Delen:
Top 10 frauduleuze expedities en ontdekkingen
Exploratie heeft altijd deel uitgemaakt van onze geschiedenis, of het nu land, zee of ruimte is. Verbazingwekkende dingen zijn door de eeuwen heen gevonden, maar soms waren die bevindingen niet echt. Deze 'ontdekkingen' zijn mogelijk gebaseerd op de waarheid, maar bij elke hervertelling werden ze overdrevener. De druk om het nieuwste te ontdekken en bekendheid te verwerven, had ertoe kunnen leiden dat ontdekkingsreizigers hun verhaal een beetje bijstelden. Hier zijn tien van hun grootste verhalen:
10 De stad van goud
Sommige van de eerste ontdekkingsreizigers van Amerika kwamen uit Spanje. Hernan Cortes, een van de eerste Spaanse ontdekkingsreizigers, vond de Azteekse hoofdstad, doodde de inboorlingen en stal hun goud en zilver. Zijn ontdekking leidde tot geruchten over een enorme, verloren stad, volledig gemaakt van goud, ergens op het continent. Na het horen van deze verhalen stuurde de Spaanse koning meer ontdekkingsreizigers naar de Nieuwe Wereld om hem te vinden.
Alvar Nunez Cabeza de Vaca leerde over de zeven steden van Cibola, die verondersteld werden fantastische rijkdommen te bevatten, van sommige inboorlingen. Spaanse gouverneurs stuurden verschillende mensen om deze steden te vinden, maar het enige dat ze vonden waren kleine dorpjes. Spanje raakte geïnteresseerd toen ze geen goud konden vinden, maar verhalen als El Dorado en de Lost City of Z hebben decennialang doorstaan. Archeologen ontdekten echter onlangs dat El Dorado geen stad was. Het refereerde eerder aan een oud ritueel waarin een nieuwe leider zichzelf in goudstof bedekte en goudoffers maakte voordat hij de troon besteeg.
9 De reuzen van Zuid-Amerika
Ferdinand Magellan, bekend als de eerste man om over de wereld te varen, zou in het huidige Argentinië een stam reuzen hebben ontmoet. Sommige zeer lange mensen hebben de geschiedenis meegemaakt, maar de bemanning van Magellan beschreef de reuzen als meer dan 3 meter lang. Andere ontdekkingsreizigers, zoals Sir Francis Drake en Commodore Byron, beweerden ook samen te werken met de gigantische inboorlingen.
Omdat de Bijbel een tijd beschrijft waarin reuzen op aarde leefden, vooral in het verhaal van David en Goliath, voerden veel vroege historici aan dat reuzen echt waren. Mensen waren in die tijd religieuzer, dus is het logisch dat vroege ontdekkingsreizigers reuzen zouden zoeken. Het verhaal van Commodore Byron in de 18e eeuw is het laatste rapport van de gigantische Patagonians, dus het lijkt onwaarschijnlijk dat het verhaal waar is. Het is echter mogelijk dat deze ontdekkingsreizigers een stam van zeer lange mensen ontmoetten en hun werkelijke lengte overdreven.
8 De fontein van de jeugd
Ouder worden is moeilijk voor ons allemaal, dus het is niet verwonderlijk dat verhalen over een magische fontein die jeugd verleent al zo lang bestaat. Het vroegste verhaal over magisch water komt van Herodotus, een Griekse historicus, die geloofde dat de Macrobians zo'n fontein hadden. Alexander de Grote geloofde ook dat hij een rivier met genezend water had gevonden.
Misschien wel het meest bekende en misleidende verslag van de zoektocht naar de Bron van Jeugd is die van Juan Ponce de Leon. Hij had van de inboorlingen gehoord dat een Caribisch eiland genaamd Bimini een magische bron had die de jeugd kon herstellen. Ponce de Leon vertrok wel met een bemanning naar het eiland Bimini, maar hij was waarschijnlijk meer geïnteresseerd in het vinden van goud, omdat geen van zijn tijdschriften de fontein noemde. Toen hij geen goud of magisch water vond, zeilde hij naar het noorden en vond Florida. Tegenwoordig heeft Bimini een toeristische attractie genaamd de Fontein van de Jeugd, maar het is eigenlijk maar een kleine bron met mineraalwater.
7 zeemeerminnen
Christopher Columbus staat bekend om het "ontdekken" van de Nieuwe Wereld, maar sommige van zijn andere vondsten zijn twijfelachtig. In 1492 beweerde hij dat hij zeemeerminnen in het water had gezien. John Smith van de Virginia Company beweerde ook zeemeerminnen te hebben gezien, en beide mannen zeiden dat de wezens niet zo mooi waren als de schilderijen. Zelfs als deze mannen echt iets zagen met een staart die rondspatte, was het hoogstwaarschijnlijk een lamantijn.
Het vroegste verslag van een meerpersoon is de Babylonische god Oannes, waarvan werd aangenomen dat hij half mens en half vis was. Soortgelijke goden in Griekse en Romeinse mythologieën, evenals de Griekse verhalen over Sirenen, zorgden ervoor dat mensen in zeemeerminnen geloofden. Zelfs de Schotten en de Welsh geloofden verhalen over vrouwen die uit de zee kwamen om met mannen te trouwen. Middeleeuwse teksten vermeldden zeemeerminnen naast echte zeedieren. Met zo'n sterk geloof in mer-mensen in die tijd, is het logisch dat zeevarende ontdekkingsreizigers hen zouden zoeken.
6 De kat-hond van Bolivia
Wanneer we denken aan mythische dieren, springen onze gedachten naar Bigfoot of het monster van Loch Ness, maar niet velen van ons hebben gehoord van de Boliviaanse 'Mitla'. Dit dier werd gedocumenteerd door Percy Fawcett, een avonturier en ontdekkingsreiziger die het best bekend is om de Amazone in kaart te brengen regenwoud. Veel van de wezens die Fawcett beschreef, waren echt, zoals de anaconda, maar de Mitla wordt nog steeds als een mythe beschouwd.
Verschillende mensen beweren de Mitla gezien te hebben, maar er zijn geen foto's van het dier. Het wordt beschreven als een hond met katachtige kenmerken. Sommigen zeggen dat het wezen klein is en een verband kan hebben met honden met korte oren. Anderen zeggen dat het dier groot en katachtiger is. De verwarrende beschrijvingen van het dier van verschillende mensen maken duidelijk dat het waarschijnlijk niet bestaat, maar het is nog niet bewezen nep.
5 De valse bling van Cartier
Jacques Cartier was een Fransman die door koning Frans I werd gevraagd een weg door Canada naar Azië te vinden. Nadat Cartier uit Canada was teruggekeerd, was de koning zo blij met het rapport dat hij in 1540 de ontdekkingsreiziger met kolonisten stuurde om de Nieuwe Wereld te koloniseren. Deze expeditie is lang niet zo goed gegaan.
Zelfs met Iroquois-gidsen maakte Cartier de inboorlingen van streek.Tussen de woedende stammen en de ijskoude winter die zijn weg naar het westen blokkeerde, moest Cartier terugkeren. Hij slaagde erin te vinden wat hij dacht dat goud en diamanten waren in Quebec, dus hij zette het terug naar Frankrijk en liet de kolonisten in Newfoundland achter. Nadat de koning ontdekte dat het "goud" en de "diamanten" waardeloos waren en dat de kolonisten de kolonie verlaten hadden, werd Cartier niet gevraagd om nog meer tochten te maken.
4 De demonenboom van Madagascar
Twee ontdekkingsreizigers, Chase Salmon Osborn en Captain V. de la Motte Hurst, voerden expedities naar Madagascar in het begin van de 20e eeuw met de hoop een boom te vinden waarvan bekend was dat ze mensen aten. De mannen hadden waarschijnlijk de angstige tijdschriften en kranten gelezen die het verhaal herdrukten van het origineel in de New York World. De inboorlingen van Madagascar moedigden de ontdekkingsreizigers aan en vertelden hen dat de bomen echt bestonden.
Helaas waren deze mannen op een wilde ganzenachtervolging. Het verhaal is geschreven door Edmund Spencer, een verslaggever bij de New York World. Spencer heeft het verhaal slim geschreven om eruit te zien als een interview met een ontdekkingsreiziger die de boom een jong meisje had zien opeten, maar de ontdekkingsreiziger en de boom bestonden niet. Het verhaal is geschreven voor entertainment, maar veel mensen namen het serieus, zelfs tot op het punt om naar Madagaskar te reizen om de boom te zoeken.
3 Oude Egyptenaren ... In Arizona?
In 1909, de Phoenix Gazette heeft verhalen over G.E. Kinkaid, een ontdekkingsreiziger die naar de Grand Canyon reisde en een grote ondergrondse nederzetting vond met Egyptische of Aziatische artefacten. Het verhaal leidde ertoe dat mensen zich afvroegen of kolonisten uit het Midden-Oosten of Azië duizenden jaren geleden naar Arizona konden zijn gekomen. In de artikelen stond dat hij mummies, glyphs, standbeelden en wapens had gevonden die niets van de andere artefacten in de Grand Canyon leken.
Wat ons echter een pauze geeft, is het feit dat de twee verhalen in de krant waren de enige keren dat de Egyptische nederzetting ooit werd genoemd. Tegenwoordig is het gebied waar Kinkaid de nederzetting zou hebben gevonden eigendom van de Amerikaanse overheid, zodat niemand daar kan zoeken. John Wesley Powell en zijn team verkenden echter de Grand Canyon grondig vóór Kinkaid en beschreven geen enkele Aziatische of Egyptische relikwie in hun bevindingen. Om deze redenen is het moeilijk om te weten of Kinkaid de ontdekking van zijn leven heeft gedaan of de grootste leugen in de wereld heeft verteld.
2 Crocker Land
De zoektocht om de Noordpool te bereiken leidde tot enkele interessante ontdekkingen, maar geen enkele kon Robert Peary's bewering dat hij een heel continent had gevonden, evenaren. In 1906, enkele maanden na het niet bereiken van de Noordpool, zei hij dat hij een grote landmassa bij Ellesmere Island had gevonden. Peary noemde het "Crocker Land" naar George Crocker, de man die Peary's reizen financierde.
Verschillende mensen geloofden zijn verhaal omdat Peary een van de weinigen was die het Noordpoolgebied hadden verkend. Ook duidden oceaanstroompatronen uit die tijd erop dat er een grote landmassa kon zijn. Echter, zodra mensen over het gebied konden vliegen, bleek Crocker Land een kruik te zijn. De stromingen scheiden zich af bij de Beaufort Gyre, een soort draaikolk in de oceaan op dezelfde plaats als het nepcontinent. Sommige mensen theoretiseren dat Peary misschien een luchtspiegeling heeft gezien, maar de landmassa is waarschijnlijk gemaakt omdat Peary niet op de Noordpool was aangekomen.
1 piramides in Antarctica
Een groep niet nader genoemde mensen beweerde onlangs dat ze piramides op Antarctica hadden ontdekt, compleet met drie foto's als bewijs. Nadat deze foto's grotendeels fout waren bevonden, bracht Vincente Fuentes van Spanje het verhaal terug met nieuwe afbeeldingen van de piramides van Google Earth, die ze vanuit een andere hoek toonden. De meeste wetenschappers denken echter dat de piramides omgeploegde sneeuwbanken, ijspakken of gewone oude bergen zijn.
Volgens Eric Rignot, professor aardwetenschappen, zijn de piramides waarschijnlijk bergen. Gelovigen beweren dat een piramidevormige berg onmogelijk is, maar Rignot legt uit dat de piramidevorm kan worden bereikt door een proces dat bekend staat als vries-dooi-erosie. De piramides maken ook deel uit van een bergketen. Bovendien maken vriestemperaturen en geen landbouwgrond het hoogst onwaarschijnlijk dat een beschaving op Antarctica zou hebben kunnen overleven.