Delen:
10 Onnodige angsten Mensen hadden alledaagse dingen
Hoewel het normaal is dat mensen angsten en twijfels hebben over nieuwe dingen, hebben we deze angsten soms tot zeer onnodige niveaus gebracht. Veel veranderingen in de geschiedenis zijn opgevangen met angst dat ze de lichamen, het verstand, de moraliteit of een combinatie daarvan zullen vernietigen. Spoiler alert: dat deden ze niet.
10 treinen
De eerste treinen vielen onder het toezicht van artsen die beweerden dat de "hoge snelheid" waarmee ze reisden (ongeveer driemaal zo snel als een paardenkoets) abnormaal was voor het menselijk lichaam en een persoon boos kon maken. Het Royal Bavarian Medical College steunde zelfs de bewering dat mensen die in treinen reden konden eindigen met een soort hersenkoorts genaamd "delirium furiosum."
Delirium furiosum was niet beperkt tot mensen die alleen in treinen reden. Omstanders en voorbijgangers die ongelukkig genoeg waren om een trein voorbij zien gaan, konden er ook mee eindigen. Er werd gesuggereerd om muren ter hoogte van deze "onschuldige" toeschouwers aan beide zijden van de rails te bouwen met een hoogte van minimaal 2 meter (6 ft), zodat ze de ongunstige resultaten van het zien van een treinpas niet zouden ervaren.
9 Furbies
Furbies zijn harig speelgoed met grote ogen en oren die herhalen wat iemand tegen hen zegt. Ze verschenen voor het eerst in de VS in 1998 en waren meteen een hit. Furbies kunnen alleen 100 voorgeprogrammeerde Engelse woorden spreken en kunnen geen nieuwe woorden leren, hoewel ze een kunstmatige intelligentie hebben waarmee ze hun voorgeprogrammeerde woorden kunnen rijgen om de zinnen te vormen die ze horen.
De National Security Agency verbood hen uit zijn kantoor in Maryland omdat ze bang waren dat ze werden gebruikt om het bureau te bespioneren. Een interne memo die naar alle agenten in het bureau werd gestuurd, beweerde dat Furbies waren ingebed met computerchips waarmee ze 200 woorden konden spreken, met name 100 Engelse woorden en 100 'Furbish'-woorden.
Ze vreesden ook dat sinds Furbies herhaalden wat ze hoorden, ze overheidsgeheimen konden onthullen wanneer hun eigenaars ze mee naar huis namen door simpelweg te herhalen wat ze op het werk hoorden. Er waren ook speculaties dat het speelgoed interne geheugengeheugens had waarmee ze gesprekken konden opnemen. In feite herinnerde een deel van de memo de agenten specifiek eraan dat de NSA een beleid had dat hen verbood alles te brengen waarmee audio of video kon worden opgenomen. Niettemin is het simpele feit dat Furbies slechts herhalen wat ze horen en niets kunnen opnemen, noch in audio of video. De angsten van de NSA waren volkomen overbodig.
De NSA was niet de enige entiteit met complottheorieën over Furbies. Sommige mensen beweerden dat Furbies spaceshuttles konden lanceren en één vrouw zwoer dat haar Furby Italiaanse opera's zou kunnen zingen. Anderen beweerden dat het bedrijf dat Furbies maakte, bezig was met degenen die konden rijden.
8 romans
Vroeg-Amerikaanse anti-romanschrijvers vergeleken romans met vergif en opium, en gebruiken woorden als 'dwaas' en 'waardeloos' om ze te beschrijven. Voor hen waren romans niets anders dan boeken die mensen een onware illusie van leven gaven. Ze vreesden dat romans, vooral romantische romans, ervoor kunnen zorgen dat mensen zich abnormaal gedragen en het gedrag van anderen verkeerd inschatten. Ze geloofden ook dat romans de geest van lezers bevielen en moedigden hen aan anderen te verleiden of zich door anderen te laten verleiden. Een van de grootste nieuwe critici van deze tijd, dominee Samuel Miller, stelde zelfs dat romans de geest en het leven van mensen hebben vernietigd.
Dominee Enos Hitchcock, een andere pastor die zelf romanschrijver was, nam ook de tijd om niet alleen romans te bekritiseren, maar toneelstukken waarin hij zei dat ze mensen hadden gecorrumpeerd en hun moraal hadden vernietigd. Hij verklaarde ook dat de romans die vrouwen lezen, moeten worden gecontroleerd, zodat de lezers geen hoge verwachtingen zullen aangaan. Hij vergeleek romans met eten en beweerde dat ouders vaak de tijd namen om hun kinderen te voeden met voedsel voor hun maag, maar geen interesse hadden in wat er in de geest van het kind werd gevoed.
7 telefoons
De uitvinding van de telefoon in 1876 werd met enthousiasme en verwarring ontvangen, omdat veel mensen niet wisten waarvoor het precies bedoeld was. AT & T en Bell, de eerste telefoonbedrijven in de Verenigde Staten, propageerden de telefoon aanvankelijk als een bedrijfsinstrument en ze moedigden mensen af om het te gebruiken voor niet-zakelijke of andere vriendelijke gesprekken. Ze draaiden zich later om en begonnen het te promoten voor niet-zakelijk gebruik toen ze zich realiseerden dat deze oproepen de echte geldspinners waren.
Sommige mensen vreesden dat de telefoon het huis zou breken, mensen zou ontmoedigen om hun vrienden te bezoeken en morele waarden te vernietigen. De telefoon kwam op een moment dat morele waarden hoog in het vaandel stonden en er was een zeer strenge etiquette die het gebruik ervan leidde. Het beantwoorden of telefoneren in bedclothes was taboe en het versturen van uitnodigingen via de telefoon was verboden.
Afgezien van deze onnodige angsten, waren er ook enkele zorgen over privacy. Voordat mensen telefoons gingen installeren in hun huizen, moesten ze naar de algemene winkels en andere openbare plaatsen gaan om een openbare telefoon te gebruiken. Dit betekende dat voorbijgangers konden horen wat ze zeiden. Zelfs toen er schakelborden langs kwamen en meer mensen telefoons bij hen thuis installeerden, was privacy nog steeds een probleem. De centralisten van de centrale konden luisteren naar de oproepen van mensen, net als hun buren, die vaak telefoonlijnen met hen deelden.
6 Geautomatiseerde tellermachines
De automatische tellermachine of ATM is niet door één persoon uitgevonden. Het werd uitgevonden door verschillende mensen die onafhankelijk werkten. Sommigen ontwikkelden geldautomaten die alleen contant geld konden uitgeven en sommige ontwikkelden geldautomaten die alleen contante stortingen konden ontvangen. Anderen ontwikkelden geldautomaten die zowel contant als contant konden betalen.Niettemin werden veel van de eerste geldautomaten niet als echte geldautomaten beschouwd. De eerste ATM die als een echte geldautomaat werd gezien, was de "Bankograaf" van Luther Simjian. Ook wel de "bankmatische" of "gat-in-de-muur machine" genoemd, kon de bankograaf alleen gelddeposito's ontvangen en werd hij in 1960 op een Citibank-filiaal geïnstalleerd op een experimentele basis.
Het werd niet algemeen aanvaard en werd gezien als niets meer dan een onnodig machinepark dat alleen maar werd gemaakt om het bankieren te bemoeilijken. De veiligheid ervan werd in twijfel getrokken en velen vreesden dat ze hun geld zouden verliezen aan de nieuwe, nog niet geteste machine. Om mensen te bewijzen dat de geldautomaat hun geld ontving, nam een kleine camera binnen een foto van het geld dat de machine binnenkwam. De foto werd vervolgens als een ontvangstbewijs aan de bewaargever gegeven. Dit was echter niet genoeg om mensen te overtuigen om de machines te gebruiken.
De enige mensen die de pinautomaat gebruikten, waren een beperkt aantal gokkers en prostituees die elke vorm van contact met bankbedienden wilden vermijden. Citibank verliet de ATM snel. Shepherd-Barron kwam later met een andere geldautomaat, maar mensen geloofden nog steeds dat het onnodig was en vreesden dat hun geld zou kunnen worden vermist. Ze hebben er pas vertrouwen in gekregen nadat ze werden gedwongen om het te gebruiken tijdens een sneeuwstorm.
5 vrouwelijke fietsruiters
Vrouwen werden niet aangemoedigd om fietsen te fietsen in de jaren 1800, omdat mannen vreesden dat een vrouw die in staat is om te fietsen, bijna alles zou kunnen doen, zoals het bereiken van vrijheid. Vrouwen werden zwaar ontmoedigd om fietsen te rijden met strikte waarschuwingen dat ze zouden kunnen eindigen met depressie, hartproblemen en verschillende andere niet-bestaande gezondheidsproblemen. In feite ging een krant zover als het publiceren van 41 bizarre en grappige regels die vrouwelijke ruiters tijdens het rijden moesten observeren. Ze kregen het advies om geen mensenpet te dragen, andere mensen niet vanwege hun benen te veroordelen, anderen niet te weigeren om bergop te gaan, geen kauwgom te kauwen, niet te schreeuwen als ze een koe zien, geen "fiets" te krijgen. gezicht "en om altijd met hun naaisetje te rijden.
"Fietsgezicht" werd een medisch risico genoemd. Er werd gezegd dat vrouwen met verstijfde kaken, uitputting, ernstige rimpels, gespannen lippen en een grappig uitziend gezicht met de ogen bijna uit hun kassen barstten. Er werd beweerd dat mannen ook een risico liepen op het gezicht van de fiets, maar vrouwen liepen meer risico omdat ze niet zo goed waren als mannen tijdens het fietsen. Bovendien zou de gemiddelde man het niet erg vinden om bij de fiets te komen, omdat hij minder om zijn uiterlijk geeft.
4 Elektriciteit
Mensen in het verleden vreesden niet alleen elektriciteit vanwege het vermogen om te elektrocuteren en te doden. Ze vreesden ook om verschillende redenen, waaronder het gepercipieerde vermogen om ziekten te veroorzaken (en interessant te genezen). De ongewenste resultaten van frequente blootstelling aan röntgenstralen door röntgentroepen maakten de angst voor elektriciteit van mensen groter, en de experimenten van Thomas Edison, die het gebruik van elektriciteit voor het doden van mensen en dieren bevorderde, hielpen ook niet. De vroege angsten in verband met elektriciteit kunnen zelfs de reden zijn geweest dat veel Amerikaanse burgers hun huizen aanvankelijk niet elektriseerden. Dit is echter discutabel, omdat kosten en logistieke problemen verantwoordelijk zouden kunnen zijn geweest.
Elektriciteit werd beschouwd als de oorzaak en genezing van een ziekte die bekend staat als "neurasthenie." Bedacht door George Beard in 1869, werd neurasthenie vermoedelijk veroorzaakt door het gebruik van elektrische apparaten zoals telefoons en telegrafen. Hij legde uit dat hun voortdurende gebruik het leven van mensen versnelde en hen ouder maakte dan hun werkelijke leeftijd. Het maakte ze ook moe en zwak.
De ziekte kwam vrij vaak voor bij leden van de hogere klasse, die het als modieus zagen, omdat het het bewijs was dat ze de luxe van de 'moderne wereld' konden betalen. Het verspreidde zich al snel naar leden van de lagere klasse en was heel gewoon totdat het verdween in 1930.
Op de een of andere manier was elektriciteit inderdaad de remedie tegen neurasthenie. Een getroffen persoon werd genezen door het toepassen van elektrische schokken op het lichaam.
3 Emo
Emo, wat een combinatie van emotionele hardcore rock en punk betekent, is een muziekgenre dat voor het eerst verscheen in de Verenigde Staten in 1980. In 2003 bereikte het het in Rusland, waar het al snel een grote aanhang ontwikkelde. De Russische wetgevers vreesden in 2008 dat emo depressie en antisociaal gedrag veroorzaakte en tot zelfmoord leidde, en besloot een wet aan te passen voor zwaar gecensureerde emo-websites en om mensen die op emo-wijze gekleed waren te weerhouden om naar scholen en overheidsinstallaties te gaan. Ze beweerden dat de emo-stijl een sociaal gevaar was en een bedreiging vormde voor de stabiliteit van Rusland, en het verbod was nodig om ervoor te zorgen dat Rusland tegen het jaar 2020 iemand had om over te beslissen.
Russische emo-aanhangers, die bekend stonden om hun zwarte en soms roze kleding, geverfde nagels, beugelgordels, bizarre kapsels, leren jassen en overtollige oogschaduw, begonnen meteen met protesten over het voorgestelde verbod. Ze hadden plakkaten met berichten als "Dood de staat in jezelf" en "Een totalitaire staat moedigt stupiditeit aan." Emo-kinderen in het Verenigd Koninkrijk begonnen met protesten, bewerend dat ze werden vergeleken met criminelen en nazi's.
Het voorgestelde verbod werd later opgeschort en niet in de wetgeving omgezet. Onderzoek heeft later uitgewezen dat emo, net als alle andere soorten muziek, geen depressie of stemmingswisselingen veroorzaken. In plaats daarvan leek het luisteren naar muziek eerder een symptoom van depressie dan van een oorzaak, en het had een positief psychologisch effect op getroffen mensen.
2 Auto's
Saoedi-Arabië staat niet toe dat vrouwen autorijden vanwege de angst dat vrouwelijke chauffeurs hun huizen meer zouden verlaten dan ze zouden moeten, interactie hebben met mannen die geen familie van elkaar waren en (volgens een Saoedische geestelijke) hun eierstokken en bekken beschadigen, wat zou kunnen leiden voor kinderen met geboorteafwijkingen.
In de jaren twintig vreesden mensen dat auto's tieners minder religieus maakten en moedigden ze aan om seks te hebben, misdaden te plegen en hun ouders ongehoorzaam te zijn. Docenten van de colleges waren ook bang dat auto's studenten zouden afleiden van leren en gaven meisjes onbeperkte vrijheid, waardoor ze daardoor niet meer naar school konden gaan. Deze angst was zo reëel dat in 1927 17 van de 35 Amerikaanse topuniversiteiten studenten verbood auto's naar school te brengen.
De angst voor mensen die seks hebben in auto's was echt. Onderzoek wees uit dat ongehuwde jongeren vaak betrokken zijn bij dergelijke ontmoetingen in voertuigen in plaats van de gebruikelijke praktijk van ontmoetingen in het huis van het meisje of op een meer openbare plaats. In feite bleek dat de helft van de meisjes die in de jaren vijftig seks hadden gehad, dit in auto's had gedaan.
Automakers wisten dit waarschijnlijk, omdat reclame auto's vaak in verband bracht met verkering. Henry Ford ging naar verluidt zo ver als het verminderen van de stoel lengte van de Ford Model T om mensen te ontmoedigen om seks te hebben. Hij faalde. Veel van de andere angsten over auto's waren ongerechtvaardigd en onnodig. Zelfs de seksevrees was schromelijk overdreven, omdat mensen al lang voordat de uitvinding van auto's had seks hadden in door paarden getrokken wagens.
1 Twister
Reyn Guyer kreeg het idee voor de Twister-game toen hij een ontwerp voor een schoenenfabrikant wilde maken. Aanvankelijk noemde hij het spel "King's Footsie" en huurde Neil Rabens en Charles Foley in om hem te helpen bij het ontwerp. Ze bedachten verschillende stijlen om het spel te spelen, maar besloten om er een te maken die ze "Pretzel" noemden, wat later werd veranderd in "Twister." Guyer licentieerde het spel aan Milton Bradley, dat het op de markt bracht. Het flopte. Veel winkeliers weigerden het te verkopen en Sears weigerde het aan hun catalogus toe te voegen.
In de jaren zestig van de vorige eeuw werd van mannen en vrouwen niet verwacht dat ze heel dicht bij elkaar zouden staan, behalve tijdens het dansen. Twister bracht ze niet alleen dichtbij; het zorgde ervoor dat ze met elkaar verweven waren in oogstrelende posities. Dit maakte velen, waaronder verschillende executives van Milton Bradley, geloven dat het spel onfatsoenlijk was en een seksuele ondertoon had. Mensen betwijfelden of het zelfs door kinderen kon worden gespeeld en concurrenten noemden het 'seks in een doos'.
Milton Bradley stond op het punt om het op te geven toen het public relations-bedrijf dat de promotie van Twister aanpakt, het op de Tonight Show, waar gastheer Johnny Carson het speelde met actrice Eva Gabor. Hoewel ze allebei met elkaar verweven waren tijdens het spel, was het plezier dat ze hadden weggenomen de misvatting dat het spel seks promootte. De volgende dag stonden veel mensen bij Abercrombie & Fitch in de rij om het spel te kopen, en de rest is geschiedenis.