Delen:
10 Vreemde verhalen die de manier waarop je Charles Dickens ziet, zullen veranderen
In zijn schrijven was Charles Dickens een stem voor wat juist was. Hij sprak zich uit tegen hebzucht en wreedheid en tegen de rechten van de rechteloze en de armen. Hij schreef verhalen die miljoenen hebben geïnspireerd, en hij is een eeuwig deel van de canon van de Engelse literatuur geworden.
In zijn privéleven was Charles Dickens echter een beetje anders. Hij had verontrustende relaties met zowel vrouwen als wetenschap, en zijn leven was zelfs vreemder dan de verhalen die hij schreef.
10 Hij geloofde dat hij mensen door hypnose kon genezen
In 1837 ging Charles Dr. John Elliotson op pad om experimenten uit te voeren. Dr. Elliotson was een magnetiseur, een man die geloofde dat alle menselijke wezens gevuld zijn met een magnetische vloeistof die door hypnose kan worden beheerst.
Dickens bekeek de shows van Dr. Elliotson keer op keer en probeerde zelf al snel hypnose. Hij gebaarde zijn vrienden en familie elke kans die hij kreeg. In het bijzonder werd zijn vrouw, Catherine, regelmatig onderworpen aan zijn experimenten. Tegen de tijd dat hij klaar was, beweerde Dickens dat hij een braadpan kon 'magnetiseren'.
Tien jaar nadat zijn experimenten begonnen, kreeg de vriend en illustrator van Dickens, John Leech, een hersenschudding. Hij bezocht Leech in het ziekenhuis en probeerde hem te hypnotiseren. Toen Leech beter werd, verklaarde Dickens dat het alles te maken had met zijn helende krachten - en niets te maken had met de doktoren.
9 Hij speelde magie als 'The Unparalleled Necromancer'
In 1849 werd een advertentie verspreid over de stad. Het adverteerde een magische show, uitgevoerd door "The Unparalleled Necromancer Rhia Rhama Rhoos, cabalistisch opgeleid in de Orange Groves van Salamanca en de Ocean Caves of Alum Bay." Tot verbazing van de mensen die naar buiten kwamen, was de Ongeëvenaarde Necromancer niemand minder dan Charles Dickens zelf. Daar, voor een verbaasde menigte, presteerde de bestverkopende auteur van Groot-Brittannië toverkunsten en verwondering.
Hij zette een pak kaarten in brand en reproduceerde uit de as de kaart die een publiekslid had getrokken. Hij sneed een brood open en onthulde het horloge van een publiekslid. En, in een gewone herenmuts, schonk hij een boodschappenlijstje in met grondstoffen en haalde er een afgewerkte pruimenpudding uit.
Blijkbaar was hij best goed. Jayne Carlyle schreef dat Dickens 'de beste goochelaar [ze] ooit was' en die magie 'hem in staat zou stellen een knap levensonderhoud te maken, opdat de handel in boekendealers niet zou gaan zoals het zou kunnen.'
8 Hij bezocht de laatste mannen die moesten worden geëxecuteerd voor sodomie
De laatste mannen in Engeland die ooit werden geëxecuteerd voor sodomie waren James Pratt en John Smith. Terwijl ze in de gevangenis in afwachting waren van de galg, ontmoetten ze Charles Dickens.
Dickens was op zoek naar inspiratie. Hij had een column genaamd Sketches by Boz, waarin hij alledaagse taferelen in het leven beschreef en hij dacht dat de droefheid van veroordeelde mannen een geweldig onderwerp zou zijn.
Dickens was niet bijzonder vergevingsgezind van het homopaar dat op het punt stond geëxecuteerd te worden voor het bedrijven van de liefde. Hij noemde hen "ellendige mannen" en schreef dat Pratt en Smith "niets hadden te verwachten van de genade van de kroon; hun ondergang was verzegeld; er zou geen pleidooi kunnen worden gehouden om hun misdaad uit te wissen, en ze wisten heel goed dat er voor hen geen hoop was in deze wereld. '
7 Hij protesteerde publiekelijk dat spontane verbranding echt was
In 1852 bracht Charles Dickens een deel van zijn roman uit Bleek huis, waarbij een man door zelfontbranding stierf. De scène leidde tot een landelijk debat over de vraag of een persoon echt spontaan kon verbranden. George Lewes, een sterke pleitbezorger voor de wetenschap, noemde in het openbaar Dickens uit, zeggend dat hij "geloofwaardigheid hechtte aan een wetenschappelijke onmogelijkheid" en "een vulgaire fout betekende".
Dickens reageerde door het volgende deel van de roman. Hij werkte in een paragraaf die mensen bespotte die niet denken dat spontane ontbranding mogelijk is.
Hij liet het niet vallen. Dickens en Lewes schreven elkaar privébrieven en bleven discussiëren of het mogelijk was. De twee bleven tien maanden lang woedende brieven aan elkaar schrijven voordat ze zich uiteindelijk vervelen en het ermee eens waren om het oneens te zijn.
6 Hij deed alsof hij een vrouw als grap ging vermoorden
Dickens was een vreemde man. Zijn favoriete manier om zich te vermaken was om naar een groep vreemden te rennen en hen lange, verwarrende grappen te vertellen die ze niet zouden begrijpen. Of hij doet alsof hij verliefd is, een hele Pepe Le Pew-routine voorop zet een steeds ongemakkelijker vrouw aan.
Soms nam hij het te ver.
Eenmaal vlak voor zijn vrouw greep hij een vrouw die hij niet kende en deed zich voor alsof hij werd overmeesterd door liefde. Hij sleepte haar naar het strand en het water in en verklaarde dat ze daar zouden blijven tot het water hen wegveegde om samen te verdrinken.
De vrouw had geen idee dat hij een grapje maakte. Ze raakte in paniek, ervan overtuigd dat ze op het punt stond te sterven. De vrouw van Dickens was begrijpelijkerwijs niet onder de indruk. Ze schreeuwde tegen hem om de vrouw los te laten. Dickens was echter nooit iemand om een goede grap op te geven, dus klampte hij zich vast aan de vrouw en keek hoe de golven naar binnen stormden.
De vrouw overleefde, maar haar jurk was geruïneerd en ze had de vreemde ervaring psychisch littekens te hebben van een legendarische auteur.
5 Hij riep op tot de genocide van alle Indianen
In 1857 kwam India in opstand tegen hun Britse bezetters en begon hun eerste onafhankelijkheidsoorlog. Kranten schilderden de Indianen als ondankbare wilden, met de nadruk op een verhaal over een enkel Engels kind dat stierf in het conflict.
Dickens was sterk getroffen. Hij schreef een brief aan een vriend, Angella Burdett-Coutts, met wie hij een liefdadigheidshuis had geopend voor jonge vrouwen.De brief was echter allesbehalve liefdadig. "Ik wou dat ik opperbevelhebber in India was," schreef Dickens. "Ik zou mijn uiterste best moeten doen om de Race uit te roeien."
4 Hij werd beschuldigd van het hebben van een affaire met zijn schoonzus
Dickens relatie met de familie van zijn vrouw maakte mensen enigszins ongemakkelijk. Hij was ongewoon toegewijd aan hen. Toen zijn schoonzus, Mary, stierf op de leeftijd van 17, schreef hij aan een vriend dat hij wenste dat hij begraven kon worden met haar.
Het was echter haar andere zus, Georgina, die echt een schandaal veroorzaakte. Georgina had Dickens tot het centrum van haar leven gemaakt. Ze woonde in zijn huis als zijn huishoudster en adviseur. Ze had twee huwelijksaanzoeken afgewezen van andere mannen, naar verluidt om meer tijd door te brengen met de echtgenoot van haar zus.
Toen geruchten naar buiten kwamen dat er een kloof was tussen Dickens en zijn vrouw, was het publiek er zeker van dat Georgina erachter zat. Dickens, geloofde men, sliep met zijn schoonzus, een relatie die Victorianen zagen als een soort incest. De verhalen vielen in de lucht totdat de mensen ervan overtuigd waren dat Georgina heimelijk de moeder was van drie van de kinderen van Dickens.
Dat was ze niet. Dickens bewees zijn onschuld - en ging daarmee overboord. Hij liet Georgina haar maagdelijkheid testen en de resultaten delen.
3 Hij had een relatie met een 18-jarige
Over één ding klonken de geruchten: het huwelijk van Dickens viel echt uiteen. Het begon in 1857, toen hij een productie van een toneelstuk opzette. Daar ontmoette hij een jonge actrice genaamd Ellen Ternan, die 27 jaar jonger was dan hij.
Dickens raakte geobsedeerd door haar. Hij schreef kleine verhalen waarin hij fantaseerde dat hij een ridder was die Ternan redde van de ogers die haar aan haar haar hadden vastgebonden. Hij was verliefd - en hij was bereid om zijn hele familie ervoor op te offeren.
De twee begonnen een affaire. Dit was echter het Victoriaanse tijdperk en een affaire zou een groot schandaal zijn geweest. Dickens liet Ternan het grootste deel van haar tijd onderduiken en woonde in huizen waar mensen hem niet zouden zien. Hij zou naar haar sluipen en nachten met haar doorbrengen, maar hij verborg haar voor het grote publiek. De affaire duurde 13 jaar en eindigde met zijn dood.
2 Hij nam zijn kinderen weg van hun moeder
Na de geboorte van haar tweede kind, viel Catherine in een dip die mensen tegenwoordig denken dat ze een postpartumdepressie kunnen hebben. Charles, die geen erg goede echtgenoot was, was niet bijzonder sympathiek. Hij schreef aan vrienden die zijn vrouw bekritiseerden en zei ooit dat ze 'net zo goed een ezel is' als een vrouw kan zijn.
Toen hij zijn affaire met Ellen Ternan begon, lekte er genoeg uit dat het een publiek schandaal werd. Dickens was woedend en schreef aan vrienden die zichzelf rechtvaardigden, door te zeggen dat Catherine een 'incompetente moeder' en 'geestelijk gestoord' was.
Een tijdlang had hij hun slaapkamer in tweeën gedeeld, zodat hij haar niet hoefde te zien. Al snel schopte hij haar het huis uit en hield hij de kinderen. Acht van hun negen kinderen bleven bij Dickens, op aandringen van hem. Alleen zijn oudste, Charley, was oud genoeg om voor zichzelf te kiezen en hij koos ervoor om bij zijn moeder te wonen.
1 Hij redde het leven in een treinongeval en moest het verbergen
In 1865 had Dickens een zeldzaam moment van heroïek. Hij reed in het eersteklas rijtuig toen hij van een brug viel. Zeven van de acht rijtuigen kelderden naar beneden, waarbij alleen Dickens op de baan bleef.
Dickens klom uit de koets en ging op zoek naar de dirigent. Hij nam de sleutel van hem en opende de deur van de wagen, waardoor de mensen binnenin werden bevrijd. Hij snelde toen over de rand en bevrijdde een persoon die vastzat in een kapotte auto. Hij redde levens. Hij verzorgde de gewonden met water en brandewijn en hielp anderen hun geliefden te vinden.
En hij zou het nooit een ziel kunnen vertellen.
Dickens was bij Ellen Ternan en hij kon het risico niet nemen dat het publiek zijn affaire te weten kwam. Hij sloeg de politie over bij de crash en verborg het verhaal van zijn heldendom voor het publiek.
Mark Oliver levert regelmatig bijdragen aan Listverse. Zijn schrijven verschijnt ook op een aantal andere sites, waaronder StarWipe van The Onion en Cracked.com. Zijn website wordt regelmatig bijgewerkt met alles wat hij schrijft.