Delen:
10 Belachelijke dingen die de Victorianen deden in de naam van de wetenschap
De woorden 'Victoriaanse wetenschap' doen denken aan nuchtere mannen met belachelijk gezichtshaar dat door microscopen tuurt. Wat het niet te binnen schiet, zijn certificeerbare gekken die proberen de ruimte in te vliegen, hun geslachtsdelen elektrocuteren en honden het alfabet leren. Maar dat is precies wat de onderzoekers van de dag deden.
10 Proberen een luchtballon in de ruimte te nemen
Als wetenschapper James Glaisher zijn zin had gehad, zou de eerste bemande ruimtevlucht 100 jaar vóór Yuri Gagarin's hebben plaatsgevonden. Dat is omdat 1862 het jaar was dat Glaisher en Henry Coxwell vertrokken in hun heteluchtballon voor de 'luchtzee' hierboven. Hun door de overheid gefinancierde vlucht vertrok op 5 september van Wolverhampton. Bijna onmiddellijk ging het vreselijk mis.
Ongeveer 8 kilometer (5 mijl) boven de aarde daalde de temperatuur tot -20 graden Celsius (-4 ° F) en stierven de dieren die Glaisher had waargenomen. Ongeveer 1,6 kilometer (1 mijl) daarboven kregen beide mannen plotseling de bochten en stortten in.
Op 11 kilometer (7 mijl) waren beide mannen verduisterd, maar niet voordat Coxwell met zijn tanden het ontgrendelkoord van de klep trok. Tot ontzetting van Glaisher daalde de ballon neer en nam ze weg van de randen van de atmosfeer.
Op de een of andere manier heeft deze bijna-doodervaring Glaisher niet uitgeschakeld. Hij maakte nog 21 vluchten, maar realiseerde zich nooit zijn droom van ballonvaren in de ruimte.
9 Interview met politici Telepathisch
Als redacteur van De Pall Mall GazetteStway verdedigde alles dat ons zou helpen om met elkaar te praten. Hij maakte echter geen onderscheid tussen echte dingen en ideeën uit la-la-land. Stead was ervan overtuigd dat hij kon praten met mensen die alleen de kracht van zijn geest gebruikten.
In die tijd geloofden velen in verborgen psychische vermogens. Het leek dus aannemelijk dat je mentaal contact kon maken met mensen. Voor Stead betekende dit telepathisch het verzenden van aantekeningen naar zijn secretaresse, het dicteren van rapporten aan zijn schrijvers terwijl hij in een ander land was, en het proberen vragen te stellen van beroemde politici die alleen zijn geest gebruikten.
Inderdaad, Stead's grootste "primeur" kwam dankzij zijn krachten. Hij was een van de mensen die gedood werden op de reusachtig in 1912. Zijn journalisten beweerden later dat hij telepathisch de ramp aan hen meldde toen het gebeurde.
8 Honden leren lezen
Sir John Lubbock was een van de vooraanstaande wetenschappers van Victorian Britain. In zijn lange carrière bedacht hij de woorden 'neolithicum' en 'paleolithicum', werd vice-kanselier van de universiteit van Londen en introduceerde de elektrische straatverlichting van Thomas Edison in Engeland. Oh, en hij verspilde ook honderden onderzoekuren om zijn hond te leren lezen.
Lubbock was ervan overtuigd dat honden geleerd konden worden om Engels te verstaan. Niet alleen simpele commando's zoals "zitten", "blijven" of "terugkomen met mijn donut", maar volledige, complexe zinnen. Daartoe tekende hij gigantische planken met zinnen erop, stak ze voor zijn hond en probeerde het dier ze te laten begrijpen.
Lubbock stond er voor eigen rekening op dat hij wetenschappelijk had bewezen dat honden in staat waren om te leren lezen. Niemand heeft deze prestatie echter ooit herhaald.
7 Communiceren met Mars
In 1888 kondigde Giovanni Schiaparelli de ontdekking aan van canali op Mars. In Italiaans, canali betekent 'kanalen'. Een vertaalfout hield in dat het Engelssprekende publiek van hen hoorde als 'kanalen', wat duidt op intelligentie. Bijna onmiddellijk leidde dit tot een waas voor communicatie met marsmannetjes via alle mogelijke middelen.
Een van de meest gekke pogingen kwam in 1892. Een rijke Franse vrouw had een absurde hoeveelheid geld nagelaten om een netwerk van gigantische spiegels op aarde te vestigen. Deze spiegels zouden op de rode planeet worden geflitst, waardoor Morse code-berichten over de lege diepten van de ruimte razen. De marsmannetjes zouden deze berichten zien, vergelijkbare mirrors maken en hun eigen berichten terugsturen.
Tegen 1892 waren de voorbereidingen goed op weg om de spiegels te gebruiken om met Mars te communiceren. Helaas viel het plan uit elkaar toen meer nuchtere wetenschappers erop wezen dat Mars zich nu van de aarde verwijdert, zodat de aliens ze toch niet zouden zien.
6 Bril testen op paarden
In 1893 leidde een nietsvermoedende paardeneigenaar een van de meest bizarre speurtochten van de wetenschap. Ervan overtuigd dat zijn paard blind zou worden, liep de anonieme man de winkel van een opticien binnen en bestelde een paar paardenbrillen. Voor opticien Dolland was het de start van een levenslange zoektocht om paarden van een bril te voorzien.
Dolland raakte ervan overtuigd dat alle paarden kortzichtig waren. Ze kwamen vast te zitten als iets hen bang maakte omdat ze niet konden zien wat het werkelijk was. Ontwerp een paar perfecte paardspecs en het vastbouten, met zijn begeleidende verwondingen, zou een ding van het verleden zijn.
Het is onbekend hoe lang Dolland zijn gekke idee heeft bewaard, maar het was zeker lang genoeg om verschillende brillen op tientallen paarden te testen. Uiteindelijk vestigde hij zich op een paar bifocals die volgens hem de aanblik van elk paard in de wereld zouden kunnen verbeteren. De paardenbezitters waren het daar niet mee eens. De bijdrage van Dolland aan de paardenwetenschap is spoorloos gezakt.
5 Elektrocutie van hun eigen genitaliën
De Victorianen hielden van mannen als mannen, en elk teken van onmannelijkheid was een ernstige reden tot bezorgdheid. Om zwakte en tekortkomingen van 'mannelijke energie' te bestrijden, kwamen Victoriaanse wetenschappers met een van de meest absurde behandelingen ooit: een riem die constante elektrische schokken gaf aan de genitaliën van het onderwerp.
Dit waren de dagen dat elektriciteit zo nieuw was dat het voor bijna alles als een mogelijke remedie werd beschouwd. Net zoals wacko's in de jaren vijftig beweerden dat straling alles kon genezen, zo ook beschouwden Victoriërs elektriciteit als een soort wondermiddel.
De experimenten werden als zo'n succes beschouwd dat hun gebruik zich uitbreidde tot het genezen van impotentie, en ze begonnen te verschijnen in tijdschriften. Vreemd genoeg kwamen ze nooit echt in aanraking met het grote publiek, dat niet bereid leek om ernstige schokken in hun genitaliën te omarmen.
4 Training wespen als huisdieren
Denk aan John Lubbock, de man die dacht dat hij honden kon leren lezen? Blijkt dat hij een tweede hobby had die bijna net zo raar was als de eerste. Lubbock was ervan overtuigd dat je wespen kon trainen om het perfecte huisdier te zijn.
Hij probeerde ze te trainen zoals je een hond zou doen - om uit zijn hand te eten, zich te laten aaien, met hem mee te gaan naar vergaderingen en, vermoedelijk, zijn vijanden op commando aan te vallen.
Zoals je zou verwachten, gingen deze experimenten niet goed. Lubbock werd vaak gestoken door zijn kleine lading, waarvan we gaan aannemen dat hij niet begreep wat er in godsnaam aan de hand was. Toch zette hij door en kon hij verbazingwekkend genoeg één enkele wesp trainen om zijn bevelen te gehoorzamen. Het schepsel duurde maar negen maanden voordat het doodging, maar dat was genoeg voor Lubbock om te verkondigen dat de gevleugelde monsters perfecte huisdieren waren.
3 Imprinting On The Eyes Of Condemned Criminals
Optografie is de praktijk van het analyseren van de oogbol om het laatste beeld dat het zag te reproduceren. Als dat gek klinkt, is dat omdat het zo is. Niet dat dit de Victorianen ervan weerhield het te proberen. Vanaf 1880 werden tientallen veroordeelde mannen door wetenschappers gevraagd om dramatische dingen te bekijken vlak voordat ze werden geëxecuteerd.
Wilhelm Kuhne leidde de aanval. In 1880 verwierf hij het hoofd van de guillotineuze moordenaar Erhard Gustav Reif en bekeek hij zijn oogballen voor beelden van gewelddadige bewegingen. Naarmate de tijd verstreek, werden de experimenten uitgebreider. Een veroordeelde man werd gevraagd om zijn ogen volledig gesloten te houden toen hij naar de steiger werd geleid en de tweede te openen voordat hij werd opgehangen. Vreemd genoeg stemde hij toe.
Zulke experimenten waren zo talrijk dat optografie een respectabele glans kreeg. Pas in 1927 vernietigden moordenaars de oogbollen van hun slachtoffers om identificatie door optografie te voorkomen.
2 Insane zelfexperimenten
Het Victoriaanse tijdperk zag de opkomst van medische ethiek. Voor de eerste keer kon je niet zomaar een pauper pakken om je experimenten op uit te voeren. Dit betekende dat veel wetenschappers experimenten uitvoerden met de enige beschikbare mensen: zijzelf en hun medewerkers. Sommige van deze experimenten waren krankzinnig.
Neem de onderzoeken van August Bier naar spinale anesthesie. In 1898 schoten de Duitse chirurg en zijn assistent Augustus Hildebrandt hun stekels vol met cocaïne en probeerden te ontdekken of ze nog pijn konden voelen. Hildebrandt sloeg een gat in de nek van zijn baas, waardoor de vloeistof van de ruggengraat weglekt. Ondertussen, Bier gestoken, geknuppeld en verbrand zijn partner voor het verpletteren van zijn testikels. Toen geen van beiden pijn voelde, vierden ze dat ze dronken werden.
Anderen deden even slechte dingen. Jesse Lazear liet zich verrassen door muggen met gele koorts, terwijl Pierre Curie Victoriaanse waanzin in het Edwardiaanse tijdperk bracht door zich bewust brandwonden te geven.
1 Een van alles dat er is, eten
William Buckland heeft veel aanspraken op roem. Hij was een theoloog, een geoloog en een van de weinigen die Charles Darwin actief haatte. Maar we zijn alleen geïnteresseerd in zijn vreemdste experiment. Op een bepaald moment in zijn leven besloot Buckland dat het nuttig zou zijn als hij een van alles in het leven at en de smaak ervan opsloot voor toekomstige generaties.
In de naam van 'wetenschap' heeft Buckland alles gevonden en opgegeten, van muizen op toast tot alligators om urine te slaan tot puppy's. Hij dineerde op ingemaakte struisvogel, gebraden egel, panters, bruinvissen en zelfs het bewaarde hart van koning Lodewijk XIV. Hij wordt "de man die alles at" genoemd. Hij nam de smaak van elk item zorgvuldig op.
Ongelooflijk, tijdens zijn leven lang experiment, vond Buckland slechts één wezen dat hij niet graag at. Volgens zijn aantekeningen smaakte de gewone tuinmol "walgelijk".
Morris is een freelance schrijver en een nieuw-gekwalificeerde leraar, nog steeds naïef in de hoop een verschil te maken in het leven van zijn studenten. U kunt uw nuttige en minder dan nuttige opmerkingen naar zijn e-mail sturen of een aantal andere websites bezoeken die hem op onverklaarbare wijze inhuren.