Delen:
10 beste films over drugsmisbruik
Het onderwerp is nog steeds gevoelig als het gaat om Hollywood. Er is een dunne lijn tussen glamoureuze alcohol en drugs, terwijl tegelijkertijd de morele en juridische gevolgen van het gebruik ervan worden overgebracht. Er zijn een handvol films die de echte kant van drugsmisbruik laten zien zonder de glitter en glamour, maar toch gestileerd genoeg om populair en winstgevend te zijn. Ik koos de volgende films vanwege mijn voorliefde voor films en vanwege de verschillende verslavingen waarmee ik in de loop der jaren worstelde. Telkens als ik een van deze films zie, doet het me denken aan waar ik geweest ben en waar ik had kunnen eindigen als ik niet erin geslaagd was mijn persoonlijke demonen te verslaan. Daarmee heb ik de 10 beste films over drugsmisbruik samengesteld.
10Veranderde Staten Ken Russell, 1980
Edward Jessup (William Hurt in zijn filmdebuut) is een professor aan de universiteit die, terwijl hij schizofrenie bestudeert, denkt dat 'onze andere bewustzijnstoestanden net zo echt zijn als onze wakende toestanden.' Jessup begint te experimenteren met sensorische deprivatie met behulp van een drijfbak. De professor verbetert vervolgens de effecten van zijn experimenten door een "champignoncocktail" in te brengen die hij uit Mexico heeft meegenomen. In de flotatie tank ondergaat hij een reeks van steeds drastischer psychologische en fysieke transformaties. De film uit 1980 is een bewerking van een roman met dezelfde naam door toneelschrijver en scenarist Paddy Chayefsky. Het was de enige roman die Chayefsky ooit schreef, evenals zijn laatste film. Zowel de roman als de film zijn gebaseerd op John C. Lilly's onderzoek naar sensorische ontaarding, uitgevoerd in isolatietanks onder invloed van psychoactieve stoffen zoals ketamine en LSD. Dit is een favoriete film van mij vanwege zijn kunstzinnige, wild hallucinogene drugscènes.
Koop de dvd bij Amazon
Deze cultklassieker uit 1936, met de titel Tell Your Children, was bedoeld om aan ouders getoond te worden als een moraalverhaal dat hen probeerde te leren over de gevaren van cannabisgebruik. Echter, kort nadat de film was opgenomen, werd deze gekocht door producer Dwain Esper, die de film opnieuw sneed voor distributie op het exploitatiefilmcircuit. In 1971 werd Reefer Madness in de archieven van de Library of Congress ontdekt door oprichter Keith Stroup van de National Organization for Marijuana Reform Laws, die een print kocht voor $ 297, en maakte het de lieveling van potrokokers en universiteitscampussen. Voor dit moderne publiek creëren de slechte productiewaarden en overacting een rumoerige komedie. Stroup is ook verantwoordelijk voor het idee dat de film oorspronkelijk is gemaakt als een propagandastuk. Het verspreiden van Reefer Madness naar universiteitscampussen van de jaren '70 hielp bij het financieren van het ontluikende filmbedrijf New Line Cinema.
In 2004 bracht 20th Century Fox in samenwerking met Legend Films een ingekleurde versie van de film op dvd uit. De oorspronkelijke releasedatum was 20 april 2004 (4/20/2004), een verwijzing naar de marihuana-slangterm "420". Ook tijdens de film flitst het nummer "4" en vervolgens "20" heel snel (als een grap over subliminale berichten), een effect toegevoegd door Legend Films. De kleurenversie bevat opzettelijk onrealistische kleurenschema's die bijdragen aan de onopzettelijk campy humor van de film. De rook van de "marihuana" moest groen, blauw, oranje en paars lijken, de gekleurde rook van elke persoon vertegenwoordigde hun humeur en de verschillende "niveaus van" verslaving "".
Koop de dvd bij Amazon
The Boost Harold Becker, 1988
Dit is een vaak over het hoofd gezien, maar krachtig portret van hoe een recreatieve drugsgebruiker (James Woods) verslaafd raakte aan cola en zijn hele leven verpestte. Hij liet zijn vrouw verslaafd raken, verloor een baan met hoge prestaties, zijn huis, vrienden en zelfs zijn ongeboren kind. Het was een tragisch maar realistisch verhaal dat tot leven werd gewekt door het fantastische acteerwerk van Woods. Het bevatte ook een scène met actrice Agnes Moorehead free basing. Het was de eerste keer dat ik ooit crack zag roken op het scherm.
Koop de dvd bij Amazon
Een groep ontevreden Schotse jongeren wendt zich tot heroïne om te ontsnappen aan de banaliteiten van het moderne bestaan. Vervolgens beginnen ze de gevolgen te lijden en ontdekken ze dat er geen gemakkelijke oplossingen zijn voor de inherente eenzaamheid en pijn van het leven. De release bracht in sommige landen, waaronder het VK, Australië en de Verenigde Staten, enige controverse teweeg over de vraag of het drugsgebruik bevorderde of niet. De Amerikaanse senator Bob Dole beschuldigde hem van morele verdorvenheid en verheerlijkend drugsgebruik tijdens de presidentiële campagne van 1996, hoewel hij later toegaf dat hij de film niet echt had gezien. Het door de Academy Award genomineerde script bevatte een klassieke scène waarin een van de verslaafden middenin een door heroïne geïnduceerde high op zoek is naar het 'perfecte toilet' om een rotzooi te nemen. Het is beschrijvend, zeer visueel en uiteindelijk een van de meest walgelijke scènes die op film zijn vastgelegd.
Koop de dvd bij Amazon
De man met de gouden arm Otto Preminger, 1955
Haaien, muzikanten en ex-gevangenen Frankie (Frank Sinatra) vechten om zijn heroïneverslaving te beteugelen, terwijl ze omgaan met de behoeften van zijn rolstoelgebonden vrouw en zijn ware liefde, Molly (Kim Novak). De film was controversieel voor zijn tijd; de Motion Picture Association of America weigerde de film te certificeren omdat deze drugsverslaving toonde. De film werd uitgebracht zonder het zegel van goedkeuring van de MPAA. Dit leidde tot een verandering in productiecodes, waardoor films meer vrijheid kregen om taboeonderwerpen zoals drugsmisbruik, ontvoering, abortus en prostitutie dieper te verkennen.
Frank Sinatra, die de kans kreeg om in de film te schitteren voordat hij het hele script las, bracht tijd door in revalidatieklinieken voor drugsverslaafden en observeerde verslaafden die cold turkey gingen gebruiken.Het script werd gegeven aan Marlon Brando rond dezelfde tijd als Sinatra, die nog steeds enige woede koesterde bij Brando omdat hij Sinatra had verslagen voor de hoofdrol in On The Waterfront. Geregisseerd door Otto Preminger, werd het genomineerd voor drie Academy Awards waaronder Sinatra voor Beste Acteur.
Koop de dvd bij Amazon
Set in Detroit, 2 heroïneverslaafden (Tupac Shakur en Tim Roth) besluiten hun gewoonte te schoppen nadat hun beste vriend en bandmaatje Cookie, overdoses op haar eerste hit. Tijdens een rampzalige dag ontwijken de twee verslaafden politie en lokale criminelen terwijl ze worstelen met een apathische overheidsbureaucratie die hun intrede in een revalidatiekliniek belemmert. Gridlock had het regiedebuut van acteur Vondie Curtis-Hall gemarkeerd. Hij schreef het scenario in 1993 en baseerde het op de werkelijke levenservaring als junkie in de jaren '70. Heel erg zoals de karakters in de film, zochten Hall en een vriend behandeling voor hun verslaving alleen om te horen krijgen dat het weken zou duren om opgenomen te worden in revalidatie ... De film bracht hulde aan de ster Tupac Shakur die enkele maanden voor de release van de film was vermoord .
Koop de dvd bij Amazon
Drogisterij Cowboy Gus Van Sant, 1989
Het verhaal volgt Bob Hughes (Matt Dillon) en zijn "familie" van drugsverslaafden terwijl ze in de vroege jaren zeventig door de VS Pacific Northwest reizen en hun gewoonte ondersteunen door apotheken en ziekenhuizen te beroven. Een hoogtepunt van de film is een optreden door verslaafde William Burroughs te herwinnen als Tom, een gestremde priester die Bob voorschotelt over de gevaren van verleiding. Nadat een tragedie de 'familie' treft, besluit Bob recht te gaan maar vindt dat er meer is om zich te ontdoen van de levensstijl van de drugsgebruiker dan alleen het opgeven van drugs. Het was een uitbraakprestatie van Matt Dillion die hielp zijn carrière en het succes van de film te verstevigen.
Koop de dvd bij Amazon
Omdat zijn vrouw hem verliet en zijn zoon meenam, is scenarioschrijver Ben Anderson (Nicolas Cage) begonnen met drinken ... veel. Als hij ontslagen wordt, besluit hij alles achter te laten en naar Las Vegas te verhuizen om zichzelf dood te drinken. In Las Vegas ontmoet hij Sera, (Elisabeth Shue) een prostituee met wat problemen ook met wie hij samenwerkt. Mike Figgis was de brein achter de film, niet alleen regisseren maar het schrijven van het script en het samenstellen van de partituur. In april 1994, kort voordat de voorproductie van de film begon, John O'Brien, auteur van de semi-autobiografische roman waarop deze film is gebaseerd, pleegde zelfmoord. Als gevolg hiervan werd de productie tijdelijk gestopt. Tijdens de productie had Figgis problemen omdat er voor sommige straattaferelen geen vergunningen werden afgegeven. Dit zorgde ervoor dat hij in één opname enkele scènes filmde om elk contact met de politie te vermijden.
Cage onderzocht zijn karakter door gedurende twee weken te binge-drinken in Dublin en had een vriend om hem onder invloed te videobanden zodat hij zijn spraakpatronen kon bestuderen. Later gaf hij toe dat "het een van de leukste stukjes onderzoek was die ik ooit voor een deel heb moeten doen." Nicolas Cage ontving een Academy Award voor Beste Acteur voor zijn werk in deze film. Elisabeth Shue werd genomineerd voor de Academy Award voor Beste Actrice en de film ontving ook nominaties voor Beste Scenario en Beste Regisseur.
Koop de dvd bij Amazon
Days of Wine and Roses Blake Edwards, 1962
Deze klassieke film toont de subtiele, verraderlijke aard van alcoholverslaving. Het volgt de neerwaartse spiraal van twee gemiddelde Amerikanen die bezwijken voor alcoholisme en proberen hun probleem aan te pakken. Joe is een voormalige sociale drinker die alcoholisch wordt vanwege druk op het werk. Hij ontmoet zijn toekomstige vrouw Kirsten op een feest, en ze worden beiden langzaam volwaardige alcoholisten en verliezen alles. Joe's gekke en waanzinnige smash up van de inhoud van zijn schoonouders-kas terwijl hij op zoek was naar een fles drank die hij daar verborgen had, benadrukt de personages die afdalen in gekte.
Regisseur Blake Edwards werd een jaar na het voltooien van de film een niet-drinker en ging terug naar middelenherstel. Hij zei dat hij en Jack Lemmon zware drinkers waren tijdens het maken van de film. Zowel Lemmon als actrice Lee Remick zochten hulp bij Anonieme Alcoholisten lang nadat ze de film hadden voltooid. De film had een blijvend effect bij het helpen van alcoholisten om hun probleem op te lossen. Vandaag zijn Days of Wine and Roses vereist in veel alcoholische en drugsrehabilitatieklinieken in heel Amerika.
Koop de dvd bij Amazon
Dit is waarschijnlijk de meest grimmige, smerigste, meest trieste en toch meest realistische weergave van drugsgebruikers ooit op film gezet. Deze film onthult vier parallelle personen en hun dreigende verslaving aan heroïne, cocaïne en dieetpillen (snelheid). Het speelt zich af in Brooklyn, temidden van het vervallen Coney Island, en de medicijnen worden heel gemakkelijk verkregen en houden elk hoofdpersonage in zijn cyclus van afhankelijkheid. Als we zien hoe de verslaafden uit de hand lopen, zijn we getuige van de lelijkste delen van de onderwereld waar verslaafden wonen. Ellen Burstyn werd genomineerd voor een Academy Award voor haar rol als Sara Goldfarb, de moeder van een van de verslaafden.
Koop de dvd bij Amazon
Dit artikel is gelicentieerd onder de GFDL omdat het citaten bevat van Wikipedia. Sommige samenvattingen zijn met dank aan IMDB, de Internet Movie Database.
Inzender: MT