10 Sci-Fi korte films die u de kruipen zullen geven

Doe een YouTube-zoekopdracht voor science fiction korte films en je krijgt miljoenen resultaten gelijk verdeeld tussen geweldige, actievolle CGI en ineenkrimpende amateur-blurbs met verhaallijnen die zo afgezaagd zijn dat ze een poltergeist uit de geest van Isaac Asimov zouden maken. Deze 10 hebben echter een andere benadering: stijlvolle psychologische horror. De meeste machines zijn gebouwd met bouten en staal, maar deze zijn gemaakt van nachtmerries.

10'Blinky'

Geschreven en geregisseerd door Ruairi Robinson, "Blinky" gaat over een robothelper die vrijwel alles kan ... behalve dat de ouders van een kleine jongen stoppen met vechten.

"Blinky" is donker. Het is het soort film dat speelt op de verschrikkingen van een gebroken jeugd en de ingetogen boosaardigheid die groeit uit de diepten van constante conflicten. Het is koud om dezelfde reden dat mensen doodsbang waren toen een klein zwartharig meisje uit het witte geluid van een televisie kroop en zich een weg baant door een donkere kamer in De ring. Omdat geweld des te geweldelozer is wanneer het uit onschuld wordt voortgebracht.

En "Blinky" is gewelddadig, zeker, maar het is ook buitengewoon goed gemaakt en prachtig weergegeven. Met een budget van slechts $ 48.000 creëerde Robinson een volledig geanimeerde robot net zo realistisch als CHAPPiE of alles wat we zagen in Pacific Rim, vooral omdat hij het hele ding zelf heeft ontworpen, gemodelleerd en geanimeerd.

9'Thresher'

"Thresher" werkt om meerdere redenen als een korte film, maar het klopt waarschijnlijk dat het vasthoudt aan de three-act-structuur die u in langere films krijgt. In slechts zeven minuten geeft "Thresher" u de instellingen, het conflict en de resolutie. Misschien is het een snelle formule, maar het is leuk om een ​​einde te maken aan een medium waar avante garde de normale doorgang is.

De film is gemaakt door Mike Diva, de man achter een handvol muziekvideo's en een reeks met effecten beladen YouTube-video's met aanlokkelijke namen als 'Dogstep' en 'I'm On Crack'. Zijn entertainmentwaarde is onmiskenbaar - en je bent zeker kan niet beweren dat hij achter de camera staat - maar dansende honden en vliegende verslaafden vallen een beetje tekort in de naamloze verschrikkingen van de hel. En dat is de reden waarom "Thresher" zo'n verrassing is. De humeurige, ingetogen sfeer en het onberispelijke geluidsontwerp zorgen ervoor dat je net ver genoeg binnenkomt om je knieën pijnlijk tegen het bureau te laten springen als je naar de screamers springt. Zodra ze beginnen, blijven ze tot het einde doordringen.

8'Unwind'

Dit is een film zonder bloed, zonder zichtbare angsten en zonder actie, en het is absoluut onmenselijk. Gevestigd in een wereld waar tieners worden meegenomen naar 'oogstkampen', zodat de overheid hun lichaamsdelen kan claimen, richt deze zes minuten durende korte blik zich op het oogsten van een tienermeisje. Visueel verwacht je veel van die beschrijving, maar de moordenaar ligt hier in het geluid.

Met een minimaal budget werd de film in een enkele kamer opgenomen met behulp van een claustrofobisch close-frame. Het enige dat je echt van het meisje ziet, zijn haar ogen, maar de manier waarop de camera ze vasthoudt terwijl de geluiden van botten en scheurend vlees echoën door je oren, zet je tanden op scherp.

"Unwind" was gebaseerd op een roman met dezelfde naam van Neal Shusterman en er zijn plannen aan het worden om het verhaal aan te passen tot een langspeelfilm. Deze kleine short is ontwikkeld door MainStay Productions.

7'Abe'

Wanneer een Android-gebruiker vraagtekens zet bij de zin van het leven, is het tijd om te beginnen met hardlopen. In de geest van verhalen als "Do Androids Dream of Electric Sheep" en Ik robot, "Abe" vertelt het verhaal van wat er gebeurt als de grenzen tussen programmeren en de mensheid onherstelbaar vervaagd zijn. Schrijver en regisseur Rob McClellan baseerde de film op een eerdere afkorting van zijn "Love ... And All That", die hij maakte voor het Colchester 48-Hour Film Festival 2012.

Abe's monoloog is een prachtig geschreven script, en verschillende regels weten op hetzelfde moment ontroerend en diep te koelen. Gecombineerd met de griezelig levensechte animatie van de robot en een subtiele dramatische score, neemt "Abe" de ellende van de liefde mee naar donkere, niet-beproefde diepten. Omdat je een robot kunt programmeren om lief te hebben, maar je kunt hem niet programmeren om ermee om te gaan wanneer de mensen van wie hij houdt het niet leuk vinden.

6'Cargo'

"Cargo" zet een frisse wind in het subgenre van de zombie door voorbij het run-and-gun te kijken naar een hartverscheurend aangrijpend scenario: een recent gebeten vader moet creatief worden om te voorkomen dat hij zijn dochter doodt als hij zich omdraait. Co-geregisseerd door Ben Howling en Yolanda Ramke, "Cargo" was een finalist op het Australian Tropfest Film Festival. Het werd gefilmd gedurende een enkel weekend en de laatste snede werd twee weken later verstuurd.

De film heeft geen dialoog en vertrouwt in plaats daarvan op camerawerk en muziek om het verhaal vooruit te helpen. Op een of andere manier komt het echter samen in een emotionele zeven minuten. Als zombies oorspronkelijk bedoeld waren om als een spiegel voor onszelf te dienen, als een glimp in onze oorspronkelijke aard, vraagt ​​deze film in plaats daarvan: "Is de mensheid sterker dan het monster binnenin?" En terwijl de meeste zombieverhalen zouden vergissen aan de kant van de somberheid, " Cargo "neemt een mogelijk tragisch concept aan en sprint ermee rechtstreeks in een stralend land van optimisme.

5'Pennywise'

Als je in de jaren '90 op 10-jarige leeftijd bent, heb je waarschijnlijk minstens één slapeloze nacht onder je dekens doorgebracht terwijl je verbeelding bloeddorstige entiteiten uit de donkere schaduwen van je slaapkamer toverde. De schuldige: Stephen King's HET. Hoewel de film pijnlijk gedateerd is volgens de normen van vandaag, staarde Pennywise de dansende clown naar een jonge generatie met bloeddoorlopen ogen en zaaide daarin een zaadje van coulrophobia dat gewoon niet zal sterven.

Op het risico een 25-jarige film te verknoeien (of een nog oudere roman), was Pennywise eigenlijk een wezen uit een andere dimensie dat slechts de vorm van een clown nam om de grootste angst van het hoofdpersonage te belichamen, omdat angst het voedsel doet smaken beter. Hij overwintert 30 jaar en wordt alleen wakker om zich te voeden met kinderen (die het gemakkelijkst te doden zijn) voordat hij weer in slaap valt.

Deze korte fanfilm negeert volledig de verhaallijn van zowel de roman als de vorige film, en concentreert zich puur op de nu banale schok van een griezelige clown. Maar het werkt omdat we, tegen alle verwachtingen in, nog steeds bang zijn voor clowns.

4'Perfect Drug '

'Perfect Drug' is een vreemde mix van duistere komedie, sci-fi en surreële beelden die allemaal ingrijpen in een verrassend coherent verhaal van een man die per ongeluk iets drinkt uit een gloeiend flesje dat hij voor zijn baas uit een apotheek had gestolen. Het werd geschreven en geregisseerd door de Belgische filmmaker Toon Aerts en geproduceerd door Czar Films, een bedrijf dat zich meestal aan reclames en reclamespots houdt. In 'Perfect Drug' hebben ze een idee ontwikkeld dat gemakkelijk kan worden uitgebreid tot een moderne cultfilm.

De look en feel van de film kan gepaard gaan met elke grootschalige productie, en hoewel de door de computer gegenereerde speciale effecten een beetje tekortschieten, zullen de effecten in de echte wereld u kronkelen. De hallucinogene beeldspraak leunt op beide soorten effecten en laat je je afvragen of er monsters aan de gang zijn of dat het hele gebeuren plaatsvindt in het hoofd van de hoofdpersoon. De waanzin is zo voelbaar dat je erin kunt knijpen en de sappen van je vuist kunt laten glijden.

3'Connected'

Twee mannen dwalen door een verlaten woestenij, met elkaar verbonden met een ademslang. Zonder de slang - zonder elkaar - sterven ze. "Connected" fungeert als een momentopname in twee levens die onlosmakelijk zijn verbonden. Er is geen verklaring waarom ze bij elkaar zijn of waarom de lucht giftig is, maar de film heeft dat niet nodig - zoals een foto kan de schoonheid alleen rusten binnen het kader van wat getoond wordt. Maar wanneer een van de mannen kracht begint te verliezen, krijgen we een blik op de verdorven diepten waarnaar de mens zal gaan om te overleven.

"Connected" is geschreven en geregisseerd door de Deense filmmakers Jens Raunkjaer Christensen en Jonas Drotner Mouritsen, die elkaar ontmoetten op de filmacademie en in 2008 begonnen aan het short als bijproject. De film nam slechts drie dagen in beslag, maar de postproductie strekte zich uit over de volgend jaar terwijl de filmmakers de ongelijksoortige stukken in een enkele film probeerden te stoppen. Het resultaat is een sombere, post-apocalyptische setting met hints van spaghetti-westerse invloeden en 45 van de meest butt-clenchingly intense seconden ooit op film gezet. Als je merkt dat je je adem inademt tijdens het hoogtepunt, ben je niet de enige.

2'Operator'

Sam Barnett is een schrijver en een filmmaker met een catalogus van online korte films die veel surrealistischer en verontrustender zijn dan die hierboven. Maar aangezien "Operator" een verhaal (van soort) op zich neemt, is het een van Barnetts enige aanbod dat werkt als een echte film.

Met behulp van alleen klei en Lego-stukken vertelt "Operator" het verhaal van een telefooncentrale met de naam Bob die voor a werkt Brazilië-sque corporatie wanneer hij wordt aangevallen door een "bio-mechanische parasiet" met de intentie om naar de achterkant van Bob's nek te klimmen. Alleen in de kamer van het schakelbord moet Bob het wezen uit eigen hoofd bevechten en tegelijkertijd zijn werk blijven doen, zodat hij terug kan naar zijn familie.

"Operator" zit helemaal in de stop motion, maar laat je niet voor de gek houden door te denken dat het niet zo ingewikkeld is als elke live-actiefilm. Het is zelfs nog meer.

1'Paralyzed'

Spiegels en schaduw, flikkerende lichten en countrymuziek - als alle elementen van afschuw samenkwamen, een fedora van monsters gooiden en op handen en voeten kroonden in je woonkamer, zou het resultaat "Verlamd" zijn. Deze korte neemt een angstaanjagende ervaren dat veel mensen daadwerkelijk slaapverlamming hebben gehad en bouwt een slinkend, klapperend, karakterloos gezicht op onder de ongrijpbare angst. Het is kort genoeg om je geïnteresseerd te houden, en laat net genoeg over aan de verbeelding om je later vanavond naar de kastdeur te laten kijken als je de lichten uitdoet.

"Paralyzed" werd geregisseerd door Aaron Sims, die in 2005 de Aaron Sims Company oprichtte en sindsdien animatie, ontwerp en effecten heeft verricht voor meer dan 60 speelfilms, waaronder Edge of Tomorrow, Dawn of the Planet of the Apes, en Ik ben een legende. "Verlamd" was zijn eerste bod achter de stoel van de regisseur en later maakte hij "Archetype", nog zo'n korte sci-fi film die net zo strak is als deze.