Delen:
10 bizarre verhalen over dode soldaten die levend opkomen
Oorlog is vaak een verwarrende puinhoop waarin soldaten worden gedood of gevangen worden genomen. In veel gevallen worden ze niet meer vermeld en verdwijnen ze uit de geschiedenis. Hoewel de meeste soldaten die als dood worden verklaard nooit meer zullen worden gezien, zijn sommigen jaren na hun 'dood' levend teruggevonden.
10 Mateo Sabog
In 1970 bereidde hoofd Sergeant Mateo Sabog zich voor op terugkomst in de Verenigde Staten vanuit Vietnam. Hij zou vanuit Saigon naar Fort Bragg in North Carolina rijden, maar hij liet het nooit zien. Het leger hoorde pas van zijn verdwijning toen zijn broer, Kenneth, in 1973 een brief schreef waarin hij vroeg waar hij zich bevond. Sabog werd verondersteld een deserteur te zijn, maar een tweede brief van Kenneth zorgde ervoor dat het leger hem in 1979 dood verklaarde.
Toen, in 1996, verscheen Sabog schijnbaar uit het niets. Het lijkt erop dat hij gewoon wegliep van het leger en begon te leven met een vrouw in Californië. Na haar overlijden vroeg hij om sociale zekerheid en openbaarde hij zijn identiteit. Nog steeds beschouwd als actief leger, werd Sabog kort de oudste dienende soldaat totdat hij terugkeerde naar zijn familie. Zijn enige opmerking was: "Het spijt me." Hij stierf in 2007 in Hawaï.
9 Bakhretdin Khakimov
Het gecompliceerde conflict tussen de Sovjet-Unie en Afghanistan in de jaren tachtig eindigde in zowel bloedvergieten als verwarring. Een slachtoffer van de oorlog was Bakhretdin Khakimov, een inheemse Oezbeek die naar verluidt in 1980 was gestorven nadat hij ernstig gewond was geraakt.
Na zijn officiële 'dood' werd Khakimov blijkbaar met kruiden behandeld door een medicijnman. Khakimov werd uiteindelijk zelf een medicijngenezer, met de naam Sheikh Abdullah. Hij huwde later met een Afghaanse vrouw en doorleefde de Amerikaanse invasie in 2001.
Khakimov werd in 2013-33 jaar na zijn 'dood' door het Comité voor Internationale Soldaten gevonden. Terwijl hij zich zijn familie herinnerde, kon hij geen Russisch heel goed spreken en had hij nog steeds nerveuze tics met betrekking tot zijn tijd in het Rode Leger. Anders was Khakimov in orde, ondanks zijn lange verdwijning.
8 John T. Downey
In 1952 diende John T. Downey bij de CIA en verzamelde informatie tijdens de Koreaanse oorlog. Toen hij en een andere agent een missie over Mantsjoerije vlogen om een inlichtingencontact te redden, werden ze neergeschoten nadat het contact hen had overschreden. Downey, hoewel hij niet in het leger was, zou de langst staande krijgsgevangene van de Verenigde Staten worden.
Downey, vermoedelijk dood, werd 20 jaar gevangen gehouden door de Chinezen. De Chinezen kondigden voor het eerst aan dat hij in 1954 gevangen werd gehouden, toen hij tot levenslange gevangenisstraf werd veroordeeld. Hij werd lange tijd in eenzame opsluiting gehouden, zo lang als zes jaar.
In 1973 kwam Richard Nixon persoonlijk tussenbeide en liet Downey terugkeren naar de VS. Downey kreeg daarna de hoogste onderscheidingen van de CIA, maar wilde niet bekend staan als een gevangene. Hij zou afstuderen van de Harvard Law en werken als een ambtenaar tot zijn dood in 2014.
7 Teruo Nakamura
Teruo Nakamura was dienstplichtige uit Taiwan die gestationeerd was op het eiland Morotai toen de geallieerde strijdkrachten in 1945 aanvielen. Nakamura en een paar andere Japanse soldaten verstopten zich in de oerwouden van Morotai ... en hoorden nooit van de overgave van Japan.
Na een ruzie verliet Nakamura zijn groep in 1956 en leefde bijna volledig alleen. Hij bouwde een hut en leefde van alle gewassen die hij verbouwde, samen met voorraden die hij in een nabijgelegen dorp had gestolen. Dorpelingen probeerden hem te vertellen over de overgave van Japan, maar hij wilde niet toegeven.
In februari 1974 werd een ander overblijfsel genaamd Hiroo Onada gevonden en teruggebracht naar de beschaving. In december zou ook Nakamura terugkeren nadat een peloton Indonesische soldaten gekleed in Japanse uniformen deden alsof ze hem wilden redden. Hij keerde terug naar Taiwan als de laatste officiële Japanse holdout en stierf in 1979.
6 Surjeet Singh
In 1981 verliet Surjeet Singh India om niet voor 30 jaar terug te keren. Zijn familie wist nooit wat hem overkwam en veronderstelde hem dood. Surjeet leefde maar werd gevangen gehouden in Pakistan. Hij was een spion die naar Pakistan werd gestuurd, maar nadat hij was opgepakt, ontkende India de missie.
In 1985 werd Surjeet ter dood veroordeeld, maar na het smeken om genade, werd zijn vonnis omgezet in levenslange gevangenisstraf. Hij mocht geen communicatie en werd geïsoleerd gehouden. In 2004 mocht Surjeet een brief naar zijn familie sturen om hen te laten weten dat hij nog leefde.
Eindelijk, in 2012, mocht hij terugkeren naar India, waar hij vrijelijk toegaf een spion te zijn en kritiek had op de Indiase regering. Ter compensatie heeft de overheid hem geld ter beschikking gesteld om zijn familiebedrijf te verbeteren. Surjeet is een voorstander geworden van andere Indiërs die nog steeds in Pakistan worden vastgehouden.
5 Lee Soon-Sang
Lee Soon-sang vocht in de Koreaanse oorlog en werd gevangen genomen in 1953, slechts twee dagen voordat de wapenstilstand werd ondertekend. Gedurende de volgende drie en een half jaar zou hij als krijgsgevangene worden vastgehouden voordat hij gedwongen zou worden om in de brute Aoji-kolenmijnen van Noord-Korea te werken. Lee gaf de hoop op om ooit zijn vrouw en familie weer te zien; hij werd zelfs geleid om te geloven dat zijn vrouw dood was. Hij hertrouwde, maar hij vergat nooit zijn oude familie.
In 2004 vertelde een "makelaar" - iemand die mensen heen en weer smokkelt vanuit Noord-Korea - Lee dat zijn vrouw in China was en dat hij geld van haar moest krijgen en ermee naar Noord-Korea moest terugkeren. Lee had een klein fortuin van $ 150 bijeengebracht om sigaretten te verkopen en gaf het aan zijn Noord-Koreaanse familie voordat hij terugkeerde naar zijn eerste vrouw. Ze was geschokt dat Lee leefde, maar ze hervatten niettemin hun relatie. Lee zou niet opnieuw naar Noord-Korea terugkeren en weigerde te praten over zijn oude leven.
4 Ishinosuke Uwano
In 1958 werd Ishinosuke Uwano gestationeerd op het verre Sakhalin-eiland in Rusland en werd tientallen jaren vermist. Zijn familie had hem in 2000 dood verklaard. Weinig wisten zij dat Uwano eigenlijk ver weg leefde in een onwaarschijnlijk deel van de wereld. In 2006 werd Uwano levend ontdekt, levend in Oekraïne.
De meeste van zijn omstandigheden van 1958 tot 2006 blijven duister, maar het lijkt erop dat hij in 1965 naar Kiev ging en door de Sovjet-Unie niet werd toegestaan contact op te nemen met zijn familie in Japan. Hij trouwde en begon een gezin na het aannemen van het Oekraïense burgerschap en het opgeven van de hoop om terug te keren naar zijn geboorteland.
Ambtenaren die op zoek waren naar vermiste soldaten in de voormalige Sovjet-Unie waren geschokt toen ze Uwano levend vonden. Hij mocht terugkeren naar zijn familie, die hij bezocht nadat hij al die jaren was gescheiden. Hoewel hij blij was om thuis te zijn, koos hij ervoor om terug te keren naar Oekraïne, waar hij zijn eigen leven had opgebouwd.
3 De soldaat in het bos
In 2015 werd een niet nader genoemd Russisch soldeer, dat al lang als dood werd verondersteld, tien jaar nadat hij in 2004 en op een hoogst ongebruikelijke plaats was verdwenen, levend gevonden. De soldaat was gestationeerd op het afgelegen schiereiland Kamtsjatka nadat hij als dienstplichtige wegens "familieproblemen" was geplaatst. Nadat zijn familie ten onrechte een ander lijk als het zijne had geïdentificeerd, werd hij dood verklaard en de familie begroef het lichaam zelfs.
De soldaat bouwde feitelijk een ruwe schuilplaats voor zichzelf in de uitgestrekte bossen van Kamtsjatka en werkte klusjes om te overleven. Hij werd alleen gevonden nadat bewoners de autoriteiten vertelden over een "verdachte inwoner" die in het bos woonde. Hij was meer dan ooit verward geraakt nadat hij 11 jaar weg was. Hij werd met clementie behandeld vanwege de hoeveelheid tijd die was verstreken en omdat zijn probleem als 'psychologisch' werd beschouwd.
2 Andras Toma
In 2001 keerde Andras Toma terug naar zijn huis in Hongarije na 55 jaar vermist te zijn. Zijn beproeving begon tijdens de afnemende jaren van de Tweede Wereldoorlog, toen hij in 1944 door het Sovjetleger werd veroverd nadat hij in dienst was getreden in het gezamenlijke Hongaarse / Duitse leger. Hij werd in 1945 naar een gevangenkamp in de buurt van Leningrad gebracht.
In 1947 ging het kamp dicht. Toma, die weinig Russisch sprak, werd naar een psychiatrisch ziekenhuis gebracht, waar hij meer dan een halve eeuw zou worden vergeten. Toen hij eindelijk ontdekt werd, was Toma oud en tandenloos, met slechts vage herinneringen aan zijn oude leven.
Er waren geen gegevens om onderzoekers te begeleiden, dus ze konden niets anders doen dan naar de herinneringen van Toma luisteren. Meer dan 80 families beweerden hem als een vermist familielid. Er was voldoende informatie verzameld om hem terug te leiden naar zijn dorp in Hongarije, waar hij onmiddellijk werd herkend door zijn familie.
1 Ho Van Thanh
Het verhaal van Ho Van Thanh heeft bijna geen parallel. Gedurende de tijd dat hij dacht dood te zijn, werd hij vergezeld door zijn zoon Lang. Thanh diende bij het Vietnamese leger, maar toen zijn dorp in 1972 werd gebombardeerd, nam hij zijn zoontje mee en vluchtte diep de jungle in. Thanh dacht dat de rest van zijn familie dood was en bleef waakzaam, in de overtuiging dat de oorlog nooit was geëindigd. Hij hief Lang op zonder contact met de buitenwereld.
Een van de andere kinderen van Thanh heeft het eigenlijk overleefd - een zoon die Tri heette. Na het horen van een paar jungle-mannen ging Tri op zoek naar hen. Een decennium voordat ze het bos verlieten, nam Tri contact op. Lang (hierboven afgebeeld) nam hem snel, terwijl een afnemende Thanh niet geloofde dat Tri zijn zoon was. Op 82, Thanh's gezondheid dwong hem om terug te keren naar de beschaving in 2013, met een ongelooflijk verhaal van overleving in tegenstelling tot alle andere.