Delen:
Top 10 ontdekkingen van het oude Schotland
Schotland is een van de weinige plaatsen die ons altijd geweldige archeologische vondsten biedt. Van unieke artefacten en mysterieuze ruïnes, we hebben nieuwe inzichten gekregen in het oude Schotland en zijn bewoners.
10 De Lewis-schaakstukken
In 1831 werden schaakstukken ontdekt in een zandduin op het eiland Lewis. Ze waren gesneden van walrus-ivoor en walvis-tanden in kleine standbeelden met royalty's, bisschoppen, opgezette ridders, wachters en pionnen. Prachtig gedetailleerd en 6-10 cm hoog (2-4 in) hoog, de vier verschillende schaaksets waren incompleet maar hadden in totaal 93 speelstukken.
Zelfs vandaag weet niemand waar ze vandaan komen of wie ze heeft gemaakt. Hoewel sommige mensen geloven dat de oorsprong van deze sets Iers, Schots of Engels is, is de kans groot dat Skandinavische handen de iconische stukken vormden. De cijfers lijken sterk beïnvloed te zijn door de Noorse mythologie. De ouderdom van de artefacten dateert uit de late 12e en vroege 13e eeuw, een tijd dat Noorwegen eigenaar was van het strand waar ze werden gevonden.
Ondanks dat ze meer dan acht eeuwen oud zijn, is de toestand van deze schaaksets ongerept, bijna alsof ze nooit werden gebruikt. Een andere theorie is dat de schaakstukken helemaal geen schaakstukken zijn, maar eerder tot een Hnefatafl set, een spel vergelijkbaar met schaken. Wat ook hun ware geschiedenis is, de Lewis-schaakstukken blijven een van de beroemdste vondsten uit Schotland en de grootste bekende groep objecten om te overleven in die tijd.
9 Het Loch Village
Oorspronkelijk geloofde men dat Wigtownshire in het zuiden van Schotland voor het eerst werd bewoond door mensen die er in 397 een kerk stichtten. In 2013 waren archeologen bezig met het uitgraven van een enkele crannog (een oud lochhuis) toen ze het enige bekende lochdorp ontdekten in Schotland.
Deze ongelooflijk goed bewaard gebleven nederzetting uit de ijzertijd heeft minstens zeven roundhouses uit de vijfde eeuw voor Christus. Dus tegen de tijd dat de kerk werd gebouwd in 397 na Christus, was dit dorp al een verfijnde boerengemeenschap die rond een klein meer leefde.
Het meer bestaat niet meer, maar het dorp blijft in goede staat, inclusief enkele houten constructies. In een van de meest onverwachte vondsten werden de roundhouses gebouwd zonder kunstmatige fundamenten boven het venstergiet. De site is de enige in zijn soort in Schotland en het verandert de traditionele geschiedenis van het zuidelijke deel van het land.
8 Nieuwe taal
Eenmaal aangezien voor rotstekeningen, werd een onbekende geschreven taal die teruggaat tot de IJzertijd in 2013 geïdentificeerd als behorend tot een oud Schots volk dat bekendstaat als "de Picten". Ze bestonden uit verschillende Keltische stammen en lieten een erfenis achter van honderden rotsen met mysterieuze inscripties.
De "Pictische stenen" tonen zeer artistieke weergaven van onbekende symbolen, hoewel sommige herkenbaar zijn als dieren, soldaten, wapens en vechtscènes. Toch hebben onderzoekers alleen vastgesteld dat de gravures een verloren taal vertegenwoordigen van de stammen die ooit Oost- en Noord-Schotland bezetten. Ze weten niet hoeveel van de symbolen de Pict-taal eigenlijk vertegenwoordigen en hoeveel ervan slechts beelden zijn.
Als experts de code ooit kraken - iets dat onwaarschijnlijk lijkt tenzij het Pict-equivalent van een Rosetta-steen wordt gevonden - dan zou het kunnen onthullen hoe het leven was voor Schotland's oude Keltische volk.
7 De Islay-artefacten
Toen een jachtopziener varkens op het eiland Islay vrijliet, verwachtte hij dat de vleesvarkens op varens zouden grazen. In plaats daarvan deden de dieren een ontdekking die de bekende geschiedenis van het eiland veranderde.
Terwijl ze wroetten, ontdekten de varkens het gereedschap van een jagers-verzamelaarsmaatschappij aan de oostkust die het eerste bewijs bleek te zijn van menselijke bewoning. Archeologen waren verbaasd over de ontdekking. De artefacten omvatten dierlijke overblijfselen, instrumenten van kristalkwarts, objecten van het spateltype, ander jachtgereedschap en een open haard.
Maar de wauw-factor kwam toen deze artefacten rond de 12.000 jaar oud bleken te zijn, waardoor mensen bijna 3.000 jaar eerder op het eiland Islay werden geplaatst dan aanvankelijk werd gedacht. Bij nadere beschouwing van het vakmanschap van de artefacten, geloven de onderzoekers dat de eigenaars oorspronkelijk uit Midden-Europa kwamen, met name uit de culturen van Ahrensburg en Hamburg. In die tijd was Groot-Brittannië verbonden met Europa, wat deze rendierjagers in staat zou hebben gesteld naar het eiland Islay te komen.
6 's Werelds oudste kalender
In 2013 ontdekten onderzoekers 's werelds oudste bekende maankalender op een Schots gebied. Tijdens een onderzoeksproject dat nieuwe archeologische vindplaatsen vastlegde, werd de ongewone uitlijning voor het eerst uit de lucht gezien op Warren Field bij Crathes Castle.
Volgend op een twee jaar durende opgraving ontdekten experts 12 putten die lijken te zijn gebouwd om de fasen van de maan te volgen, maanmaanden te volgen en op één lijn te komen met de zonsopgang in het midden van de winter. De oude kalender hielp Mesolithische jager-verzamelaars het meest waarschijnlijk in het volgen van de tijd en het volgen van de seizoenen nauwkeuriger.
Ongelooflijk genoeg werd het tijdverdrijfveld bijna 5.000 jaar gemaakt voordat de eerste kalenders verschenen in het Nabije Oosten. Ongeveer 10.000 jaar oud, de putten zijn gerangschikt in een ongelijke bocht en kunnen elk een houten paal in één keer hebben vastgehouden. Deze unieke kalender kan ook een van de eerste stappen zijn die mensen hebben genomen om formeel te proberen het concept en het verstrijken van de tijd te begrijpen.
5 St. Ninian's Treasure
In 1958 vond een schooljongen genaamd Douglas Coutts een buitengewone vondst. Terwijl je op St.Ninian's Isle, Shetland, Coutts hielpen bij het uitgraven van een plek waar ooit een middeleeuwse kerk stond toen hij een houten kist vond onder een platte steen met een kruis.
Binnen was een kostbare zilverzilver die bekend werd als "St. Ninian's Treasure. "We weten niet wie de schat oorspronkelijk bezat of hoe hij onder de steen werd begraven. De meest geloofwaardige theorie suggereert dat een aristocratische familie deze erfstukken gedurende verschillende generaties heeft verzameld.
Prachtig gedecoreerd, bevatten de 28 stukken kwaliteitsjuwelen, schalen, bestek en sierstukken die mogelijk zijn verwijderd uit wapens (waarschijnlijk zwaarden). Het enige object dat in de collectie niet op zijn plaats is, is het gedeeltelijke kaakbeen van een bruinvis. Sommige onderzoekers geloven dat de items omstreeks AD 750-825 werden begraven voor bewaring, een periode die samenvalt met de eerste Viking-invallen in Schotland. Tot dusverre is de verzameling het enige voorbeeld van zulke prachtige metalen voorwerpen om te overleven in die tijd.
4 Het Ballachulish-figuur
De Ballachuls figuur is misschien niet het mooiste meisje van de wereld, maar ze is bewonderd door miljoenen. Toen deze houten figuur van een jonge vrouw werd ontdekt door bouwers die in de buurt van Loch Leven werkten, werd het de oudste menselijke figuur die ooit in Schotland werd gevonden. Gesneden uit elzenhout, werd het naaktfiguur bepaald meer dan 2500 jaar oud te zijn. Ze ziet eruit als een eenvoudig stuk plank dat zo hoog is als een meisje.
Hoewel haar makers en doel een mysterie blijven, is het mogelijk dat ze een godin voor vruchtbaarheid of bescherming was. Haar locatie geeft enige gewicht aan de laatstgenoemde theorie. Tijdens haar hoogtijdagen in Ballachulish stond ze waarschijnlijk op een verhoogd strand, zoals gesuggereerd door de steentjes die in het onderste deel van het beeldhouwwerk zijn geplakt. Terwijl haar kwartsietische ogen staarden over de gevaarlijke zeestraten die de zee en Loch Leven met elkaar verbinden, heeft de aanblik van zo'n beschermende godheid misschien hoop gegeven aan oude reizigers. Het aspect van de vruchtbaarheidsgodin is verbonden met wat ze vasthoudt - iets dat op mannelijke geslachtsdelen lijkt.
De details van het standbeeld zijn echter te beschadigd om zeker te zijn. Toen het in 1880 werd gevonden, zorgde de noodlottige keuze om het wateroverlast-artefact uit te drogen ervoor dat het kromde, brak en veel detail verloor. Prehistorische houten figuren bestaan in andere landen, zoals Groot-Brittannië en Ierland, maar de Ballachulish-figuur blijft uniek voor Schotland.
3 Het Boethius-manuscript
Boethius was een Romeinse staatsman die een van de machtigste documenten van het middeleeuwse Europa schreef, de tweede alleen voor de Bijbel. Called The Consolation of Philosophy, men denkt dat het in 524 is geschreven toen Boethius ten onrechte gevangen werd gezet en met executie werd geconfronteerd.
In 2015 kwam een 12e-eeuws exemplaar onder de aandacht van Dr. Kylie Murray uit Oxford terwijl ze onderzoek deed in de Bijzondere Collecties van de Universiteit van Glasgow. Het bestaan van het manuscript was niets nieuws, maar geleerden hadden altijd geloofd dat het van Engelse oorsprong was. Murray's studie liet een bom vallen. Het Boethius-manuscript had geen gelijkenissen met Engelse boeken die tot die periode behoorden, maar had in plaats daarvan solide connecties met Schotlands koning David I.
Een op de documenten van de koning algemeen voorkomende inscriptie werd ontdekt in het manuscript van Glasgow. Het Boethius-manuscript heeft ook unieke, uitgebreide illustraties die sterk lijken op die van de fraai gedecoreerde Kelso Charter, een werk van de monniken in de Abdij van Kelso uit 1159. Kelso was ook het uitverkoren klooster van David om zijn documenten te schrijven.
Dit betekent dat de Boethius-kopie in Glasgow nu het oudste nog bestaande niet-bijbelse manuscript uit Schotland is. Historisch gezien is deze ontdekking van onschatbare waarde omdat het verwijst naar een verloren literaire cultuur die ooit eeuwen geleden bloeide in het land dan eerder werd gedacht.
2 Skara Brae
In 1850 verwijderde een storm genoeg zand van de kustlijn van het eiland Orkney in Schotland om een verloren prehistorisch dorp te onthullen dat al 5.000 jaar verborgen was onder de duinen. Skara Brae is zo goed bewaard gebleven dat het lijkt te zijn bevroren in de tijd. Bezoekers kunnen nog steeds het innovatieve stenen meubilair in de huizen zien, net zoals de dorpelingen net zijn vertrokken, hoewel het al enkele millennia oud is.
Het dorp is ongeveer zes eeuwen bezet en bestaat uit ongeveer tien huizen die met elkaar verbonden zijn door steegjes en beschutte doorgangen die bezoeken aan buren gemakkelijk maakten, zelfs in de winter. Steen werd voor bijna alles gebruikt, van het construeren van geïsoleerde wanden tot bedden, planken en zelfs geavanceerde gereedschappen.
Maar Skara Brae is een plaats van mysterie. Een van de huizen is anders dan de rest. Het heeft geen meubels en het is niet verbonden door een doorgang naar de andere huizen. Het is pokdalig met hoekjes in de muur die op postbussen lijken. Het is ook een van de slechts twee gebouwen versierd met muursnijwerk. Volgens een theorie was dit gebouw de werkplaats van het dorp.
Het enige andere ingerichte huis in het dorp is de vreemdste. Het heeft een bull's skull zittend op een van de bedden en twee vrouwen begraven binnen. Skara Brae was ooit mijlen verwijderd van de oceaan, maar de kust van Orkney is zo dichtbij geslopen dat een zeemuur nu het dorp beschermt.
1 De Ness Of Brodgar
The Ness of Brodgar is een oud complex vergelijkbaar met de grootste archeologische vindplaatsen zoals de Akropolis in Athene. Maar de Schotse ruïnes zijn 2500 jaar ouder. Rond 3200 voor Christus, gebruikten de oude inwoners van Orkney duizenden tonnen zandsteen om een site te bouwen die een meesterwerk van vakmanschap en grootsheid was.
Onder de vele gebouwen was een van de grootste overdekte gebouwen van het prehistorische noorden van Europa, met een lengte van meer dan 25 meter en een breedte van 20 meter (60 voet).De ruïnes leverden ook 650 stukjes Neolithische kunst op, de grootste collectie in het Verenigd Koninkrijk vanaf eind 2015.
Het zogenaamde "tempelcomplex" wordt omringd door andere monumenten uit het stenen tijdperk. In hetzelfde gebied bevinden zich de Ring van Brodgar en de Stenen van Stenness, beide steencirkels, en het 4.500 jaar oude graf met kamers genaamd Maeshowe.
De ingang van Maeshowe markeert de winterzonnewende en komt overeen met de ingang van de nieuwe tempel. Archeologen vermoeden dat de vier monumenten een verenigde geschiedenis delen en een doel dat nog niet is begrepen. Na een millennium van gebruik werd het tempelcomplex verlaten tijdens een ceremonie waarbij meer dan 400 stuks vee werden gedood. Maar alleen hun scheenbeenderen, die rond de tempel waren gerangschikt, werden ooit gevonden. Onaangeroerde hert karkassen werden opgestapeld bovenop de rundergraten. Het hoofd van een enkele koe en een gegraveerde steen werden in het midden van het gebouw geplaatst.
Toen werd de rest van het complex opzettelijk vernietigd en begraven. Waarom het is gesloopt, is misschien nooit bekend. Volgens sommige theorieën kunnen veranderingen in de samenleving als gevolg van klimaatverandering of de komst van brons hebben bijgedragen aan de wens van de bewoners om alle bewijzen van hun vroegere geloofsystemen te wissen.