Delen:
10 kinderen overlevenden van de Titanic en hun huiveringwekkende verhalen
Het zinken van de reusachtig was een van de meest traumatische en gruwelijke gebeurtenissen in de geschiedenis. Duizenden mensen verloren hun leven in het ijskoude water van de Atlantische Oceaan tijdens de vroege ochtenduren van 15 april 1912.
Er zijn veel trieste verhalen over de reusachtig, maar er zijn ook veel heroïsche verhalen over overleven. Als het opmerkelijk is dat een volwassene deze angstaanjagende gebeurtenis heeft meegemaakt, is het nog verbazingwekkender dat kinderen het zinken van de reusachtig. We kunnen ons alleen maar voorstellen hoe bang deze kinderen waren en hoe deze gebeurtenis hun hele leven veranderde. In deze lijst zullen we tien kinderen bespreken die het zinken van de reusachtig.
10 William Carter II
William Carter, of Billy, was 11 jaar oud toen hij voor het eerst op de reusachtig. Billy was een eersteklas passagier, en de Carters behoorden tot de rijkste families op de reusachtig. Niet alleen waren ze eersteklaspassagiers, maar al hun kinderen, inclusief Billy, waren aanwezig op kostscholen en hadden een bediende bij zich op de boot. Ook al waren de Carters behoorlijk rijk, toch gingen ze door dezelfde tragedie als alle anderen.
De nacht het reusachtig Op de ijsberg sloeg de familie Carter in de rij om op een reddingsboot te komen. Billy's moeder en zussen haalden het gemakkelijk op de boot, maar Billy kreeg te horen dat hij te oud was. Naar verluidt dacht mevrouw Carter snel en vermomde Billy als een meisje, zodat hij verder kon gaan. Met een beetje geluk en snel nadenken, was deze 11-jarige jongen in staat om een van 's werelds grootste tragedies te overleven.
9 Robert Douglas Spedden
Robert Spedden was zes jaar oud toen de reusachtig stortte neer in de ijsberg. Hij was op het schip met zijn moeder en vader. Spedden is een beroemde jonge jongen uit de reusachtig want na het evenement schreef zijn moeder een boek met de naam Polar de Titanic Beer. Dit boek was opgedragen aan Spedden, en het ging over zijn teddybeer en zijn reis op de reusachtig. Omdat Spedden zo jong was, toen het zinken plaatsvond, probeerden zijn moeder en kindermeisje alles in het werk om hem kalm te houden. Ze vertelden hem dat ze gewoon op een "reis gingen om de sterren te zien" voordat ze aan boord gingen van de reddingsboot.
Dankzij de rust van zijn moeder en zijn oppas, was Spedden niet betrokken bij zijn reis van de reusachtig. Spedden en zijn moeder hebben ook veel geluk gehad bij het verlaten van het schip. Ze waren op een van de laatste reddingsboten van het schip en waren de laatste vrouw en kind in zicht, dus de rest van hun reddingsboot was gevuld met mannen. Spedden viel tijdens de rit van het zinkende schip werkelijk in slaap op de boot. Dit verhaal laat zien hoe verschillende mensen zich voelden als de reusachtig gezonken; de meesten van ons zouden niet denken dat iemand tijdens zo'n tragedie deze inhoud zou hebben gehad.
8 Jean Hippach
Jean Hippach was een 16-jarig meisje dat op reis was op de reusachtig met haar moeder. In de nacht van de botsing sliep Hippach door de eerste crash. Ze was niet wakker totdat ze de stoom hoorde brullen vanaf het schip. Hippach herinnerde zich dat niemand in eerste instantie gealarmeerd was door de crash en een scheepsarbeider zei haar geen zorgen te maken en terug te gaan naar haar kamer. Uiteindelijk kwamen Hippach en haar moeder naar het bovenste dek om aan boord van een reddingsboot te gaan. Ze kwamen echter niet op een van de eersten, omdat ze geloofden dat ze veiliger zouden zijn op de reusachtig dan in een van de boten. Een van de scheepsarbeiders liet hen in een reddingsboot stappen.
Kort daarna zweefden ze weg en Hippach keek terug om de gruwel van de reusachtig. Er was een "vreselijke ontploffing" en het schip begon te barsten. Ze zag toen alle lichten op de reusachtig ga uit als de mannen en vrouwen op haar boot roerig roeiden om te ontsnappen aan de zuigkracht van de zinkende cruiseschip. Als Hippach en haar moeder niet in die reddingsboot waren geweest, waren ze misschien nog steeds op de reusachtig en waarschijnlijk zou zijn gestorven.
7 Madeleine Violet Mellinger
Madeleine Violet Mellinger was 13 jaar oud en was een tweederangs passagier toen de reusachtig linker poort. Mellinger was op reis met haar moeder. Tijdens de nacht de reusachtig raakte de ijsberg, Mellinger werd wakker geschud door het geluid van de crash. Daarna ging ze een tijdje terug naar bed totdat een man op hun deur bonsde en zei dat ze naar de top moesten gaan. Ze liepen allebei naar het dek om op een reddingsboot te komen.
Toen ze eenmaal op een boot waren aangekomen, herinnerde Mellinger zich medelijdend te hebben met degenen die nog steeds op een reddingsboot wachtten en wenste dat ze allemaal in de hare konden stapelen. Ze herinnerde zich hoe de raketten van het schip afschoten, op zoek waren naar iemand die hen zou komen helpen. Ze herinnerde zich ook het geschreeuw van de mensen in het ijskoude water.
6 De kinderen van Navratil
Dit volgende verhaal is er een van hoe de vriendelijkheid van vreemden en een beetje geluk het leven van een kind volledig kunnen veranderen. De nacht dat de reusachtig zonk, waren Mr. Navratil en zijn twee jonge zonen aan boord van het gedoemde schip. Mr. Navratil had de voogdij over de jongens verloren aan zijn van elkaar vervreemde vrouw, dus hij had besloten samen met hen naar de Verenigde Staten te vertrekken. Alvorens zijn zonen op een reddingsboot te zetten, droeg Mr. Navratil ze in een deken om ze warm te houden en afscheid te nemen. De jongens leefden, maar meneer Navratil niet. Nadat de jongens waren gered, begrepen de bemanning en andere passagiers dat ze alleen Frans spraken en niet in het Engels met hen konden communiceren.
Een vrouwelijke passagier bood zich aan om de jongens met haar mee terug te nemen naar New York om ze veilig te houden totdat ze konden achterhalen wat ze ermee aan moesten.Gelukkig zag de moeder van de jongens een foto van hen in een krant in Frankrijk en was in staat om naar New York te gaan om ze op te halen. Ze gingen allemaal terug naar Frankrijk, waar ze samen woonden. Het is verbazingwekkend om te denken hoe aardig een vreemdeling zou kunnen zijn en hoe gelukkig de jongens waren dat hun moeder een foto van hen vond in een krant om ze mee naar huis te nemen.
5 Millvina Dean
Wanneer de reusachtig maakte zijn reis naar New York, Millvina Dean was slechts twee maanden oud. Dit maakte haar de jongste passagier op het schip. Zij en haar familie waren derde klas passagiers en waren op de reusachtig omdat ze naar de VS verhuisden. Tijdens de nacht van de crash gingen Millvina, haar moeder en haar broer allemaal aan boord van een reddingsboot en maakten ze veilig naar New York.
Ook al herinnert Millvina zich niet het zinken van de reusachtig, ze staat op deze lijst voor een zeer belangrijke reden. Zij werd de laatste persoon die stierf na het overleven van de reusachtig in 2009, nadat ze 97 was geworden. Ze was in staat om haar verhaal voor al die jaren te delen en ons allemaal te helpen herinneren aan de reusachtig en de tragedie die die nacht in de Atlantische Oceaan toesloeg.
4 Mary Conover-lijnen
Mary Conover Lines was 16 jaar oud toen ze aan boord was van de reusachtig. Ze was op reis met haar moeder en ze gingen naar de Verenigde Staten om het afstuderen van haar broer bij te wonen. De twee zaten in de ontvangstkamer van het schip toen het de ijsberg raakte. Lijnen en haar moeder kwamen naar boven om aan boord van een reddingsboot te gaan. Daar zagen ze overal ijs op het dek van het schip maar uiteindelijk kwamen ze op een boot.
Het verhaal van Line is heel huiveringwekkend omdat ze zich een heleboel gebeurtenissen uit die nacht herinnerde die haar voor altijd zouden achtervolgen. Later besprak ze hoe de bemanningsleden heel kalm waren toen ze iedereen in de reddingsboten hielpen, ook al wisten ze dat ze die nacht hun leven zouden verliezen. Ze herinnerde zich ook de gruwelijke aanblik van het schip dat zonk en was dankbaar dat ze te ver weg was om het geschreeuw te horen.
3 Jack Thayer
Het verhaal van John "Jack" Thayer is een van de meest opwindende van het zinken van de reusachtig en een van extreem geluk. Thayer, 17 in die tijd, reisde met zijn ouders en maakte wat vrienden aan boord van het schip. De nacht het reusachtig raakte de ijsberg, Thayer en een van zijn vrienden waren gescheiden van zijn familie en maakten hun weg om in een reddingsboot te komen. Helaas waren ze niet toegestaan op een boot en keken toe hoe de laatste het schip verliet. Thayer en zijn vriend besloten dat ze in de oceaan moesten springen voordat het schip zonk om de beste kans te hebben om te overleven.
Thayer zag zijn vriend niet meer terug nadat hij gesprongen was. Thayer raakte het wateroppervlak en werd zelfs met een reddingsboei door de aanzuiging naar beneden getrokken, bijna verdronken. Toen hij uiteindelijk naar de oppervlakte kwam, nam puur geluk het over. Hij was vlak naast een ondersteboven inklapbare reddingsboot vanaf het schip opgedoken. Hij en 28 anderen hebben allemaal in de boot gezeten of aan de zijkant van de boot vastgehouden totdat ze de veiligheid bereikten. Het is ongelofelijk hoe gelukkig sommige mensen kunnen zijn, en Thayers geluk kwam precies op het perfecte moment.
2 Eva Hart
Eva Hart was slechts zeven jaar oud toen de reusachtig botste tegen de ijsberg. Ze was op reis met haar moeder en vader op de geweldige oceaanstomer. Hart en haar familie waren tweederangs passagiers op het schip. Hart en haar moeder konden op een reddingsboot stappen en overleefden, maar haar vader was verdwaald door de dodelijk koude oceaan. Haar verhaal heeft echter een happy end.
Na het ongeluk was Hart trots op haar leven ten volle te leven. Ze sprak met veel mensen over het zinken van de reusachtig om zijn herinnering levend te houden. Ze heeft ook haar hele leven gereisd en dat was een grote stap voor haar. Ze liet zien dat ze niet bang was om een zeereis of een andere vorm van langeafstandsvervoer te maken, ook al gebeurde er zo'n vreselijke tragedie in haar leven. Ze wilde dat anderen wisten dat zelfs als de tragedie toeslaat, ze hun leven daarna nog moeten leven omdat het haar leven de moeite waard maakte om te leven. Hart heeft een geweldige boodschap voor ons allemaal over het niet opgeven van het leven, zelfs als het zo vreselijk en somber lijkt.
1 augustus Abraham Johannes Abrahamsson
Augustus Abrahamsson was 19 toen hij aan de slag was reusachtig. Hij was een derde klas passagier op het schip en hij reisde met zijn ouders en twee broers en zussen. Tijdens de nacht van de crash verliet Abrahamsson laat zijn kamer omdat hij niet geloofde dat er een probleem was met het schip. Omdat hij zo lang had gewacht om zijn kamer te verlaten, kon hij geen reddingsgordel krijgen. Terwijl hij zich naar het dek begaf, liep hij naar de voorkant van het schip om te zien of er nog reddingsboten waren achtergebleven.
Sinds hij 19 jaar oud was, zou het moeilijk voor hem zijn om in een boot te stappen. Gelukkig was hij in staat om aan boord te gaan van de laatste reddingsboot om het schip te verlaten. Als hij zonder een lifebelt in het water had moeten gaan, was hij waarschijnlijk snel gestorven. Toen ze wegreden van het schip, hoorde Abrahamsson gedempte explosies en zag het schip zinken.
Al deze verhalen van de reusachtig laat zien hoe gelukkig mensen kunnen worden. We kunnen ons alleen maar voorstellen hoe beangstigend deze tragedie voor deze kinderen moet zijn geweest, maar ze hebben een tweede kans gekregen in het leven, en hopelijk hebben ze de rest van hun leven ten volle geleefd.