas Edison. Hij bezat de meeste patenten met betrekking tot speelfilms. In 1908, om zijn invloed verder te vergroten, richtte hij de Motion Picture Patents Company op, gewoonlijk de Edison Trust genoemd. Het bestond destijds uit alle grote filmbedrijven, plus de toonaangevende leverancier van distributeurs en filmvoorraden.
Iedereen die een film in de Verenigde Staten wilde vertonen moest betalen. Iedereen die een film wilde maken, moest dit volgens de strikte regels van de Trust doen. Dit omvatte alleen het gebruik van vooraf goedgekeurde, gepatenteerde apparatuur, waardoor de doorlooptijden tot 20 minuten werden beperkt en filmcredits werden vermeden, wat de herkenning door acteurs zou vergroten en zou leiden tot hogere looneisen.
Degenen die tegen de Trust ingingen werden aangeklaagd. Als dat niet werkte, was Edison niet boven het inhuren van privédetectives om de concurrentie te pesten en lastig te vallen. Bij één gelegenheid, zou de Trust een exposant hebben omgekocht om films van William Fox (oprichter van 20th Century Fox) in een bordeel te tonen om hen redenen te geven om zijn licentie te annuleren.
Uiteindelijk zochten filmmakers groenere weiden. Ze vestigden zich op Hollywood omdat het een gevarieerd landschap en ontspannen octrooiwetten had. Hun succes stelde deze indie-afvalligen in staat om Edison te verslaan over antitrustwetten en te winnen. De Edison Trust werd officieel beëindigd in 1918, en de Amerikaanse filmhoofdstad verhuisde naar Hollywood.
9 'Geen honden of acteurs toegestaan'
De verdwaasdheid van filmmakers met Hollywood werd aanvankelijk niet beantwoord. Het grootste deel van de bevolking van Hollywood bestond uit boeren die niets wilden doen met de showbusiness, die zelfs toen al bekend stond om losbandigheid. Boardinghouses en appartementsgebouwen begonnen al snel met tekenen die luidden: "Geen honden of acteurs toegestaan."
Een ander deel van de bevolking van Hollywood bestond uit zakenmensen zoals landontwikkelaars en oliemagnaten. Ze waren ook niet geïnteresseerd in omgang met filmstudio's omdat ze de filmkolonisatie van Hollywood als een voorbijgaande rage beschouwden. Toen Carl Laemmle Universal City Studios wilde openen, moest hij het zelfs bouwen op een omgebouwde boerderij in de San Fernando Valley omdat niemand in Hollywood hem land wilde verkopen.
De houding van de bewoners veranderde langzaam nadat Hollywood het bloeiende hart van de filmindustrie werd. Dit was niet in de laatste plaats te danken aan mensen als Laemmle, die het sterrensysteem in dienst hadden om hun films te promoten. Door filmcredits te gebruiken, kregen acteurs een grotere bekendheid en konden films worden gecommercialiseerd rond hun sterrenkracht. Een prominent voorbeeld was Florence Lawrence, geprezen als de 'First Movie Star'. Voordat ze naar Universal verhuisde, stond ze tijdens haar werk in New Jersey eenvoudigweg bekend als het 'Biograph Girl'. Andere voorbeelden waren King Baggot, Hollywood's eerste leidende man en 'America's Sweetheart' Mary Pickford.
8 Geboorte van het Hollywood-schandaal
De Roaring Twenties maakten van Hollywood-acteurs de grootste sterren ter wereld. Met roem en geld kwam overmaat en weelde. Hun overindulance trapte af van de traditie van het Hollywood-schandaal, tot op de dag van vandaag een favoriet tijdverdrijf in de VS.
De jaren 1920 waren gevuld met tal van gruwelijke overtredingen. Charlie Chaplin maakte verschillende gehaaste reizen naar Mexico om te trouwen met minderjarige actrices die naar verluidt zwanger waren van zijn kinderen. De moord op William Desmond Taylor is nog steeds onopgelost. Het grootste schandaal was de Fatty Arbuckle-rechtszaak, die de carrière van Hollywood's grootste box office-trekking definitief verpestte.
Wat misschien wel het eerste Hollywood-schandaal was, is vandaag bijna vergeten. Het betrof Jack Pickford en Olive Thomas. Jack, de broer van Mary Pickford, ontwikkelde een "buurjongen" -afbeelding, hoewel hij in werkelijkheid een serieuze drinker en rokkenjager was. Olive was een voormalig Ziegfeld-meisje dat in gewaagde burleske shows optrad voordat hij een succesvolle filmcarrière bereikte.
De reputatie van Pickford kreeg een klap na de Eerste Wereldoorlog, toen hij betrokken was bij een plan waarbij rijke jonge mannen militaire officieren inruilden voor veilige, gemakkelijke posities. Hij kreeg bijna een oneervol ontslag, maar werd gespaard, naar verluidt na de betrokkenheid van zijn zus.
Het werd nog erger in 1920, toen Olive Thomas stierf door het innemen van kwikbichloride, een medicijn dat haar man gebruikte om de zweren van syfilis te behandelen. Haar dood werd als een ongeluk geregeerd, maar geruchten wervelden dat het zelfmoord of zelfs moord zou kunnen zijn.
7 The Booze And The Drugs
Voor het grootste deel van de VS was de jaren twintig het decennium van onthouding. Dezelfde regels waren niet van toepassing op Hollywood. Openlijk ondersteunde de industrie het verbod. Acteurs spraken er positief over, en films beeldden bars en saloons vaak uit als gewelddadige plaatsen voor mensen met een slechte reputatie. Hollywood had immers een gevestigd belang in mensen die in een nacht aan de bar handel dreven voor een nacht in de bioscoop.
Achter gesloten deuren werden echter veel acteurs drugs- en alcoholliefhebbers van wereldklasse. De jaren 1920 was toen de "Hollywood-levensstijl" vorm kreeg in zijn volledige vorm.
Het duurde natuurlijk niet lang voordat de levensstijl begon zijn tol te eisen. Kranten waren gevuld met koppen van acteurs die werden gecontroleerd in sanitaria om verschillende "ziekten" te behandelen, en soms betaalden ze een hoge prijs.In 1923 stierf Wallace Reid, bekend als "de meest perfecte minnaar van het scherm", in een sanatorium terwijl hij worstelde met een morfineverslaving. Een paar jaar later stierf Barbara La Marr aan nefritis en tuberculose, beide het resultaat van jarenlange drugs- en alcoholverslaving. In 1929 stierf Jeanne Eagels aan een overdosis drugs op het hoogtepunt van haar carrière, en werd daarmee de eerste acteur die een postume Oscar-nominatie ontving.
De frequentie van dergelijke schandalen leidde ertoe dat Hollywood-studio's "morele verdorvenheidsclausules" in hun contracten introduceerden.
6 Welkom bij Hollywoodland
Er is geen oriëntatiepunt in Los Angeles iconischer dan het teken Hollywood. Dit was echter verre van het beoogde doel. Oorspronkelijk was het bord met de tekst 'Hollywoodland' bedoeld als reclame voor een nieuwe woningbouw in de heuvels. Het had zwaailichten en was slechts ontworpen om anderhalf jaar mee te gaan. Vanwege de populariteit viel het echter uiteindelijk onder de bevoegdheid van de Hollywood Chamber of Commerce in 1949.
Het bord heeft geen gemakkelijk leven gehad. Het werd in de loop van de decennia zwaar beschadigd en moest verschillende keren worden hersteld. Het is ook het doelwit geweest van meerdere vandalen, die de letters hebben aangepast om dingen als "Hollyweed" en "Ollywood" te lezen.
Het donkerste moment in de geschiedenis van het teken vond plaats op 16 september 1932m, toen de 24-jarige worstelende actrice Peg Entwistle op de "H" klom en naar haar dood sprong. Haar dood vergaarde veel publiciteit. Kranten van de dag gaven haar de mislukte acteercarrière de schuld, hoewel moderne historici beweren dat ze waarschijnlijk aan een depressie leed. Er ontstond een legende dat er een brief in haar brievenbus wachtte en Entwistle feliciteerde met het krijgen van de hoofdrol in een nieuw stuk over een suïcidale vrouw.
5 De eerste Hollywood-blockbuster
In 1915 verscheen Hollywood's eerste echte kaskraker: D.W. Griffith's De geboorte van een natie. Critici begroetten het meteen als een meesterwerk. Griffith was overladen met lof voor vele baanbrekende filmtechnieken die de industrienorm voor de komende jaren zou worden. Het publiek vond het geweldig, en De geboorte van een natie werd de best scorende film aller tijden, een record dat het tot bijna 25 jaar heeft bewaard tot Weg met de wind. Het was ook de eerste film die in het Witte Huis werd vertoond. Het is echter nog steeds een van de meest controversiële films van Hollywood tot op de dag van vandaag vanwege zijn flagrante racisme.
Met een looptijd van drie uur, De geboorte van een natie was de langste film ooit gemaakt. Het vertelde het verhaal van de Burgeroorlog en de wederopbouw van Amerika daarna. Het werd echter berucht vanwege de negatieve weergave van zwarte mensen en het heroïsche licht scheen op de Ku Klux Klan, die de dag bij meerdere gelegenheden redde.
Terwijl Griffith het tijdperk van Hollywood inluidde, deed hij dat ten koste van de Afro-Amerikaanse gemeenschap. Decennia later bleven zwarte acteurs steken ondersteunende personages, vaak als komisch reliëf of onderdanige rollen.
Wat nog belangrijker is, veel mensen beschuldigden de populariteit van de film voor een hernieuwde interesse in de KKK, die een golf van lidmaatschap kreeg na de release. De geboorte van een natie werd beschouwd als de meest effectieve rekruteringstool in de geschiedenis van de Klan. Toen onderzoeksjournalist Dick Lehr in de jaren zeventig de KKK infiltreerde, ontdekte hij dat het nog steeds werd gebruikt als propaganda voor nieuwe rekruten.
4 studios en hun acteurs
De Gouden Eeuw van Hollywood werd gedomineerd door het studiosysteem. Dit betekende onder andere dat actoren langetermijncontracten met één studio ondertekenden. In tegenstelling tot moderne acteurs, die vrij zijn om de rollen te kiezen die ze willen spelen, filmden acteurs toen de films die de studio's wilden en hadden ze weinig controle over hun carrière.
Het duurde niet lang voordat studiomannen hun acteurs als contante koeien zagen worden geperst voor alles wat ze waard waren en vervolgens werden vervangen. In een poging om de verkoopbaarheid te maximaliseren, oefenden studio's enorme invloed uit op hun sterren, waardoor ze in feite alle belangrijke beslissingen in hun leven beheersten.
De acteurs van het kind hadden het bijzonder ruw. Studios benoemden chaperones die er vooral waren om te spioneren en te rapporteren. Beroemd was dat Judy Garland op een studio-verplicht dieet werd gehouden dat bestond uit soep, koffie en sigaretten om dun te blijven en dat regelmatig amfetaminen en barbituraten kreeg om lange werkdagen te overleven.
Een andere kindacteur, Mickey Rooney, kreeg nog steeds problemen toen de studiokop Louis B. Mayer hem verbood te trouwen met Ava Gardner om zijn gezond imago te behouden. Dit was gebruikelijk in die tijd. Veel vrouwelijke geslachtsymbolen zoals Jean Harlow kregen ook geen toegang tot het huwelijk om hun status te behouden. Omgekeerd, van homore acteurs zoals Rock Hudson werd verwacht dat ze in de buurt bleven en huwelijken accepteerden die door de studio's waren gearrangeerd. Kinderen waren uitgesloten zonder toestemming van de studio, en veel zwangere actrices moesten geheime abortussen ondergaan.
Het meest extreme misbruik kwam waarschijnlijk van Harry Cohn, president van Columbia Pictures. Om een interraciaal huwelijk tussen zijn ster, Kim Novak en Sammy Davis Jr. te voorkomen, gebruikte hij zijn mob-connecties om de zanger te bedreigen met kreupelheid en blindheid. Davis had toen 24 uur om met een zwarte zanger te trouwen om slepende geruchten de wereld uit te helpen.
3 Hollywood en Hitler
Van Hollywood is bekend dat het hele scènes censureert of zelfs opnieuw instelt om films acceptabel te maken voor bepaalde buitenlandse markten. Tegenwoordig gebeurt dit meestal met films die in China worden uitgebracht.Tijdens de jaren 1930 werden deze sympathieën echter uitgebreid tot nazi-Duitsland, dat werd beschouwd als een van de meest lucratieve markten buiten de Verenigde Staten.
De meeste van deze beschuldigingen zijn de afgelopen jaren verschenen met dank aan verschillende boeken over deze kwestie. De meeste vernietiging was die van Harvard-geleerde Ben Urwand, die beweerde dat Hollywood regelmatig met Duitsland collaboreerde om nazi's in een gunstig of op zijn minst neutraal licht te portretteren, terwijl ze tegelijkertijd de inspanningen van joodse cast- en crewleden bagatelliseerde.
De man die de leiding had was Georg Gyssling, een Duitse diplomaat uit Los Angeles die bekend werd als "Hitler's Hollywood consul." Hij bedreigde Amerikaanse studio's met een Duitse verordening waarin stond dat een bedrijf dat een anti-Duitse film overal in de wereld distribueert, alles kon hebben zijn films zijn verboden in Duitsland. Hij kreeg verdere steun van Joseph Breen, een filmcensent die belast was met de handhaving van de Hays-code, die ook een fervent antisemiet was.
De eerste film die speciale aandacht verdient, was de oorlogsfilm uit 1930 Van het westelijk front geen nieuws. Het werd gereseid om de Duitsers heldhaftiger te laten lijken op het bevel van Universal Studios hoofd Carl Laemmle.
2 De zwarte lijst
Terwijl filmstudio's tevreden leken met stilzwijgend steunend nazisme, was het een ander verhaal met het communisme. Tijdens de jaren 40 en 50 van de vorige eeuw ging het grootste deel van de VS door de "Tweede Rode Schrik" en Hollywood was niet anders. Veel acteurs, regisseurs en scenarioschrijvers die gekletst hadden dat communistische sympathieën op de zwarte lijst stonden van Hollywood-producties en paria's werden, met sommige zelfs gevangenisstraffen uitzitten.
De angst voor het communisme begon in de late jaren 1930, toen voorzitter Martin Dies, voorzitter van de House Un-American Activities Committee (HUAC), een rapport publiceerde waarin werd beweerd dat de ideologie in Hollywood wijdverbreid was. Veel directeurs van de studio wilden graag zo snel mogelijk afstand nemen van deze beschuldigingen, terwijl anderen mogelijkheden zagen om hun eigen problemen met het communisme de schuld te geven. Een voorbeeld was Walt Disney die in 1941 de stakersactivistenstaking toeschreef aan 'communistische agitatie'.
Veel Hollywood-figuren werden opgeroepen om te getuigen vóór de HUAC en ontdekten dat de snelste manier om aan achterdocht te ontsnappen iemand anders was. Het concept van een openbare zwarte lijst kwam van Billy Wilkerson, uitgever van The Hollywood Reporter. Hij begon zijn eigen column met het benoemen van communistische sympathisanten in 1946, die snel bekend werd als Billy's List.
Van de eerste groepen mensen die door de HUAC werden geïnterviewd, weigerden tien vragen te beantwoorden en smeekten ze om het Eerste Amendement. Deze mannen, alle scenarioschrijvers en regisseurs, werden bekend als de Hollywood Ten. Ze werden beschuldigd van minachting, veroordeeld tot de gevangenis en op de zwarte lijst gezet uit Hollywood. Hun werk werd niet genoemd of kreeg een alias. Dit omvatte Dalton Trumbo, van wie de scenario's twee Academy Awards wonnen Roman Holiday en De dappere.
1 De menigte komt naar Hollywood
Hollywood was een plaats van glamour en overdaad maar ook van geweld. Met Los Angeles als een van de grootste steden in het land, was het slechts een kwestie van tijd voordat de menigte een deel van de actie wilde. De misdaadfamilie Los Angeles werd actief aan het begin van de 20e eeuw, maar bereikte zijn hoogtepunt in de jaren 40 onder Jack Dragna, die een positie in de Commissie veilig stelde.
Dragna kreeg concurrentie van Bugsy Siegel, die zijn activiteiten naar Los Angeles verplaatste. Ondanks dat hij joods was, had Siegel nauwe banden met de New Yorkse families en zolang hij inkomsten genereerde, was hij onaanraakbaar. Bugsy omarmde ook de Hollywood-levensstijl en werd een hoofdbestanddeel van Beverly Hills-feesten, waar hij ellebogen wreef met de grootste sterren van de stad.
Siegel werd uiteindelijk vermoord in 1947, en zijn operatie werd overgenomen door zijn rechterhand, Mickey Cohen. Hij was minder geneigd om vreedzaam met Dragna te werken en begon een bendegevecht dat Cohen 11 pogingen in zijn leven zag ontsnappen. Tegelijkertijd heeft Cohen ervoor gezorgd zijn bekendheid zo openlijk mogelijk te gebruiken, door zijn carrière te modelleren op die van Al Capone. Zijn grootste kop kwam echter met dank aan zijn handhaver, Johnny Stompanato, die was doodgestoken door de dochter van zijn vriendin, actrice Lana Turner.