Delen:
10 fascinerende manieren waarop de nazi's beïnvloedde mode
Het Derde Rijk liet een blijvende indruk achter op de wereld. De nalatenschap van Adolf Hitler en zijn nazi-partij is bijna onmogelijk gemeen en enorm. Het starten van de grootste oorlog die deze planeet ooit heeft gezien terwijl het plegen van meerdere genocides op een ongekende schaal is een trefzekere manier om voor altijd in de gedachten van mensen te blijven. Maar de invloed van nazi-Duitsland bestaat ook op allerlei andere merkwaardige manieren.
Hier is een lijst met 10 manieren waarop de Führer en zijn medewerkers de modewereld hebben beïnvloed.
Aanbevolen afbeelding tegoed: funnyjunk.com10 Ze gaven om stijl
De nazi's waren misschien net zo goed in de buurt van het kwaad als we ooit hebben gezien, maar ze begrepen het merk. Senior Nazi en Reichsminister van Propaganda Joseph Goebbels wisten alles over de kracht van uiterlijk. Hij wist dat smerige gevechtsvermoeidheden bij mensen heel weinig angst inboezemen. Maar ongerepte uniformen die zijn afgestemd om de drager er zo lang, breed en indrukwekkend mogelijk uit te laten zien, hebben een intense impact.
Goebbels was een voorstander van precisie, vooral als het ging om mode. Het gerucht gaat dat hij honderden pakken bezat, zodat hij nooit in dezelfde kalender twee keer hetzelfde hoefde te dragen.
Door aan te dringen op het hebben van zo'n herkenbare uitstraling, gaf Goebbels de nazi's een sterke merkaanwezigheid. Nooit eerder kwamen militaire agressie en mode zo krachtig samen. En het maakte een grote impact. De wereld van de high fashion heeft sindsdien tekenen van militaire en specifiek Nazi-invloed getoond.
9 Hun uniformen zijn nu de go-To For 'Evil'
Sinds de geboorte in de jaren 1930, hebben nazi-uniformen gediend als een maatstaf voor 'kwaad' kostuumontwerp. Gezien de omvang van hun misdaden en het duizelingwekkende aantal gruweldaden waarvoor de nazi's verantwoordelijk waren, is het geen grote verrassing dat moderne fictie de schurken vaak als nazi-achtig styliseert.
Het nazisme is een gemakkelijke betekenaar voor het publiek dat de slechteriken, nou ja, slecht zijn. We hebben het keer op keer gezien in de film. Neem George Lucas's Het rijk slaat terug, bijvoorbeeld. Het Galactische rijk in hun getto in militaire stijl kan gemakkelijk worden aangezien als het Derde Rijk. Lucas heeft zelfs toegegeven:
"De nazi's zijn in wezen hetzelfde kostuum als we in de eerste film gebruikten, en ze zijn ontworpen om heel autoritair te zijn, zeer Empire-achtig."
8 Coco Chanel
Toen Hitlers mannen Europa begonnen binnen te vallen, was Gabrielle Bonheur Chanel al een gevestigde en gerespecteerde modeontwerper. Bekendder onder haar bijnaam "Coco" had ze een pioniersrol vervuld in de slanke en iconische "kleine zwarte jurk". Maar de nazi-bezetting van Frankrijk zou haar katapulteren tot superster. En op de meest ongebruikelijke manier.
In plaats van zich te verzetten tegen of onder te duiken, besliste Chanel - effectief - de nazi-heerschappij te omarmen. Ze nam een Duitse minnaar met de naam van Hans Gunther von Dincklage en werd een spion, die rekruten voor het Derde Rijk hielp.
Nadat de oorlog voorbij was, werd Chanel lang niet meer gemeden vanwege haar gedrag, maar werd ze al snel gevestigd als de belangrijkste Franse modeontwerper van de dag. En ze verspilde geen tijd aan het opbouwen van haar rijk. De geruchten over haar associatie met Nazi-Duitsland gaven het merk van het merk Chanel in ieder geval publiciteit en zelfs, vreemd genoeg, een sfeer van mystiek en onkwetsbaarheid.
7 Tandenborstel Snorren
Het lijkt nu belachelijk, maar mensen hielden ooit van de tandenborstelsnor. Als het Adolf Hitler niet zou hebben aangenomen, zouden we het vandaag de dag kunnen zien als de lippen van de mensen. Pre-Führer, het was een populaire stijl van snor. Oliver Hardy en Charlie Chaplin - destijds twee van de grootste sterren ter wereld - droegen beiden trots en geïnspireerde mannen over de hele wereld om het voorbeeld te volgen.
Het was niet Chaplin die Hitler beïnvloedde om zijn gezichtsbeharing in de vorm van een tandenborstel te knippen. Dat is een stedelijke mythe. Aanvankelijk droeg Hitler zijn snor lang, in de populaire stuurstijl. Maar tijdens gevechten in de Grote Oorlog zou dit zijn gasmasker in de weg zitten. Dus sneed hij het bij tot het paste. En hield het zo.
6 Hugo Boss
We hebben je eerder verteld hoe Joseph Goebbels ervoor zorgde dat nazi-officieren er altijd uitzien. En dat was nooit meer waar dan wanneer hij toezicht hield op het ontwerp en de productie van de uniformen voor de meest gevreesde van alle nazi-eenheden, de Schutzstaffel (beter bekend als de "SS").
Alleen al de aanblik van de zwarte uniformen en de sinistere Skull Skull op hun hoeden was genoeg om terreur te veroorzaken. Zwart zijn, historisch gezien, een kwaad georiënteerde kleur. En Death's Head Skulls zijn, nou ja, Death's Head Skulls.
Goebbels instrueerde de in München gevestigde outfitter Hugo Boss en zijn staf om de SS-uniformen te maken. Boss produceerde indertijd al de beruchte "bruine shirts" (zoals gedragen door de Sturmabteilung, de gevreesde paramilitaire vleugel die zijn einde bereikte in de bloedige linkse zuivering van 1934 bekend als "The Night of the Long Knives").
En toen hooggeplaatste nazi's je vertelden iets te doen, deed je het. Dus het is moeilijk om te veel de schuld te geven bij Boss's deur. Hoewel hij wel een productielijn ging voorzitten die bijna volledig gedwongen arbeid gebruikte.
Veel van jullie zullen waarschijnlijk nog steeds Hugo Boss-pakken, cologne en zonnebrillen kopen. Maar zou u het weten als u hun rol in de Tweede Wereldoorlog echt kende? Als het helpt, hebben ze zich sindsdien verontschuldigd voor wat er is gebeurd.
5 Dior
Zelfs toen zijn zus in het Franse verzet zat en werd gevangengenomen door de Gestapo, hield modeontwerper Christian Dior zijn hoofd laag en werkte hij voor de nazi's, vaak met jurken en outfits voor de echtgenotes van hoge officieren.Sommigen zagen hem als een verrader en een schepel om voor de Duitsers te werken. Maar toen hij het zag, deed hij gewoon wat hij moest doen om de Franse mode levendig te houden.
Voor de Tweede Wereldoorlog werkte Dior als ontwerper voor een gerespecteerd modehuis van Lucien Lelong. Maar de ervaring van de nazi-bezetting van Frankrijk en zijn hernieuwde missie om Frankrijk te behouden als het huis van de mode was genoeg om Dior aan te moedigen zijn eigen modehuis op te zetten. En daarmee werd hij een begrip over de hele wereld.
4 Louis Vuitton
Louis Vuitton-handtassen zijn een van de meest iconische en beroemde handtassen ter wereld. Toen de nazi's Frankrijk binnenvielen in 1940 en de Vichy-staat het land regeerde, werden de meeste merken onderdrukt en hun winkels gesloten.
Maar Louis Vuitton bloeide tijdens de hele bezetting en oorlog. In feite waren zij het enige merk dat toestemming kreeg om een winkel te runnen op de begane grond van Hotel du Parc, waar de Franse marionettenregering in de vroege jaren 1940 opereerde.
Het Franse merk kreeg deze vergoedingen door openlijk, schaamteloos en schaamteloos samen te werken met de nazi's. Terwijl de concurrenten van Louis Vuitton de deal weigerden, onderduiken of failliet gaan, bleven ze drijven. Na de oorlog was de markt voor hen.
Zou Louis Vuitton de marktpositie hebben die het nu geniet, als Hitler & Co. niet alle bedrijfsrivalen heeft afgedwongen of met geweld heeft gesloten?
3 Anti-autoriteit subculturen
Het belangrijkste motief van het naziregime was de swastika. Een gelijk bewapend kruis met armen die recht uit elkaar staken, het was ooit een oud en heilig symbool van vrede. Totdat Hitler en zijn mannen het in handen kregen.
Ze hebben het hergebruikt en de swastika is sindsdien gestigmatiseerd. Dit is het vermogen van het eenvoudige ontwerp om te beledigen voor een glimp, het wordt soms gebruikt door mensen die gewoon een publiek willen choqueren.
Fietsers in de jaren 60 en 70 gebruikten swastika's, ijzeren kruisen en bliksemschichten in SS-stijl als insignes op hun kleding. Sinds het einde van de oorlog hebben ook performancekunstenaars iconografie van de nazi's geleend. En laten we de proliferatie van swastika's en andere nazi-symbolen niet vergeten toen de punk-rock eind jaren zeventig explodeerde.
Terwijl fietsers en punkrockers hebben geflirt met het neonazisme, zijn de beelden meestal gebruikt om alleen maar te schokken en te beledigen. Een soort van "kunst door provocatie" -affaire.
2 Aziatische popcultuur
Neem een drankje in een Indonesisch café, kijk hoe een Japanse meidengroep optrad, of woon een schoolparade bij in Taiwan en je vindt misschien iets heel verontrustends ... openlijke en onbeschaamde nazi-beelden. Die voorbeelden zijn overigens allemaal echt.
In 2013 dwong de wijdverspreide controverse en veroordeling een Indonesische café-eigenaar om zijn bar met het nazi-thema op Java te sluiten. Sony moest zich in 2016 verontschuldigen nadat een van hun acts, een populaire meidengroep genaamd Keyakizaka46, een concert uitvoerde dat allemaal verkleed was als SS-officieren.
En op de een of andere manier wist Hsinchu Kuang-Fu High School in Hsinchu City, Taipei, een hele jubileumparade rond Adolf Hitler te ontwerpen, te maken en te organiseren voordat iemand zich realiseerde dat het niet gepast was om te doen.
Onderwijs in Azië rond de Tweede Wereldoorlog richt zich voornamelijk op de gebeurtenissen die het continent aangaan. De bredere context en, specifiek, de verschrikkingen van de Holocaust worden zelden aangestipt. Dus een hele generatie kinderen in Azië groeit op met onwetendheid over wat de nazi's in Europa in de jaren dertig en veertig deden.
De ware ernst van gebeurtenissen kan bij veel jonge Aziaten verloren gaan, maar de kleding, insignes en symboliek zijn allemaal nog steeds bekend. Swastika's en saluutschoten hebben op de een of andere manier de moderne cultuur ingesmeerd.
Het is misschien een beetje naïef om aan te nemen dat er geen schijn van rebellie is in deze 'nazi-chic' rage. Maar er lijkt niet heel veel boosaardigheid te zijn betrokken bij deze oppervlakkige adoptie van het nazisme.
Begrijpelijk? Misschien. Maar is het te verontschuldigen?
1 Een einde aan 'jongensachtige' damesmode
Duitsland was een prominente speler op Europese mode in de jaren 1920. Vóór de nazi's waren Berlijn en München epicenters van design en high-end kleding. Maar toen Hitler aan de macht kwam, probeerde hij het nationale imago van de Duitse vrouw opnieuw vorm te geven.
Hitler gaf de voorkeur aan vrouwen om zich verstandig en duidelijk te kleden. Zijn argument was dat de ware Arische schoonheid van de Duitse vrouw zou moeten schijnen. Ze hadden geen make-up, vingernagellak of gedetailleerde jurken nodig.
De dictator geloofde dat een nazi-gecontroleerde mode-industrie zou Duitse overwinning in de oorlogsinspanning helpen. Met dit doel richtten de nazi's het Deutsches Modeamt op ("Reich Fashion Bureau") om te controleren hoe Duitse vrouwen zich kleedden. Volgens de regels van het Bureau mochten vrouwen alleen Duitse kleding dragen die met Duitse materialen was vervaardigd.
De mode-stijl van de tijd, ontwikkeld door ontwerpers zoals de Franse nazi-sympathisant Coco Chanel, was voor een meer "jongensachtige" look. Dit betekende korter haar en kleding waardoor vrouwen slanker werden. Hitler vond dat vrouwen een meer ronde, 'vruchtbare' blik hadden, in de overtuiging dat dit zou leiden tot meer nakomelingen voor het Reich. Volledige buste, welgevormde benen en gewelfde figuren.
En via het Reich Fashion Bureau kreeg Hitler zijn wens. Het was Auf Wiedersehen ("Vaarwel") aan de jongensachtige blik.