10 Meer genieën van 10 velden van menselijke activiteit

In navolging van de recente lijst van FlameHorse, wilden veel lezers, waaronder ikzelf, ook mensen uit andere gebieden. Dus nam ik de taak op zich om nog ongeveer 10 genieën te schrijven. Ik hoop dat iedereen het leuk vindt en dat constructieve kritiek altijd welkom is. Ik hoop een verhitte discussie te hebben.

10

Politieke Theoreticus Niccolò Machiavelli

Niccolò Machiavelli was een Italiaanse filosoof / schrijver en wordt beschouwd als een van de belangrijkste grondleggers van de moderne politieke wetenschap. Sinds de zestiende eeuw blijven generaties van politici aangetrokken en afgestoten door de cynische benadering van macht geponeerd in The Prince en zijn andere werken. Wat zijn persoonlijke bedoelingen ook zijn, waarover vandaag nog wordt gedebatteerd, zijn achternaam gaf het moderne politieke woord machiavellianisme - het gebruik van sluwe en bedrieglijke tactieken in de politiek.

Machiavelli bestudeerde de manier waarop mensen leefden en streefde naar voorlichting aan leiders over hoe zij zouden moeten regeren en zelfs hoe zij zelf zouden moeten leven. Tot op zekere hoogte geeft hij toe dat de oude traditie waar was - mannen zijn verplicht om deugdzaam te leven volgens het principe van de deugdethiek van Aristoteles. Hij ontkent echter dat goed leven noodzakelijkerwijs tot geluk leidt. Machiavelli zag ellende als een van de ondeugden die een vorst in staat stelt te regeren. Machiavelli verklaart dapper in The Prince, het antwoord is natuurlijk dat het het beste is om zowel geliefd als gevreesd te zijn. Maar aangezien de twee zelden samenkomen, zal iedereen die gedwongen wordt te kiezen een grotere veiligheid vinden in het gevreesd zijn dan in het bemind worden. In een groot deel van Machiavelli's werk lijkt het erop dat de heerser onverdraagzaam beleid moet aannemen omwille van de voortzetting van zijn regime.

Geleerden hebben betoogd dat James Madison Machiavelli's republikanisme volgde toen hij (en Jefferson) in de jaren 1790 de Democratisch-Republikeinse Partij oprichtten om zich te verzetten tegen wat zij zagen als de opkomende aristocratie die zij vreesden die Alexander Hamilton met de Federalistische Partij creëerde. Conservatieve historici concluderen ook dat het republikeinseïsme van Thomas Jefferson "diep in de schulden zat" van Machiavelli, die hij prees. De grondleggers lezen Machiavelli van dichtbij. In zijn verdediging van de grondwetten van de regering van de Verenigde Staten prees Adams Machiavelli, met Algernon Sidney en Montesquieu, als een filosofische verdediger van gemengd bestuur.

9

Schilder Rembrandt

Rembrandt was een Nederlandse schilder en etser. Hij wordt algemeen beschouwd als een van de grootste schilders en prentkunstenaars in de Europese kunstgeschiedenis en de belangrijkste in de Nederlandse geschiedenis. Zijn bijdragen aan kunst kwamen in een periode die historici de Nederlandse Gouden Eeuw noemen.

Na het behalen van jeugdig succes als portretschilder, werden zijn latere jaren gekenmerkt door persoonlijke tragedie en financiële problemen. Toch waren zijn etsen en schilderijen populair gedurende zijn hele leven, zijn reputatie als kunstenaar bleef hoog, en gedurende twintig jaar gaf hij bijna elke belangrijke Nederlandse schilder les. De grootste creatieve triomfen van Rembrandt worden vooral geïllustreerd in zijn portretten van zijn tijdgenoten, zelfportretten en illustraties van scènes uit de Bijbel. Zijn zelfportretten vormen een unieke en intieme biografie, waarin de kunstenaar zichzelf onderzoekt zonder ijdelheid en met de grootste oprechtheid. In zowel schilderkunst als grafiek maakte hij kennis met de klassieke iconografie.

8

Logicus Bertrand Russell

Bertrand Russell was een Britse filosoof, logicus, wiskundige, historicus, socialist, pacifist en sociaal criticus. Hij wordt beschouwd als een van de grondleggers van de analytische filosofie samen met zijn protégé Wittgenstein en zijn oudere Frege en wordt algemeen beschouwd als een van de vooraanstaande logici van de twintigste eeuw. Hij was co-auteur, met A.N. Whitehead, Principia Mathematica, een poging om wiskunde op logica te baseren. Zijn filosofisch essay 'On Denoting' is beschouwd als een 'paradigma van de filosofie'. Beide werken hebben een aanzienlijke invloed gehad op logica, wiskunde, verzamelingenleer, linguïstiek en filosofie.

De eerste van drie delen van Principia Mathematica, geschreven met Whitehead, werd gepubliceerd in 1910, die, samen met de eerdere The Principles of Mathematics, al snel Russell wereldberoemd maakte in zijn vakgebied.

Principia Mathematica is een poging alle wiskundige waarheden af ​​te leiden uit een goed gedefinieerde reeks axioma's en inferentieregels in symbolische logica. Een van de belangrijkste inspiraties en motivaties voor PM was het eerdere werk van Frege over logica, dat leidde tot paradoxen die Russell ontdekte. Diepere stellingen van echte analyse waren niet opgenomen, maar aan het einde van het derde deel was het voor experts duidelijk dat een grote hoeveelheid bekende wiskunde in principe kon worden ontwikkeld in het aangenomen formalisme. Het was ook duidelijk hoe lang zo'n ontwikkeling zou zijn. Een vierde deel over de grondbeginselen van de geometrie was gepland, maar de auteurs gaven na afloop van de derde toe dat ze geestelijk uitgeput waren.

PM wordt algemeen beschouwd door specialisten in het onderwerp als een van de belangrijkste en meest belangrijke werken in wiskundige logica en filosofie sinds Aristoteles's Organon. De moderne bibliotheek plaatste het op de 23e plaats in een lijst van de top 100 Engelstalige non-fictieboeken van de twintigste eeuw.

7

Econoom Adam Smith

Adam Smith was een Schotse moraalfilosoof en een pionier van de politieke economie. Een van de sleutelfiguren van de Schotse Verlichting, Smith is de auteur van The Theory of Moral Sentiments and An Enquiry in the Nature and Causes of the Wealth of Nations. De laatste, meestal afgekort als The Wealth of Nations, wordt beschouwd als zijn magnum opus en het eerste moderne werk van de economie. Smith wordt algemeen aangehaald als de vader van de moderne economie.

The Wealth of Nations, een van de eerste pogingen om de opkomst van de industrie en commerciële ontwikkeling in Europa te bestuderen, was een voorloper van de moderne academische discipline van de economie. In dit en andere werken zette Smith uiteen hoe rationeel eigenbelang en concurrentie kunnen leiden tot economische welvaart en welzijn. Het leverde ook een van de bekendste intellectuele logica's voor vrijhandel en kapitalisme, die van grote invloed waren op de geschriften van latere economen. Smith wordt vaak aangehaald als de vader van de moderne economie. Smith was controversieel in zijn eigen tijd en zijn algemene benadering en schrijfstijl werd vaak door Tory-schrijvers in de moraliserende traditie van Hogarth en Swift gehamerd, zoals een discussie aan de Universiteit van Winchester suggereert.

De tweehonderdste verjaardag van de publicatie van The Wealth of Nations werd in 1976 gevierd, wat resulteerde in een verhoogde interesse voor The Theory of Moral Sentiments en zijn andere werken in de academische wereld. Na 1976 was Smith waarschijnlijker vertegenwoordigd als de auteur van zowel The Wealth of Nations en The Theory of Moral Sentiments, en daarmee als de grondlegger van een morele filosofie en de wetenschap van de economie. Zijn homo economicus of 'economische man' werd ook vaker voorgesteld als een morele persoon. Bovendien werd zijn verzet tegen de slavernij, het kolonialisme en het rijk benadrukt, evenals zijn uitspraken over hoge lonen voor de armen, en zijn opvattingen dat een gewone straatportier niet intellectueel inferieur was aan een filosoof.

6

Militaire strateeg Kh? Lid ibn al-Wal? D

Kh? Lid ibn al-Wal? D was een metgezel van Mohammed en een van de meest succesvolle commandanten in de geschiedenis. Khalid zou tijdens zijn militaire carrière ongeveer honderd veldslagen hebben gevochten, zowel grote veldslagen als kleine schermutselingen. Hij is onverslagen gebleven en maakt hem een ​​van de beste generaals in de geschiedenis. Khalid was de architect van de meeste van de vroege islamitische militaire doctrines; hij was pionier van bijna elke belangrijke tactiek die moslims gebruikten tijdens hun bliksemsnelle vroeg-islamitische verovering. Een van de belangrijkste wapenfeiten van Khalid in deze context was het op grotere schaal gebruiken van de individuele vaardigheden van Arabische Bedoeïenenstrijders. Men denkt dat hij ze heeft ontwikkeld tot een bijna reguliere eenheid genaamd Mubarizun ("kampioenen"), die persoonlijke uitdagingen zou uitdragen tegen de vijandelijke officieren. Dit waren hoog opgeleide en bekwame zwaardvechters, die Khalid effectief gebruikte om zoveel mogelijk vijandelijke hooggeplaatste officieren te verslaan, waardoor het moreel van de vijand een psychologische slag werd toegebracht. De Slag om Ajnadayn is misschien wel het beste voorbeeld van deze vorm van psychologische oorlogsvoering.

Bovendien was zijn grootste prestatie de bekering van de Arabische tactische doctrine in een strategisch systeem waarmee hij na het uitputten van de vijandelijke eenheden zijn cavalerie op hun flanken zou lanceren met gebruikmaking van de Hammer en Anvil tactieken. Een groot deel van Khalid's strategische en tactische genie ligt in zijn gebruik van extreme methoden. Hij heeft blijkbaar meer de nadruk gelegd op het vernietigen van vijandige troepen, in plaats van overwinning te behalen door ze simpelweg te verslaan. Bijvoorbeeld zijn tewerkstelling van de dubbelomhullende manoeuvre tegen het numeriek superieure Perzische leger in de Slag bij Walaja, en zijn briljante manoeuvre in de Slag bij Yarmouk waarbij hij het Byzantijnse leger vrijwel tussen drie steile ravijnen opsluitte door heimelijk hun enige ontsnappingsroute vast te leggen, een brug achteraan. Deze manoeuvre, in de 13e eeuw, werd een van de belangrijkste manoeuvres van de Mongoolse legers.

Khalid's elite lichte cavalerie, kon met een ongelooflijke snelheid laden en gebruikte meestal een algemene tactiek van Karwa far literary meaning "engage-disengage". Ze zouden op vijandige flanken en achterop laden, hun manoeuvreerbaarheid waardoor ze zeer effectief zijn tegen zwaar gepantserde Byzantijnse en Sassanid katafschrijvingen. Khalid's beroemde flankerende lading op de laatste dag van de Slag om Yarmouk is een getuigenis van hoe goed hij de mogelijkheden en sterke punten van zijn bereden troepen begreep.

5

Advocaat Hugo de Groot

Hugo de Groot, ook bekend als Huig de Groot of Hugo de Groot, werkte als jurist in de Republiek. Met Francisco de Vitoria en Alberico Gentili legde hij de basis voor het internationaal recht, gebaseerd op de natuurwetgeving. Hij was ook een filosoof, theoloog, christelijke apologeet, toneelschrijver en dichter.

De invloed van Grotius op het internationale recht is van groot belang en wordt onder meer erkend door de American Society of International Law, die sinds 1999 een jaarlijkse reeks Grotius-lezingen houdt. Wonend in de tijd van de Tachtigjarige Oorlog tussen Spanje en Nederland en de Dertigjarige Oorlog tussen katholieke en protestantse Europese naties, is het niet verrassend dat Grotius zich diep bezig hield met conflicten tussen naties en religies. Zijn meest duurzame werk, begonnen in de gevangenis en gepubliceerd tijdens zijn ballingschap in Parijs, was een monumentale poging om dergelijke conflicten tegen te houden op basis van een brede morele consensus.

De jure belli ac pacis libri tres (over de wet van oorlog en vrede: drie boeken) werd voor het eerst gepubliceerd in 1625, opgedragen aan Grotius 'huidige patroon, Louis XIII. De verhandeling bevordert een systeem van beginselen van het natuurrecht, die bindend worden geacht voor alle mensen en naties, ongeacht het lokale gebruik.

4

Arts Rhazes

Rhazes (Al Razi) was een Perzische arts, een alchemist en een chemicus, een filosoof en een geleerde. Hij wordt erkend als een polychaat en biografieën van Razi, gebaseerd op zijn geschriften, beschrijven hem als "misschien wel de grootste clinicus aller tijden." Talrijke "primeurs" in medisch onderzoek, waaronder de eerste om pokken te onderscheiden van mazelen en onder anderen worden toegeschreven naar hem. Edward Granville Browne beschouwt hem als "waarschijnlijk de grootste en meest originele van alle artsen ..."

Rhazes heeft fundamentele en blijvende bijdragen geleverd aan de geneeskunde, alchemie, muziek en filosofie, opgenomen in meer dan 200 boeken en artikelen in verschillende wetenschapsgebieden. Hij maakte talrijke vorderingen in de geneeskunde door eigen waarnemingen en ontdekkingen.

Als arts was hij een vroege voorstander van experimentele geneeskunde en wordt hij beschouwd als de vader van kindergeneeskunde. Hij was ook een pionier in neurochirurgie en oogheelkunde. Hij was een van de eersten die het Humoralism gebruikte om de ene besmettelijke ziekte van de andere te onderscheiden. In het bijzonder was Razi de eerste arts die pokken en mazelen onderscheidde door zijn klinische karakterisering van de twee ziekten. Hij werd hoofdarts van de ziekenhuizen Rayy en Bagdad. Razi Uitgevonden wat tegenwoordig bekend staat als ontsmettingsalcohol.

Razi staat ook bekend als 'allergisch astma' en was de eerste arts die ooit artikelen schreef over allergie en immunologie. Rhazes droeg op vele manieren bij aan de vroege praktijk van de apotheek door het samenstellen van teksten, waarin hij het gebruik introduceert van 'mercuriale zalven' en zijn ontwikkeling van apparaten zoals mortieren, flacons, spatels en flesjes, die tot het begin van de twintigste eeuw in apotheken werden gebruikt. eeuw. Op professioneel niveau introduceerde Razi veel praktische, vooruitstrevende, medische en psychologische ideeën. Hij maakte een onderscheid tussen geneesbare en ongeneeslijke ziekten. Met betrekking tot de laatstgenoemden, merkte hij op dat in het geval van geavanceerde gevallen van kanker en melaatsheid de arts niet de schuld mocht krijgen als hij ze niet kon genezen.

Zijn monumentale medische encyclopedie in negen delen - in Europa ook bekend als The Large Comprehensive of Continens Liber - bevat overwegingen en kritiek op de Griekse filosofen Aristoteles en Plato, en geeft een innovatieve kijk op veel onderwerpen. Vanwege dit boek alleen beschouwen vele geleerden Razi als de grootste medische arts van de middeleeuwen.

3

Chemicus Antoine-Laurent de Lavoisier

Antoine-Laurent de Lavoisier, de vader van de moderne scheikunde, was een Franse edelman die prominent aanwezig was in de geschiedenis van scheikunde en biologie.

Hij verklaarde de eerste versie van de wet van behoud van massa, erkende en genoemde zuurstof (1778) en waterstof (1783), schafte de phlogiston theorie af, hielp bij het construeren van het metrische systeem, schreef de eerste uitgebreide lijst van elementen, en hielp bij het hervormen van chemische nomenclatuur. Hij ontdekte dat, hoewel materie zijn vorm of vorm kan veranderen, de massa altijd hetzelfde blijft. De fundamentele bijdragen van Lavoisier aan de chemie waren het resultaat van een bewuste poging om alle experimenten in te passen in het kader van één enkele theorie. Hij stelde het consistente gebruik van de chemische balans vast, gebruikte zuurstof om de flogistontheorie omver te werpen en ontwikkelde een nieuw systeem van chemische nomenclatuur, waarin werd vastgesteld dat zuurstof een essentieel bestanddeel van alle zuren was (wat later onjuist bleek te zijn.) Lavoisier droeg ook bij aan vroege ideeën over compositie en chemische veranderingen door de radicale theorie te beschrijven, in de overtuiging dat radicalen, die functioneren als een enkele groep in een chemisch proces, combineren met zuurstof in reacties. Hij introduceerde ook de mogelijkheid van allotropie in chemische elementen toen hij ontdekte dat diamant is een kristallijne vorm van koolstof.

Hij was in wezen een theoreticus, en zijn grote verdienste lag in het vermogen om experimenteel werk over te nemen dat anderen hadden uitgevoerd - zonder hun claims altijd voldoende te erkennen - en door een rigoureuze logische procedure, versterkt door zijn eigen kwantitatieve experimenten, van het uiteenzetten van de ware uitleg van de resultaten. Hij voltooide het werk van Black, Priestley en Cavendish en gaf een juiste uitleg van hun experimenten.

2

Historicus Ibn Khald? N

Ibn Khald? N was een Arabische historicus, geboren in Noord-Afrika in het huidige Tunesië. Hij is vooral bekend om zijn Muqaddimah (bekend als Prolegomenon in het Westen), het eerste deel van zijn boek over universele geschiedenis, Kitab al-Ibar. Ibn Khald? N heeft weinig andere werken nagelaten dan zijn geschiedenis van de wereld. De Kit? Bu l-ib? R, het belangrijkste werk van Ibn Khald? N, werd oorspronkelijk opgevat als een geschiedenis van de Berbers. Later werd de focus verbreed, zodat deze in zijn uiteindelijke vorm een ​​zogenaamde 'universele geschiedenis' vertegenwoordigde. Het is verdeeld in zeven boeken, waarvan de eerste, de Muqaddimah, als een afzonderlijk werk kan worden beschouwd. Boeken twee tot vijf hebben betrekking op de geschiedenis van de mensheid tot aan de tijd van Ibn Khald? N. Boeken zes en zeven behandelen de geschiedenis van de Berberse volkeren en de Maghreb.

De Muqaddimah wordt ook beschouwd als een fundamenteel werk voor de scholen van geschiedschrijving, cultuurgeschiedenis en de filosofie van de geschiedenis. De Muqaddimah legden ook de basis voor de observatie van de rol van staat, communicatie, propaganda en systematische vooroordelen in de geschiedenis. In de Muqaddimah waarschuwde Ibn Khaldun voor zeven fouten waarvan hij dacht dat historici dat regelmatig deden. In deze kritiek benaderde hij het verleden als vreemd en had hij behoefte aan interpretatie. De originaliteit van Ibn Khaldun was om te beweren dat het culturele verschil van een ander tijdperk de evaluatie van relevant historisch materiaal moet sturen, een onderscheid moet maken tussen de principes volgens welke het mogelijk zou zijn om de evaluatie te proberen, en ten slotte om de behoefte aan ervaring te voelen, naast rationele principes, om een ​​cultuur uit het verleden te beoordelen.

Zijn historische methode legde ook de basis voor de observatie van de rol van staat, communicatie, propaganda en systematische vooroordelen in de geschiedenis, en hij wordt dus beschouwd als de "vader van de historiografie" of de "vader van de filosofie van de geschiedenis". De Muqaddimah is het vroegst bekende werk om de militaire geschiedenis kritisch te onderzoeken.Het bekritiseert bepaalde verslagen van historische veldslagen die overdreven lijken te zijn, en houdt rekening met militaire logistiek bij het onderzoeken van de omvang van historische legers zoals gerapporteerd in eerdere bronnen.

1

Astronoom Galileo Galilei

Galileo Galilei was een Italiaanse astronoom, die een belangrijke rol speelde in de wetenschappelijke revolutie. Zijn prestaties omvatten verbeteringen aan de telescoop en de daaruit voortvloeiende astronomische observaties en ondersteuning voor Copernicanism. Galileo wordt de 'vader van de moderne waarnemingsastronomie' genoemd.

Na 1610, toen hij publiekelijk de heliocentrische visie begon te steunen, die de zon in het centrum van het universum plaatste, ontmoette hij een bittere oppositie van sommige filosofen en geestelijken. Hij had drie van de vier grootste satellieten (manen) van Jupiter ontdekt: Io, Europa en Callisto. Hij ontdekte de vierde, Ganymede, op 13 januari. Galileo observeerde ook de planeet Saturnus en verwarde in eerste instantie de ringen voor planeten, in de veronderstelling dat het een stelsel met drie lichamen was. Toen hij de planeet later observeerde, waren de ringen van Saturnus direct op de aarde gericht, waardoor hij dacht dat twee van de lichamen verdwenen waren. Galileo was een van de eerste Europeanen die zonnevlekken waarnam, hoewel Kepler er onbewust een in 1607 had waargenomen, maar hij zag het als een doorgang van Mercurius.

Hij herinterpreteerde ook een zonnevlekkenobservatie uit de tijd van Karel de Grote, die voorheen (ten onrechte) was toegeschreven aan een doorgang van Mercurius. Het bestaan ​​van zonnevlekken toonde nog een andere moeilijkheid met de onveranderlijke perfectie van de hemelen geponeerd door de orthodoxe Aristotelische hemelfysica, maar hun regelmatige periodieke overgangen bevestigden ook de dramatische romanvoorspelling van Kepler's Aristotelische hemeldynamiek in zijn 1609 Astronomia Nova dat de zon draait, wat de eerste succesvolle nieuwe voorspelling van de post-sferistische celestieke fysica.

Galileo was de eerste die maanbergen en kraters rapporteerde, waarvan hij het bestaan ​​heeft afgeleid uit de patronen van licht en schaduw op het oppervlak van de maan. Hij schatte zelfs de hoogten van de bergen af ​​van deze waarnemingen. Dit leidde hem tot de conclusie dat de maan 'ruw en ongelijkmatig was, en net als het oppervlak van de aarde zelf', in plaats van een perfecte bol zoals Aristoteles had beweerd. Galileo observeerde de Melkweg en ontdekte dat het een veelheid aan sterren was die heel dicht opeengepakt zaten. Hij vond vele andere sterren te ver weg om zichtbaar te zijn met het blote oog. Galileo observeerde ook de planeet Neptunus in 1612, maar realiseerde zich niet dat het een planeet was en nam er geen bijzondere notitie van op. Het verschijnt in zijn notitieboekjes als een van de vele onopvallende donkere sterren. Hij observeerde de dubbelster Mizar in Ursa Major in 1617.