Delen:
Top 10 fascinerende feiten over gewone middeleeuwse mensen
De populaire beelden uit de middeleeuwen richten zich niet altijd op de diepere kant van het gewone leven. Toch kunnen deze vaak genegeerde momenten buitengewoon zijn. Onderzoekers beginnen te begrijpen dat niets met middeleeuwse burgers als vanzelfsprekend kan worden beschouwd.
Verre van het zijn van niet-intelligente boeren, hadden mensen in de Middeleeuwen complexe gedragingen, mysteries en zeer relatabele problemen. Maar misschien is de meest magnetische eigenschap over hen dat kleine, buitenaardse deel waar de moderne geest altijd van zal versteld staan. Simpele dingen hebben dodelijke waanzin opgejaagd en hun benadering van huwelijk en ouderschap is vandaag bijna onherkenbaar.
10 Ze herschikt Graven
In het middeleeuwse Europa was een massale 40 procent van de graven verstoord. In het verleden werden alleen onsmakelijke overvallers de schuld gegeven. Echter, op twee begraafplaatsen is onlangs gebleken dat het een gemeenschapszaak was. De Oostenrijkse begraafplaats Brunn am Gebirge bevatte 42 graven van de Langobarden, een Germaanse stam uit de zesde eeuw. Op één na was er doorheen gerommeld en werden alleen bepaalde voorwerpen genomen.
Er was ook een merkbare manier waarop de overblijfselen werden behandeld: schedels werden verwijderd of er werd een extra toegevoegd. De meeste botten werden verplaatst met een soort gereedschap. Het motief is onduidelijk, maar de stam heeft misschien geprobeerd te voorkomen dat de ondoden zouden opstaan. Het is ook mogelijk dat de Langobards herinneringen wilden aan hun verloren geliefden. Dit kan de reden zijn waarom meer dan een derde van de schedels ontbrak.
Op een Engels kerkhof, Winnall II (zevende en achtste eeuw), werden skeletten gebonden, onthoofd, verdraaide gewrichten en bevatten botten van andere individuen. Oorspronkelijk werd gedacht dat ze vreemde begrafenissen hadden gekregen. Er is echter steeds meer bewijs dat de manhandling later gebeurde, misschien omdat de lokale bevolking geloofde dat de rusteloze zielen pech brachten.
9 Het huwelijk was moeilijk te bewijzen
Trouwen in middeleeuws Engeland was gemakkelijker dan struikelen over een boomstam. Alles wat nodig was, was een man en een vrouw, en ieder moest mondeling met de vakbond instemmen. Als het meisje 12 was en de jongen 14, was er geen toestemming van het gezin nodig. Geen kerk of priester kwam in het spel.
Mensen bonden vaak de knoop overal waar ze waren, of het nu in de plaatselijke kroeg was of in bed. (Seks gold als automatisch huwelijk.) Een waarschuwing in de kerk weergalmde een van de gevaren van een dergelijk glib huwelijk. Het waarschuwde jonge mannen om het niet te misbruiken om meisjes voor de gek te houden om seks te hebben. De meeste paargerelateerde zaken voor de rechtbank waren inderdaad om te bewijzen dat een huwelijk was gebeurd en om het te handhaven.
Als paren alleen trouwen, was het uiterst moeilijk om te zeggen wat was overeengekomen (of verkeerd aangenomen). Om deze reden werden geloften aangemoedigd om te worden genomen in de aanwezigheid van een priester. Echtscheiding kon alleen gebeuren als de vakbond in de eerste plaats nooit legaal was. Redenen waren onder meer nog steeds getrouwd te zijn met een vorige partner, verbonden te zijn (verre voorouders werden vaak uitgevonden) of getrouwd te zijn met een niet-christen.
8 mannen ontvangen onvruchtbaarheidsbehandeling
In de antieke wereld was de gebruikelijke benadering van een kinderloos huwelijk om de vrouw met argwaan te bekijken. Dit werd ook verondersteld het geval te zijn in het middeleeuwse Engeland. Maar onderzoekers vonden het tegenovergestelde waar. Vanaf de 13e eeuw werden mannen ook verantwoordelijk gehouden, zoals medische boeken uit die tijd over mannelijke reproductieve problemen en steriliteit bespraken.
De pagina's bevatten ook een paar vreemde adviezen om de onvruchtbare partner te identificeren en welke behandeling te gebruiken: beide moesten plassen in afzonderlijke potten vol met zemelen, ze negen dagen verzegelen en vervolgens controleren op wormen - het rokende pistool. Als de man de persoon was die behandeling nodig had, kreeg hij harige opties om zijn 'ongeschikte zaad' te behandelen. Om conceptieproblemen bij een persoon te genezen, eiste een recept dat gedroogde varkensballen werden gemalen en gedurende drie dagen werden geconsumeerd met wijn.
Hoewel artsen onvruchtbaarheid accepteerden als een medische aandoening, waren middeleeuwse rechtbanken minder vergevingsgezind. Een vrouw kon van haar man scheiden als hij impotent was.
7 Leerlingen zorgden voor problemen
In Noord-Europa hadden ouders de gewoonte tieners uit het huis op te laden en naar een stageplaats te gaan die vaak tien jaar duurde. De voordelen voor de volwassenen waren minder mondvoeding en de meester kreeg goedkope arbeid.
Overlevende brieven, geschreven door de tieners, laten zien dat de ervaring traumatisch was. Sommige historici vinden dat de jongeren werden uitgezet omdat ze onhandelbaar waren en dat hun ouders geloofden dat training een positieve impact zou hebben. Misschien wisten de meester-ambachtslieden moeilijkheden toen ze het zagen, omdat veel studenten hun contract hadden getekend om zich te gedragen. Toch kregen leerlingen een slechte naam. Afstappen van hun familie, hun leven van werk kwalijk nemen en contact maken met mede-getikte tieners, produceerde al snel bendes.
Op hun zachtst gezegd gokten ze en bezochten ze bordelen. In Duitsland, Frankrijk en Zwitserland spraken ze carnaval uit, veroorzaakten ze wanorde en hielden ze een stad om losgeld te betalen. In de straten van Londen braken gewelddadige gevechten uit tussen verschillende gilden en in 1517 plunderden ze de stad. Waarschijnlijk kwam het hooliganisme voort uit desillusie. Ondanks alle geïnvesteerde jaren begrepen veel mensen dat het geen garantie was voor toekomstig werk.
6 De echte middeleeuwse ouderen
In het vroege middeleeuwse Engeland werd iemand op 50-jarige leeftijd als bejaarden beschouwd. Britse geleerden begroetten het tijdperk als een 'gouden eeuw' voor mensen van hoge leeftijd. Men geloofde dat de samenleving hen respecteerde vanwege hun wijsheid en ervaring. Dit was niet helemaal waar. Blijkbaar was er geen idee iemand te laten genieten van hun pensioen; de oudere mensen moesten hun waarde bewijzen.In ruil voor respect verwachtte de samenleving dat oudere leden een bijdrage zouden blijven leveren, vooral krijgers, heilige mannen en leiders. Soldaten vochten nog steeds en arbeiders werkten nog steeds.
Middeleeuwse auteurs hadden gemengde gevoelens over oud worden. Sommigen waren het erover eens dat ouderen geestelijk superieur waren, terwijl anderen hen als "honderd jaar oude kinderen" kleineerden. Ouderdom zelf ontving geen mooie gedichten. Tekst beschreef het als een "voorproefje van de hel." Een andere misvatting is dat iedereen viel voordat het echt oud werd. Sommige mensen leefden nog tot ver in de tachtig en negentig.
5 Everyday Deaths
Tijdens de Middeleeuwen kwam niet iedereen om van spectaculair geweld en oorlogsvoering. Burgers stierven ook door huiselijk geweld, ongelukken en te veel plezier. In 2015 bekeken onderzoekers de verslagen van de middeleeuwse coroners van Warwickshire, Londen en Bedfordshire. De resultaten gaven een unieke kijk op het dagelijks leven en de gevaren in deze provincies.
Dood door varken was echt. In 1322 stierf de twee maanden oude Johanna de Irlaunde in haar wieg nadat een zeug haar in haar hoofd had gebeten. Een ander varken doodde een man in 1394. Koeien waren ook verantwoordelijk voor verschillende dodelijke slachtoffers. Volgens de coroners was verdrinking verantwoordelijk voor het grootste aantal dodelijke ongevallen. Mensen bezweek in greppels, putten en rivieren.
Moord is te verwachten. Een grafisch verhaal uit 1276 beschrijft hoe Joan Clarice de keel van haar echtgenoot doorsneed en letterlijk zijn hersens sloeg. Verscheidene stierven aan geschillen, maar het vallen viel ook behoorlijk op. Mensen vielen om van bomen, gebouwen en te veel drinken, en een vrouw viel van een stoel die ze gebruikte om een kaars te bereiken. In 1366 worstelde John Cook een vriend voor de lol, maar stierf de volgende dag aan zijn verwondingen.
4 Londenaren hadden het het ergste
Om een beter beeld te krijgen van het bloedvergieten, wilde men het gezin niet echt naar Londen verplaatsen. Het was de meest gewelddadige plek in Engeland. Archeologen peinsden over 399 schedels, daterend van 1050 tot 1550, van zes Londense begraafplaatsen in alle klassen. Bijna zeven procent vertoonde verdachte fysieke trauma's. Onder deze, vulden de lagere klassenmensen op de leeftijd van 26 tot 35 de meeste graven. Met geweldscijfers verdubbelde dat van ergens anders in het land, toonden de begraafplaatsen aan dat mannen uit de arbeidersklasse met extreme agressie werden geconfronteerd.
Opnieuw gaf de rol van de lijkschouwer enig inzicht. Een onnatuurlijk aantal moorden vond plaats op zondagavonden, een tijd waarin de meeste lagere klasse mannen in taveernes zaten. Het is waarschijnlijk dat dronken argumenten vaak zijn voorgekomen, met fatale gevolgen. Bovendien konden alleen hogere klassen een advocaat veroorloven of aan duels deelnemen waar beide partijen bescherming genoten. De rest moest geschillen beslechten en wraak nemen met dodelijke informele gevechten.
3 Middeleeuwse leesgewoonten
Tijdens de 15e en 16e eeuw werd religie ondergedompeld in elk deel van het leven van mensen. Gebedboeken, in het bijzonder, waren populair. Met behulp van een techniek die tinten op een oppervlak berekent, realiseerden kunsthistorici zich iets: hoe vuiler de pagina, hoe meer lezers naar de inhoud werden getrokken.
Om te begrijpen wat hun leesgewoonten zo goed mogelijk waren, zijn verschillende gebedenboeken gescand. De meest verbluffende pagina's toonden aan dat middeleeuwse Europeanen niet zo verschillend waren. Eén manuscript hield een gebed opgedragen aan St. Sebastian, dat gezegd had de plaag te kunnen afweren. Het gebed werd constant aangeraakt, waarschijnlijk door iemand die vreselijk ziek werd. Andere gebeden over persoonlijke redding kregen ook meer aandacht dan degenen die hetzelfde vroegen voor een andere persoon.
Deze gebedenboeken werden dagelijks gekoesterd en gelezen. Een humoristische vondst bracht echter een bepaald gebed met zich mee. Het lange stuk werd altijd heel vroeg in de ochtend gelezen. Omdat alleen de eerste pagina's vlekken bevatten, lijkt het erop dat het vers de meeste mensen terug in slaap brengt.
2 Ze hebben katten gevild
In 2017 constateerde een studie dat de industrie voor kattenbont zich ook naar Spanje uitstrekte. Deze middeleeuwse praktijk was wijdverspreid en gebruikte zowel huiskatten als wilde katten.
El Bordellet was 1000 jaar geleden een boerengemeenschap. Onder de vele middeleeuwse vondsten worden putten beschouwd als opgeslagen gewassen. Maar sommigen bevatten dierlijke botten en een onverwacht aantal, ongeveer 900, behoorde tot de skeletten van katten. Ze waren allemaal in dezelfde put. Uit botgroei bleek dat ze negen tot 20 maanden oud waren, de beste leeftijd om een grote, vlekkeloze vacht op te leveren. Een andere sterke aanwijzing dat de katachtigen werden gevild waren snijtekens. Ze ontsierden de overblijfselen in de juiste hoeken, intensiteit en aantal.
Het kan dierenliefhebbers ineenkrimpen, maar Noord-Europa slachtte katachtigen al af als kledingknipsels of om katoenen jassen te maken. Onderzoekers geloven echter dat de El Bordellet-katten een ander doel hadden kunnen dienen - als ingrediënt in een ritueel. Hun put bestond uit een paardenschedel, kippenei en geitenhoorn. Alle drie zijn bekende toevoegingen aan magische middeleeuwse riten.
1 Strips dragen Was dodelijk
Strepen doen om de paar jaar een chique mode, maar een gelijnde outfit kan iemand doden. In 1310 besloot een Franse schoenmaker om gestreepte kleding te dragen voor de dag. Hij werd ter dood veroordeeld voor zijn beslissing. De man maakte deel uit van de geestelijkheid van de stad, die niet goed paste bij de overtuiging dat strepen van de duivel waren.
Goede burgers moesten ook vermijden koste wat het kost om bands te dragen. Veeleisende documentatie uit de 12e en 13e eeuw onthult de strikte houding die de autoriteiten tegen het patroon in namen. Het werd beschouwd als de jurk van de meest smerige prostituées, beulen, melaatsen, ketters en, om wat voor reden dan ook, clowns. Zelfs de gehandicapten, bastaardkinderen, Joden en Afrikanen werden met strepen geslagen.
Het is een raadsel hoe de haat zo gemakkelijk verschanst werd. Waarom geen vlekken of vierkanten? Geen enkele theorie kan het verband tussen satan en strepen adequaat uitleggen. Een speculatieve greep citeert een bijbelvers: "Je draagt geen kledingstuk op dat uit twee bestaat." Misschien interpreteerde de middeleeuwse geest de passage als een verwijzing naar strepen. Wat de reden ook was, in de achttiende eeuw was de vreemde afkeer voorbij.