10 hedendaagse helden die actief de wereld veranderen

Als kinderen hadden we allemaal onze favoriete superhelden. We hielden van ze, aanbaden ze, deden alsof ze ze waren, kleedden zich net als zij en praatten zelfs als zij. Nu we volwassen zijn, weten we maar al te goed dat er veel vraag is naar helden, maar dat deze zelden worden gevonden. De overweldigende lelijkheid en verdorvenheid die we tegenwoordig overal ter wereld aantreffen, heeft ons zo ongevoelig gemaakt dat bijna niets schokkend of weerzinwekkend meer lijkt. Gelukkig hebben we geen superkrachten of een cape nodig om een ​​verschil in de wereld te maken. Om heldhaftige daden te volbrengen, is alles wat we nodig hebben een bereidwillige geest en een gewillig hart. Veel van de moedige, zelfopofferende mensen op deze lijst werden genomineerd als CNN-helden. Ze hebben allemaal bewezen dat een gewoon persoon buitengewone prestaties kan bereiken en een verschil kan maken in het leven van anderen.

10

Doc Hendley, VS.

De afwezigheid van schoon water en de daaruit voortvloeiende ziekten doodt elk jaar meer kinderen dan HIV / AIDS, malaria en tuberculose samen. Deze en andere watercrisisstatistieken moedigden Hendley, die als barman werkte, aan om geld in te zamelen door wijn te gieten om waterprojecten over de hele wereld te promoten en te ondersteunen. Vanaf 2004 heeft zijn non-profitorganisatie, Wine to Water, gewerkt in Soedan, India, Cambodja, Oeganda, Ethiopië, Peru, Zuid-Afrika en Kenia en zij hebben initiatieven voor duurzaam drinkwater geïmplementeerd voor duizenden mensen. De organisatie reageerde ook op de aardbeving in Haïti in 2010 door waterzuiveringssystemen in de rampgebieden in te voeren. De organisatie biedt ook training aan lokale werknemers bij het installeren van waterzuiveringssystemen, het graven, bevestigen en onderhouden van putten en meer. Tot nu toe hebben ze honderden putten gegraven in Cambodja, Afrika en Peru - altijd gebruik makend van lokale arbeiders om de economie te stimuleren.

9

Jorge Muñoz, VS.

http://www.youtube.com/watch?v=p1Ba1K269ao

Jorge Muñoz arriveerde begin jaren '80 als illegale immigrant in Amerika. Hij werd een burger in 1987. Op een avond toen hij een bar verliet, zag hij alle behoeftige en illegale dagloners en de vlam in zijn hart werd verlicht. Hij ontdekte dat de meeste mannen onder een brug of in de spoedafdeling van het Elmhurst-ziekenhuis slapen en op de maaltijd snuffelen om thuis geld naar hun dierbaren te sturen. Sindsdien kookt hij genoeg voedsel om tientallen dagloners te voeden in Queens, die hij elke avond om 21.30 uur bezorgt op de hoek van Roosevelt Avenue en 73rd Street in Jackson Heights. Munoz levert de warme, gekookte maaltijden in regen, sneeuw, donder en bliksem. Hij schat dat hij sinds 2004 voedsel serveert aan meer dan 70.000 mensen. De hele operatie wordt gefinancierd uit de $ 600 die hij wekelijks ontvangt voor het besturen van een schoolbus en donaties. Op 4 augustus 2010 ontving Munoz de Presidential Citizens Medal van president Barack Obama.

8

Aki Ra Cambodia

Aki Ra was een heel jonge jongen toen hij door de Rode Khmer werd gekozen om kindsoldaat te worden. Hij legde duizenden mijnen en vocht tot de Rode Khmer tot 1983. Tijdens zijn tijd in het Cambodjaanse leger ontving hij landmijnopruimingstraining bij de Verenigde Naties en hoorde hij zijn ware roeping. Zonder enige ontmijningshulpmiddelen begon hij mijnen en UXO's illegaal te ruimen en onschadelijk te maken in de gebieden waar hij met alleen maar een mes, Leatherman en een stok had gevochten. Terwijl zijn naam en werk bekend werden, stroomden toeristen naar zijn huis om de verzameling defuse artillerie te zien. Met een dollar per persoon is het Cambodia Landmine Museum ontstaan. Om het museum te openen, moest Aki Ra zijn illegale opruiming van de mijnen staken, maar was in staat om een ​​NGO-Cambodian Self Help Demining (CSHD) op te zetten - en hij is nu gecertificeerd om zijn levenswerk te doen. In de loop van de tijd nam Aki Ra ook veel van de gewonde en verlaten kinderen over die hij vond in de dorpen die hij bezocht. Vandaag de dag wonen 29 kinderen in het Cambodia Landmine Relief Centre.

7

Pushpa Basnet Nepal

Pushpa Basnet was een undergraduate in Social Work toen ze een vrouwelijke gevangenis in Kathmandu moest bezoeken als onderdeel van een college-opdracht. De aanblik van de kinderen van de gevangenen die achter de tralies samen met hun moeders woonden, drong er bij haar op aan genoeg geld bijeen te brengen om het Early Development Centre (ECDC) en Butterfly Home te starten. Deze non-profitorganisaties bieden een dagopvangprogramma aan de kinderen en zijn een woonhuis waar de oudere kinderen het hele jaar door kunnen wonen. Pushpa-organisaties helpen ook en voorzien deze kinderen van inschrijvingen op school, maaltijden en medische zorg. Vanaf 2009 leert ze ook de opgesloten vrouwen handwerk om hen in staat te stellen een inkomen te genereren om bij te dragen aan het opvoeden van hun kinderen. Tot op heden heeft ze meer dan 100 kinderen bijgestaan.

6

Eugene & Minhee Cho USA

Eugene en Minhee Cho zijn zich altijd bewust geweest van de onevenwichtigheden in de wereld. Pas toen ze op reis gingen en met eigen ogen de 'gezichten' zagen van de mensen die in extreme armoede leven, stichtten ze de lonen van One Day - een non-profitorganisatie op basis van het principe van het een dagloon schenken om te verheven en in staat te stellen mensen in nood. In 2009 doneerden ze hun hele jaarlijkse inkomen aan hun zaak, gewoon om mensen te laten weten dat ze niet iets van anderen zouden vragen als ze niet bereid waren om het zelf te doen. Tot op heden hebben ze meer dan 40 projecten gefinancierd en daarbij hebben ze voedingsondersteuning gegeven, hiv-behandeling en zorg verzorgd, betere toegang tot moederzorg gekregen, schoon water geboden, levensreddende hartoperaties gefinancierd en een opleiding aan honderden individuen wereldwijd gegeven.

5

Narayanan Krishnan India

Narayanan Krishnan was een bekroonde chef-kok op weg naar een zeer mooie toekomst toen de aanblik van een oude en berooide man die zijn eigen menselijke afvalstoffen uit zijn honger at, zijn leven op een andere weg zette.Hij stopte zijn baan in de volgende week en binnen een jaar had hij de Akshaya Trust opgericht, die voedt en zorgt voor de behoeftigen en verstandelijk gehandicapten in Mandurai, Tamil Nadu. Hij bereidt en serveert dagelijks drie warme en verse vegetarische maaltijden, die hij vaak voedt met de mensen die hij zoekt onder bruggen en andere verlaten en verlaten plekken. Krishnan heeft ook een kam, schaar en scheermes bij zich om hem extra waardigheid te geven. Tegenwoordig slaapt Krishnan samen met zijn collega's in de keuken van Akshaya, heeft hij geen inkomen en wordt hij geschraapt door met de steun van zijn ouders. Tot op heden heeft hij meer dan 1,2 miljoen maaltijden geserveerd aan de behoeftigen in India.

4

Marc Gold Bangkok, Thailand en de VS.

Tijdens zijn reis door India in 1979 ontmoette Marc Gold een vrouw die leed aan een vreselijke oorontsteking. Hij betaalde $ 1 voor haar antibiotica en nog eens $ 30 voor een gehoorapparaat dat haar gehoor herstelde. Op dat moment kwam hij tot het besef dat je met bijna niets veel kunt doen. Bij zijn thuiskomst stuurde hij brieven naar honderd vrienden en vroeg om giften die hij tijdens zijn volgende reis kon gebruiken. Tot op heden heeft Marc 22 missies uitgevoerd in 67 landen; hij heeft bijna $ 600.000 opgehaald en alles gekocht, van fietsen en rijst tot naaimachines, scholen en muskietennetten. Als oprichter en directeur van het 100 Friends Project gaat hij gewoon op zoek naar problemen in de sloppenwijken, ziekenhuizen, klinieken en weeshuizen. Zijn enige verzoek is dat ontvangers iets teruggeven door anderen te helpen.

3

Rick Hodes Ethiopië

In 1984 ging Dr. Rick Hodes naar Ethiopië om hulp te verlenen tijdens de hongersnood. Aanvankelijk was hij van plan daar een jaar te werken, maar nadat hij zich bewust was van de extreme behoeften van de Afrikaanse bevolking en wist dat hij als enige gekwalificeerd was om hen te helpen, bleef hij. Na bijna drie decennia, oefent hij nog steeds in ziekenhuizen in Addis Ababa en Gondor. Hij heeft tienduizenden mensen gediend door immunisatie, gezinsplanning, gemeenschapsgezondheid, voedingsondersteuning en zijn specialistische veld-ruggegraat misvormingen. Hij was ook gedeeltelijk verantwoordelijk voor het veiligstellen van de veilige immigratie van 14.000 Ethiopiërs via een historische luchtbrug naar Israël in 48 uur. Zijn grootste passie blijft echter vrijwilligerswerk doen bij Mother Teresa's Mission for the Destitute and Dying, waar hij zorgt voor kritisch zieke kinderen die anderen hebben verlaten. Tijdens zijn verblijf in Ethiopië heeft hij vijf kinderen geadopteerd en hij ondersteunt en huisvest nog eens vijftien personen die hij ziet als onderdeel van zijn uitgebreide familie.

2

Betty Makoni Zimbabwe

http://www.youtube.com/watch?v=odbLeJ9ALqw

Verkondigd op zesjarige leeftijd en wees op de leeftijd van negen jaar, slaagde Betty Makoni er op de een of andere manier in om sterk te blijven, te overleven en zich door school te verkopen door groenten en fruit te verkopen. In 1999 richtte ze het Girl Child Network (GCN) op als reactie op de Zimbabwe-pandemie van seksueel misbruik van kinderen, vooral die van jonge meisjes. Haar organisatie is verspreid over 35 van de 58 districten van Zimbabwe. Ze heeft clubs op scholen die meisjes informeren en moedigt hen aan om zich uit te spreken en over misbruik te rapporteren. Ze heeft ook drie 'empowerment villages' gebouwd of huizen voor misbruiksslachtoffers die ze voedt, medische zorg verleent en opvoedt. Ze heeft gevochten tegen de uitbuiting en het misbruik van meisjes op het hoogste niveau van de samenleving, en werd daarbij doelwit van intimidatie door de staat en het ontvangen van veel doodsbedreigingen. Tot op heden heeft Betty meer dan 7.000 (sommige schattingen zeggen maar liefst 35.000) meisjes van misbruik, kinderarbeid, gedwongen huwelijken, mensenhandel en aanranding gered.

1

Razia Jan Afghanistan

Volgens de Verenigde Naties waren er in 2012 185 gedocumenteerde aanvallen op scholen en ziekenhuizen door gewapende groeperingen die zich verzetten tegen de opvoeding van meisjes. Volgens Razia Jan hoort ze elke dag meisjes aangevallen worden met zuur of vergiftigd worden. Ondanks de bedreigingen opent ze elke schooldag de deuren van haar Zabuli Education Center. In dit gebouw met 14 verdiepingen en 14 kamers krijgen 354 meisjes uit de omliggende zeven dorpen een gratis opleiding. Om de studenten veilig te houden, wordt de school van Razia omringd door een stenen muur. Er zijn bewakers en personeel die elke dag de klaslokalen openen en inspecteren om de lucht- en waterkwaliteit te controleren. Ze zijn zo bang voor vergiftiging dat kinderen naar de badkamers worden begeleid om ervoor te zorgen dat ze geen leidingwater drinken. In het Zabuli Education Center zijn de collegegelden per meisje voor één jaar $ 300. Razia dekt het schoolgeld door giften aan haar non-profitorganisatie Razia's Ray of Hope, gevestigd in de VS.