Delen:
Top 10 duizelingwekkende nieuwe ontdekkingen uit het oude Egypte
Te vaak kan het lijken alsof de duinen van Egypte niet langer Giza-kwaliteit lekkernijen leveren. Hoewel het buitengewoon moeilijk zou zijn om de beroemde piramides te toppen, worden er nog steeds ongelooflijke ontdekkingen gedaan. Nieuwe ruïnes onthullen enorme, rijke graven en zelfs toen de pest naar Thebe kwam. Zelfs moderne plaatsen zoals het museum van Caïro en sloppenwijken leveren onverwachte historische juweeltjes op.
10 Bonaparte's wapens
Het oude Egypte ondervond invasies van verschillende overheersers en Napoleon Bonaparte sloot zich uiteindelijk bij die club aan. In 1798 voer hij met een armada van meer dan 100 oorlogsschepen en verraste hij de beroemde stad Alexandrië in de vroege uren van de ochtend.
Vastbesloten om het land van de farao's te regeren, vocht hij de Britten succesvol af totdat de aantrekkingskracht van de macht de beste van hem kreeg. De Engelsen grepen Egypte in terwijl Napoleon een staatsgreep probeerde in Frankrijk.
In 2014 vonden Russische duikers sporen van zijn leger in de buurt van het eiland Pharos, dat in de buurt van Alexandrië ligt. Het eiland behield ooit het hoogste gebouw van de tijd - een vuurtoren die 117 meter (384 voet) naar de hemel reikte.
Tijdens het verkennen van de wateren van het eiland Pharos, vond het team 18e-eeuwse kanonnen, pistolen en zelfs kanonnen van de mannen van Bonaparte. De cache wordt verondersteld te hebben toebehoord aan de bemanning aan boord van het Franse schip Le Patriot, die in een schermutseling met de Britten verloren in de haven van Alexandrië.
9 De onverwachte piramide
Hoewel Egypte niet de meest verrassende plek is om een nieuwe piramide te vinden, verscheen er een puntig wonder onverwachts. De structuur was niet langer herkenbaar omdat alles wat er nog overbleef enige van zijn lagere ruïnes waren.
Gelegen in de Dahshur necropolis ten zuiden van Cairo, de overblijfselen bestond uit kamers, albast straatstenen, en een stenen corridor. Het gebouw was ten onrechte geïdentificeerd als een vroege poging tot het bouwen van een graf. Een heronderzoek in 2017 heeft de waarheid onthuld.
Het was niet alleen een uitgebreid of experimenteel graf, maar een piramide gebouwd rond 3.700 jaar geleden. De meest nabije piramide van deze nieuwkomer is de welbekende gebogen piramide. De laatste werd rond 2600 v. Chr. Grootgebracht op bevel van Koning Snefru.
Het is onbekend wiens lichaam verondersteld werd begraven te zijn in de pas ontdekte Dahshur-piramide. Zijn leeftijd plaatst het in de 13e dynastie en was waarschijnlijk bedoeld als de eeuwige rustplaats van een in hoge mate geboren persoon. De necropolis die eromheen ligt, werd ook aan de westelijke oever van de Nijl gebouwd, een gebied dat is gereserveerd voor de graven van de adel.
8 De duizend beelden
Een prachtig moment kwam voor Egyptische archeologen toen ze een ander graf op de westelijke oever van de Nijl ontgraven. Deze lag ook binnen de grenzen van een necropolis. De site van Dra Abu-el Naga in Luxor leverde een schat aan artefacten en kisten op.
Toen het graf werd geopend in 2017, werd ontdekt dat het toebehoorde aan een edelman die 3000 jaar geleden stierf. Met de naam Userhat werkte hij tijdens zijn leven als rechter in het Nieuwe Koninkrijk (1500-1000 voor Christus).
Het grafcomplex bestond uit een open binnenplaats verbonden met een paar zalen. In één waren er vier doodskisten. Toen de onderzoekers de tweede hal verkenden, vonden ze nog zes sarcofagen.
Er werd nog een andere kamer blootgelegd en van binnen was er een leger van meer dan 1.000 kleine beelden. De kleine beeldjes vertegenwoordigden de koningen uit verschillende dynastieën, en er worden er naar verwachting nog meer gevonden voordat de opgravingen zijn voltooid. In dezelfde kamer was er ook een houten masker en het handvat van een sarcofaag deksel.
7 Een nieuwe necropolis
Een necropolis (begraafplaats) is gebruikelijk in Egypte. Toen er echter in 2016 een nieuwe locatie werd gevonden, paste het de geschiedenis van het gebied aan en bood het een mysterie. Gebel el Silsila werd verondersteld een steengroeve te zijn. Het heiligdom en 42 graven tonen aan dat het een bloeiende gemeenschap was met gezinnen, religie en handel.
Dit leidde archeologen om naar de ruïnes van huizen te zoeken, maar er was geen teken van hen. Er was de necropolis, steengroeve, standbeelden en steles, maar geen dorp of stad. De graven werden ontdekt toen archeologen probeerden overstromingsschade om te keren. Ze waren op de hoogte van de uitgehouwen grotten, maar ontdekten niet wat hun exacte aard was voordat het slib uit de Nijl werd verwijderd.
Het heiligdom met twee kamers was de eerste die werd gevonden. In een kamer bevond zich een uitgehouwen zonneschijf met vleugels, een krachtig beschermingssymbool. De graven waren geplunderd en menselijke botten waren in de war.
De begraafplaats leek voor elites te zijn geweest. De beelden beeldden belangrijke families uit van 1543-1189 voor Christus. Een scarabee-amulet dat de naam Pharaoh Thoetmosis III weergeeft, ondersteunt ook het idee dat Silsila veel belangrijker was dan alleen een steengroeve.
6 The Bird Dancers
In 2015 ontving deze schat de eer 'een van de 10 belangrijkste archeologische vondsten in Egypte' te worden genoemd. Op het eerste gezicht lijkt de rotsschilderingen saai en vervaagd. Maar de waarde ervan vloeit voort uit het feit dat het ouder is dan de farao's.
Er is bijna niets bekend over de Neolithische Nijlcultuur die later de unieke oude Egyptische samenleving werd. Egyptologen die bij Qubbet el-Hawa werken, een necropolis bij Aswan, vonden afbeeldingen uit het vierde millennium voor Christus. Ze overleefden de eonen omdat ze waren gesneden en niet geverfd.
De stijl was interessant. In plaats van lijnen vormden kleine stippen de contouren van een danser en een schutter die een struisvogel besluipt. Ze kunnen niet worden gezien, tenzij de punten zijn verbonden. De danser, getoond met opgeheven armen in misschien aanmoediging of een zegen voor de jacht, draagt wat lijkt op een vogelmasker.
Dit kan een veelgevraagde band tussen de twee culturen zijn. Enkele jaren geleden werden soortgelijke kleimaskers en schilderijen van vrouwelijke dansers met vogelmaskers gevonden in Hierakonpolis.Ze dateren ook uit het vierde millennium voor Christus.
5 meteorische sieraden
Negen metalen kralen uit het noorden van Egypte, de oudste ijzeren artefacten ter wereld, komen uit de ruimte. Een begraafplaats in Gerzeh produceerde de kleine voorwerpen uit twee verschillende graven. Grave goederen hielpen om het zeldzame metaal veilig te dateren tot 3200 voor Christus.
Gemaakt van meteorietijzer, werden de kralen gemaakt door het metaal in dunne platen te hameren alvorens ze in de uiteindelijke vorm te rollen. De tubelike sieraden waren zeer gewaardeerd.
Vier waren geregen aan een ketting met andere waardevolle mineralen zoals goud, carneool, agaat en lapis lazuli. Nog drie werden gevonden op de taille van hetzelfde lijk. De overige twee waren in handen van een persoon begraven in een ander rijkelijk ingericht graf.
De begraafplaats werd in 1911 opgegraven en bevat de overblijfselen van predynastische mensen die ergens in het vierde millennium voor Christus stierven. Hoewel het broze en ruwe meteorenijzer harder was dan koper (dat toen nog het meest werd gebruikt), beschikte deze oude gemeenschap al over de smeltactiviteit om dunne vellen tot een dikte van 1 millimeter te malen en ze te rollen zonder breuken te veroorzaken .
4 Het derde koninkrijk
Flinders Petrie onthulde een site in 1902. Maar om een of andere reden besloot de wereldberoemde Egyptoloog om zijn tijd niet te verspillen aan de bescheiden graven. Als hij dat had gedaan, zou Petrie nog een echte ontdekking aan zijn carrière hebben toegevoegd.
In 2014 namen archeologen hun schoppen op, gingen naar dit gebied van Abydos en vonden een onbekende koning. Maar dit was niet zomaar een oude farao. Het geroofde lichaam van koning Senebkay dateert 3600 jaar geleden.
Het belang is dat wetenschappers theoretiseerden over een dynastie die bestond in die tijd, maar tot nu toe geen fysiek bewijs voor hun theorieën hadden. Nog opmerkelijker, het herschrijft het lang bestaande geloof dat Egypte slechts twee koninkrijken had vóór zijn eenwording.
In het centrale gebied tussen de noordelijke en zuidelijke koninkrijken, bestond er een andere en deze werd beheerst door de dynastie van Senebkay rond 1600 voor Christus. Welke rol deze verloren staat heeft gespeeld, is onbekend, maar het zal interessant zijn om uit te zoeken met wie het verbonden was of dat het als een buffer tussen de andere twee handelde.
Archeologen blijven hoopvol dat de resterende graven meer royalty en ontbrekende geschiedenis zullen opleveren.
3 Plaag van Cyprianus
Een griezelige vondst vond plaats tijdens de opgravingen 1997-2012 van Luxor. Een team dat werkte op het funeraire complex van Harwa en Akhimenru, ooit gebruikt door de oude mensen van Thebe, ontdekte een menselijke afvalstortplaats.
Drie ovens in het complex produceerden enorme hoeveelheden kalk, een ontsmettingsmiddel in de oudheid. Er waren lichamen bedekt met kalk en de overblijfselen van een vreugdevuur met skeletten. Het vuur werd gevoed door de slachtoffers van een plaag die zo gruwelijk was dat de schrijver Saint Cyprianus dacht dat het einde van de wereld nabij was.
Aardewerk dateert uit het complex tot de derde eeuw na Christus, toen een plaag door het Romeinse Rijk sijpelde en overal de gedolven bevolking, Egypte inbegrepen. Cyprianus was een bisschop van Carthago en beschreef de schrijnende ziekte die plaatsvond tussen 250-271 na Christus. Symptomen waren onder meer aanhoudend braken, diarree, zwakte, zweertjes in de mond en rottende ledematen.
Het monument was bedoeld om twee grote stewards, Harwa en Akhimenru, te ontvangen, maar werd in plaats daarvan als een begrafenisondernemer voor noodgevallen gebruikt. Onderzoek van de slachtoffers toont aan dat mensen zo snel stierven dat niemand begrafenisrituelen ontving. Een soort mazelen of pokken zit waarschijnlijk achter de geschiedenis die later de 'Plague of Cyprian' wordt genoemd.
2 Het Cairo Manuscript
Een uniek reliek werd jarenlang vergeten in de opslagsectie van het Egyptische museum in Caïro. De moderne oorsprong van het leren boek is wazig. Het Franse instituut voor oosterse archeologie heeft het na de Eerste Wereldoorlog gekocht. De verkoper was antiquairs, maar niemand weet wie het was.
Vlak voor de start van de Tweede Wereldoorlog werd het boek gedoneerd aan het museum waar het tot 2015 vergeten was. Toen het opnieuw werd ontdekt, was de leerrol in stukken. Na een zorgvuldige reconstructie bleek het een 4000 jaar oud manuscript te zijn vol religieuze spreuken en kleurenafbeeldingen van heilige en bovennatuurlijke wezens.
Schrijven en afbeeldingen sieren beide zijden van het 2,5 meter lange (8 ft) artefact, en het is zelfs ouder dan het beruchte Book of the Dead, dat ook een verzameling rituelen is. Gemaakt tussen 2300-2000 voor Christus, de Cairo-rol is het oudste lederen manuscript uit het oude Egypte. Onder de nieuwe religieuze teksten leert de lezer ook de details van hoe toegang te krijgen tot een beperkte heilige plaats bewaakt door krachtige magische wezens.
1 Slum-standbeelden
In 2017 werden twee beelden gevonden in een sloppenwijk in Caïro. De ene was de bovenste helft van een levensgrote man en de andere was een adembenemende kolos van 8 meter (26 voet).
Hoewel de kleinere man werd geïdentificeerd als Farao Seti II, is de jury nog steeds op de hoogte van de identiteit van de reus. De nog-te-worden-koninklijke werd ondergedompeld in grondwater en was helaas niet in één stuk. Het hoofd werd met een vorklift uit de modder gehaald, maar was onvolledig wat gezichtskenmerken betreft, waardoor alle functies die mogelijk een naam hebben geholpen, worden verdoezeld.
Eén kandidaat is farao Ramses II (omstreeks 1279-1213 voor Christus). Het andere kalkstenen beeld is het bovenste deel van zijn kleinzoon en nabijgelegen ruïnes behoorden tot een tempel gebouwd door Ramses II.
Als een van de meest gerespecteerde leiders van Egypte, kan men zich voorstellen dat er een groot standbeeld wordt gemaakt ter ere van Ramses. Gesneden uit kwartsiet, werd het gevonden in de sloppenwijk Matariya, waar wegen onverhard zijn en gebouwen onvolledig zijn.
Ironisch genoeg geloofden de oude Egyptenaren dat de zonnegod de aarde schiep.Het paar standbeelden vereist renovaties en verdere studie, maar ze worden al geprezen als een van de belangrijkste ontdekkingen van Egypte.