Delen:
10 fascinerende dingen die blinde mensen zien
De term 'blindheid' is relatief omdat het de overheid is en niet de dokter die bepaalt wie gekwalificeerd is om 'blind' te worden genoemd. In de meeste gevallen betekent de term 'blind' niet dat een persoon helemaal niet kan zien.
"Totale blindheid" verwijst naar mensen die helemaal niets zien. De term "wettelijke blindheid" wordt gebruikt voor mensen die lijden aan een slecht gezichtsvermogen. Ze kunnen zien, maar hun visie is erg slecht. Mensen met oog- en gezondheidsproblemen zoals glaucoom, cataract en diabetes vallen vaak onder deze categorie.
In deze lijst zullen we ons concentreren op mensen die volledig blind zijn in één of beide ogen. Hier zijn 10 dingen die deze blinde mensen zien.
10 Niets
"Wat zie je?" Dat is een vraag waarvan de meeste blinden het antwoord beu zijn. Het antwoord is "niets." Niets als in niets. Niet zwart of zoiets, gewoon niets. Het uitleggen van het idee om iemand met een intacte visie niets te zien is als proberen om het begrip kleur voor een blinde persoon uit te leggen.
Kun je kleur beschrijven aan iemand die blind is geweest vanaf de geboorte? Nee. Op dezelfde manier kunnen blinde mensen "niets" uitleggen aan iemand die vanaf de geboorte een intact gezichtsvermogen heeft gehad.
Er is echter een methode om niets te zien. Sluit eerst één oog. Concentreer je dan op iets anders met het andere oog. Zorg dat je je concentreert. Nu kun je op dit moment niets zien met het gesloten oog, zelfs niet het zwart dat je ziet als je beide ogen sluit. Dat niets dat je met het gesloten oog ziet, hetzelfde is als wat blinden niet zien.
9 Licht
In 1923 ontdekte Clyde Keeler, een student aan de universiteit van Harvard, dat de pupillen van blinde muizen in omvang afnamen bij blootstelling aan licht. In die tijd wisten we al dat mensen en muizen licht detecteerden met twee fotoreceptoren (retinale fotoreceptoren genoemd) in het netvlies. In het geval van de muizen zouden de fotoreceptoren echter niet actief moeten zijn geweest omdat de muizen blind waren.
Keeler besefte al snel dat mensen en muizen een derde fotoreceptor hebben die de "intrinsiek lichtgevoelige retinale ganglioncellen" (ipRGC's) wordt genoemd. Anders dan retinale fotoreceptoren, die informatie over het licht naar het beeldverwerkingsgedeelte van de hersenen verzenden om wat wij zien te creëren, sturen ipRGC's de informatie naar verschillende delen van de hersenen, maar dragen niet bij tot het gezichtsvermogen.
In een andere studie experimenteerde een groep onderzoekers van de Universiteit van Montreal met drie blinde mensen. Het team, geleid door Gilles Vandewalle, hield de onderwerpen in een kamer en wisselde afwisselend een licht aan en uit. Toen vroegen de onderzoekers de proefpersonen of het licht aan of uit was.
Ze ontdekten dat blinden het meeste antwoord gaven. Er was echter een voorbehoud. Hun hersenen moesten in actieve staat zijn of ze konden de verandering in verlichting misschien niet waarnemen.
8 gezichtsuitdrukkingen
Mensen ervaren over het algemeen emotionele besmetting. Dit is een fenomeen waarbij iemand reageert op de gezichtsuitdrukkingen of het gedrag van een andere persoon, bijvoorbeeld iemand die glimlacht omdat iemand anders glimlacht of geeuwt omdat iemand anders gaapte. Blinde mensen ervaren dit ook. Ze zullen je misschien niet helemaal goed zien, maar ze kunnen je gezichtsuitdrukking detecteren en dienovereenkomstig reageren.
We weten dit aan de hand van een onderzoek van Marco Tamietto, een onderzoeker aan de Universiteit van Tilburg in Nederland. Tamietto experimenteerde met twee blinde mensen, die allemaal blind werden in één oog na het lijden van schade aan hun visuele cortex. De visuele cortex is het deel van de hersenen dat visuele informatie uit de ogen verwerkt. Het is zo belangrijk om te zien dat schade aan het alleen zonder enige schade aan de ogen voldoende is om blindheid te veroorzaken.
Tamietto toonde de onderwerpen foto's van lachende of fronsende mensen, afwisselend tussen de ogen ten dienste van de goede en de beschadigde visuele cortex. Hij merkte op dat ze sneller reageerden op de beelden die aan de ogen waren blootgesteld en de beschadigde visuele cortex dienden dan de ogen die de onbeschadigde visuele cortex dienden. Dus wees niet verbaasd als je naar een blinde glimlacht en hij lacht terug.
7 Iedereen anders Inclusief uzelf (tijdens bijna-doodervaringen)
Onze kennis van bijna-doodervaring (BDE) komt van mensen die zich op de rand van de dood bevinden. Sommigen zeggen dat ze zichzelf door een donkere tunnel naar een licht zagen lopen, terwijl anderen beweerden mensen te ontmoeten die ze wel of niet kenden. Een derde categorie mensen rapporteert buiten hun lichaam te zijn en zag zichzelf en de mensen om hen heen in de levende wereld.
Om te bewijzen dat ze niet alleen bluften, hebben sommigen zelfs hun omgeving beschreven en wat er gebeurde terwijl ze verondersteld werden bewusteloos te zijn en te sterven. Sommige blinden vallen in deze derde categorie. Velen meldden zelfs dat ze hun gezichtsvermogen herwonnen tijdens de BDE, vlak nadat ze hun lichaam verlieten.
In de jaren negentig deed Dr. Kenneth Ring, hoogleraar psychologie aan de Universiteit van Connecticut, onderzoek naar meldingen van blinde mensen die hun gezichtsvermogen hervonden tijdens BDE. Vijftien van zijn 21 casestudy's - allemaal blind gemeld dat ze hun gezichtsvermogen terugwonnen tijdens een BDE. Drie zeiden dat ze niets zagen en de laatste drie twijfelden of ze iets zagen.
Een man meldde dat hij zichzelf in een bibliotheek vol miljarden boeken vond en ze duidelijk zag. Vicki Umipeg, een andere patiënt die na een smerig auto-ongeluk in de operatie belandde, verliet haar met een gebroken schedel, meldde dat ze zichzelf en de dokter zag opereren nadat ze haar lichaam had verlaten. Toen ging ze door een tunnel en ontmoette een aantal mensen gemaakt van licht. Ze was toen 22 en was sinds de kindertijd blind.
6 nachtmerries
Nachtmerries zijn het resultaat van de stress en emoties die we voelen terwijl we wakker zijn. Dankzij onderzoek uitgevoerd door het Deense Centrum voor Slaapgeneeskunde weten we nu dat blinde mensen vier keer zoveel kans hebben om nachtmerries te ervaren dan de gemiddelde persoon omdat ze meer stress en emoties ervaren terwijl ze wakker zijn.
Het onderzoek omvatte het analyseren van de dromen van 50 mensen. Vijfentwintig waren blind en 25 konden perfect zien. Elf blinden werden blind geboren, terwijl de resterende 14 blind werden gedurende hun leven. Volgens de studieresultaten leden blinde mensen 25% van de tijd nachtmerries. Nachtmerries deden zich echter slechts 7 procent van de tijd voor bij mensen die tijdens hun leven blind werden en 6 procent voor mensen die konden zien.
Het onderzoek onthulde ook de verschillen tussen de dromen van mensen in de drie groepen. Ten eerste droomden de meeste blinde mensen - ongeacht of ze blind werden geboren of werden blind tijdens hun leven - er vaak van te dromen in ongemakkelijke sociale situaties en auto-ongelukken te verkeren.
Blinden hadden echter geen dromen waarbij ze iets met hun ogen zagen. De meeste van hun dromen hadden betrekking op andere zintuigen, zoals geluid, smaak, reuk en aanraking. Ter vergelijking: mensen die nog konden zien hadden dromen waarin ze met hun ogen zagen. Mensen die tijdens hun leven blind werden, hadden ook dromen waar ze met hun ogen konden zien, maar dat verminderde na verloop van tijd.
5 pop-upadvertenties
U bent hier nu omdat u internet gebruikt. En net als elke andere internetgebruiker moet u weten dat er online advertenties bestaan. Online advertenties zijn er in verschillende vormen, maar de meest verontrustende en irritante zijn pop-upadvertenties. Weet je, die advertenties die plotseling op het scherm verschijnen en vernietigen wat voorheen een goede browse-ervaring was.
De eerste pop-upadvertentiecode is 20 jaar geleden door Ethan Zuckerman geschreven. Zuckerman heeft zich al verontschuldigd voor het schrijven van de code voor de advertentie, die hij de 'oorspronkelijke zonde van internet' noemt. We weten echter niet of mensen met een visuele beperking zijn verontschuldiging accepteren omdat deze advertenties hun nachtmerrie zijn geworden.
Voor visueel gehandicapten is een pop-upadvertentie de internetversie van een streaker. Het verschijnt plotseling onaangekondigd, vertraagt welke activiteit er ook aan de gang was en blijft hinderlijk totdat het wordt geëlimineerd. Meestal weten blinden niet eens dat ze een pop-upadvertentie zijn tegengekomen en kunnen ze er vijf minuten over doen voordat ze beseffen wat er gebeurt.
Dit gebeurt omdat volledig blinde mensen toegang hebben tot internet met schermlezers die de inhoud van de pagina voor hen reciteren. Welk probleem ze ook ervaren met pop-upadvertenties, hoe slechter wanneer de advertentie een knop Sluiten mist. Zelfs wanneer ze erin slagen de advertentie te sluiten, start de schermlezer opnieuw vanaf de bovenkant van de pagina en doorloopt het hele artikel opnieuw.
Advertentieblokkers zouden dit probleem hebben opgelost, maar sommige websites staan dit niet toe omdat ze advertenties moeten weergeven om geld te verdienen. Programmeurs van pop-upadvertenties hebben ook methoden ontwikkeld om de advertentieblokkering te omzeilen om de pop-ups toch te laten zien.
4 Beweging
Op 29-jarige leeftijd kreeg Milena Channing een verwoestende beroerte waardoor haar blind werd. Ze dacht dat ze haar gezichtsvermogen voor altijd verloren had, totdat ze zich realiseerde dat ze stromend water kon zien als ze haar dochter baadde. Ze informeerde haar arts, die dacht dat ze gewoon aan het hallucineren was. Hij zei tegen haar: "Je bent blind en dat is het!"
Channing nam het woord van haar dokter niet. Na verloop van tijd besefte ze dat ze vallende regen kon zien, de stoom die haar warme kop koffie achterliet en de swingende paardenstaart van haar dochter. Ze kon haar dochter, de kop koffie of iets anders echter niet zien. Artsen vertelden Channing later dat ze 'Riddoch's fenomeen' ervoer, waardoor blinde mensen alleen bewegende objecten zien.
Dit was mogelijk omdat de beroerte het deel van Channing's hersenen dat verantwoordelijk was voor het verwerken van bewegende voorwerpen niet schaadde. Channing besefte al snel dat haar "visie" verbeterde wanneer ze in beweging was. Dus ze kreeg een schommelstoel.
3 visuele hallucinaties
Blinden ervaren het Charles Bonnet-syndroom (CBS), wat gewoon een andere naam is voor visuele hallucinaties. Ze lijken bijna op gewone hallucinaties, behalve dat blinde mensen zich ervan bewust zijn of uiteindelijk leren dat de dingen die ze zien er niet zijn. Deze aandoening komt veel voor bij mensen die net hun gezichtsvermogen verloren hebben en die anderhalf jaar voordat ze stoppen met werken. Sommige mensen ervaren het echter tot vijf jaar nadat ze blind zijn geworden.
Een 69-jarige man leed aan CBS zes maanden nadat hij zijn gezichtsvermogen verloor. Hij meldde het zien van abnormale vormen, mensen en dieren, inclusief een spin die hij zelfs had geprobeerd te doden. Hij meldde ook dat hij mensen zag die hij kende en naast hem zat.
De oorzaak van CBS blijft een mysterie, maar onderzoekers geloven dat dit kan resulteren uit het brein dat probeert het verlies van het gezichtsvermogen te compenseren. Deze theorie wordt ondersteund door een experiment waarin 13 mensen geblinddoekt waren om het effect van blindheid gedurende vijf dagen na te bootsen. Tien deelnemers hadden na slechts één dag visuele hallucinaties.
2 kleuren
Hoewel blinde mensen niets kunnen zien, kunnen mensen die na een tijdje blind zijn geworden andere dingen zien zoals kleur. Een daarvan is Damon Rose, een BBC-journalist die blind werd na een operatie die hij meer dan 31 jaar geleden als kind onderging. Tegenwoordig ziet hij kleur, veel kleur. In feite ziet hij zoveel kleur dat het voor hem afleidt.
In een artikel geschreven voor de BBC meldde Rose dat de kleuren flikkeren als licht en in verschillende vormen zijn. Ze veranderen ook snel.Soms heeft een kleur zelfs een andere kleur als achtergrond. Interessant is dat Rose zegt dat het enige dat hij nooit ziet, duisternis is. En dat is het enige dat hij het meest mist.
1 Alles
Sommige blinden hebben geleerd om echolocatie te gebruiken om hun weg te vinden. Dat wil zeggen, ze produceren een geluid en wachten erop om obstakels tegen te komen en naar hen terug te echoën. Met de terugkerende echo kunnen ze de grootte en locatie van obstakels detecteren en voorzichtig vermijden.
Dit is dezelfde methode die door vleermuizen en dolfijnen wordt gebruikt om hun weg te vinden. Er is echter een vangst. In tegenstelling tot vleermuizen die echolocatie gebruiken om kleine insecten te detecteren, vereisen mensen dat het object op zijn minst de grootte van een glazen beker heeft.
Daniel Kish is een blinde persoon die heeft geleerd om te "zien" met echolocatie. Als peuter leed hij aan bilaterale retinoblastomen, een vorm van kanker die het netvlies van zijn ogen aantastte. De kanker kon niet worden geëlimineerd zonder zijn ogen te vernietigen, dus verloor hij beide ogen voordat hij 13 maanden oud werd.
Op de leeftijd van twee verloor Ben Underwood ook zijn ogen voor bilaterale retinoblastomen. Hij ontwikkelde onafhankelijk het vermogen om echolocatie te gebruiken om zijn gezichtsvermogen te vervangen. Ben was zo goed dat hij kon lopen, fietsen, skateboarden en spelletjes spelen zonder een blindengeleidehond, wandelstok of zelfs zijn handen te gebruiken. Het was bijna alsof hij niet blind was. Hij stierf echter in 2009 nadat de kanker was teruggekeerd.