10 Dingen die iedereen verkeerd begrijpt over het geheugen

Ons geheugen is iets waar we elke dag op vertrouwen voor alles wat we doen. Zonder dit zouden we ons niet kunnen herinneren hoe we moesten lopen, hoe we moesten eten, of zelfs onze eigen naam. Ons verleden zou een volledig mysterie zijn en zonder de context van ons verleden zouden we door het leven lopen, verward zonder enig idee wat er aan de hand was. Hoewel onze herinnering een van de belangrijkste dingen is die we elke dag gebruiken, is het ook iets dat we voortdurend als vanzelfsprekend beschouwen. Er zijn veel misvattingen over de manier waarop het geheugen werkt, en het dwazen ons vaak op subtiele manieren.

10 Onze herinneringen make-up wie we zijn

Veel mensen hebben de indruk dat herinneringen statisch zijn of op zijn minst redelijk stabiel. Dit is een begrijpelijke misvatting, omdat veel onderzoekers op het gebied van leren en geheugen zich lange tijd onder dezelfde indruk gedroegen. Onderzoek in het laatste decennium, met name onderzoek door een neurowetenschapper genaamd Karim Nader, heeft bewezen dat ons geheugen niet zo stabiel is als we ooit geloofden. De algemene opvatting was dat als iets eenmaal werd geconsolideerd - of gecodeerd in een langetermijngeheugen - het niet kon worden gewijzigd wanneer het opnieuw werd opgeroepen. De overtuiging van de meesten was dat als je een geheugen wilde wijzigen, je het vroeg in het coderingsproces moest doen voordat de consolidatie volledig was voltooid.

Nader's onderzoek en experimenten hebben echter sindsdien aangetoond dat dit helemaal niet waar is. Hoewel hij al op jonge leeftijd door herinneringen geïntrigeerd was, waren het de herinneringen aan 9/11 die hem deden nadenken over hoe we onze herinneringen uit het verleden kunnen veranderen. Hij verwijst naar deze "flashbulb" -geheugens van belangrijke gebeurtenissen en hoeveel mensen zich herinnerden het zien van het eerste vliegtuig op 11 september het World Trade Center op televisie, hoewel dat beeldmateriaal pas de volgende dag werd getoond. Het deed hem zich afvragen of mensen herinneringen opriepen en die vervolgens elke keer subtiel veranderen.

Zijn onderzoek toonde aan dat wanneer we ons iets herinneren, er een ander niveau van onthouden is, zoals we het ons herinneren, een soort herconsolidering van het geheugen. Met andere woorden, we kunnen onze herinneringen op subtiele wijze veranderen op basis van hoe we de wereld vandaag willen of nodig hebben, en het helpt ons ook om alles in ons leven in de juiste context te plaatsen. Dit betekent dat we, in plaats van ons huidige zelfbeeld dat gebaseerd is op herinneringen uit het verleden, vaak onze herinneringen veranderen om beter in te passen in hoe we denken dat de dingen zouden moeten zijn en hoe we onszelf zien.

9Ik moet het gewoon onthouden

Verreweg de meest gebruikelijke manier om dingen op school te leren, is nog steeds uit het hoofd leren. Je schrijft of reciteert een zin, een set wiskundige formules, of wat je steeds opnieuw doet tot je ze herinnert. Voor veel studenten en veel leraren is dit nog steeds de meest gebruikelijke manier om iets te onthouden, maar het is eigenlijk vreselijk inefficiënt en ineffectief. Natuurlijk kan het uit het hoofd leren van iets inderdaad het effectief in je permanente herinnering coderen, maar door het van de context te beroven, maakt het herinneren en juist memoriseren veel moeilijker.

Veel mensen zullen examenuren halen en hebben misschien gememoriseerd wat ze moesten weten, en het bestaat echt in de langetermijnopslag van hun hersenen, maar ze hebben niet de juiste middelen om het terug te roepen. De reden hiervoor is alles over de context. Als de student zich uit het hoofd leert en deze niet relateert aan ander lesmateriaal of geheugentrucs gebruikt om het later herinneren te verbeteren, kunnen ze mogelijk niet de juiste context vinden waarin ze het geheugen later kunnen oproepen.

Om deze reden is er enige controverse in het onderwijs over het leren van mensen om dingen te onthouden versus te leren kritisch te denken en informatie te relateren. Helaas mist de controverse het echte punt: het gaat niet noodzakelijk om het onthouden, maar om hoe je je het herinnert. Als u zich iets herinnert op basis van de relatie met andere dingen in dezelfde klas en hoe deze op elkaar inwerken, zult u veel beter doen wanneer u terugkomt wanneer het zover is. Er zijn ook veel mnemonische technieken die kunnen worden gebruikt om contextuele aanwijzingen te creëren voor een betere herinnering van het geheugen.

8Het zal naar mij terugkeren

Als je ooit een heel goed idee hebt gehad of iets belangrijks hebt bedacht en het meteen bent vergeten, heb je misschien een tijdje gestreden en toen gezegd dat het later weer bij mij zal binnenkomen en een tijdje verder ging. Helaas komt de herinnering vaak nooit meer terug. De misvatting ligt hier in hoe het geheugen werkt. Om ervoor te zorgen dat alles in het langetermijngeheugen terechtkomt, moet het eerst een coderingsproces doorlopen, en dit kost tijd. Hoe langer het proces en hoe meer inspanning en context er in gaan, des te sterker het geheugen. Wat dit betekent is dat als je nu net iets hebt geleerd, of er voor de eerste keer over hebt nagedacht, je geest tijd en moeite van je nodig heeft om dat geheugen daadwerkelijk voor langdurige opslag te coderen.

Als het geheugen dat u verwacht, naar u terug zal komen, is iets waar u eerder aan dacht - het was al in uw langetermijngeheugen - en dan zal het uiteindelijk waarschijnlijk later terugkomen, met de waarschuwing dat als u de context aanwijzingen, het kan opnieuw verschijnen op een willekeurig moment dat geen enkele zin heeft als het ongemakkelijk is om de context waarin je het herinnert te hercoderen. Als de gedachte waarvan je hoopt dat die bij je terugkomt echt nieuw is en je bijna meteen vergeet, is de ongelukkige waarheid dat hij waarschijnlijk nooit zal terugkeren. Het geheugen is waarschijnlijk voor altijd verloren omdat het nooit echt een herinnering was.

7De geldigheid van getuigenis

In de afgelopen jaren hebben psychologen rechters en juryleden gewaarschuwd om een ​​ooggetuigenverslagen te gaan opnemen met ongeveer 1000 zoutkorrels. De reden hiervoor is dat, als algemene regel, ooggetuigenverslagen niet kunnen worden ingeroepen als enige geldige manier om schuld te beslissen.Het Innocence Project, een groep die DNA-testen gebruikt om mensen te ontslaan die ten onrechte zijn veroordeeld voor moorden, heeft bijvoorbeeld in de gaten gehouden hoe onrechtmatige veroordelingen uiteindelijk voorkomen. In ruim 200 gevallen van mensen die ten onrechte werden veroordeeld, kwam bijna driekwart van de mensen in de gevangenis terecht vanwege een foutieve getuigenverklaring. Als dat niet erg genoeg was, betrof een groot deel van deze gevallen zelfs meerdere ooggetuigenverslagen.

Zoals we eerder vermeldden, het neemt niet veel voor ons in zich om onze herinneringen uit het verleden te veranderen, en het hoeft ook niet veel te betekenen voor een ooggetuige. Hoewel hun eerste recall correct zou kunnen zijn, gezien de tijd tussen de gebeurtenissen en vragen van politie of openbare aanklagers, is het heel gemakkelijk voor mensen om een ​​eerlijke maar volledig kromgetrokken versie van de gebeurtenissen die daadwerkelijk is gebeurd, te beëindigen. Dit kan soms tot gevolg hebben dat dingen erg warrig worden in een rechtbank.

In de grote jury van 2014 die bijeenkwam om te bespreken of Darren Wilson in staat van beschuldiging moest worden gesteld, was er een veelvoud aan getuigen, en niemand had exact hetzelfde verhaal als de anderen. Vanwege hoe we onze herinneringen veranderen op basis van onze eigen percepties, kunnen we eindigen met tientallen getuigen die er allemaal absoluut van overtuigd zijn dat ze iets anders hebben zien gebeuren. Dit maakt het getuigenis van ooggetuigen tamelijk verdacht, en daarom wordt het vaak in de rechtbank minder en minder vertrouwd.

6 Dreams herinneren

Dromen zijn iets dat de wetenschap nog steeds worstelt om volledig te begrijpen. Een ding waar wetenschappers tot op de dag van vandaag niet echt over eens kunnen zijn, is waarom we dromen. Er zijn veel theorieën over het onderwerp, maar geen enkele is overtuigend bewezen of geaccepteerd door de wetenschappelijke gemeenschap. Zoals je je misschien wel kunt voorstellen, omdat we nog steeds een gebrek aan kennis over dromen hebben, spreekt het vanzelf dat we nog steeds proberen te begrijpen waarom we onze dromen soms herinneren en waarom we dat vaak niet doen. Hoewel sommige mensen de indruk hebben dat ze dromen beter onthouden als ze in een diepe slaap zitten, blijkt het tegenovergestelde het geval te zijn.

Onderzoekers waren geïnteresseerd in het feit dat sommige mensen de neiging hebben om veel dromen te herinneren en anderen bijna nooit. Wat ze ontdekten was dat mensen die vaak dromen neigen een hogere bloedstroom hebben in bepaalde delen van de hersenen die geassocieerd zijn met verhoogde mentale activiteit terwijl ze op de sluimerstand staan.

Het blijkt dat de hersenen niet echt nieuwe informatie kunnen coderen voor langetermijnopslag terwijl je volledig slaapt. Wat zij geloven is dat degenen die gewone dromers zijn, feitelijk even wakker worden zonder het te beseffen - als gevolg van stimuli om hen heen - waardoor hun nu enigszins ontwaakte brein delen van de droom kan coderen voor langdurige opslag. Dit zou verklaren waarom zelfs degenen die zich dromen herinneren, vaak alleen korte en soms vage flarden onthouden omdat je hersenen maar een paar ogenblikken van waken hebben om de herinnering in iets blijvends te veranderen.

5Eetetic Imagery

Een van de meest voorkomende en duurzame mythen over geheugen is dat sommige mensen een zogenoemd fotografisch geheugen hebben. Met andere woorden, alles wat ze ooit hebben gezien, kunnen ze in hun hoofd herhalen als een film of als foto's in een diavoorstelling bekijken met perfecte nauwkeurigheid. Volgens de wetenschap bestaat er geen enkele persoon met zo'n vermogen en dat is er ook nooit geweest - het fenomeen bestaat gewoonweg niet. Zelfs degenen die een extreem goed geheugen hebben en zich met verbluffende nauwkeurigheid beelden uit het verleden kunnen herinneren, vergeten of veranderen nog steeds details. Ze hebben misschien een heel gedetailleerd geheugen, misschien beter dan de meesten, maar hun geheugen is zeker niet fotografisch.

Er is echter nog een ander fenomeen gerelateerd aan fotografisch geheugen dat bekend staat als eidetische beelden en dat soms wordt verward met het andere. Dit vermeende fenomeen beweert dat sommige mensen, eidetikers genaamd, naar een afbeelding kunnen kijken en vervolgens, als het wordt weggehaald, nog steeds het beeld voor zich zien in perfecte details. Volgens degenen die in dit vermogen geloven, verschilt het van een nabeeld en is het meestal waanzinnig gedetailleerd, hoewel niet noodzakelijk volledig accuraat. De onderzoeksgegevens over het onderwerp zijn schaars en niet iedereen is ervan overtuigd dat het fenomeen zelfs echt is.

Bijna alle moderne studies over de kwestie werden uitgevoerd door de Habers, een getrouwd stel onderzoekers die op zoek waren naar een bewijs van eidetische beeldspraak. Helaas voor degenen die de theorie onderschrijven, geven ze in hun eigen monografie frustratie toe met hun eigen methoden, waarin ze verklaren dat ze in de eerste plaats niet voldoende objectieve tests voor de zaak hebben kunnen verzinnen en ze erkennen ook de tekortkomingen van hun eigen experimenten .

Om het nog erger te maken, anderen die geprobeerd hebben hun experimenten te repliceren en zelfs nieuwe te creëren om er objectief op te testen, hebben dezelfde frustratie gekregen en kritiek geuit op de onderzoeksmethoden van de Habers. Als dat nog niet genoeg was, beweerden de Habers consequent dat eidetische beeldspraak alleen bij kinderen werd gezien en dat het met de leeftijd vervaagde, maar anderen die het bestudeerden zagen de claims van het fenomeen in experimenten bij kinderen naarmate ze ouder werden, toenemen.

4Negatieve geheugens

Sommige mensen hebben de indruk dat een positief geheugen veel sterker zal zijn dan een negatief geheugen. Het is tenslotte volkomen logisch dat we ons de goede dingen willen herinneren die ons overkomen en het slechte vergeten. Hoewel er inderdaad mensen zijn die de neiging hebben om zich meer te concentreren op aangename herinneringen, zijn ze enorm in de minderheid. Het blijkt dat negatieve herinneringen in onze geest meer dan positieve uitblinken. Dit lijkt op het eerste gezicht misschien niet logisch, maar er is een volkomen logische verklaring. Als je gelukkig bent en tevreden bent, is er echt niet veel voor je hersenen om te doen.Op een evolutionair niveau hoef je alleen maar te denken wanneer je iets nodig hebt of om te gaan met een slechte situatie. Als je gelukkig bent, heb je de neiging om meer te ontspannen en hoef je niet zoveel hogere processen van de hersenen te betrekken.

Echter, het omgaan met negatieve situaties vereist volgens psychologen veel meer aandacht. Wat dit betekent is dat we de neiging hebben om meer belang te hechten aan negatieve situaties. Onderzoekers hebben consequent geconstateerd dat mensen vaak twee keer last hebben van negatieve situaties omdat ze blij zijn met positieve. Ze onthouden ook beter nadat ze zojuist een negatieve situatie hebben aangepakt. Hoewel dit vrij grimmig lijkt, hebben sommige experts gesuggereerd dat, als we bewust onze kennis hiervan gebruiken, we onze emoties beter kunnen temperen, zodat we niet zo zwaar worden beïnvloed door negativiteit en meer worden beïnvloed door positiviteit.

3Forgetting tijdens hypnose

Er zijn twee hoofdsoorten hypnose. De ene wordt gebruikt voor show op een podium en de andere serieuzere versie wordt gebruikt in het kantoor van een therapeut. Als het op de eerste aankomt, zijn veel mensen bekend met de populaire tirade van een komiektype die een voorwerp omhoog houdt en de persoon erop laat richten door ze "willekeurig" uit het publiek te trekken en vervolgens een soort mantra als "jij" opzegt worden slaperig. "Het duurde niet lang of de persoon in kwestie verkeert in een diepe hypnotische trance en begint allerlei gekke capriolen het podium op te voeren tot grote vreugde van de menigte. Naderhand beweert het subject dat het niets van de gebeurtenis onthoudt, en dit heeft geleid tot de misvatting dat post-hypnotische amnesie (vergeten wat je deed onder hypnose) iets is dat automatisch gebeurt als onderdeel van het proces.

De waarheid is dat toneelshows veel trucs gebruiken en ze planten mensen vaak in het publiek. Wanneer ze echte hypnose uitvoeren, trekken ze echter de meest suggestibele mensen vakkundig uit het gehoor. De reden hiervoor is dat hypnose iemand niet echt iets kan laten doen wat ze niet willen doen, dus hebben ze een coöperatief onderwerp nodig. Vergeten wat je deed bij het ontwaken uit hypnose treedt alleen op als de instructies expliciet worden gegeven. Bovendien, omdat je niet iets onder hypnose doet dat je niet wilt doen, zul je alleen vergeten wat er gebeurde als je het echt wilt - geen hypnotiseur onder de zon kan je dwingen om iets te vergeten.

2We weten waar onze herinneringen vandaan komen

Hoewel we eerder hebben gezegd dat we niet echt zeker kunnen zijn van de nauwkeurigheid van onze herinneringen, zouden de meeste mensen toch zeggen dat ze een goed begrip hebben van waar ze zich bevonden toen ze zich voor het eerst iets herinnerden, waar ze het leerden, en wie of wat ze ervan leerden van. De waarheid is echter dat we dat net zo goed kunnen combineren. Er is eigenlijk een specifieke term hiervoor in de psychologische literatuur die 'bronverwarring' wordt genoemd. Je hebt misschien een situatie gehad waarin je iemand iets hebt verteld en je hebt toen te horen gekregen dat zij de persoon waren die je er in de eerste plaats over vertelde. Als dit is gebeurd, weet u waarschijnlijk dat u verward bent en misschien zelfs ruzie maakt met uw vriend over waar u de informatie in kwestie inderdaad eerst hebt gehoord.

Dit kan leiden tot meer dan alleen verwarring over waar het geheugen vandaan komt. Deze verwarring van de bron van onze herinneringen kan ons denken genoeg verwringen dat het gemakkelijk kan leiden tot de onbewuste vorming van volledige of meestal valse herinneringen. De reden waarom valse herinneringen kunnen ontstaan ​​als gevolg van deze geheugenfout is omdat, zonder de juiste context van de oorspronkelijke bron om onze herinnering in te gronden, latere herinnering aan de gebeurtenis de details kan veranderen, vooral als we iets horen over wat we ons herinneren van nog een andere bron. Naarmate we verder gaan met het evenement, blijven we kansen hebben om het nog verder te veranderen en kunnen we dit onbewust blijven doen. Hoe sterker en nauwkeuriger het oorspronkelijke geheugen, hoe groter de kans dat u het zo intact mogelijk behoudt bij verdere herinnering.

1 Ons geheugen kent het verschil tussen fantasie en werkelijkheid

Zoals we eerder hebben vermeld, is het, ondanks het feit dat mensen zeker van hun eigen herinneringen houden, eigenlijk heel gemakkelijk om valse herinneringen in mensen te implanteren. En, zoals we ook in dit artikel hebben vermeld, het is vrij gemakkelijk voor ons om per ongeluk onze herinneringen te veranderen en eindigen met zeer verwarde herinneringen aan wat we wel of niet deden. Natuurlijk zijn geïmplanteerde herinneringen eigenlijk alleen bestudeerd in een beperkte onderzoekssetting, waar ethiek verbiedt om te proberen het type geheugen te implanteren dat iemand eerder zal afwijzen - experimenten hebben de neiging vast te houden aan domme herinneringen uit de kindertijd zonder echt gevolg. En, natuurlijk, terwijl we onze herinneringen kunnen veranderen, zijn de meesten van ons er vrij zeker van dat de herinneringen die we in ons leven hebben, dingen zijn die inderdaad zijn gebeurd.

Helaas hebben we het vermogen per ongeluk totaal valse herinneringen te creëren in onze eigen geest zonder enige betrokkenheid van buitenaf. Dit fenomeen wordt door onderzoekers 'verbeeldingsinflatie' genoemd en is gedeeltelijk gebaseerd op studies van Elizabeth Loftus over valse herinneringen. Wat ze ontdekten, was dat mensen door simpelweg een gebeurtenis voor te stellen, eerder dachten dat het hen was overkomen. Het voorbehoud hier is dat deze experimenten allemaal gebaseerd waren op het voorstellen van jeugdherinneringen. Sommige experts geloven dat het gemakkelijk is om de imaginatie-inflatie te laten plaatsvinden met jeugdherinneringen, omdat het, vanwege onze beperkte ontwikkeling in die tijd, gemakkelijk is om het slachtoffer te worden van het bronverwarringfenomeen dat we eerder noemden.

Er zijn echter ook enkele tegenstrijdigheden in de studies. Eén studie wees uit dat mensen deze geheugenfout minder snel zouden maken als de gebeurtenis iets gemakkelijk geloofwaardig was, en een ander vond precies het tegenovergestelde.De betrokken onderzoekers zijn ook verward door sommige van de resultaten omdat ze verwachtten dat als mensen vooraf gewaarschuwd zouden worden over wat er gebeurde, de potentie van het effect zou afnemen, maar het had eigenlijk helemaal geen effect of deed het tegenovergestelde - wat ons liet zien dat geheugen is iets waar we nog veel over te leren hebben.