7 grootste Romeinse generaals

De geschiedenis van het Romeinse Rijk is misschien ongekend in zijn welvaart. Het wordt door de meeste historici en geleerden beschouwd als het 'perfecte rijk', met een stabiele economie, een sterke regering en, uiteraard, een goed leger, beschouwd als de eerste professionele militaire kracht (en de dodelijkste) van zijn tijd. De rijke geschiedenis van Rome is bezaaid met grote generaals, dus van goed tot groot tot geniaal - hier zijn de top 7 Romeinse generaals.

7

Flavius ​​Aetius

Flavius ​​Aetius leefde van 396-454 v.Chr., Een tijd waarin het West-Romeinse rijk in chaos verkeerde en met bedreigingen van alle kanten werd geconfronteerd, en getuige was geweest van de snelle opkomst en ondergang van verschillende militaire leiders in de loop van het afgelopen decennium, met de brutale Hunnic leider Atilla die diep in Italië dweept met enorme legers. Flavius ​​Aetius groeide op als een jongen ten dienste van het keizerlijk hof, voordat hij tussen 408 en 405 vC door koning Alarik I van de Visigoten drie jaar lang werd gegijzeld en later werd uitgezonden om te dienen onder koning Rugila van de Hunnen. Deze ervaringen rond clans die constant in oorlog gedijen, droegen in belangrijke mate bij aan het militaire succes van Flavius ​​in latere jaren. In 427 v.Chr. Voerde Flavius ​​campagne in Gallië, waarbij hij Koning Theodorik I van de Visigoten versloeg en de stad Arelate veroverde, voordat hij de Visigoten terugreed en opnieuw overwinnaar werd bij de Slag bij Mons Colubrarius en koning Anaolsus versloeg. Hij voerde verder campagne in 431 voor Christus, won overwinningen over de Franken en voegde meer land toe aan zijn territorium. In 451 v.Chr. Won Flavius ​​de strijd waarin hij vandaag het meest bekend staat. Atilla de Hun had dorst naar grote verovering om zijn ambities te voeden, en wilde Gallië aanvallen terwijl Flavius ​​daar nog steeds gestationeerd was. De twee onderhandelden, wisselden geschenken uit, waarbij Atilla Flavius ​​zelfs presenteerde met een dwerg genaamd Zerco. Uiteindelijk viel Atilla echter binnen en Flavius ​​ging een partnerschap aan met zijn oude Visigoth-vijand Theodorik I om de Hunnen op het slagveld te ontmoeten. Wat resulteerde was de Slag bij Catalaunian Plains, waarin sommige bronnen beweren dat Atilla meer dan 300.000 mannen had. In de loop van het gevecht leden beide partijen zware verliezen, en er wordt gezegd dat zowel Flavius ​​als Theodoric I deelnamen aan de lange strijd, waarbij Theodoric I werd gedood, hetzij door te vallen van zijn paard en te worden vertrapt of door te worden geraakt door een pijl. Hoe dan ook, de strijdkrachten van Flavius ​​worden beschouwd als de overwinnaars en het leger van Atilla werd gedwongen zich terug te trekken. Dergelijke dingen hebben Flavius ​​de gemeenschappelijke titel van 'de laatste ware Romein' bezorgd.

6

Marcus Vipsanius Agrippa

Agrippa woonde van 63-12 v.Chr. En leefde in een tijd van grote Romeinse generaals zoals Julius Caesar en Pompey en diende als de hoogste en meest gerespecteerde militaire leider onder Rome's grootste keizer: Augustus Caesar. Agrippa was een van de beste vrienden van Augustus (die toen de Octavianen heette) gedurende zijn vroege leven, en kwam aan de macht met Octavianus toen hij Julius Caesar's aangenomen neef was, en werd benoemd tot gouverneur van Gallië in 39 of 38 voor Christus. Agrippa werd overal in Rome geprezen vanwege het onderdrukken van een Gallische rebellie en werd beroemd omdat hij weigerde een triomf voor hem te krijgen. Octavianus greep toen de controle over het Romeinse rijk toen Agrippa zijn beroemdste overwinning won, de zeeslag tussen de Egyptische troepen van Marc Antony en Cleopatra VII, de slag om Actium in 31 v.Chr. Agrippa nam deel aan kleine campagnes in 34 en 33 voor Christus, voordat hij grote projecten leidde om Rome te verfraaien, opdracht gaf om het grote aquaduct Aqua Marcia te renoveren en de riolen en sanitaire systemen schoon te maken. Dit bracht Augustus ertoe later te verklaren dat hij "een stad van baksteen had gevonden en het een stad van marmer had nagelaten." In zijn latere jaren bracht Agrippa geografie in kaart, voerde enquêtes uit bij de burgers van het imperium en hielp het nieuwe rijksregeringssysteem veilig te stellen en zijn eigen ideeën toegevoegd aan hoe het zou moeten worden gehandhaafd.

5

Lucius Aemilius Paullus Macedonicus

Ik zal zijn naam niet twee keer schrijven, dus ik zal gewoon naar hem verwijzen als Lucius. Levend van 229-160 voor Christus, was Lucius de tweevoudige consul van Rome die verantwoordelijk was voor de val van het ooit grote koninkrijk Macedonië. Sinds de dood van Alexander de Grote in 323 voor Christus was Macedonië verscheurd en verdeeld door burgeroorlogen vanwege het feit dat Alexander geen erfgenamen heeft verstrekt. De spanningen werden gespannen tussen Rome en Macedonië na de botsingen die Rome eerder met koning Phillip de V. voerde. Zo, in 171 v.Chr., In wat bekend staat als de Derde Macedonische oorlog, waren Rome en Macedon elkaar in de kelen nadat koning Perseus een Romeins leger versloeg in de slag bij Callicinus. Later dat jaar deelde Lucius de genadeslag uit voor Macedon tijdens de beslissende slag bij Pynda, een wapengekletter dat beroemdheid legioenen flexibiliteit liet zien over de dicht opeengepakte falanx. Lucius beval de executie van 500 Macedonische soldaten en verbood nog veel meer, voordat ze enorme hoeveelheden geld plunderen, waarvan de meerderheid beweert dat hij zichzelf egoïstisch voor zichzelf hield. Om zowel zijn honger als zijn mannen te bevredigen, gaf Lucius toestemming voor de brute plundering van 70 steden in het koninkrijk Epirus, waardoor naar schatting 150.000 mensen werden geknecht. Zijn terugkeer naar Rome werd gevierd met enorme triomfen, waarbij de senaat hem de titel Macedonicus gaf.

4

Constantijn de Grote

Constantine de Grote (of St. Constantijn) wordt bekend als de eerste Romeinse keizer die zich tot het christendom bekeerde, wat wordt beschreven als een dramatische beproeving waarin hij de vorming van een kruis zag terwijl hij in de zon staarde. Hij verplaatste de Romeinse hoofdstad van de westelijke stad Rome naar de oostelijke stad Constantinopel (Istanbul), een stad die op briljante wijze was gecentreerd tussen de Middellandse Zee en de Zwarte Zee, en dus floreerde als een groot handelscentrum voor mensen van over de hele wereld .Zo wordt hij beschouwd als de grondlegger van het grote Oost-Romeinse rijk (ook wel het Byzantijnse Rijk genoemd), dat nog eens 1000 jaar zou leven na de ineenstorting van het West-Romeinse Rijk. Hij vestigde zijn heerschappij door Maxentius en Licinius tijdens burgeroorlogen te verslaan. Tijdens zijn regeerperiode leidde hij succesvolle campagnes tegen de Franken, Alamanni, Visigoten en de Sarmaten. Hij wordt beschouwd als een van de beste keizers (en eerste) van het Byzantijnse Rijk en lanceerde het tot groot succes voor de vele keizers die hem zouden volgen.

3

Gnaeus Pompeius Magnus

Gewoonweg Pompeius genoemd, leefde hij van 106-48 v.Chr., Ervoer hij veel oorlog en verovering met zijn leven. In 83 v.Chr. Keerde Lucius Cornelius Sulla terug naar Rome van succesvolle campagnes tegen koning Mithridates de Grote van Pontus, die in een burgeroorlog tegen de machtige familie Marian vocht voor de controle over Italië. Al snel, met de hulp van Pompey en zijn tactische manoeuvres met drie legioenen, nam Sulla de volledige controle over Rome en verklaarde zichzelf tot dictator voor het leven. Sulla was onder de indruk van de prestaties van Pompey en in de loop van decennia vocht Pompey succesvolle campagnes - de eerste daarvan in Sicilië en Afrika tot 82-81 v. Chr. Hij verzekerde Sicilië en vestigde een grote graanvoorraad voor Rome, voordat hij koning Hiarbas versloeg en Numidia veroverde. Pompey werd uitgeroepen tot Imperator door zijn loyale soldaten en kreeg de titel Pompeius de Grote van Sulla, voordat hij overmatige triomfen ontving in Rome. Sulla stierf in 78 voor Christus, en Pompeius werd naar Hispania gestuurd, waar hij vijf jaar campagne voerde (76-71 v.Chr.) En vond het moeilijk om een ​​verpletterende slag toe te brengen aan de veerkrachtige koning Sertorious, die met succes effectieve guerrillatactieken tegen Pompey's troepen had ingezet bij meer dan één gelegenheid. Uiteindelijk, na de moord op Sertorious door een van zijn eigen officieren, keerde Pompey terug naar Rome, waar hij 5.000 gladiator-rebellen onder leiding van Spartacus veroverde, die de zeer rijke Marcus Licinius Crassus, die beweerde dat de eer hem als het rechtmatige zou worden gericht, woedend maakte. iemand die de opstand beëindigde.

In 71 v. Chr. Kreeg hij opnieuw een enorme triomf in Rome en hij werd gemakkelijk gekozen tot Consul in 70 voor Christus samen met Crassus. In 68 v.Chr. Won Pompey meer populariteit door het bevel te voeren over de succesvolle uitroeiing van piraten in de Middellandse Zee (hoewel sommigen, met name Cicero, dit later zouden bekritiseren). In 61 voor Christus voegde Pompey zich bij het Eerste Triumviraat samen met Julius Caesar en Crassus (eerder genoemd hadden de twee het tegen die tijd goedgemaakt). Gedurende de jaren 50 (BC-tijd, niet in 1950) leidde Pompey nog meer succesvolle campagnes tegen Pontus en Judea (Israël). Na de dood van Crassus in de rampzalige slag om Carrhae, was Pompey in toenemende mate jaloers op het enorme militaire succes dat Caesar doormaakte. Onvermijdelijk gingen Caesar en Pompey in 49 voor Christus naar de Burgeroorlog en Caesar was de overwinnaar na de beslissende Slag bij Pharsalus, waarin Caesars briljante tactieken en superieure veteranen de grotere aantallen van Pompeius versloeg. Pompeius vluchtte naar Egypte, waar hij werd vermoord op bevel van koning Ptolemeüs XIII, in een poging Caesar tevreden te stellen (deze poging overigens volledig mislukt).

2

Publius Cornelius Scipio Africanus

Scipio leefde van 236-186 voor Christus en wordt beschouwd als een van de grootste generaals in de geschiedenis. Toen hij op jonge leeftijd lid werd van het Romeinse leger tijdens de tweede Punische oorlog tegen Carthago en geleid door de briljante Hannibal Barca, zwoer Scipio dat hij tot het einde aan de strijd zou deelnemen. Hij diende met onderscheiding en overleefde met name de veldslagen van Ticinus, Trebia en Cannae (Cannae wordt door sommige historici bestempeld als de ergste militaire nederlaag in de Romeinse geschiedenis). Nog ongelooflijker was dat Scipio het leven van zijn vader (ook Publius Scipio genoemd) redde toen hij 18 was 'door de omringende kracht met roekeloze durf te belasten' - van de historicus Polybius. Scipio's loyaliteit aan het behalen van de Romeinse overwinning was zo sterk dat Scipio tijdens een conferentie waarin de leiders van Rome zich hadden verzameld om de mogelijkheid van overgave te bespreken, de kamer binnenkwam en de politici op het punt van zwaard bedreigde om zich nooit over te geven. In 211 voor Christus werden Scipio's vader en oom gedood in de strijd door Hasdrubal (de broer van Hannibal) en Scipio werd de nieuwe hoofdgeneraal. In de loop van de volgende jaren veroverde Scipio Carthago Nova (New Carthage) in Hispania, dat zijn uitvalsbasis werd. Scipio kreeg enorm veel respect voor zijn bescheiden gedrag jegens gevangenen en bij één gelegenheid, nadat hij een mooie vrouw als oorlogsprijs had aangeboden, stuurde hij haar terug naar haar verloofde, een leider van de Keltiberische stam genaamd Allucius. Allucius was toen zo dankbaar dat hij Scipio's troepen versterkte met krijgers van zijn stam. Scipio vocht vervolgens de slag om Baecula tegen de troepen van Hasdrubal, waarbij hij het Carthaagse leger omgooide en omsingelde met zijn cavalerie, terwijl hij de legers van Gisgo en Mago (ook twee van Hannibals vertrouwde generaals) ontwijkt. Deze overwinning is echter bekritiseerd vanwege het besluit van Scipio om het vluchtende leger van Hasdrubal niet te achtervolgen. Er zijn veel theorieën, maar ik zal vasthouden aan die waarin hij vreesde gepakt te worden door de afzonderlijke legers van Mago en Gisgo. In 205 voor Christus kreeg Scipio de titel Consul en keerde terug naar Afrika om zijn campagne tegen de Carthagers voort te zetten, waarin Scipio zijn meest legendarische en beroemde veldslag vocht: Zama.

Bij aankomst op het slagveld had Hannibal (ja, de grote Carthaagse generaal zelf was aanwezig in Zama) naar schatting 58.000 infanterie- en 6.000 cavalerie, evenals 80 oorlogsolifanten Scipio had 34.000 infanterie en ongeveer 8.700 cavalerie.De strijd vond plaats op 19 oktober, 202 voor Christus, en begon toen Hannibal zijn olifanten naar voren droeg om gaten in de Romeinse linies te slaan. Scipio had zijn mannen echter in verticale kolommen geplaatst met paden ertussen. Veel olifanten werden gewoon door de openingen voortgejaagd, terwijl anderen door het schetterende geluid van de Romeinse trommelduiven werden teruggedreven naar de Carthaagse soldaten, waardoor de linkerflank van Hannibal werd beschadigd en verward. De cavalerie van Scipio slaagde er vervolgens in om de elite Numidische cavalerie die door Hannibal was ingezet met succes in te zetten en hen te achtervolgen. De infanterie ging vervolgens over tot het inschakelen van elkaar, terwijl Scipio zijn lijn lang liet trekken om de numerieke superioriteit te evenaren die de Carthagers hadden. De resulterende botsing was woest, brutaal en bloederig en na een lange stilstand was het leger van Hannibal eindelijk verslagen toen de Romeinse cavalerie terugkeerde om een ​​achterbank aan te vallen. Moderne historici noemen Zama de 'Romeinse Cannae'. De nederige Scipio liet Carthago niet zoals de senaat hem wilde, maar legde matige regels en belastingen op hen, en Scipio werd verwelkomd terug naar Rome, enorm beroemd, beloond met een triomf en gezien de titel Africanus en werd zelfs gevraagd om dictator of koning te worden (wat hij weigerde). Scipio Africanus had de zeldzame militaire onderscheiding om nooit een gevecht in zijn carrière te verliezen.

1

Gaius Julius Caesar

Julius Caesar (ik noem hem Caesar) is waarschijnlijk de beroemdste Romein die ooit heeft geleefd. Hij was een briljante politicus, schrijver, staatsman en natuurlijk een absolute geniale militaire generaal en de meest legendarische van elke Romein. Caesar werd geboren in 100 voor Christus (er is discussie dat het 102 of 101 voor Christus was) aan een adellijke familie en sloot zich aan bij het leger in 85 voor Christus na de plotselinge dood van zijn vader, het ontvangen van de Civic Crown voor zijn dienst in een belangrijke belegering (de Civic Crown is een laurierblaadjeshoed die Caesar zijn hele leven lang zou dragen om zijn kaalheid te bedekken). Caesar werd bijna gedood toen hij in de jaren twintig Lucius Cornelius Sulla dictator werd van Rome in 82 voor Christus, hij begon snel zijn vijanden te elimineren door executie of verbanning, en Caesar was tegen zijn beleid, en werd daarom gedwongen Rome te ontvluchten, terwijl hij ernstige malaria opliep dat heeft hem bijna vermoord. Caesar keerde terug naar Rome na de dood van Sulla in 78 v.Chr., Snel zeer populair geworden door uitgebreide gladiatorspellen voor het publiek te houden (in één geval beperkte de senaat het aantal gladiatoren dat in een van zijn shows werd gebruikt omdat hij een bedrag had dat groot genoeg was om aan te geven de senaat is bang voor een geheime rebellie). Caesar leidde succesvolle campagnes in Spanje in 69 voor Christus, en ontdekte beroemd een standbeeld van Alexander de Grote, en schaamde zich toen hij zich realiseerde dat hij dezelfde leeftijd had als Alexander toen hij de halve wereld veroverde. Caesar was een meester-redenaar en organiseerde enorme gladiatorenshows voor het publiek, terwijl hij steekpenningen gaf aan de kiezers.

Dit vergaarde hem enorme schulden, maar uiteindelijk zorgde hij ervoor dat hij in 59 voor Christus de positie van pontifex maximus (hogepriester) en consul bereikte. Caesar had ook het Eerste Triumviraat gevormd met Marcus Crassus, die in die tijd misschien de rijkste persoon in Rome was (zo niet de wereld) en Caesar bevrijdde van zijn enorme schulden. Pompey, het derde lid, werd gekozen vanwege zijn enorme militaire succes (in die tijd was hij populairder dan Caesar) en de deal werd afgesloten na het huwelijk van Pompeius met de dochter Julia van Caesar. Caesar lanceerde zijn verovering van Gallië in 58 voor Christus, en zou daar blijven tot 51 voor Christus. Deze campagne is misschien wel de beroemdste en meest briljante van elke Romeinse generaal, en wordt levendig vastgelegd door Caesar's eigen zeven volume-geschriften, waarin hij zichzelf in de derde persoon relateert en zichzelf vaak als een genie beschouwt, en waarschijnlijk sommige figuren overdreven heeft. Toch komen zijn geschriften over het algemeen overeen met die van Plutarchus en andere historici. Hij werd geconfronteerd met een formidabele tegenstander, Vercingetorix, die begreep dat de wetenschap om de Romeinen te verslaan niet was om hen op open grond te confronteren in een eerlijk gevecht, maar eerder guerrillatactieken en snelle hinderlagen te gebruiken en zelfs de interessante tactiek in te zetten die bekend staat als "verschroeide" aarde, "waarin alles, van landschap, tot voedsel en zelfs je eigen dorpen, wordt verschoten, met als doel dat Caesar zijn leger niet de nodige middelen zou kunnen verschaffen voor een campagne. In 55 v.Chr. Gaf Caesar, op vertoon van de schitterende architecturale vermogens van de Romeinen, zijn 40.000 mannen de opdracht om een ​​brug te bouwen die hen in staat zou stellen de 30 voet lange Rijn over te steken om de Germaanse troepen aan de andere kant te betrekken. De brug is naar schatting 460-1.300 voet lang en 23-30 voet breed geweest, en duurde slechts tien dagen.

Toen, in 52 v. Chr., Vond misschien de grootste strijd van Caesar plaats tijdens de belegering van Alesia, waarbij Caesar briljante belegeringstactieken gebruikte, waaronder het ommuren van de reeds ommuurde stad, voordat hij de muur ommuurde om versterkingen buiten te houden (ja, Caesar was GENIUS! ). In de loop van de weken erna, verhieven Vercingetorix en de 180.000 mannen, vrouwen en kinderen die in Alesia gevangen zaten, om te sterven, en de Gallische generaal slaagde erin om andere Gallische stammen te bereiken om hem te helpen, ontving een reactie van 250.000 soldaten geleid door Commodus. Ondanks dat hij 4: 1 in de minderheid was, liet de muur van Caesar slechts een nauwe opening toe, en dus slaagde Caesar er nog steeds in de tegenaanval af te weren. Uiteindelijk gaf Vercingetorix zich over en kwam de 7-jarige campagne van Caesar ten einde. Bij zijn terugkeer in Rome werd Caesar enorm verwelkomd met enorme triomfen, en Pompey verbleekte in vergelijking.Al snel vertrok Caesar naar de Britse eilanden om campagne te voeren, en hij en de jaloerse Pompeius vochten hun eigen afzonderlijke oorlogen tot Crassus (die jaloers was op hen beiden), naar Parthia vertrokken met een leger dat in Carrhae werd verslagen, beschouwd als een van de de ergste verliezen in de Romeinse geschiedenis. Binnenkort (weet je wat, je kent het verhaal ...) en Pompey werd gedood. Caesar vermoordde toen onze oude vriend Ptolemy XIII en trouwde met Cleopatra VII, en het echtpaar gaf geboorte aan een zoon, keizer. Caesar viel toen Rome binnen en nam het met geweld over en werd dictator van het leven in 45 voor Christus. Caesar had vele plannen voor de toekomst, waaronder een invasie van Parthia de volgende maanden (uit wraak voor Crassus). Hij veranderde de Romeinse Republiek in het Romeinse rijk en vestigde het tweede hoofdstuk van de Romeinse geschiedenis, en de lange rij keizers die ermee zou komen. Op 15 maart 44 v.Chr. Werd Caesar echter vermoord door 60 senatoren onder leiding van Marcus Brutus en Gaius Cassius door herhaaldelijk in de Senaatskamers te worden gestoken, waarbij bronnen beweerden dat hij tot 23 keer was gestoken.